Er bestaat al een kopje "Post-partum depressie" maar daar wordt niet ingegaan op de inhoud en wat voor soort "angsten" ... Ik heb na de bevalling ontzettend last gehad van de angst om dood te gaan. Daarbij ook nog de overbezorgdheid voor mijn baby (was ook bang dat hij zou dood gaan -wiegedood-) en bang dat mijn echtgenoot kwam te overlijden. Dat uit zich nu nog steeds in het feit dat ik bang ben dat er een vliegtuig op ons huis neerstort (wonen vlak bij een vliegveld), we een ongeluk krijgen als we in de auto zitten en dat als we terug gaan naar NL over een paar maanden ons vliegtuig neer zal storten. Nou zag ik op Discovery een documentaire over het vergaan van de wereld en zit daar nu steeds mee in mijn kop. Deze angst is 's ochtends bij het wakker worden bijna nihil, maar naarmate de dag vordert en met name 's avonds schrik ik van elk vliegtuig dat langs ons huis vliegt en denk dan dat "dit het einde is". Ik weet dat het allemaal belachelijk is en het hoogstwaarschijnlijk niet uit zal komen, maar toch blijft het maar in mijn hoofd spoken.... Wie herkent dit en heeft een idee hoe ik hier weer vanaf kan komen?
Ik heb zelf ook last van angsten, maar ik geloof toch niet dat ik depressief ben. Heb wel enorme angst om mijn kind te verliezen. Hij heeft nu koorts en ik ben echt heel onrustig nu. Kan zelf niet slapen alhoewel ik zelf ook koorts heb/had.. Kan je helaas niet helpen maar ik wil je wel een hart onder de riem steken.
De angsten die je opnoemt zijn wel redelijk "normaal" die hebben veel mama's maar de mate waarin het zich uitvoert zeg maar vind ik wel wat ovetrokken en is niet leuk qua kwaliteit van je leven denk ik zo (ik denk dat je redelijk gek word van jezelf) ik heb precies hetzelfde als jij alleen dan in de auto (omdat ik een best wel zwaar autoongeluk heb gehad) en als ik zwanger en MET kindje in de auto zit en ik kan zelf niet rijden krijg ikhet zo benauwd... brrr Ik zou er toch rpoberen wat hukp voor te zoeken om erover te praten het is zonde van je energie om zoveel in dat bang zijn te stoppen, je kan beter leven als er dan iets gebeurd hoef je geen spijt te hebben zeg maar...
Ik snap precies wat je bedoeld! Wat ik wel weet is dat een echte depressie 's ochtends op zijn ergst is en dat het in de loop van de dag minder word. Dus denk dat 't bij mij geen depressie is maar idd meer de angsten... Hoop dat jou kleintje gauw weer beter word, kinderen kunnen heel erg pieken met koorts en het volgende moment kan het ook zo weer over zijn... In de gaten blijven houden en als je het niet vertrouwt gewoon een huisarts bellen hoor! Dankjewel voor je steun, hoop dat voor jou uiteindelijk ook die angsten weg gaan... Alhoewel ik wel van andere moeders heb gehoord dat het altijd wel een beetje blijft, maar dat het te dragen is... En dat dat er nou eenmaal bij hoort...
Je hebt helemaal gelijk, ik weet ook dat het nergens op slaat, mijn verstand zegt dat ik er mee op moet houden maar dat gevoel blijft wel aanwezig. Ik probeer me er ook over heen te zetten en mezelf streng toe te spreken en juist dingen te ondernemen. Doe ik dat laatste niet dan kruip ik helemaal in mijn schulp en wordt het alleen maar erger. Ik ga bv alleen met de auto weg (mijn man past op) om boodschapjes te doen oid en kom dan trots op mezelf thuis met een extra steuntje van: "Zie je wel, er is niets gebeurd" en daar wordt het wel iets beter van. Hoe los jij dat op met autorijden dan? In het geval dat je niet zelf rijd? Lijkt me idd erg moeilijk als je een ongeluk hebt gehad....