Helaas... Het ondenkbare is mij overkomen. Dacht dat ik goed op mijn plek zat bij mijn werkgever, had en heb het er ontzettend naar mijn zin. Maar helaas moet ik in verband met bezuinigingen vanaf 1 maart weg. Zal de bewoners en collega's op de PG afdeling in het verpleeghuis enorm missen. Het afscheid zal erg dubbel voelen omdat ik in mijn situatie realistisch moet zijn, en wellicht niet zo snel aan een baan zal komen. Ik ben direct gemotiveerd aan het solliciteren geslagen, heb een sterke brief opgesteld en mijn CV helemaal up to date gemaakt. Aanstaande dinsdag staat mijn eerste gesprek gepland, bij een verpleeghuis in een ander dorp. Dezelfde functie als nu, maar met wat meer verantwoordelijkheden. Als ik het zo mag stellen ben ik goed in het voeren van 'zelf-verkoop-gesprekken', ik weet wat ik in mijn mars heb en hoe ik dat moet formuleren. Maar dan komt mijn zwangerschap... Eerlijkheid duurt het langst, dus ik wil het graag direct vertellen, zeker in de zorgsector waar eerlijkheid al helemaal hoog in het vaandel staat. Maar in welk deel van het gesprek vertel je dat nou? Binnen komen en direct: 'Hoi, ik ben Truus en ik ben zwanger' lijkt me niet helemaal de bedoeling, dat weet ik. Maar moet ik eerst mijn kwaliteiten benoemen, en het er dan even over hebben? Of het onderwerp net voor de afsluiting van het gesprek aansnijden? Pff... Nu ik er zo over nadenk word ik toch wel wat onzeker... Iemand met goede tips?
Ik zou het inderdaad ook vertellen maar pas aan het eind van het gesprek. Hierdoor gaat eerst de aandacht naar jou en je kwaliteiten en dan pas over je zwangerschap. Meestal vragen ze aan het eind van het gesprek nog of je vragen hebt, misschien wel een geschikt moment. Succes met je gesprek!
Ah dank je, dat is inderdaad een goede! Dan vertel ik het niet op de valreep, maar nog netjes in het gesprek zelf. Die ga ik onthouden .
Ik heb onlangs gesolliciteerd (toen was t nog niet zichtbaar) en ik heb ervoor gekozen om het aan t eind van t gesprek te noemen. Heb gezegd dat ik het een prettig gesprek vond en dat ik het belangrijk vind dat beide partijen weten waar ze aan beginnen. Dus toen benoemd dat ik zwanger was. Was geen enkel probleem. Ben uiteindelijk aangenomen. Maar ik heb t niet door laten gaan omdat ik m'n twijfels had.
Wat jammer dat het uiteindelijk toch niets is geworden. Wat werkgevers betreft hoeven ze dus niet per definitie negatief te staan tegenover het benoemen van je zwangerschap tijdens het eerste gesprek. Mag ik vragen of je uiteindelijk nog wel een andere baan hebt gevonden tijdens je zwangerschap? Ik zie mezelf namelijk al helemaal in de WW, waar ik absoluut geen zin in heb...
Ik denk dat je je eerst heel goed moet verkopen, en pas op het eind van het gesprek zeggen dat je zwanger bent. Zeg daarna desnoods dat je anders eerst als oproepkracht wil komen werken, en zeg bv dat je na je zwangerschapsverlof voor "zoveel" uur een contract wil. Zo kom je hun tegemoed en zet je ze niet tegen het blok! En anders kun je altijd nog bij mij komen werken hoor ik werk in een verzorgingshuis ( maar met de zware zzp's is het meer een verpleeghuis geworden ) en we hebben ook 2 pg afdelingen! Ik kan m'n lol weer op want tot en met eind april sta ik nog voor een heleboel avond en nachtdiensten ( maar wij hebben te weinig personeel )
Ik heb een baan met een vast contract. Maar over een jaartje sluit de afdeling waar ik werk dus ik zoek een leuke nieuwe plek. Geen haast want met een vast contract moeten ze binnen t bedrijf waar ik nu werk toch eerst wat anders aanbieden. En omdat ik twijfelde heb ik besloten m'n vaste contract niet op te geven voor een jaarcontract. Ik weet immers niet hoe ik uit de zwangerschap kom. En achteraf gelukkig maar: ik zit nu volledig thuis ivm bekkenproblemen en fikse harde buiken. Had nu moeten beginnen bij nieuwe werkgever, dus was ws vanwege t ziekmelden de proeftijd niet doorgekomen. Maar na de bevalling ga ik zeker weer solliciteren en ik houd dit bedrijf extra in de gaten
Jij veel succes met solliciteren, komt vast goed. En ik snap dat je er onzeker van wordt. Ik ben ook goed in mezelf verkopen maar man, ik ging met knikkende knieën het gesprek in. Liep heel goed en het werd ook erg gewaardeerd dat ik het zei in t gesprek.