Ik werk in de zorg geen super drukke afdeling zoals tijdens 1e zwangerschap. Maar wel veel lopen bukken etc. Tijdens 1e zwangerschap heb ik mij met 24 weken 100% ziek gemeld ivm bekkeninstabiliteit en isichias. Nu ben ik bijna 16 weken en ook weer dezelfde diagnose. Ik ben de vorige keer te lang door gegaan met werken. Ik wil nu eerder minder gaan werken of stoppen maar het voelt zo niet goed. Zwanger zijn is geen ziekte en elke ochtend denk ik weer kom op stel je niet aan. Maar als ik thuis ben verga ik van de pijn en kom ik niet meer toe aan mijn huis stofzuigen en schoonmaken. En heb nog 4jr rondlopen. Inmiddels huishoudster genomen om mij te ontlasten. Ergens weet ik dat ik het gesprek met mijn leidinggevende aan moet gaan andere kant wil ik geen zeur zijn en tja 16 weken al 50% of 100% ziekmelden is ook zo snel al. Wat zouden jullie doen ?
Altijd aan jezelf en je kindje denken. Ik ben met 20 weken 50% gaan werken. Werk ook in de zorg. Wel bleef ik de zorg doen. Omdat dit mij voldoening gaf. En zodat ik smiddags kon slapen. Misschien kan je evt. Ook gesprek aanvragen bij arbo arts.
Duidelijk is het verstandig om in overleg met je leidinggevende te gaan. Mede dat hij/zij dan op de hoogte is van je evt uitval en kan er op tijd vervanging geregeld worden. Maar ook voor jezelf geef aan dat je al veel pijn hebt en dat je sterkt twijfel of je dit vol ga houden. Zijn er geen andere taken die minder inspannend zijn? zo niet ben je genoodzaakt om je wel 50% of meer ziek te melden.
Ik zou het meteen bespreken met je leidinggevende en een afspraak maken met arboarts. Samen bekijken wat haalbaar is. Misschien zijn er ook nog wel vervangende activiteiten waarbij je niet hoeft te bukken, veel lopen etc, waardoor je het beter/langer vol kunt houden? Als je nu iedere dag vergaat van de pijn, dat belast je overduidelijk te veel, je lichaam zegt al 'ho, stop!'... Dat gaat alleen maar erger worden als je niets onderneemt. Bij ziekte door zwangerschap krijg je altijd 100% doorbetaald. Meestal krijg jij van je werkgever je volle salaris en krijgt je werkgever de vergoeding van het UWV. (en tja, met 16 wkn in ziektewet is niet leuk, maar... als het nodig is? Je bent echt niet de enige en dat is echt geen aanstellen. Mijn laatste zwangerschap vanaf 6 wkn volledig in ziektewet ... Ik was gewoon echt arbeidsongeschikt)
Dank je voor jullie reacties. Ik ga komende week t gesprek aan met mijn LG. Nu 2x in de week fysio en die zegt dat ik echt aan mijn lichaam moet denken. Dat wat jullie ook schrijven dus 🙈😁
Gewoon doen! Ik ben vanaf 18 weken 75% gaan werken (25% thuis en halve dagen op t werk) en daarna de stap moeten zetten naar 50% werken. Vond het ook een moeilijker beslissing maar was er uiteindelijk heel blij mee. Heb gewoon 100% salaris ontvangen. Succes en sterkte!
Denk aan jezelf! Ik zit sinds 17 weken voor de helft in ziektewet. Ik liep mezelf voorbij, thuis een bende en kon de dag na een dag werken niks meer .... Heb nu zoveel meer rust!
Nee, zwanger zijn is geen ziekte... maar je kunt er wel ziek van zijn! Je zegt dat je vergaat van de pijn en niet eens meer zelf het huishouden kunt doen... en dan wil je wel gaan werken? Dat maakt het dan toch alleen maar erger? Neem jezelf in acht!
Idd goed om jezelf denken want je tilt al gauw te veel. Met de 1e zwangerschap ben ik vanaf 16wkn 50% gaan werken ivm bekkenpijn en met deze zwangerschap ben ik vanaf 27wkn 25% gaan werken en tot nu toe bevalt dat prima en mag ik in mijn handen knijpen als ik dit red tot 34 wkn Nu moet ik erbij zeggen dat ik ondanks het zware werk op een somatische afdeling enorme steun krijg van mijn collega's. Hoef niet vaak naar hele zware mensen met zware zorghulp en doe bijv. de lichtere mensen en medicatie rond delen etc.
Ik herken helemaal wat je schrijft. Ik heb het ook lang voor me uitgeschoven, maar afgelopen week toch maar aangegeven dat het echt niet meer gaat (harde buiken, kort ademig, bandenpijn, moe). Helaas krijg ik een beetje het idee dat ze mij een aansteller vinden. Ik hoop dat er bij jou meer begrip is. (ik ben nu trouwens 27 weken)
Ik vond het ook erg moeilijk om de beslissing te nemen maar het ging daarna snel veel beter. En achteraf was ik heel blij. Heel mooi vond ik wat iemand (hier) tegen mij zei.. Je kunt het voor je kindje maar één keer goed doen. Je geeft zelf al aan dat je vorige keer achteraf gezien te lang bent door gegaan. Kies voor jezelf en je kind. Natuurlijk is het balen dat je eerder moet stoppen maar je kunt ook inderdaad proberen om eerst wat terug te gaan in uren. Maar ook dan; als t dan niet snel beter gaat.. Stoppen. In elk geval snel met je leidinggevende in gesprek Sterkte!