Dag allemaal Hierbij wil ik graag even mijn verhaal kwijt. Sinds een aantal maanden ben ik werkeloos. Wegens een reorganisatie (heej, dat is een hype in Nederland ), ben ik met al mijn collega's ontslagen. Ik had 3 jaar voor het bedrijf gewerkt en vond het een heerlijke baan. Zodra ik te horen kreeg dat het ontslag realiteit zou worden, ben ik mij gaan inschrijven bij diverse uitzendorganisaties en ben ik begonnen met solliciteren. Inmiddels heb ik ca. 50 soll.brieven verstuurd en ben 1 keer uitgenodigd voor een gesprek, maar uiteindelijk afgewezen. Het is best frustrerend steeds afgewezen te worden. Ik kan zeggen dat mijn CV best aardig is, maar dat ik weet dat wat ik gedaan heb aan werk, ook veel goedkoper en net zo gemakkelijk gedaan kan worden door een jonge meid vers uit de schoolbanken. Ik reageer op banen die ik interessant vind en waarvoor ik zeker de capaciteiten en vereiste ervaring nodig heb. Toch lijk ik steeds onderop de staple terecht te komen. Ik heb een MBO-diploma, maar omdat ik vroeger ieder baantje aanpakte (omdat ik niet werkeloos wilde zijn en een zelfstandige dame was) ben ik uiteindelijk op een lager niveau aan het werk gegaan. Dat was geen punt, omdat ik genoot van mijn werk. Toch ben ik bang , dat wanneer ik nu weer een niveau lager ga, dat ik dan in de toekomst het helemaal wel kan vergeten op de arbeidsmarkt. Dat ik dan uiteindelijk alleen voor productiewerk via een uitzendbureau aan de slag kan. (Ik heb altijd administratief werk en detailhandel gedaan) In de tussentijd heb ik een periode een uitkering ontvangen, waarop ik nu geen recht meer heb. Nu leven we van een inkomen, wat zonder problemen gaat, gelukkig. Ik ben een echte werker en dit was voor mij de eerste keer dat ik werkeloos was. Normaal gesproken pakte ik elk baantje aan. Mijn vriend is van mening dat hij voor ons samen kan en wil zorgen. Goed, dan kom ik nu op onze kinderwens. Wij willen dolgraag een kindje en zijn dan sinds mei 2007 voor het echie begonnen. Daarvoor spraken we er al veel over, maar het was natuurlijk een grote stap omdat we alles graag in kannen en kruiken willen hebben voordat we papa en mama gaan worden. Nu blijf ik evengoed solliciteren, omdat het voor hetzelfde geld nog wel een jaar duurt voordat we zwanger raken. Wij zijn een beetje van de oude stempel en willen als wij zelf een kindje hebben ook 100% zelf voor ons kindje zorgen. Dat zou in ons geval betekenen dat ik thuis blijf en mijn vriend blijft werken. Dat vinden wij allebei voor onszelf het beste. Begrijpen jullie dat ik het een heel dubbel gevoel vind? Enerzijds wil ik met beide benen op de grond blijven en een leuke baan vinden totdat ik moeder ben, anderzijds denk ík; "wat als net zwanger raak als ik een baan vind?' Dan kan ik nog gedurende de zwangerschap blijven werken, maar zodra het kindje er is stop ik toch met werken. Moet ik dan enkel voor iets tijdelijks gaan en dat dan de kans bestaat dat ik een baantje krijg wat ik echt niet leuk vind? En als ik wel een leuke baan vind, dan stop ik na een zwangerschap toch met werken. AAAAARGH! Zucht................................................................... Ik ben dus geen dame met de ambitie om een hoge functie of een topcommerciele baan te krijgen. Maar een ouderwetse vrouw met de wens op een knusssig gezinsleven. In de tussentijd deed en doe ik cursussen waarmee ik later vanuit huis aan het werk kan en mensen kan helpen. (reiki, astrologie, tarot e.d.) en een klein zakcentje mee kan verdienen. Dames, het is een lang verhaal en wie weet zijn jullie in slaap gevallen . Toch vind ik het fijn om even mijn gedachten kwijt te kunnen, omdat ik het gevoel heb soms in een vicieuze cirkel te blijven als ik dit met mijn vrienden en familie bespreek. Dank voor jullie aandacht.... Liefs Silvana
Jeetje, wat lastig zeg. Heb je een contactpersoon bij het CWI? Misschien kunnen jullie kijken of het ligt aan de manier van solliciteren of je cv, dat je niet vaker wordt uitgenodigd. Kijk je ook veel op sites als monsterboard.nl enzo. Ik heb er zelf ook enige tijd over gedaan om iets te vinden, maar meer omdat ik niet fulltime wil werken. Je werkte op kantoor zei je. Wat ik een goed uitzendbureau vind is starjob (www.starjob.nl). Ik werk nu via hen en mijn baas heeft me een vast contract aangeboden. Wat betreft wel of geen kindje nu. Ik vind altijd dat je prive leven voor moet gaan. Als je denkt dat jullie het financieel kunnen redden zou ik het gewoon doen. Succes meid.
Wat lief dat je reageert. Tja, mijn contactpersoon bij het CWI was een beetje net als ik. Zij was zelf parttimer en had een kleintje thuis. Ik vertelde haar eerlijk over onze kinderwens en zij beggreep als geen ander hoe ik erin stond. Zij vond mijn sollicitaties er prima uitzien en ik ben ook door een outplacementbureau geholpen. Tja, dan weet ik ook niet meer wat ik nog beter zou kunnen doen. Ik heb voorbeelden van vriendinnen in mijn omgeving die en mama zijn en ook nog eens 3 dagen werken om rond te komen. Deze zeggen allen dat ze achteraf gezien liever minder zouden werken. (zij kunnen dit niet vanwege hypotheken e.d. Zelf huur ik, dus wij hebben wat dat aangaat mazzel) Weet je wat het eigenlijk is....ik voel me gewoon schuldig dat ik nu geen inkomen meer heb, omdat ik altijd voor mijzelf heb kunnen zorgen. Nu ik de ruimte krijg om een stapje terug te doen, vind ik het gewoon enorm wennen. Snap je, het zit gewoon in mijn aard te werken en voel me eigenlijk nutteloos nu ik huisvrouw ben. Aan de andere kant vind ik het heerlijk. Ik heb voor het eerst in mijn leventje de tijd om aan mijzelf te werken en met mijzelf bezig te houden. (voorheen kwamen anderen op de eerste plaats) Ik krijg nu rust en voel me daar soms schuldig over. Eigenlijk moet ik niet zeuren en mag ik in mijn handjes knijpen met zo'n lieve kerel thuis en dat ik in zo'n riante positie zit. Hoe sta jij hierin, Daphne? Werk jij, heb je al een kindje? Ben benieuwd naar jouw ervaring en die van andere meiden. Liefs Silvana
Hoi April, Ik begrijp dat je het lastig vind om een baan te vinden en of je dat eigenlijk wel wil... Maar zoals je zelf al zegt, het kan ook nog een hele tijd duren voordat je zwanger bent (wat we niet hopen natuurlijk ) en het lijkt me toch fijn dat je in de tussentijd nog wat geld verdiend. Wellicht om aan de kant te zetten voor de kleine, of als extra spaargeld/buffer. Wat betreft het vinden van een baan, informeer iedereen in je omgeving dat je op zoek bent. Vaak is je netwerk een goede bron. En laat zien dat je graag wil, val de uitzendbureau's maar lastig per telefoon of door bezoekjes, dan weten ze dat je actief ingesteld bent en er moeite voor wil doen.
Dank je Racebabe voor je reactie. We hebben al een flinke buffer, omdat we beiden al vanaf onze 18e jaar werken en flink gespaard hebben, dus dat is niet prioriteit 1. (luxe he? ) Het gaat mij meer om het feit, dat ik bang ben nog een stap terug te doen op werkniveau. Werk is er altijd te vinden, dat weet ik als geen ander. Ik heb altijd alles aangepakt. Ik heb nu voor mijzelf besloten gewoon verder te gaan met waar ik aldoor al mee bezig ben (solliciteren, solliciteren) en als het dan een keer zover is dat ik zwanger raak, dan zie ik op dat moment wel wat de mogelijkheden zijn. Ik heb gisteren met een vriendin gesproken en met mijn vriend en die zeggen hetzelfde. Ik moet gewoon even uit dat eenrichtingdenken vandaan. Dat gaat wel lukken hoor! Bedankt voor de reacties! Liefs