Wie dan leeft, wie dan zorgt. Als ik zie hoe ontzettend anders mijn leven en de wereld (!) er uit zien, in vergelijking met hoe ik dacht dat het zou zijn toen mijn oudste geboren werd (een jaar voor crisis)... De toekomst is echt niet te voorspellen. En dan zijn 16+ jaar echt nog ver weg . Wij sparen voor de 'korte' termijn. Zwemlessen, grote uitgaven in het huishouden (bijv reparaties of vervanging van duurdere dingen), verbouwingen/opknappen van kamers/huis, de volgende auto . En je krijgt nu eigenlijk al geen rente meer, dus je geld wordt ieder jaar minder waard.
Wij sparen wel voor zijn toekomst. Hopelijk kan en wil hij dan studeren. We hebben er wel geld voor opzij gezet op een rekening. buiten die rekening spaar ik ook voor zijn rijbewijs, of tja, ik koop om de maand aandelen voor 25 euro. Wel met weinig risico . De rente was weer verlaagd en de bank raadde dat aan. Kan ik stop zetten wanneer ik wil en eventueel toch op een spaarrekening zetten.
Hier sparen we ook alvanaf geboorge voor onze zoon. Nu blijft het bij ons bij 1 kindje. Hadden we de wenst gehad voor een groter gezin dan hadden we wel degelijk rekening gehouden met kosten op lange termijn. Sparen voor studie bijv, maar ook het kunnen bekostigen van sport,zwemles,kleding en vakanties. En dat ga ik nog uit van gezonde kinderen die geen fysio,bril,beugel etc nodig hebben. Ook die worden niet meer 100%vergoed in veel gevallen. Nu hebben wij het nu goed dus sparen we redelijk voor hem. ik heb bijna niets meegekregen en heb altijd hard gewerkt voor mijn centjes. Ben er niet slechter van geworden maar het had fijn geweest als ik soms wat dingen wat makkelijker had kunnen krijgen. Ik gun mijn zoon dus wel een centje voor studie, koophuis oid.