Niet kunnen slapen sinds quarantaine

Er was een tijd geleden een artikel dat er veel mensen nu slechter slapen dan voorheen juist vanwege de zorgen om Corona (bewust of onbewust).Als je er op googled kom je al heel veel artikelen tegen, je bent echt niet de enige in deze.Ik merk het ook aan mezelf inderdaad.

 

Nee, ik slaap heerlijk.
Misschien ben je juist te druk in je hoofd?
Zou savonds proberen vanaf 21.00 echt rust te nemen, boek lezen, warme melk .
Mij helpt het ook heerlijk in de tuin zitten en even helemaal niets doen.
Blijft het zo misschien een incidenteel een slaappil vragen aan de huisarts, dat je misschien even het patroon doorbreekt?
Sterkte

 

Ik heb het ook. Sinds het 'normale' leven steeds meer terugkomt en daarmee weer de verplichtingen buitenshuis slaap ik ook weer slechter. Tijdens quarantaine had ik echt zo'n zorgeloos leventje ik sliep daardoor super goed.
Terwijl ik toen ook gewoon ritme had.
Maar het idee dat er een wekker staat maakt alweer dat ik moeilijker en onrustiger slaap.

Naar slaappillen grijpen zou ik alleen niet zo snel doen.

 

Ik heb periodes gehad dat ik heel slecht sliep, dat kwam echt door mijn werk (burn out). Maar ik heb er in deze tijd geen moeite mee. Heb je burn out klachten? Ga je al op bed met het idee dat je vast weer slecht gaat slapen? Mijn ervaring is dat als je met deze gedachte al gaat slapen, je ook echt niet zult slapen. Is mindfulness een idee? Op youtube staan diverse oefeningen. De bodyscan is wel een fijne. Er zijn verschillende, zoek eentje die bij jou past. In de periodes dat ik slecht slaap neem ik altijd een magnesiumtablet voor het slapen gaan. Ik heb het idee dat dat iets helpt.

 

Ja herkenbaar, tijdens mijn burn-out sliep ik ook slecht vanwege het vele piekeren en de stress. En als ik wakker werd dacht ik meteen 'ik MOET slapen anders ben ik morgen moe en dan lukt het vast niet om mn werk goed te doen etc etc'

Denk je dat het door stress of piekeren komt of is er iets anders? Heb je veel schermtijd vlak voor het slapen? Wat doe je als je wakker word?

 

Ik denk dat ik het ook herken, maar dan omdat ik sinds de Corona-crisis juist geen slaappillen meer slik. Ik ben wel veel aan het werk, maar veel vrijblijvender thuis of op school (op mijn fysiek lesuren na). Ik merk dat dat mij goed doet. Ik weet het verschil pas na de zomervakantie, als we weer volledig mogen starten of ik dan nog net zo goed slaap.

 

Ook ik slaap slecht. Vanaf 16 maart eigenlijk. Het scheelde dat ik er niet zo vroeg uit hoefde omdat ik thuis werkte, maar doordat werk en privé door elkaar heen liepen sliep ik slecht en werkte ik te vaak in de avonden of op m'n vrije dagen om de uren maar te maken.

Sinds de kinderen weer naar school zijn is het er niet beter op geworden, ben zó toe aan vakantie!
De verplichtingen vallen op zich nog mee, maar de werkdagen vallen me ontzettend zwaar (en daarbij helpt het klamme weer telkens ook niet mee, niet bevorderlijk voor de nachtrust) en ook de vrije dagen, heb het idee dat er geen werk van m'n handen wil komen, zeer frustrerend allemaal.
Hoop inderdaad ook dat het na de zomervakantie weer allemaal een beetje in een normaal ritme komt.

 

Ook ik ben, zo lang als ik me kan herinneren, een slechte slaper. Heb aan een paar uurtjes (5-6) genoeg, maar had ook altijd wel zo'n 3 nachten per maand dat ik echt volledig wakker lag. In mijn burn-out periode werd dit nog erger.
Maar toen ik een keer iets op tv zag, geen idee meer waar, heeft dat mijn ogen wel geopend. Het was een slaaponderzoeker die vertelde dat, in tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten, mensen met slapeloosheid juist niet de halve dag suf en slaperig ronddoolden, maar juist bijna altijd alert zijn. Deze hyperalertheid overdag zorgt ervoor dat je 's nachts lastiger kunt 'uitschakelen' en dat ook dan een deel van je hersenen waarschijnlijk nog actief en alert blijven. Dit artikel (vooral de tweede helft) beschrijft waar het toen in die tv-aflevering ook over ging: https://www.vn.nl/slapeloosheid-nachtelijk-probleem/

Het opende voor mij wel de ogen dat mijn slechte slapen niet alleen een probleem voor 's nachts was, maar dat ik, door mijn dagen supervol te plannen, me overal verantwoordelijk voor te voelen, hyperalert te zijn op alles en iedereen om mij heen, dit misschien ook wel zelf grotendeels in stand hield. Ik ben in die tijd een bulletjournal begonnen om mijn hoofd leger te kunnen maken, ben meer gaan wandelen om mijn hoofd wat vaker tussendoor leeg te kunnen maken en neem vaker een break, waarbij ik soms gewoon even bewust wat voor me uit ga staren. 'Vroeger' zou ik me daar schuldig over voelen, omdat ik dan niet nuttig was, maar intussen weet ik hoe waardevol het kan zijn en zich echt uitbetaald in betere slaap en betere concentratie daarna.

Sinds een jaar of 1,5 - 2 zal ik mezelf geen slechte slaper meer noemen. Ik slaap nog steeds vrij weinig uren, maar wordt uitgeruster wakker en als ik toch weer eens een slapeloze nacht heb voel ik me er minder gefrustreerd over, omdat ik weet dat het dan een seintje van mijn lijf is dat ik overdag weer bewust wat mentale downtime moet nemen.

Ik weet niet of je hier wat aan hebt, maar ik kan me voorstellen dat je als leerkracht nu ook een fase hebt waarin je extra alert bent en veel ballen hebt om hoog te houden om het lesjaar goed af te sluiten binnen 2-4 weken. En misschien heb je er nog niet echt bij stil gestaan dat hoe je slaapt niet alleen ligt aan hoe je je avond inricht (geen koffie/blauw licht), maar misschien nog wel meer in hoe makkelijk je je hersenen toestaat om even 'offline' te gaan.

 

Zo had ik het nog niet bekeken!
Maar daar zit wel wat in ja. Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel waar ik soms slecht mee om kan gaan i.c.m. uitstelgedrag niet echt handig zeg maar ...
Levert vaak volle agenda op.
Als ik 's nachts wakker schrik denk ik meestal aan iets wat nog moet, daar kon ik gerust een uur wakker van liggen.
Tegenwoordig kan ik het gelukkig wat beter relativeren en slaap ik weer sneller. Wat niet weg neemt dat de onderbreking van de slaap op zich al vervelend genoeg is.

 

Precies, dat verantwoordelijkheidsgevoel is heel herkenbaar en is ook uit psychologische assessments die ik voor mijn werk heb gedaan als ‘meest sterke’ karaktereigenschap gebleken. Een mooie eigenschap, maar wel een met een valkuil...

 

Helaas herkenbaar. Moe zijn maar nog een vol hoofd. Sinds ik s'avonds weer ben gaan lezen slaap ik sneller en ben ik snachts minder lang wakker.

Ik kies snachts ook bewust dingen om over na te denken wat leuk is. Zo slaap ik wat sneller.

Drink ook geen koffie meer vanaf 16.00 anders ben ik nog langer wakker.

 

Ben je heel verslavingsgevoelig? Zo niet, dan zou je eens met je dokter kunnen overleggen om een paar dagen Temazepam oid te gebruiken.
Soms heb je dat even nodig om uit die dip te kunnen komen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik vrij verslavingsgevoelig ben, maar niet aan dat soort medicatie/pillen.
Ik heb het, toen mijn vader overleed en ik ook niet kon slapen weken lang, gekregen voor een paar nachten en dat hielp heel goed. Ik moest er even doorheen of zo en daarna lukte het weer uit mezelf.
Zelfde met Oxy. Toen met m'n nek was de pijn niet te harden op een gegeven moment en toen gaf de plastisch chirurg me een paar pillen. Om; zoals ze zelf zei, 'de enorme piek van pijn te kunnen doorbreken. Soms moet je daar even doorheen.'
Sterkte! Niet slapen is slopend (zegt degene die al 2 jaar nog geen één nacht heeft doorgeslapen vanwege haar zoontje )

 

Hier is het juist precies andersom. De crisis was zo stressvol de eerste maanden dat we geen van beiden meer sliepen. Nu gaat het beter maar zijn we allebei iedere avond kapot. Net alsof nu alles eruit komt.

 

Mijn man heeft het terwijl hij altijd een hele goede slaper is maar sinds hij al die maanden thuiswerkt heeft hij problemen met slapen. Hij heeft nergens zin in, lusteloos terwijl hij totaal niet zo is want als er iemand altijd bezig is, is hij het.
Hij kan zijn ei gewoon niet kwijt ofzo, minder bewegen want sportscholen dicht, geen voetbalwedstrijden enzo dus ook de leuke uitjes zijn er niet meer.
Merk het aan alles, hij is zichzelf echt niet en hij baalt hier zelf ook erg van.

 

Pen en papier naast je leggen, opschrijven en dat komt morgen dan (zei degene die twee nachten doortrok ivm een oplevering).

Hier slapen we door onze dochter sinds de kerst al dramatisch, totdat ik gewoon omkieper op de bank na t eten dan.

Wat je eventueel kan proberen is wat hop bellen te bestellen en die bij je kussen in de buurt leggen. Wij hadden een keer een rondleiding bij Hertog Jan, de tourleider kwam daar mee aanzetten. Je hoeft er niet veel te hebben en je slaapt als een blok beton.

Ook erg vermakelijke rondleiding als je een biertje kan waarderen.