Ik betrap mezelf elke avond erop dat ik nare gedachten heb voor het slapen gaan. Echt elke avond en dat is sinds ik kinderen heb erger geworden. Geen dingen als dat ik iemand zou vermoorden ofzo hoor maar wel dingen als hoe ik me het verlies van een dierbare om zou gaan. Of ik ermee kan leven of er zelf aan onderdoor zou gaan. Slaat totaaal nergens op. Ik heb nog nooit een dierbare verloren. Erger is nog dat ik nog moet huilen dan omdat het dan te echt lijkt zeg maar. Ik heb geen idee waar dit vandaan komt en waarom maar het gebeurd elke keer weer. Ik merk ook dat ik heel erg gespannen ben als ik op bed lig. Er is echt iets mis met me maar ik weet niet wat en weet ook niet waarom die gedachten elke keer opspelen.
Als je er echt last van hebt enhet zelf niet kunt doorbreken, zou ik eens naar de ha gaan en een verwijzing vragen. Maa misschien kun je het zelf veranderen? Kijk is kritisch naar de dingen die je doet voor het slapen gaan. Wat voor televisieseies kijk je? Is je hoofd wel leeg van je drukke (werk-)dag voor je naar bed gaat? Nu denk je waarschijnlijk voordat je naar bed gaat "Als ik maar niet weer akelige dingen ga denken." En dan denk je er dus juist aan. Misschien proberen of afleiding helpt? Een vrolijk boek lezen ofzo. Of masturberen, daar raak je een hoop spanning mee kwijt en helpt je in slaap vallen. Maar als je er zelf net van afkomt; gewoon even hulp inroepen. Het lijkt mij heel vervelend en vermoeiend. En juist als je moe bent ga je vaak nare dingen denken en zo blijf je bezig.
Als je er geen last van hebt, hoef je niet naar je huisarts te gaan of te gaan masturberen ofzo (?). Ik denk sinds ik een kind heb ook veel vaker na over dat soort zaken. Hoe moet het als.... Hoe zou ik me voelen als.... Ik denk dat je niet abnormaal bent daarin.
persoonlijk vind ik masturberen maar een raar advies... (als je dan toch iets wilt doen, waarom dan niet "gewoon" sex met je man hebben... is veel gezellig lijkt mij...) ik heb ook wel eens van die gedachte. En dan speel ik een heel verhaal in mijn hoofd af. Laatst had ik wat raars gedroomd en was ik in mijn hoofd de hele uitvaart van mijn dochter aan het regelen brrrrrr. Werd er echt verdrietig van. Denk dat het bij het moederschap hoort...
Wat vervelend zeg! Ik denk dat het een cirkeltje is, net zoals tupp al zegt. Je bent bang om die gedachten te krijgen, en dan krijg je ze ook. En daardoor ben je natuurlijk hartstikke gespannen als je in bed ligt. Naar de huisarts gaan is echt niet zo'n gek idee, als je het idee hebt dat je er niet meer uit komt. Succes!
Zo raar is dat advies niet hoor.. Seks met mijn man is voor mij toch iets heel anders als masturberen. Dat doe ik namelijk ook weleens ter ontspanning.
Je bent niet verantwoordelijk voor je gedachten gedachten heb je. Die moet je accepteren. Het is niet goed of slecht. Als je kinderen hebt. Na jaren ben ik er eindelijk achter. Dan bouw je een hoop stress op. Gaat het niet om opvoeden werken financieel dan gaat het wel om de veiligheid van je kinderen. Je gaat voor dat je gaat slapen de dag door nemen daar lijkt het hier in elk geval op je hebt gedachten die je niet kan plaatsen. Mijn gevoel is dat je je zorgen maakt om wie of wat dan ook. Kinderen maken je kwetsbaar. Vandaar dat je denkt hoe ga ik om met en verlies of verdriet. Er is volgens mij niet veel met je aan de hand. Je kan wel als je wilt iets ontspannends doen voor dat je gaat slapen even de dag afsluiten. En alles even langs je heen laten gaan. Je hebt dvd.s om te ontspannen zo dat je rustiger word en lekkerde kan slapen. En gedachten loos word. ( zonder zorgen in slaap valt.)
@Debby en ZoGelukkig: natuurlijk heeft iedereen dit wel eens. En daarvoor hoef je inderdaad niet naar de ha. Maar ts zegt dat ze dit al een lange tijd elke avond heeft en ze heeft hier duidelijk last van. Waarom zou je haar dan adviseren om er maar mee door te blijven lopen?
inderdaad als je er last van hebt , je er van moet huilen en het is langere tijd dan zou ik er zeker wat mee doen. Zeker omdat je schrijft dat je er gespannen bij bent. Waarom wachter totdat het veel erger wordt.
Als je iedere avond heel erg gespannen in bed ligt en moet huilen lijkt het mij dat je hier wel last van hebt. Ik zou je ook adviseren om eens hulp te vragen. Misschien kun je met een paar sessies (bijvoorbeeld cognitieve therapie) dit patroon makkelijk doorbreken. Ik zou er niet mee door blijven lopen, want het klinkt alsof je in een vicieuze cirkel zit waar je zelf niet uitkomt.
Ik zeg niet dat Lennylenn er geen last van heeft. Ik heb het bericht nog eens gelezen en de wanhoop spat er niet af, dacht ik. Maar dat kan ik verkeerd inschatten natuurlijk. Ik probeer wel te benadrukken dat -hoe vervelend ook- zulke gedachten niet abnormaal zijn en er dus niet iets mis is, wat ts denkt. Je kan wel naar de ha gaan, maar ik ben benieuwd wat die dat zal doen. Ben bang dat die dan met een pammetje aan kom zetten, maar of dat de klachten echt oplost?
ik heb die gevoelens ook af en toe sinds de kleine er is. zal toch mss bij het moederschap horen, maar je moet er natuurlijk geen last van hebben, want dan zou ik toch even naar de ha gaan. hij/zij kan je doorsturen naar een therapeut die je kan helpen om het patroon te doorbreken en die je ook ontspanningsoefeningen kan geven
ik denk dat iedereen het in meer of mindere mate wel herkent. Ik wel iln ieder geval, dat heeft te maken met angst om mensen te verliezen waar je van houdt. Maar het moment waarop je er echt last van hebt is het goed om naar de huisarts te gaan. Het moet je niet belemmeren als het ware.