Ben ik te eerlijk geweest?

@gewoonLinda als je altijd zo bent, dan weet hij wel hoe je het bedoelt en dat het niet kwetsend, vervelend of neerbuigend is bedoeld. Maar dat het (net zoals bij mij) soms wat snel en rot er uit kan komen, terwijl je het niet zo bedoelt.
Als beste vrienden kun je het onderwerp gewoon weer aansnijden als 1 van de 2 zich er aan irriteer of er moeite mee heeft. Jij hebt er nu moeite mee, dus je kunt wel bellen dat jij er moeite mee hebt dat je het gezegd heb en of hij er moeite mee heeft dat jij dat gezegd hebt en dat het waarschijnlijk er rottiger er uit is gekomen dan gedacht, maar dat het wel iets was wat je op je hart had liggen en toch benoemd wilde hebben.
Hij weet hoe je bent en ja als hij er moeite mee heeft kun je inderdaad wel even je excuses aanbieden. (En ik weet hoe moeilijk dat is....)

 

Proberen lering uit te trekken en niet snel te oordelen?
Verder zou ik er niets op uit doen. Misschien irriteer je hem enkel meer?

De beste vriendin van mijn vriend doet dat ook continu, waardoor mijn vriend regelmatig naar mij toe komt met de woorden:

"Maar C. zei.......*insert-verhaal-hier*"

Terwijl ik dan weer moet praten als Brugman om het weer ongedaan te krijgen, terwijl zij er om de haverklap maar weer ondoordachte dingen uit knalt. Ik vind het in ieder geval behoorlijk irritant. Ook al denk je iets, vermoed je iets of iets dergelijks; je hebt er geen bewijs van afgezien van jouw eigen ervaring, terwijl de ouders ook niet onwijs superblind zullen zijn en altijd het naadje van de kous (willen) weten.

 

In 90procent van de gevallen gaat het niet om WAT je zegt maar HOE. En soms is ook de confrontatie lastig. Dus hoe heb je het gezegd?
Ik zou je moed bijeenrapen en er op terugkomen, een goede vriend staat open voor zoiets. Geef dan aan dat je bang bent dat je te eerlijk was maar dat je ook je zorg wilde uiten en dat je hoopt dat hij het niet verkeerd opgevat heeft. Gewoon, je goede intenties want zo te horen was dat zo.

Succes!

Btw, je bent bekend met het mozaieksyndroom? Dus de afwijking in de chromosomen zoals bij downsyndroom maar dan enkel in bepaalde celsoorten?

 

Of je "te eerlijk" bent geweest kan ik je niet zeggen. Zelf geloof ik niet in te eerlijk, je hebt eerlijk, of niet eerlijk.

Het hangt voornamelijk af van de relatie die jullie onderling hebben. Zeggen jullie vaker alles meteen tegen elkaar, of benaderen jullie gevoelige onderwerpen via een omweggetje? Als je meteen alles eruit gooit wat je denkt, zou ik me niet zo'n zorgen maken namelijk, hij weet dan al hoe jij in elkaar zit.

Je kan altijd bellen en zeggen dat het je dwars zit en dat je voor jouw gevoel te snel je mening hebt gegeven en dat je je druk maakt om wat hij hiervan denkt.

Hoe was zijn reactie dan? Ging hij in op wat je zei of niet?

 

Tja, als het je dwars zit zou ik hem gewoon even bellen en zeggen hoe jij je er nu onder voelt. Dan hoor je vanzelf hoe hij erin staat en kun je altijd nog je excuses aanbieden.

Ik heb ooit een soortgelijk iets gehad. Een vriendinnetje had iets voor haar (toen nog) ongeboren kindje gekocht wat ik echt een onzin-ding vond. Zonder eerst na te denken flapte ik dat er ook zo uit en achteraf gezien kon ik mezelf wel slaan. Lekker leuk, als iemand zo lomp doet (ik dus in dit geval) terwijl jij enthousiast over je nieuwe aankoop vertelt. Ik heb haar dus ook opgebeld en gezegd dat ik me nogal l*llig voelde over hoe ik had gereageerd. Zij gaf aan er helemaal geen problemen mee te hebben, dat ze toch weet hoe ik ben en dat ze blij was dat ik in ieder geval eerlijk was geweest. Niks aan de hand dus.

 

Ik snap wel dat je "iets" ziet en dat er "gezien je ervaring" lampjes gaan branden maar kan je vriend hier iets aan doen ?? Het is niet zijn kind, hij kan hooguit aangeven bij de ouders dat jij "iets" ziet.

 

Als het een echte vriendschap is kun je ALLES tegen elkaar zeggen is mijn mening. En dus je mening geven maar ook aangeven als de ander je kwetst

 

Ja precies... En je zult het ongetwijfeld goed bedoelt hebben (in mijn persoonlijke situatie weet ik dan lang niet altijd zeker) maar de ouders weten meestal wel wat ze doen, wanneer het om een kind gaat.

Wanneer je twijfelt kun je altijd vragen hoe het is overgekomen, ik zou het echter zelf niet doen en gewoon zelf op mijn woorden letten of direct vragen hoe het is overgekomen en zeggen dat het er misschien veel rottiger uit kwam dan bedoelt. Dan kun je altijd nog je excuses aanbieden...

 

maar zelfs ouders die beide sph'ers zijn kunnen een enorme blinde vlek hebben wat betreft hun kinderen

 

Als het je dwars zit, zou ik opbellen..

 

Ik zou het niet echt op prijs stellen als iemand de opmerking zou maken: "het zou me niet verbazen..."
Dat vindt ik echt heel erg betweterig over komen.
Als je het anders brengt komt het ook heel anders over.
Als je oprecht laat merken dat je je zorgen maakt vindt ik het een heel ander verhaal.

 

tja zou ook even opbellen, van go zit mij niet helemaal lekker!
het kwam er een beetje ongelukkig uit! maar wilde eigenlijk mijn zorgen uiten of zo. En misschien zit ik er naast, maar mijn bedoeling is goed?

Ik lees dat jullie heel goed contact hebben, dan zou ik het zeker doen! Misschien twijfelen hun ook wel!


Het is inderdaad hoe je het zegt!

 

Wou ik net zeggen

Sommige hebben oogkleppen op en zien alle van een ander behalve van hun eigen kroost..

 

Ik zou bellen.

Niet omdat je wat verkeerds gezegd zou hebben over het meisje, maar omdat je er zo mee zit dat je er hier een topic over opent.

Niemand hier kan bepalen hoe je gesprek precies gelopen is, we waren er niet bij. Iedereen kan zien dat je het er nog wel moeilijk mee hebt. Bellen dus.

 

Bellen, voor je eigen gevoel. Je geeft aan dat het je niet lekker zit, dat kun je wegnemen door het uit te spreken.