Hi, Ik heb a.s. woensdag een draaipoging in het WKZ omdat ons kleintje in een onvolkomen stuit ligt. Ondanks de verschillende verhalen wil ik dit zeker gaan proberen. Ik ben als de dood voor een keizersnede, maar een stuitbevalling durf ik denk ik ook niet aan, door een verleden met angstoornissen en paniekaanvallen weinig vertrouwen in mijn eigen lichaam. Nu ben ik bang dat dit bij de draaipoging ook zal opspelen, maar linksom of rechtsom, een normale bevalling zie ik nog het meeste zitten. Dat ga ik nu eerst proberen maar: Nu vraag ik me af, zijn er mensen hier met ervaringen met een ks/stuitbevalling, en misschien ook in het WKZ? Ik neem aan omdat dit een kinderziekenhuis is ze hier ervaren in zullen zijn en weten wat ze doen. Zodat ik me er een beetje op kan instellen als de draaipoging niet lukt, en er enigszins voorbereid naar toe kan gaan. En wellicht dat dit ook geruststellend kan werken, mocht het niet lukken.
Ik ben afgelopen week bevallen met een spoedsectio(niet het WKZ hoor) , het herstel is soms moeizaam, gewoon omdat het zeer doet. Maar bij een normale bevalling kan je dat ook hebben. Bij mij was het spoed, en daar zit ook al een heel verschil in met een geplande (ik was al lichtelijk uitgeput). De operatie zelf...van verdoven tot hechten is mij 100% meegevallen. De spinaal was zo gezet, en was bij mij eigenlijk nagenoeg niet pijnlijk (de verdoving voor het prikken van de spinaal was pijnlijker). Je voelt dat ze bezig zijn, maar het doet geen pijn. Bij mij mocht de kleine de gehele OK verder samen met mijn man bij mij zijn, dat heb ik als super positief ervaren. Ik werd ook de OK afgereden met de kleine in mijn handen. Bij mij was er geen sprake problemen bij het kindje, dus het OK team was erg relaxed en de sfeer was positief. Ik reageerde met een tensiedaling op de spinaal (wat vaak voor komt) daardoor voelde ik mij wat minder in het begin, maar dit hebben ze snel rechtgezet met medicatie en infusie. Ook het ademen ging wat moeizamer, je ligt namelijk plat met dat hele gewicht nog op je van baarmoeder en kindje etc. Daarnaast zorgt die spinaal er ook voor dat het wat moeilijker gaat. Mijn controles bleven echter prima en als ik gewoon rustig bleef ademen ging dit eigenlijk ook goed. Wel natuurlijk aangeven als je hier last van hebt Na de OK kreeg ik een PCA-pompje (zit morfine in, kan je zelf op drukken als de pijn te erg wordt) hierdoor was de pijn in rust goed onder controle. Bewegen doet de eerste dagen pijn en de eerste poging om uit bed te komen was erg pijnlijk (ochtend na sectio de avond ervoor om 23.30) echter heb ik op dezelfde dag al naast bed gestaan 's avonds. Nu is het vooral lastig dat ik thuis veel hulp nodig heb, in het begin kan je je kindje nog niet tillen, dat lukt nu voorzichtig wel als ze bijv. hoger ligt in de box). Badderen lukt zelf ook nog niet, want dan moet ik te lang staan. Bij het voeden geeft mijn man haar aan zodat ik niet hoef te gaan zitten met de kleine in mijn armen. Ook met wassen en aankleden heb ik zelf nog wat hulp nodig bij mijn benen. M.a.w. rustig aan doen, maar een goede kraamverzorgster en een lieve partner schelen al een boel. Ik ben nog echt herstellende en heb zeker nog pijnklachten, maar als dit de veiligste weg is voor jou om te bevallen (een sectio dus) dan zou ik dat wel doen.
Ik heb afgelopen week een draaipoging gehad in het wkz. Heb nog geen ervaring met een keizersnee/stuitbevalling in het wkz, ben wel erg benieuwd naar ervaringen van anderen! Tijdens de draaipoging heb ik erg veel gevraagd en gesproken met de medisch verloskundige die het draaien deed, en vooral over de stuitbevalling en de keizersnee. Ik vond het een erg persoonlijk gesprek en kreeg het idee dat ze echt met je mee willen denken over jouw persoonlijke wensen en ideeën. Er werd mij (terwijl ik daar niet voor kwam, maar ernaar vroeg) erg veel uitgelegd over beide opties; hoe gaat het in z'n werk, wat zijn de voor en nadelen en wat voor vragen heb je. Ze hebben ook een eigen document voor een bevalplan welke je kan invullen met jouw wensen omtrent de bevalling. De medisch VK die draaide nam veel tijd voor mijn vragen en voor het draaien zelf. Ik zag er ook tegenop maar werd echt gerust gesteld. Ik heb het idee dat ze hier meer gespecialiseerd zijn in van alles als een hoop andere ziekenhuizen, maar dat mag je ook verwachten van een UMC. Als je meer wil weten, mag je me ook altijd een PBtje sturen!
hallo, Ik wil je graag iets meegeven. Toen ik hoorde dat ons 1e kindje via een keizersnede geboren zou worden, was ik zo in paniek, dat ik in de laatste weken van mijn zwangerschap alleen maar aan de keizersnede kon denken. Ik was zó bang! Als er iemand bang is voor ziekenhuizen, of het gevoel de controle over het eigen lichaam te verliezen dan ben ik het wel. Ons 1e kindje is in 2006 via een geplande keizersnede geboren in het WKZ. Ik wilde zó graag vaginaal bevallen, maar ons dochtertje lag in een stuit en ze hebben haar proberen te draaien, tot 3 keer toe, maar uiteindelijk is er een keizersnede gepland. Ik was als de dood! Uiteindelijk is het me 200% meegevallen. Alles er om heen het personeel, de afdeling, de artsen en noem maar op, het is echt (voor mij) het beste ziekenhuis qua bevallen wat er is in NL. Toen ik zwanger was van ons 2e dochter wilde ik perse naar het WKZ voor de (2e) keizersnede ipv amersfoort of harderwijk. Vorig jaar februari is ze geboren via een spoedkeizersnede. Ik kan je vertellen dat ik het zo fijn vond dat ik in het wkz was, ik wist wat me te wachten stond. Ook in de operatiekamer zijn ze niet gehaasd, ze nemen alle tijd voor je, en de assistenten zijn zó behulpzaam en lief, en hebben mij en mijn man zo bijgestaan in de OK. Ik ben altijd een controlefreak geweest, als ik al moest bloedprikken dan zag ik daar als een berg tegenop. Maar het WKZ is echt aan te bevelen. Ik had altijd vaginaal willen bevallen, maar helaas. Ik ben nu zwanger van ons 3e kindje, en vandaag met 19 weken een intake gehad, want uiteraard word dit ook een keizersnede. Mijn angst is totaal verdwenen. En echt waar, als je ergens een keizersnede krijgt, en je wilt goede zorg voor jezelf tijdens en na je keizersnede dan is het het WKZ wel. Nu als ik dit zo terug lees dan denk ik prijs ik ze niet te veel de hemel in? Maar zo is het zoals ik het ervaren heb. Ik weet natuurlijk niet hoe het er in andere ziekenhuizen aan toe gaat. Maar mede door mijn ervaringen en wat ik lees van andere vrouwen, zou ik zeggen meid laat het gewoon op je af komen. Mocht je vaginaal bevallen, dan is je dat van harte gegund, want ik zou niet eens weten wat weeen zijn. En geloof me, er zijn miljoenen vrouwen die je zijn voorgegaan, maar ja een stuitbevalling is wel even wat anders, en daar kan ik je helaas geen advies over geven.
Was is het toch elke keer bijzonder om te lezen hoe totaal verschillend iedereen er over denkt. Ik wil dolgraag een keizersnede en ben als de dood om vaginaal te bevallen. Ik heb heel lang geleden een zware rugoperatie gehad en mijn onderrug zit vast met schroeven. Ik ben zo bang dat het persen druk geeft op de schroeven en het daar fout gaat, en dat de kleine niet door het geboortekanaal past. Mijn gyn en orthopeed zeggen echter dat vaginaal bevallen technisch kan, en geven geen medische reden voor een ks. Ik moet het dus eerst op de normale manier proberen, en als het niet lukt krijg ik een spoed ks. Morgen weer een gesprek bij de gyn, ik moet nu nadenken over de randvoorwaarden die ik heb ( wel of geen ruggeprik, hoe lang proberen etc). Ik vind het wel fijn dat de gyn me begrijpt, met me meedenkt en volledig steunt. Ze kan alleen niet zelf besluiten tot een ks, en het team staat er niet achter. Ik heb 100% vertrouwen in het zh en voel me er heel fijn. Nu nog aan het idee wennen dat ik het toch echt zelf moet gaan doen, bevallen. Brrrr....
Dank voor jullie uitgebreide reactie, het stelt me zeker gerust! Ik ben ook een enorme controlefreak, en nu heb ik het gevoel dat ik zoveel moet gaan loslaten, maar het is niet anders, en het kindje moet er toch uit en fijn om te horen dat er zulke goede ervaringen zijn met het wkz. Ook al zullen er voldoende ziekenhuizen zijn waar ze ook goed zijn in wat ze doen. @kattekit, hopelijk een voorspoedig herstel voor jou en je kleintje en fijn dat je goede hulp hebt . Je hebt gelijk, als dit de veiligste weg is, dan kan ik hier het beste voor kiezen. Toch kwestie van overgave. @ jessi jouw angst snap ik wel. Ik hoop dat je met een goed gevoel de bevalling in kan gaan en dat je goede afspraken kunt maken. Want vertrouwen is denk ik toch wel randvoorwaarde nr 1 als je kindje ter wereld gaat komen.
ja net wat je zegt de baby moet er toch uit! en bij de 1e was ik heel bang, maar eenmaal in de OK waren de artsen zo begripvol, ik heb de hele operatie liggen huilen, maar dat had een andere reden, want ze wisten niet of ons kindje levend geboren zou worden door een hele zeldzame bloedziekte, waarvan ze adviseerde ons kindje met 20 weken te laten aborteren, dus voor ons had het een dubbele lading. Onze dochter is nu 6 jaar en gaat naar groep 3, en ze is kerngezond!