niet lekker in vel (heimwee)

Gun het even de tijd. En 20 minuten valt toch nog wel mee? Ik snap best dat je je wat eenzaam voelt nu, je moet je draai nog vinden in het nieuwe huis, Ik ben 3 jaar geleden verhuisd naar de andere kant van het land. 1,5 uur bij mijn moeder vandaan. Ik kwam daar dagelijks over de vloer, en ik heb het er nu nog wel eens moeilijk mee. Ik denk dat dat na de bevalling alleen maar erger wordt. Maar ook een nieuwe woonplaats gaat wennen hoor.. ga anders bij een sportclub of zo, kun je nieuwe mensen leren kennen.. Waar woon je nu? Als dat toevallig Schoonhoven is, mag je hier wel op de koffie komen hoor haha...

 

Ja deels herken ik me in je verhaal. Wij zijn in april verhuisd van friesland naar overijssel. In friesland zitten al mijn kennissen, vrienden, familie etc..

Ik heb ook best veel heimwee, zeker nu ik zwanger ben. Ik moet wel zeggen dat mijn vriend dus wel elke dag thuis is, dus dat is heel wat anders. Ik weet wel hoe het is om met een militair te leven. Mijn vriend heeft 5 jaar van onze relatie ook bij de marine gezeten. Maar toen woonde ik dus nog in friesland.

Ik heb trouwens al wel besloten dat we, als ik klaar ben met mijn studie, weer terug gaan naar friesland. Daar horen we gewoon.

Wat ik heb gedaan in de nieuwe stad is dat ik ben gaan stage lopen in een organisatie hier in de stad. Daar werken zoveel leuke mensen dat ik me steeds meer thuis begin te voelen. Ik kan zelfs al mensen gedag zeggen op straat in de nieuwe stad.

Misschien moet je iets in de stad gaan doen waar je bent gaan wonen. Vrijwilligers werk etc...

De heimwee zal minder worden, alleen moet je het wel leuk maken voor jezelf.

Ik hoop dat het snel beter voor je wordt en dat je het leuker gaat vinden. Ben je trouwens al lid van een thuisfrontforum? Als je dat leuk lijkt stuur me maar een pb ( je mag geen ander forum hier neerzetten namelijk)

Liefs bo

 

ps: Schoonhoven ligt niet in Friesland, dus die koffie gaat niet door helaas... maar het komt echt goed! geloof me...

 

Jouw verhaal is erg herkenbaar alhoewel ik zelf niet net verhuisd ben ofzo. Maar ik had in het begin ook dat ik liever bij mijn moeder in de buurt was en ik voelde me zo eenzaam en had een hekel (ineens) aan de stad waar ik woon. Maar ik was ook erg ziek.. Misselijk, moe enzo en ook veel alleen doordat mijn man erg veel werkt.

Ik ben toen een weekje bij mijn ouders gaan logeren. toen bloeide ik weer helemaal op maar toen ik weer thuis kwam begon het weer. Maar nu is mijn misselijkheid inmiddels een stuk minder en ik voel dat ik langzaam weer wat meer kan en nu voel ik me een stuk beter. Er zijn nog wel dingen waarover ik soms weer een huilbui krijg (maar om eerlijk te zijn is dat in de situatie waarin ik zit niet zo heel raar) maar het gaat echt stukken beter.

Dus misschien moet je het nog even wat tijd geven.. Of misschien kun je aan je moeder vragen of je ook een paar daagjes bij haar kan logeren. Het kan allemaal nog beter worden.. De lichamelijke klachten maken nl ook de depressieve klachten erger. en het is ook heel erg vervelend om alleen te zitten als je zwanger bent en je niet lekker voelt..

Sorry voor dit lange verhaal, ik hoop dat je er wat aan zal hebben..

Heel veel sterkte verder..

Liefs,

Amilah

 

Ik ben 3 jaar geleden verhuist en woon nu een uur van me ouders vandaan. Ik heb het er wel moeilijk mee gehad en dat heeft ook wel een tijd geduurt.
Sinds mijn zwangerschap komt mijn moeder vaker maar coorheen zagen we elkaar om de week ivm werk enz.
de ideale uitkomt vindt ik de web came. zo zie ik me mama toch iedere dag en hebben we hartikke leuke gesprekken

 

Ik herken het hoor! Ik ben twee maanden geleden van het westen naar Twente verhuisd. 2 uur rijden bij iedereen vandaan. Ook ik mis iederen erg. Wat ik wel probeer is wat contacten te leggen in de buurt. Voor jou mss een zwangerschapscursus? Kop op hoor, alle begin is moeilijk!

 

Wat mij wel is opgevallen dat sinds ik zwanger ben veel meer sociale contacten heb met de buurt dan voor me zwangerschap denk dat de mensen je dan toch wat serieuzer nemen ofzo.