Bij m'n eerste kindje was ik echt mega super fanatiek wat bv betreft. Ik heb hem uiteindelijk 2 jaar gevoed, 1 jaar lang gekolfd op mijn werk. Dat kolven lukte niet zo goed, maar ik zat alle avonden en vrije dagen extra te kolven om maar genoeg te hebben, want ik wou perse geen kv geven. Nu bij nr 2 gaat het allemaal best aardig met de bv, maar ik voel me echt niet meer fanatiek. Ik moet volgende week weer gaan werken, maar ik heb amper een voorraadje in de vriezer, ik kan mn kolf echt niet meer zien, dat stomme ding. Ik speel met de gedachte om maar helemaal af te gaan bouwen. Maar dan voel ik me toch een beetje schuldig, want mijn oudste heeft wel 2 jaar bv gehad... Is het herkenbaar dat je bij een tweede kindje minder fanatiek bent? Heeft er iemand nog een doosje motivatie of een blikje doorzettingsvermogen voor me over ?
Ja ik!! Ik heb mijn zoon een jaar gevoed en keek er heel erg naar uit om weer te voeden. Ik vind het heerlijk maar ik was van plan om eerder af te bouwen en dan maar 'gewoon' KV te gaan geven. Probleem is alleen dat ze een flesweigeraar is en dan niet een kleintje ook. Dus ik voed met bijna 7,5 maand nog. Ik moet ook eerlijk zeggen dat toen we een flesje KV gingen proberen ik het daar ook niet mee eens was gevoelsmatig. Ik heb dus een intern conflict met mezelf Ik kolf ook heel weinig maar dat komt omdat ik nu deels vanuit huis werk en haar dus veel voedingen live kan geven. Als ze naar het KDV gaat voed ik haar daar. Al met al ik snap dus wat je bedoelt. Qua doorzettingsvermogen en motivatie; ik heb me er bij neergelegd dat ik waarschijnlijk tot zeker een jaar ga voeden en als ik zie hoe blij ze wordt als ik de melkbar open, is dat de grootste motivatie die ik kan hebben. En hoe lekker ze dan bij me hangt en hoe hebberig ze dat dikkige handje op mijn borst legt. Hoe ze met die grote ogen aanloert terwijl ze drinkt om even een pauze in te lassen en naar me te grinniken. Dat is toch wel heel erg fijn. Succes!
Zeker herkenbaar! Mijn dochter heeft nooit 1 druppel KV gedronken. Daar was ik trots op. Maar mijn zoontje heb ik rond de 7 maanden toch wel een paar flesjes KV gegeven/laten geven. Hij at nog nauwelijks vaste voeding en dronk op vol vermogen bij mij. Hij probeerde als een gek te drinken wat er niet was (megadip) en kwam 7x per nacht. Ik werd er helemaal gek van. Ik was uitgeput. Ik had niets meer in de vriezer. Toen heb ik hem dus voor het slapen gaan een paar keer een flesje KV na gegeven. Daar sliep hij beter op. Ik dacht ook echt: als dit mijn productie de das om doet, dan is dat maar zo. Maar er was ook een knagend stemmetje dat dat helemaal niet wilde... Het is ook wel logisch, je heb je baby, maar ook de oudste waar je voor moet zorgen. Je dagen zijn meer dan gevuld met 2 kinderen. Je schippert tussen hun behoeften. De oudste wil naar de speeltuin, maar de jongste ligt te slapen. Dan moet je ook nog boodschappen doen tegelijkertijd. Wanneer moet je nog extra kolven? Dat gaat toch niet lukken. Maar als ik dan zie hoe mijn kindje geniet, dan ben ik toch weer gemotiveerd. Dan geniet ik ook weer dubbel. Het is toch lekker makkelijk? Geen gehannes met flesjes. Ik zou gewoon kolven tot de 9 maanden en als je niet genoeg hebt, evt. KV bij laten geven. Live voeden als je thuis bent. Zolang je productie niet al te zeer daalt, is dat toch prima? Het lukt mij ook niet met 2 kinderen om extra te kolven (man zit ook nog eens 5 dagen in de week in buitenland). Maar ik blijf wel lekker voeden.
Je kan ook voor de combi gaan: bv en kv. Dan hoef je minder te kolven (heb ik ook een hekel aan) en dan kan je wel lekker l 'Live' voeden. Bevalt mij prima.
Bij mijn dochter wel fanatiek (ze heeft 16 maanden gedronken), vond het ook fijn dat ze nooit een druppel kv heeft gekregen. Maar met de tweede weet ik al dat het zo niet gaat zijn. Bij mijn dochter was ik thuis en heb ik dus nauwelijks hoeven kolven (sporadisch met een handkolf). Bij de tweede zal ik toch na 6 maanden aan het werk gaan en mocht het kolven niet lukken zal ze gewoon kv krijgen op de tijden dat ik er niet ben. Maar ik ga dus wel inzetten op dat kolven. Als dat loopt als een trein ga ik geen kv geven.
Ik begon bij mijn zoontje aan borstvoeding met het idee: lukt het niet, dan niet. Uiteindelijk met veel pijn en moeite bijna 6 maanden bv gegeven. Kolven lukte niet en ik werk ver van huis. Het was erg pittig. Maar vooral de pijn (ondanks hulp van een lk) en het nooit kunnen uitbesteden van de voedingen vond ik zwaar. Op de één of andere manier hebben mijn hormonen me er doorheen gesleept want ik moest huilen als ik eraan dacht dat dat kleine mannetje niet kreeg wat hij zo lekker vindt en zo goed voor hem is. Nu ben ik op de helft van de zwangerschap van de tweede en twijfel ik weer of ik wel aan borstvoeding wil beginnen. Ik vond het zo zwaar bij mijn eerste. Aan de andere kant weet ik dat het ook nu weer ga doen, maar ik hoop toch niet weer zo mijn grenzen te overschrijden. We zullen zien! Heel veel succes in ieder geval!
Ik was juist met de tweede fanatieker. Bij de eerste ben ik er maar gewoon aan begonnen omdat het me logisch leek, maar ik had nooit verder gedacht dan het begin. Toen het eenmaal goed liep ging ik steeds verder mijn grens verleggen. Eerst 3 maanden, daarna toch maar een half jaar, toen tot na de zomervakantie, want dat leek me wel makkelijk, daarna stoppen met kolven en kijken of het nog goed bleef gaan, en ach, een jaar leek me ook wel grappig om vol te houden. Uiteindelijk heb ik hem 15 maanden gevoed. Bij de tweede ben ik er vol ingegaan, ik wist dat ik het kon, en ik wist inmiddels ook veel meer over de voordelen van bv, dus gaan met die banaan. Tweede was ook echt meer verslaafd dan de eerste, dus hem heb ik 2,5 jaar gevoed. Hij bliefde eigenlijk ook geen kunstvoeding (wel geprobeerd, toen ik ben gestopt met kolven op mijn werk). En nu bij de derde ga ik ook echt weer voor langvoeden. Dit is mijn laatste kind, en ik vind borstvoeding geven heerlijk, maar als ik met hem stop kan ik het nooit meer doen. Gelukkig vindt hij het nog heerlijker dan ik, dus ik mag nog even doorgaan. Als hij aangeeft dat hij er klaar mee is, stop ik wel.
Nee, hier was het juist andersom.. Toen mijn oudste werd geboren, had ik eigenlijk maar heel weinig kennis mbt borstvoeding en wat er bij komt kijken. Met hulp van een LK ben ik de eerste 4 weken doorgekomen (aanleggen nakolven fingerfeeding), tot dochter zelf goed kon drinken. Helaas was ik niet op de hoogte van langer voeden, dus met 9 maanden afgebouwd. Toen jongste dochter er was, en er weer problemen waren, wist ik dus: het komt uiteindelijk goed. En dan is het zo de moeite waard! Dus weer een LK laten komen. En het kwam ook goed, het duurde gewoon even. Ik wou deze keer langer voeden, maar toen ik zwanger raakte met 7 maanden was het snel afgelopen helaas. Dus toen zoon geboren werd, een natuurtalent, wist ik zeker:we gaan lang borstvoeding geven. Het eigenlijk gewoon aan hem gaan overlaten. En zo is het ook gegaan Niet fanatieker, wel vastberadener en beter op de hoogte.