Hoi meiden! Ik ben weer terug van weggeweest, wat is de tijd voorbij gevlogen. Echt bizar. Inmiddels word onze kleine grote jongen in Juli alweer 2 jaar. Het is eerder gaan kriebelen dan verwacht. Ik had verwacht zo rond zijn 2e verjaardag maar ik kreeg 2 maanden geleden heel sterk het gevoel dat ik zo lang niet meer wilde wachten, door meerdere redenen. Voor onze eerste hebben we eerst slecht nieuws gehad in het ziekenhuis ivm slechte zaadkwaliteit, icsi zou zelfs nodig zijn, maar ben 2 keer in een jaar zwanger geweest(1 x een miskraam gehad). We gaan er dus zeker vanuit dat het gewoon weer lukt, maar zoals bij iedereen weet je niet hoelang het weer kan gaan duren. Ik heb de 2 maanden zowiezo nog gewacht ivm mijn contract, stel dat ik meteen zwanger zou raken ik nog net voor mijn verlenging zit en ik wil daar heeel erg graag blijven. Dus nu zit ik wat safer. Ik ga er zelf vanuit dat het weer een jaar zal duren, dus nu ik safer zit met mijn werk mocht t meteen raak zijn, of het nog een tijdje zal duren, is het moment gekomen dat we zeggen; “we gaan er weer voor!” Maar ooooh wat vind ik het spannend! Juist nu je weet hoe het is en zal zijn, en niet de eerste keer is weet je wat er op je afkomt, zou je denken dat dit het juist misschien iets minder spannend maakt. Maar het lijkt wel of ik het nu spannender vind. Vooral omdat met de komst van een 2e alles weer anders word, ook voor onze zoon. Hoe gaat het snachts aangezien hij ook nog regelmatig wakker word en ik een andere baby moet voeden, enz enz. (Vriend regelmatig buitenand dus veel komt op mij neer) Allerlei vragen haha, maar ik weet dat ik het kan hoor! Al word het vast pittig. Maar ook zoooo onwijs veel zin in, een broertje of zusje gun ik hem zo! Is dit gevoel ook herkenbaar bij jullie?
De beslissing om (opnieuw) voor een kindje te gaan is altijd spannend De eerste maanden had ik dat spannende gevoel ook nog wel, maar nu het wat langer duurt is dat gevoel toch wel afgezwakt. Succes en hopelijk lukt het jullie opnieuw zwanger te worden
Ik snap het wel!!! Omdat je veel beter weet wat je te wachten staat. Wat betreft de zwangerschap maar ook de bevalling en het hebben van een baby... het zal dus ook allemaal echt anders zijn, maar daarom niet minder bijzonder. Ik ben nu zwanger van de derde en zie gek genoeg meer op tegen de bevalling dat bij de eerste twee. Terwijl ik over de baby tijd juist een stuk relaxter ben. Overigens is de grootste vergissing die ik gemaakt heb toen ik van 1 naar 2 ging is denken dat dat makkelijker is dan van 0 naar 1... van 0 naar 1 is heftig. Je moet wennen aan het moederschap en er is weinig tijd meer voor jezelf. Maar van 1 naar 2 vond ik zwaarder. En dan was mijn oudste dochter al 4. Bij twee is er geen tijd om bij te slapen als je Baby slaapt. Er is geen rust, want er loopt er nog eentje rond en dat maakt het allemaal nog een stukje pittiger. Niet dat je je daar druk om moet maken, want je overleeft het echt wel, maar het is altijd zwaarder als je het niet verwacht
Hier nu in een traject voor een 2de kindje, onze dochter is "al" 5. Altijd gezegd en gedacht dat we het bij 1 zouden houden, totdat er naar jaren toch een mogelijkheid bleek en wij het over een tijdje mogen proberen. Ik vind het doodeng ook door de vele problemen tijdens de zwangerschap/bevalling en de tijd erna met onze dochter. En met de eerste weet je natuurlijk totaal niet hoe en wat en nu is het iets bekender terrein, maar enorm spannend blijft het denk ik altijd.
Heyy, hier een beetje in hetzelfde schuitje Wij hebben vorig jaar juni onze prachtige dochter mogen krijgen en ik heb toen altijd geroepen dat ik wel een paar jaar wil wachten voordat er een eventuele uitbreiding komt.. maar ineens 2 maanden geleden ging het stiekem al kriebelen, weggestopt die gevoelens hoppa want jeetje hoe kon ik nou toch ineens al zo snel weer toch willen proberen zwanger te worden Deze week met mijn man open over gehad en hij wil ook deze zomer gaan proberen voor een tweede! Dat was best een verrassing voor mij maar zooo blij mee.. na dit doosje stop ik met de pil en dan gaan we ervoor.. vind het heeel spannend!!
Enorm herkenbaar dit! Ik dacht ook heel erg lang, laat onze dochter eerst maar 2 zijn... maar ineens had ik zoiets waarom? Wij zijn best even bezig geweest om zwanger te raken en daarbij ook een miskraam in de eerste zwangerschap. Nu in februari besloten er voor te gaan en vorige week een positieve test. Echt mega snel! Nu natuurlijk weer bang voor de rest maar goed, kan dus ook ineens heel snel gaan! Veel plezier en succes
Heel herkenbaar. Het lijkt me prachtig om een broertje of zusje te mogen krijgen voor de kleine. En ik vond het een geweldige ervaring de eerste keer. Maar waar ik vooral tegenop zie is de vrijheid die ik nu weer (een soort van) heb, in te leveren. Met een tweede word het nog lastiger om even iets te ondernemen of momentje voor jezelf te pakken.
Hallo dames, Graag babbel ik met jullie mee. Ik ga ook voor een tweede, mijn eerste is al 11 (uit een vorige relatie) Mijn huidige vriend en ik willen graag samen nog een kindje. Het klinkt gek, maar voor mij zal het allemaal weer best "nieuw" zijn. Ik heb na mijn 1ste geen luier meer verschoond, ik hoop dat ik het niet heb verleerd. Ik heb mijn eerste zwangerschap als prettig ervaren dus zie net op tegen een eventuele tweede zwangerschap, ik ben me er natuurlijk van bewust dat deze heel anders kan verlopen. En gezien mijn leeftijd wil ik niet al te lang meer wachten, dus ik spring vol goeie moed in het zwangerschapsvijvertje.
Dat verleer je nooit, laatst voor het eerst de kleine man van mijn vriendin verschoond, nou ging nog even makkelijk als 5 jaar terug hahaha. Ik hoop voor jullie dat je gauw een positieve test in handen mag hebben!!