Zijn er ook succesverhalen van dames die al meerdere IVF/ICSI's hebben gedaan, nooit 1x daarvoor zwanger zijn geweest (en mk hebben gehad) en toen toch nog heel opeens zwanger zijn geworden door een behandeling??
Bedoel je iemand als ik? Nooit zwanger, nooit een mk en na de 3e behandeling, toen ik dacht dat het toch niet meer ging lukken, zwanger... Ook in DD en ik las dat jij daar ook naartoe gaat! Het is geen wonderkliniek, maar je hoort er goede verhalen over! Ik hoop echt zo voor je dat je binnenkort zwanger bent. Je verdient het zooooooooo! Dikke knuffel!
Dank je Loesie!! Wij hebben al 4x ICSI gedaan en nog steeds geen positief resultaat.... zie het ook niet echt hoopvol meer in...
Of bedoel je iemand zoals ik Lindinha? 3jaar bezig, nooit zwanger of miskraam, wel 3 mislukte IVF's en 2 mislukte cryo-tp's en toen...... SPONTAAN zwanger! En nu mama van een prachtmeid sinds +/- Kerst 2009! Houd hoop meiden, ik lees nog steeds af en toe mee! Eef16
Meiden die in DD hebben gezeten en er zwanger zijn geworden, wat doen ze daar nu écht anders dan in NL??? Daar ben ik wel benieuwd naar...? Wat is volgens jullie 'het succesverhaal' van DD? Of was het gewoon een 'gelukskwestie'?
@Lindinha hier ook een: 3x poging, 2,5 jaar proberen, nog nooit zwanger geweest, 3e poging raak. Alles klopte dit keer: ik had vakantie was volkomen stressloos, had er zin in, spuiten en echo's gingen goed, punctie viel mee, zaad was prima etcetc, soms moet alles gewoon op z'n plek vallen en moet je héél veel geluk hebben. Hopelijk komt die dag voor jou ook!
ook hier mega succesverhaal. Ik was eerst in nijmegen onder behandeling, 7x iui gehad....ivf vonden ze zinloos. Ik was te zwaar. ik ben voor een s.o. naar arnhem gegaan, ze zagen daar het probleem niet. Ik heb een gewone ivf behandeling gehad en was van de eerste terugplaatsing gelijk zwanger. We hebben nu de eerste cryo laten terugplaatsen en we zijn weer zwanger van nr 2. dus mega succes. Het probleem was dat mijn baarmoederslijm niet toegankelijk was. verder wel prima cyclus enz.
hi juul. ten eerste: ik denk dat het voor een groot deel geluk is. zwangerworden is een gemene roulette en niemand weet waar de hoofdprijzen vallen. op basis van het gezamelijke ' medische rapport ' maak je een bepaalde kans. uiteraard is een stel dat ' alleen traag zaad heeft ' (zoals wij) beter bedeeld met kansen dan een stel dat aan beide kanten (grote) problemen heeft. de vraag is denk ik, wat doe je met jouw kans. ik ben er heilig van overtuigd dat waar je de kansen inzet echt mee- of tegenwerkt aan je succes. hieronder komt mijn mening met de pro's voor dusseldorf. let wel, ik ben een dusselmeisje dat er zwanger is geworden, dus dat kleurt voor mij de zaak wel. maar een aantal standaard verschillen met NL heeft ons naar DL doen gaan, nog voor we ooit zwanger waren geweest in NL. -ikzelf heb ondervonden dat in NL (niet in het algemeen misschien, maar toch wel in de paar ziekenhuizen die ik heb gehad en ook uit verhalen van vele MMM-vriendinnen elders) de daadkracht lager lijkt te liggen. (ook hier even: kan ook aan mijn type liggen: ik was niet meer geduldig, de wens werd zo zwaar en de leegte zo groot, en ik ben gewoon een controlfreak die van daadkracht en actie houdt! ) het protocol lijkt te zijn, eerst maar eens aan de IUI een keer of 6, soms langer. achteraf blijkt (bv bij ons) dat IUI al een nihile kans gaf. belachelijk. daarbij vind ik met name het invries/TP-beleid dat in DD wordt gehanteerd zoveel beter dan in NL. ze vriezen en TPen alles terug dat bevrucht is! ja, dus ook de 2 of 4 celligen die in NL vaak worden weggegooid. ik ken meisjes met wel 15 bevruchtingen, waarvan er dan 1 wordt teruggeplaatst, en maar een paar, of geen! worden ingevroren. uiteraard zijn er uitzonderingen, maar juist omdat het uitzonderingen zijn en geen regel niet mijn ding. dit was voor mij, naast de zeer goede verhalen die ik (ook hier) over DD gelezen had, reden om naar DD te gaan. daarbij is DD verder vooruit: hun cryo-ontdooi-slagings-percentage is >90%, terwijl dat in NL rond de 60% ligt gemiddeld. verder krijg je standaard een narcose bij de punctie. niet van die germaanse (!) praktijken die ze in NL hebben. daarbij is er veel meer mogelijk; IMSI PICSI Assisted Hatching noem het maar op. daarbij mag je standaard, als je dat wil, 2 (of 3!) cryo's teruggeplaatst krijgen. niet zoals in NL veel, 1 (tot een bepaalde leeftijd of indien de emmy top is) uiteraard zijn er ook nadelen: het is intensiever, het is duurder (rijden, hotelletje) EN: de verzekeringen doen er vaak moeilijker over. dus: je moet vaak een deel zelf bijbetalen. toch was het mij in elk geval allemaal waard! uiteraard zijn er veel goede ziekenhuizen in NL, dat is niet mijn punt. maar als je het type bent of klaar bent voor meer actie, of the next step, dan kan ik dusseldorf alleen maar aanraden. ohja vergeet bijna 1 groot voordeel: geen wachtlijsten en het ' korte schema ' doen ze daar. succes, en meer successtory's bitte!
Twijfel, twijfel of ik hier al ga schrijven... Doe het toch maar... want ik ben tenslotte zwanger! Ik ben in 2004 gestopt met de pil en in 2005 in de MMM terecht gekomen. In 2006 wonder boven wonder zwanger geraakt met Clomid... maar na ruim 10 weken een miskraam gehad. Na vervolgens weer een tijd lang in het ziekenhuis te hebben 'gedoktert' met de nederlandse-nietdoorpak-mentaliteit zijn we eind 2008 overgestapt naar een nederlandse kliniek. Eerst nog een paar keer IUI gehad en een aantal onderzoeken i.v.m. PCO en te hoog prolactinegehalte. Na de IUI's zijn we doorgegaan voor IVF in Dusseldorf. Na de punctie 20 eicellen waarvan er later bleek dat er 15 bevrucht EN ingevroren waren! Geen terugplaatsing i.v.m. overstimulatie, maar de maand erna wel... en: Zwanger. Helaas ging dit al heel snel mis, mijn progesteron is niet hoger dan 24 geweest, ondanks 3x2 progesteron. Te laag voor een zwangerschap. In januari weer een TP gehad, helaas mislukt. In Februari weer een TP, en jawel... ZWANGER! Dit keer met een strenge controle op het progesteron en extra medicijnen (neusspray)... in de hoop dat het progesteron nu wel op een mooi niveau blijft en deze successtory nog een mooi vervolg krijgt in November!
Dag meiden, Denk, ff een hart onder de riem steken bij hen waarbij de moed in de schoenen zakt.. In mijn vorige huwelijk, 2 kids gekregen en binnen een maand zwanger.. dit keer (8 jaar na mijn jongste) met nieuwe partner wilde het maar niet lukken.. Ik hou het heel kort, maar na bij het ziekenhuis te zijn afgewezen omdat we nog maar 10 maanden bezig waren, naar het Geertgen gegaan ,waar we wel zijn geholpen. Man lief heeft heeeeeel slechte en weinig zwemmers, dus zh had het al over ICSI. Bij het Geertgen eerste IUI behandeling gehad op 13 maart, nadat ik op 9 maart mijn 1ste afspraak daar had.. We hadden 250.000 zwemmers, dus eigenlijk veel te weinig voor IUI en mijn ei was die nacht al gesprongen, maar de dokter, lekker positief iemand, zei dat ik dat met mijn bewezen vruchtbaarheid wel kon compenseren!! En ja hoor... ik weet sinds een paar dagen dat ik zwanger ben en dat ik mijn 3de kindje rond de sinterklaas (4 december) in mijn armen mag houden en mijn nieuwe man, zijn allereerste echte eigen kindje... Onze kans was zo'n 5%, maar het was genoeg!! Jahoe!!! Ik kan het nog nauwelijks geloven, maar ik mag weer mama worden! Nu hopen dat alles goed blijft gaan.. Never loose the faith meiden!! Wonderen bestaan!! Suc6!!
Ik denk dat ik me nu wel moedig genoeg voel om ook ons verhaal hier neer te zetten. Zora- man en ik wilden heel graag kinderen. In september 2006 getrouwd en in febr 2007 al de pil eruit gegooid en oefenen. Ik weet nog hoe spannend we het vonden. Helaas lagen mijn cyclussen helemaal overhoop, van 59 tot zelfs 127 dagen. Ik herkende dit ook van de tijd dat ik nog niet aan de pil was. In oktober 2007 naar de HA gegaan maar die wilde ons niet doorsturen tot we een jaar bezig waren. In december 2007 nogmaals HA gebeld en we hebben toen en verwijzing naar de fertiliteitsarts gekregen. Onze eerste afspraak was in januari 2008. Bij mij werd na een echo PCO geconstateerd en de zwemmers van hubbie werden getest. Niet zo goed 9 mln waarvan verminderd beweeglijk maar volgens ziekenhuis geen reden tot paniek we waren nog jong (ik toen 24 en Zora man 26). Over 3 maanden mochten we terugkomen voor nog een zwemmerstest en ik moest proberen iets af te vallen. (Mijn BMI was toen rond de 27 geloof ik, nu netjes 24). Tweede test kwamen we op ongeveer dezelfde zaaduitslag. Volgens de arts niet super slecht maar ik had er mijn bedenkingen over. Nog 3 maanden naar huis gestuurd om proberen wat gewicht kwijt te raken, toen weer terug naar ziekenhuis en toen weer ruim een maand nog proberen iets af te vallen. Volgende afspraak werd een HSG gepland die in september 2008 gedaan is. Eileiders liepen wel door maar langzaam en bolden iets op soms. Dus besloten een laparoscopie te doen om nog eens beter te kijken. Die heb ik in oktober 2008 gehad. Zelfde uitslag. Goed, alles loopt goed door, maar wel wat langzaam. Daarna eindelijk actie. Er werden IUI behandelingen gepland. Ik heb er 6 gehad die mislukt zijn en tussendoor ook nog 2 die afgebroken zijn. De IUI's waren icm clomid en Pregnyl. De laatste was in juni 2009. In september/oktober 2009 onze 1e IVF gehad. 15 eicellen geoogst. Helaas maar 1 bevrucht. Matig. Deze emmy is teruggeplaatst maar toch werd ik na 2 weken netjes ongi tot ons verdriet. Mijn gevoel over de kwaliteit van het zaad was dus al die tijd niet onterecht. Daarna werd besloten voor ICSI te gaan. In Febr 2010 de punctie gehad. 16 follikels aangeprikt, 6 eicellen gevonden, 3 bevrucht, waarvan er maar 1 goed doorgedeeld was. Dus weer geen al te beste scores. Toch is deze ene 6 cellige emmy blijven plakken en ben ik inmiddels 9 weken zwanger. We hebben al een hartje gehoord en het blijft spannend tot de volgende echo over 1 week. Na 3 jaar wachten is ons geduld eindelijk beloond. En dat gun ik iedereen. Liefs Zora
Gefeliciteerd! wauw.... en wat ben ik blij voor je Zora. Hoop dat je een mooooie zwangerschap hebt en straks jullie wondertje in armen houden. Super!.
Hallo allemaal, hier ook een succesverhaal. Wij hebben ongeveer 2 jaar in de mm gezeten voordat we zwanger raakte. Ons probleem; mijn vriend is zo goed als onvruchtbaar wegens behandelingen voor Hodgkin. Gelukkig wel ingevroren zaad. Bij ons was de 2de ICSI raak. Juni 2009 bevallen van een gezonde dochter. Dit is mijn verhaal in het kort. Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust. Iedereen heel veel sterkte toegewenst. Ik hoop dat een ieder van jullie snel een eigen suc-6 verhaal heeft! Liefs, Vietje