Suicidaal kind

Dat ook nog! Als jij je kind nu verbied met dat jongetje te spelen en hij ziet hem echt als zijn vriendje, zal hij in het vervolg dan nog zo eerlijk naar jou toe zijn? Of is hij dan bang weer een vriendje te verliezen als die iets doet of zegt wat van mama niet mag!

 

Vind het altijd wel gezellig hoor de kindjes over de vloer !
Leukste is met warme dagen dat ze alle huizen langsgaan ( groepje van 4 vrienden ) en dat bij iedereen thuis van dat groepje wat lekkers halen hahaha( ondertussen appeen wij naar elkaar wat ze al gehad hebben hahahah) grootste lol hebben ze dan.
Zomer staat hier de voordeur ook letterlijk overdag altijd open en is het letterlijk zoete inval!

 

Oh, nu ga je mij beledigen? Lekker dan. Je hebt geen idee waar je kinderen gaan spelen, en je kan de ouders niet bereiken? Dat vind ikzelf gewoon onvoorstelbaar.

 

I

mee eens hoe jong ook !
Ken genoeg mensen die het weg zouden wuiven van ach het is maar een kind .
Zelf rond mijn 6e/7e ook die gevoelens gehad en uitte doormiddel van tekeningen maken hoe ik dat het best kon doen.
Gelukkig werd het opgevangen en er wat mee gedaan ( gepest op school en lastige situatie thuis gevolg was depressie)

Daarom altijd serieus nemen het is een HULP vraag of het nou makkelijk opgelost kan worden of niet .
Mensen die dit zeggen vragen om hulp

 

Ik schrik zelf vooral heel erg van het eerste gedeelte van je post. Komt heel erg hard en kil over. Zeker omdat het gaat om een kind van zes jaar.

Veilig thuis had ik zeker niet gedaan. Want het lijkt mij duidelijk dat je verder niet zoveel weet over de gezinssituatie.

In volwassen vriendschappen heb je bepaalde rollen, dominant etc. Volgens mij is dat bij kinderen niet veel anders. Dit jongetje komt redelijk dominant over. Maar dat moet niet doorslaan natuurlijk.

Ik had zelf geprobeerd inderdaad zoals anderen hier aangeven in contact te komen met de ouders.

 

Ik zou dit toch op school bespreken, gewoon wat jouw zoon je heeft verteld. Als zijn ouders daar dan uit zouden kunnen afleiden dat dit van jou komt, tja, dat is dan maar zo. Grote kans dat dit gewoon een kleuteruitspraak is, en hij dus niet echt suicidaal is, maar in de basis klinkt er wel grote onvrede door over zijn leven - en of hij dus echt suicidaal is of niet, daar moet iets mee gebeuren.

 

Ik zou achter moeder aan blijven gaan en op welke manier ook duidelijkmaken wat haar zoon zei.
Wat ze er zelf mee doet is aan haar .

 

Bestaat er een kans, gezien de uitspraak van dit jongetje zelf en dat hij vaak bij jullie komt, dat hij juist bewust steeds jullie kant op komt? Dat hij ergens een veilige plek zoekt waar hij welkom is?
Ik zou de juf inlichten, zij kan het dan verder opnemen en ik zou dit jongetje wat meer omarmen. Laat ze na schooltijd bij jou thuis spelen, maar neem ze ook aan tafel met wat drinken en wat lekkers. Maak het gezellig, geef duidelijk aan wat jij van hem verwacht als hij bij jullie is. Bespreek welke regels bij jullie gelden. En dat als hij zo graag bij jullie komt, zich daar wel aan heeft te houden.
Praat even over hoe school was, je kunt zelfs even vragen hoe het met hem is. En misschien zelfs even hebben over dat je geschrokken bent over wat je hebt gehoord.
Hij is nog maar zes, maar een uitspraak als deze komt niet zomaar.

Mijn dochter speelde ook graag met een meisje waar ik vraagtekens bij had, gezien haar gedrag wat ze bij ons, maar ook ergens anders vertoonde.
Nadat het hier uit de hand was gelopen, heb ik zowel dochter als vriendinnetje aangesproken op hun gedrag en het vriendinnetje onze regels verteld en dat zij zich daaraan heeft te houden.
Een periode is ze niet geweest, nu weer vaker en het gaat prima. Sterker nog, ze gedraagt zich keurig en ruimt zelfs keurig op als ze weggaat!

 

Kan confronterend zijn he? Je post nu eenmaal een heel negatief verhaal over een 6-jarige. Die er zelf waarschijnlijk ook niet zoveel aan kan doen, waar meerdere mensen je al op hebben gewezen. je krijgt niet altijd de antwoorden die je graag wil horen.

 

Overigens zou ik ook kijken naar jouw ongang met hem; het klinkt als een kwetsbaar kind met een grote mond. Als je je zoon bv binnen roept om te drinken en hij roept dat je zoon buiten moet blijven, kun je ook gewoon vragen of hij óók iets wil drinken. Als hij dan niet bij iemand anders binnen mag, geef je ze een pakje sap ofzo. Ik snap wel dat die grote mond je niet bevalt hoor, maar ik zou hem daar met 6 jaar niet op afkeuren.

 

Euh... ?

 

Persoonlijk had ik er voor gekozen om het jongetje binnen te laten en hem uit te leggen waarom zijn gedrag niet op prijs gesteld wordt. Ik zou hem uitgelegd hebben dat wij hier in huis niet schreeuwen en dat hij van harte welkom is mits hij zich aan onze regels kan aanpassen.

Hij heeft net als jouw zoontje van 6 nog sturing nodig. Communicatie ipv afwijzing. En ja, dat is meestal de taak van de ouders maar die waren er nu niet bij en hij stond in jouw huis.

 

School gaat echt niet zomaar ouders hierover aanspreken. Ze kunnen jou adviseren en aanbieden om te helpen met het gesprek, maar je kan echt wel vertrouwen op de vertrouwelijkheid van de juf of meester.

 

Hier is het zo dat , wanneer ze een speelafspraak maken, wij willen weten bij wie, wanneer en van hoe laat tot hoe laat. We hebben een klassenlijst met adressen en telefoonnummers. Wanneer ze ergens anders gaan spelen en ik moet b.v nog boodschappen doen, laat ik dat die ouder altijd even weten, je weet nooit wat er gebeurt .

Wanneer ze buiten spelen hebben we de afspraak dat ze even komen melden als ze ergens binnen gaan spelen, zodat wij weten waar ze zijn en ons niet te pletter zoeken met etenstijd (wanneer ze de tijd vergeten zijn en niet op tijd binnen zijn)