Sorry maar dat laatste vind ik echt heel raar. Van alle vriendjes en vriendinnetjes van beide kinderen hoor ik zulke rare dingen niet. Ja wij praten thuis over dat soort zaken. Geen van mijn kinderen of hun vriendjes haalt het in zn hoofd om over zoiets te liegen om je eigen hachje te redden. Wat ze wel zouden zeggen is: ik moest dat van die en die.
Ik hoop bovendien ook dat iemand mijn kinderen de tuin uit pleurt als ze zich zo gedragen. En mij aanspreken uiteraard, maar dat heeft ts al geprobeerd.
Met 1 zoontje is dit ook wat makkelijker denk ik. Hier heb ik alleen telefoonnummers van de ouders waar mijn kinderen bij gespeeld hebben. Zodra ze samen spelen wisselen we telefoonnummers uit maar hier in de speeltuin komen er nu steeds meer kindjes van verschillende richtingen spelen. Toen ze jong waren waren het alleen nog de omliggende huizen en had ik overal telefoonnummers van (zijn buren natuurlijk) maar nu ze ouder worden komen ze steeds van verder weg dus dan zie ik de ouders niet, die kinderen komen altijd alleen en ik zie mezelf niet dat vriendje naar huis volgen en zeggen "hoi onze kids spelen samen dus zou graag je telefoonnummer willen" haha. Nee hoor ik vertrouw mijn kinderen prima en soms doen ze iets wat niet mag en dan praten we daarover. Hoor eigenlijk alles wel, meestal van mijn kinderen zelf en soms van andere kinderen aangezien het hier praktisch open huis is en alle buurtkindjes hier het huis plat lopen. Maar niets heel heftigs tot nu en daar schrik ik dan wel heel erg van eigenlijk. Speeltuin is hier overigens echt pal naast het huis en het is de grootste speeltuin van de wijk dus alle kindjes die hier in de buurt wonen (en iets verder) spelen daar met onze kindjes en ik ken niet van alle oudere kindjes hun ouders helaas. Die zie ik namelijk nooit op de speeltuin met hun kids.
We zijn het, zoals je weet, het niet vaak met elkaar eens maar ook ik vind het een rare opmerking. Ik ben niet het type dat snel zegt 'mijn kind zou zoiets nooooit doen'. Maar ik weet wel heel zeker dat mijn kind nooit zo'n opmerking uit haar duim zou zuigen om de aandacht van zichzelf af te leiden. Daarnaast, mocht ze al liegen dan weet ik daar perfect doorheen te prikken tot haar grote ergenis. En dat zal echt wel voor de meeste moeders gelden dus ook voor ts.
Mee eens. Ik zou zulk gedrag ook niet accepteren en ik ben ook totaal niet geschikt om zo’n jongen dan alsnog maar binnen te halen en alle zorgen die hij met zich meebrengt, terwijl hij herhaaldelijk niet luistert naar de regels bij ons thuis. Ik heb zelf al zorgen genoeg in mijn leven. En mijn ene kind laat zich makkelijk overhalen om mee te doen met gevaarlijke of domme dingen, dus het contact zou ik tot op school beperken. Het is inderdaad duidelijk dat deze jongen dringend hulp nodig heeft. Ik zou meteen contact met school opnemen hierover.
Eens! Als mijn kinderen zich misdragen ga ik er vanuit dat ze hierop aangesproken worden en als dit niet werkt hoop ik dat ze naar mij komen.
Nou precies, ik maak niet op uit het verhaal van TS dat haar zoontje nooit wat doet (ze gaf ook aan dat hij wel eerder eens naar die heuvel bij de weg is gelopen) en ze haar eigen kind er ook op aanspreekt. Er zit alleen wel wat verschil tussen kattenkwaad, iets verder gaan dan afgesproken en het gedrag van het jongetje, waarbij meteen alarmbellen gaan rinkelen.
Nee dat staat er niet. Maar ze is er natuurlijk niet bij geweest hè...? Bij mijn dochter en haar vriendinnetjes zou het me momenteel niks verbazen als ze zoiets zouden verzinnen, puur om de aandacht van zichzelf af te leiden. Rare fase
Ik vind jonge kinderen die alleen buiten spelen niet raar maar wel heel bijzonder. Maar dat ligt echt aan mij. Ik ben in België opgevoed en daar begin je rond je 8e jaar minimaal buiten te spelen. En dan mag je tot bij de buren maar meestal is het dan nog steeds afspreken met iemand. Daar naartoe gebracht worden en de tuin in en dan mag je ook in de voortuin tot bij de buren. Weet nog de eerste keer dat ik hier op zp een topic las over buiten spelen ik helemaal begon te flippen achter mijn scherm. Dacht dat iedereen hier knettergek was geworden door kinderen buiten op straat te laten spelen. Nu weet ik dat dit redelijk normaal is in Nederland en er ook heel veel kindervriendelijke wijken zijn. Zie hier ook wel een paar van die wijken liggen in de buurt waar ik het misschien zou toelaten. Dus ik ben al wat bijgedraaid. Maar nu ga ik off topic.
Ik las trouwens niet eens het stuk over dat mijn zoontje zich er makkelijk vanaf gehaald heeft door zoiets te "verzinnen". Hij heeft de concequentie gehad die hij sowieso al gehad zou hebben en ik heb hem niet anders aangesproken dan ik zou doen. Pas NA de consequentie later die dag aan de eetkamertafel onder het avond eten kwam dit verhaal. dus hij haalde er helemaal niets uit om dit te zeggen... Hij kwam thuis, consequentie is de rest van de middag binnen blijven en later aan tafel onder het avond eten hadden we het er nogmaals over of hij begrepen heeft waarom die consequentie eraan vast zat en dat we dus morgen weer overnieuw zouden beginnen etc. en toen vertelde hij het. Dus hij won er helemaal niets mee hoor door het te vertellen en dat hij uberhaupt dingen verteld is hier niet raar want we delen best veel in dit gezin. Gelukkig maar ook. Vind het fijn dat mijn kinderen me in vertrouwen nemen dus kijk daar niet raar van op en denk zeker niet dat het een manouvre is om zelf ergens onderuit te komen.
hhaha ooh nee hier is dat normaal geloof ik. Ze spelen hier vanaf hun 4e ergens naast de deur of voor de deur op de stoep en tot ze 7 a 8 zijn wil ik ze nonstop kunnen zien en daarna mogen ze ergens binnen spelen zolang ze dit vooraf maar even komen vertellen dat ik altijd weet waar ze zijn. Mijn oudste van 9 heeft dit jaar voor het eerst de vrijheid om lekker te gaan en te staan in de buurt waar ze wilt (wel in de buurt uiteraard maar die mag dus achter het huis spelen uit het zicht) met de afspraak dat ze 5 uur thuis is. En als ze echt wat verder weg wilt (naar de supermarkt of kinderboerderij) dan moet ze dat even komen vragen en ik moet zeggen dat dit erg goed gaat!
Gelukkig maar. Dat maakt het inderdaad al wat anders. Bij mijn dochter kwam de opmerking over een klasgenootje dat een zusje wilde doodmaken wel midden tijdens een moppermokent van mij omdat mijn dochter zich vervelend gedroeg aan tafel. Dat was puur een afleidingsmanoevre en ik kon meteen aan haar gezicht zien dat ze het ter plekkeverzonnen had. Over het liegen en verzinnen hebben we al regelmatig gesprekken. Ik hoorde van andere ouders dat hun kids ook in zo'n rare fase van uittesten en grenzen opzoeken zitten.
Ook ik ben het volledig eens met deze post. Ik zou het net als TS erg vervelend vinden. Ook ik ben gastvrij naar de vriendjes en vriendinnetjes van mijn kinderen maar zit ook niet altijd op een zoete inval te wachten en trakteer ook altijd niet alle kinderen uit de buurt. Ik zou er ook niet van gediend zijn dat kinderen (of 1 kind) gewoon zonder te vragen in mijn tuin komen spelen. En ik geloof toch niet dat ik een koud en bot persoon ben, maar gewoon wel gesteld op onze eigen ruimte en ik bepaal zelf of ik zin heb in een huis vol kinderen. Soms mag het wel en soms niet. En dit jongetje is ook nog eens hartstikke brutaal. Mijn advies aan TS is nog 1 keer proberen iets tegen de ouders te zeggen over dat je je zorgen maakt en ook dat je niet wilt dat hij voortdurend ongevraagd in je tuin komt. En als ze vaag reageren of je blijft je zorgen maken zou ik dit zeker aan de juf/meester melden. Zij hebben waarschijnlijk wel een beeld of kunnen het jongetje dan extra in de gaten houden of het wel oke met hem gaat thuis.
Nee hoor, maar ik krijg wel een beetje genoeg van je persoonlijke beledigingen, die helemaal niks met het onderwerp te maken hebben. Kan je daarmee stoppen? ik ben het type waar jij op straat waarschijnlijk u tegen zegt, dat je dat ff weet. @Beheer, kom er maar in hoor!
Persoonlijk denk ik dat het belangrijk is om in deze maatschappij wat meer betrokkenheid te tonen. Dat je geen tijd hebt omdat je 4 kinderen hebt kan ik niet beoordelen en veroordelen. Als ik even voortborduur op mijn moeder, die werkte buitenshuis 40 uur, was een alleen staande moeder, moest dossiers thuis bijwerken van cliënten en vond de tijd om betrokken te zijn voor anderen.(kinderen) Ik heb mij nog nooit achtergesteld gevoelt. Het is maar net wat jij persoonlijk belangrijk vind. Ik vind het heel belangrijk dat mijn zoon later ook anderen gaat helpen of in ieder geval geen oogkleppen op zet. We hebben buren waarvan de man weg is gegaan, maar telkens terug komt om echt hele erge ruzie te maken, de kinderen staan erbij hij schreeuwd buiten en binnen de hele boel bij elkaar. Ik wil niet de buurvrouw zijn die zegt " ja ik hoorde hem al elke keer schreeuwen, maar ja wat had ik moeten doen dan?" Nee al moet ik elke dag naar buiten op om te zorgen dat hij weg zou gaan, ik zou het doen. En ik doe dat ook. Maar nogmaals je moet doen wat voor jou goed voelt. Je kan ook omdenken " als mijn kinderen zien dat ik betrokken ben leren ze dat het soms ook belangrijk is om anderen te helpen en niet alleen aan je eigen gewin te denken."
Vind ik ook, totdat ik erachter kwam dat 1 moeder echt gewoon op zoek ging naar mijn dochter en haar beschuldigde van dingen die ze niet eens had gedaan. Tegen haar heb ik heel duidelijk gezegd dat ze mijn dochter niet meer aan mocht spreken en dat ze bij problemen bij mij moest komen. Tot op heden (meer dan een half jaar) niets van haar vernomen. Mijn dochter is nu zo bang voor haar dat ze meteen binnen komt als ze haar ziet.
Ik vind je helemaal niet bot overkomen TS. Mijn huis mijn regels. Ieder kind krijgt echt wel meerdere kansen maar het houdt een keer op. Ik zou in gesprek proberen te komen met de ouders en als dit totaal niet lukt zou ik in het algemeen afstand nemen van de situatie. In dit geval kan dat alleen niet vanwege de suïcidale uitspraak. Dit moeten de ouders wel weten en naar aanleiding van hoe dat verloopt ook de school. Vanaf daar weer verder kijken hoe of wat. Veel sterkte, hopelijk kan het kind snel geholpen worden.
Ik vind dat sommige mensen hier wel erg kritisch zijn, en de manier waarop vind ik wel een beetje jammer. Ja natuurlijk ga je niet elk kind wat je niet aanstaat de deur wijzen. Maar je bent geen psychologische instelling, en zo te horen heeft ts heel veel gedaan om de situatie houdbaar te maken/houden, en geeft ze echt wel iets om dit jongetje om een oplossing te zoeken. Ze heeft 4 kinderen, dat is sowieso een heel druk leven, en als er dan een kind komt dat én continu aanwezig is, én zich niet gedraagt, én agressief is, én haar zoon meeneemt in slecht gedag, en dan ook niet reageert op al haar pogingen om de situatie te verbeteren, dan snap ik echt wel dat ze niet blij is en overweegt om haar zoon te verbieden om met hem om te gaan. Natuurlijk heeft dat jongetje hulp nodig, en komt dit gedrag niet uit het niets. Daarom vraagt ze hier hulp om met de situatie om te gaan, terwijl heel veel moeders allang de handdoek in de ring hadden gegooid met zo'n jongen. Op internet zijn we allemaal heilig en zouden we iedereen helpen en engelengeduld hebben, maar in het echte leven valt het volgens mij wel anders uit. En we zijn hier om steun te vinden en advies te vragen, als je niks aardigs te zeggen hebt zeg dan niets.
Helemaal mee eens. Een kind van 6 die zoiets verzint omdat het ergens niet mag komen? Lijkt mij een heel stug verhaal. En verder, ik ga ook niet akkoord met vervelend gedrag. Hier laatst een 6 jarige die had bedacht mijn dochtertje te schoppen (ik hoorde het) en dat was niet het enige. Nou sorry, maar dan is het bij mij ook klaar hoor. En wat betreft die uitroep. Helaas ervaring mee met mijn oudste, die heeft dat soort dingen ook wel eens gezegd en ik denk ook wel dat hij dat op dat moment meende.