Wist jou man wat hij moest doen tijdens de bevalling? of stond hij er wat angstig bij te kijken.. zet hier je tips neer voor de aanstaande papa
bij de eerste ben ik wegens meconiumhoudend vruchtwater in het ziekenhuis bevallen. bij deze bevalling heeft manlief zich rustig op een stoel genesteld en mij verder met rust gelaten (was een eis van mij ) bij de tweede ben ik thuis bevallen en heeft de vk en kraamhulp hem af en toe lekker aan het werk gezet (moest hij dingen pakken ed) het is dus maar net waar je zelf van houd, hij zou ook als je bijvoorbeeld rugweeen hebt je rug kunnen masseren of een washandje op je hoofd houden. maar aangezien ik dit alles niet had of wilde hield hij zich gelukkig afzeidig.
tijdens de weeen mocht hij niet praten want dan deden ze pijner....auhmmm..(ja wat je wel niet verzint he hihiihi) vooral niet steeds een poging wagen om te masseren! en tijdens het persen deed hij het heel goed..hij heeft mij ontzettend goed gesteund en geholpen. fijne was dat hij dan zei kom op je doet het echt heel goed...kijkkkk het hoofdje zie ik al hiihihiii was echt trots op mezelf dat hij tijdens het persen zei van je doet het heel goed.
Vooral luisteren naar wat de barende vrouw zegt/wil/eist.... ze zijn dan vaak erg onredelijk maar ja.... wat wil je ook! Mijn vriend heeft lamme handen gekregen om mijn beenweëen weg te masseren.... tijdens de gehele bevalling zo ongeveer!!!! Daarna heb ik nog bijna 2 uur in de persweëen gezeten, waarvan een half uur op de baarkruk.... en dat was voor hem geen pretje (had een half jaar eerder een knie-operatie ondergaan en had daarvan nog veel last) Maar ik geloof dat ik geen rare dingen heb gezegd of geëist... oh ja, of hij ajb voort wilde maken met het opeten van mijn warme maaltijd ik werd misselijk van de lucht!!! Het enige wat ik wilde hebben was een paar hapjes vanillevla (toetje)
vooral luisteren naar jou!!!! En wat bij mij hielp was benadrukken waar ik mee bezig was: een kindje krijgen. Bij de eerste was ik dat namelijk een beetje vergeten Oja, vooral niet eten/drinken als je dat niet wilt.. hihi,kan vervelende gevolgen hebben voor hem/jezelf
k heb vier uur lang persweeen moeten wegpuffen, had maar 5 cm ontsluiting. En mn man heeft elke wee met me meegepuft! Helemaal super, t hielp me zo om t focussen, zonder hem had k dat wegpuffen niet gered. Natuurlijk heb k ook wel kritiek gehad pufte hij in mn gezicht, tikte de maat mee van het puffen op mn schouder....grrr Maar hij was een giga steun!
er gewoon zijn voor je.... of hij nu juist wel wat moet doen of zwijgen.... het gevoel geven dat hij er voor je is. ik vond het fijn dat hij dichtbij me was en me vertelde hoe goed ik het deed. En juist wel praten, vooral tussen de weeen door, dan kwam ik weer even terug op aarde zeg maar, hihihi. We hebben zelfs nog de slappe lach gehad bij 5cm ontsluiting hahaha. Het ging allemaal zo ontspannen en ik heb heerlijk samen met hem rond gekeuveld in huis, alvast de beschuitjes enzo klaargezet. Ik vond het gewoon heel fijn dat hij dichtbij me was, maar dat geld lang niet voor iedereen zo te lezen.....dus, aangeven wat jij wilt en het over je heen laten komen, ook hij moet dat doen. Tis niet niets om je vrouw/vriendin zoveel pijn te moeten zien hebben, jij doet het werk, maar tis voor de papa's net zo spannend!
Leuk tijdschrift om de tijd mee te doden De mijne heeft veel gelezen. Hij mocht niet van mijn zijde wijken, maar ook niets zeggen of doen -> lezen. Bij de tweede heeft hij in notime alles moeten pakken voor de VK en heeft hij samen met de VK onze dochter aangepakt. Haar handen over de zijne. Dat vond hij helemaal geweldig en hadden we vooraf ook besproken.
Ik heb daarna ook gezegd, ben blij dat IK de bevalling mocht doen. Om er maar zo naar te moeten kijken en niks kunnen doen, brrr..
Leuk om te lezen. Die van mij was zo lief en voorzichtig. Vroeg wat ik wilde en luisterde daarnaar. Moest nog erg lachen, tijdens de zwcursus hadden ze gezegd tegen de mannen dat ze vooral niet op hun gemak een warme maaltijd moesten gaan eten terwijl hun vrouw lag te bevallen (irritant). In het ziekenhuis kwamen ze langs met de eetkar, en mijn man keek mij heel voorzichtig aan.... en vroeg heel voorzichtig of ik het heel erg zou vinden als.... Nou ik vind het geen probleem, eet lekker! (kon zelf niks binnenhouden gedurende de hele bevalling). Tijdens het persen kon hij me heel goed herinneren aan de tips van de cursus. Hoe ik moest zuchten, persen etc. Hij riep hele tijd: ogen open, kin op je borst, tong tegen je tanden, kom op je kan het. En ik zag aan zijn gezicht dat de kleine steeds dichter bij kwam, dat was nog de grootste aanmoediging . (sorry voor lang verhaal, ben helemaal verliefd door de hormonen )
Tip: Neem in jouw 'vluchtkoffertje' ook schone kleding mee voor papa! (Schoon tshirt en onderbroek en een deoroller, tandenborstel en scheersetje!) Je weet maar nooit hoe lang je in het ziekenhuis moet blijven! Ik had een tshirt met 'PAPA' erop laten maken en die in mijn koffertje gedaan, was erg leuk toen hij die vol trots aan had na de bevalling! En neem ook wat te eten voor hem mee. Vaak kan je midden in de nacht weinig te eten krijgen in het zk dus dan is hij blij met wat te snacken. Denk aan: sultana/evergreen, mini marsjes, wat drinken. Kan voor jezelf trouwens ook prettig zijn om tijdens de bevalling zoiets te eten, die energie kan je goed gebruiken!!
Mijn man heeft me fantastisch geholpen! De bevalling heeft in totaal 5 uur geduurd en was dus best heftig. Op een gegeven moment wist ik niet meer hoe ik nou moest ademen, en is hij achter me gaan zitten om mee te puffen. En waar ik dat bij de pufclub nog genant vond, vond ik dat nu heerlijk!!! Hij deed het denkwerk als het ware voor mij, waardoor ik gewoon mee kon gaan in zijn ademhaling. Dat scheelde echt! Achteraf vertelde hij wel dat ie enorm opgelucht was toen Imee eenmaal was geboren, want zijn been ging namelijk dood omdat ik daar zo tegenaan/op lag... Maar op dat moment heeft ie daar niks van laten merken, hij was er gewoon voor mij! De schat
Mijn schatje heeft me ook in beide bevallingen heel goed geholpen, Gewoon om er te zijn en het puffen voor te doen bij de eerste was er geen cursus in de buurt toen ik op zwangerschapscursus wilde en kon ook niet met de auto had geen rijbewijs en kon ook niet met de bus want onze buurt was niet zo tof... Dus toen ik eindelijk met 36weken op pufclub mocht waren we nog niet bij het onderwerp puffen en heb ik dat dus ook niet geleerd mijn vriend kreeg even een spoedcursus van de gyn en hij heeft het mij toen voor gedaan toen het nodig was en zijn hand tsja die heeft de eerste paar dagen een beetje heel veel pijn gedaan... Het enige wat hielp was hem heel hard knijpen als ik een wee had en niets was goed alleen zijn hand arme mannetje. Bij de 2de bevalling kon ik niet meer puffen was het helemaal kwijt had een weeenstorm en een stortbevalling met rugweeen en hij heeft wel wat minder last gehad van zijn hand omdat de bevalling nu maar 3.5uur duurde waarvan ik maar 2uur weeen heb gehad dus scheelde weer voor hem. Ook was het weer genoeg om hem er gewoon bij te hebben. Waar hij wel van af heeft moeten zien is dat hij zei hoelang nog? anders ga ik nog even een sigaretje roken... Nou dat heeft hij dus toch maar niet gedaan want ik kon ineens heel snel dat bed uit en hem heel duidelijk maken dat hij dat maar effe niet ging doen haha. Dus na dat grapje heeft hij het bij de 2de ook gewoon maar helemaal niet gevraagt. Verder is het inderdaad een goed idee om wat te eten en te drinken mee te nemen voor de tijd dat je in het ziekenhuis bent want je krijgt niet altijd wat je lekker vind natuurlijk. En het is gewoon raadzaam om naar je eigen vrouw/vriendin te kijken wat ze wil en daar in mee gaan.
Die van mij leek wel ineens mijn gedachten te kunnen lezen En heeft uren lang in mijn rug moeten (en willen) duwen i.v.m. rugweeën.
Mijn mannetje heeft vooral bij me gezeten en toen de weeen heftiger werden meegepuft en mijn hand vast gehouden. Tijdens het persen mee aangemoedigd en met een nat washandje mijn gezicht gedept heerlijk. Ik ben ingeleid en 's ochtends is hij nog een stukje gaan wandelen. Eten mocht hij van mij ook gewoon doen. Hij had wel een boek mee om de tijd te doden, vooral toen de weeen nog niet zo goed op gang waren. Was heel blij dat hij er was!!
de mijne was echt een super grote steun! Ik had hele heftige rugweeen en vanaf 4/5 cm ontsluiting ook persweeen. Hij heeft heel goed mee zitten puffen en me aangemoedigd. Echt super! De bevalling was heel heftig en hij is echt fantastisch geweest. Ik had er zonder hem niet doorheen gekomen. De enige tip die ik kan geven.....spreek van te voren af wat je wel en niet wil en tijdens de bevalling ook zeggen wat je wel of niet wil. Ik riep wel een paar keer sorry als ik dacht dat ik heftig reageerde, maar zo heeft hij het niet ervaren. Als je dit ook van te voren zegt dat dit kan gebeuren, kijkt hij ook niet zo raar op. de oerkracht die in je lijf vrij komt, is echt niet tegen te houden. Sterkte voor iedereen die nog moet bevallen! liefs megan
M'n vent heeft het beide keren erg goed gedaan. Niet te veel zeggen, niet te veel doen, maar er wel voor me zijn op de momenten dat ik het erg moeilijk had. Dat wil niet zeggen dat hij alles goed hoefde te vinden; bij de eerste persweeën van de eerste bevalling beet ik hem in z'n schouder (ik wist écht niet meer waar ik het zoeken moest en had niet meer genoeg aan het fijnknijpen van zijn hand), maar dat liet hij natuurlijk niet toe! Hij mag ook zichzelf blijven. Aanmoedigen, vooral geen medelijden of zo laten blijken (ach schatje, wat erg voor je, wat een pijn - dat helpt namelijk helemaal niet). Dat was het enige wat hij had onthouden van de bevallings-voorlichtingsavond: geen medelijden. Nou, daar kon hij wel wat mee
Ik heb hem een functie gegeven zodat ie niet nerveus zat te ijsberen, hij mocht alles vastleggen in een dagboekje, foto's en video zeg maar, dan kon ie zich een beetje daar op focussen en dan had ie daarnaast echt wel genoeg tijd voor mij als ik iets wilde ofzo.. was ideaal! En deels lekker boekjes gelezen op een stoel naast mij, het was niet meteen zo heel spannend haha