Lieve dames, Ik wilde toch heel graag deze topic openen. Ik ben namelijk heel erg bang voor de bevalling, zo bang dat ik zelfs bij een soort van angst arts loop. of stel ik me nu vreselijk aan? Tuurlijk weet ik dat miljoenen vrouwen mij zijn voorgeweest, tuurlijk weet ik dat elke bevalling anders is en dat het vast goed komt, aan deze ideeen wil ik me ook zeker vastklampen. Maar helaas, helaas gaat mijn angst niet weg! Nu moet ik zeggen dat mijn gyn me ook bang heeft gemaakt ( er was hier al een topic over geopend ) waardoor ik nu nog banger ben voor de bevalling. Ik heb een te hoog BMI,en sinds 2 weken zwangerschaps diabetes, maar in een vorm die super goed te behandelen is, mijn waardes zijn heel goed, zo goed, waar zelfs een niet zwangere vrouw amen tegen zou zeggen. Maar goed, de kans op complicaties tijdens bevalling zijn natuurlijk meer aanwezig. En de ergste verhalen heb ik dan ook meteen te horen gekregen. Niet echt handig voor een angsthaasje zoals ik Snap dat je op de hoogte gesteld moet worden, alleen had het graag gehoord in hoe mijn statium nu is, en niet meteen in het ergste geval..want zover ben ik niet eens. Alles gaat goed, groei van de baby gaat goed, niet teveel vruchtwater niks van dat alles..gelukkig! Maar goed, wel erg fijn dat het zekere voor het onzekere word genomen. Zijn er vrouwen die dit herkennen? dit nu ook in deze situatie zitten, of ook heel bang waren maar uiteindelijk de bevalling goed hebben ervaren? Graag jullie reacties liefsss Kelly
Wat naar dat je je zo angstig voelt. Ik keek er niet echt bepaald naar uit, maar aan de andere kant was ik ook wel heel nieuwsgierig hoe ik het zou ervaren. Ik vond de bevalling echt niet leuk en raakte in paniek (wat ik me had voorgenomen niet te doen), maar gelukkig kreeg ik pijnbestrijding waardoor ik veel kalmer werd. Heb je al een gesprek gehad over eventuele pijnbestrijding? Misschien kan dit wat zorgen wegnemen? En ik zou zeker nog een gesprek met je gyn aangaan.....het hoeft niet zo te gaan als de gyn zegt he? Het is zijn taak om je te wijzen op de mogelijke risico's, maar dat wil niet zeggen dat je dit allemaal te wachten staat.
hoi jodie, bedankt voor je reactie! ik heb idd al een gesprek gehad over eventuele pijnbestrijding, maar dit meer om het idee dat ik idd ookbang ben om in paniek te raken, en zo hoop ik dan dat ik het wat langer volhoud in chille toestand om het maar zo te zeggen haha En hoe ik mijn zwangerschap tot nu toe heb ervaren, weet ik ook zeker dat het niet altijd hoeft te gaan zoals verteld word door een specialist. Alleen o o ohh die bevalling, vind iik echt het ergst! haha
Ik was ook erg bang voor de bevalling (denk niet zo bang als jij), liep me er de laatste maanden echt druk over te maken en uiteraard vinden mensen het dan nodig om horrorverhalen te vertellen. Ben ook gestopt met onder het kopje ''de bevalling'' te kijken op het forum, maakte mezelf alleen maar gek. Toen de bevalling uiteindelijk begon hebben we heel erg getwijfeld om naar het ziekenhuis te gaan, ik had uiteraard wel de nodige klachtjes, prettig was anders, maar ik had door alle horrorverhalen echt helse pijn verwacht en die had ik niet. Ik was bang dat ze me een aanstelster zouden vinden in het ziekenhuis en was ook heel bang om weer naar huis gestuurd te worden. Uiteindelijk had ik wat bloederige afscheiding en hebben we naar het ziekenhuis gebeld om te overleggen, die zeiden dat als de weeen een uur om de 5 minuten kwamen we die kant op moesten gaan. Toen ben ik gaan timen en bleken ze al om de 3 minuten te komen en besloten we meteen maar die kant op te gaan. In het ziekenhuis kreeg ik op m'n kop dat ik zo laat gekomen was, want mocht me omkleden, vruchtwater werd gebroken en mocht gaan persen. (Ik had een ruggeprik gevraagd omdat ik zo bang was voor de pijn, maar daar was dus helemaal geen tijd meer voor). Ik vond de bevalling dus een ontzettende meevaller en teken er voor er nog zo een te hebben. Deze zwangerschap zie ik tegen die lange 9 maanden op, maar de bevalling maak ik me helemaal niet druk om. Ik hoop dat je je angst een beetje van je af kunt zetten en probeerd van je zwangerschap te genieten (die bevalling komt vanzelf en gaat zoals het gaat). Hopelijk helpt het erover te praten, mij hielp het me er voor af te sluiten, maar dat is voor iedereen anders. En of je nou een hoger of lager BMI hebt, het is als een lot uit de loterij, misschien is het als je in procenten gaat kijken aannemelijker dat je het moeilijker zult hebben, maar wie zegt dat jij daaronder valt. Ik zou het trouwens zeker bij je gyn aankaarten dat je hierdoor bang bent geworden, dan kunnen ze je geruststellen en in het vervolg wat voorzichtiger zijn met het brengen van informatie.
Ik had bij alle 2 mijn bevallingen een geweldige pijnbestrijding. Ik kreeg in mijn hand een infuus en daar zat een knop aan dat als ik een wee voelde aankomen dan kon ik daar op drukken. Ik moet je zeggen, het meest geweldige wat me had kunnen overkomen. Ik heb tussen de weeën gewoon kunnen slapen en je wordt er namelijk heel erg slaperig van. En pas toen ik echt persweeën kreeg moet je er mee stoppen, maar dan krijg je al z'n oerkracht lijkt het wel dan heb je geen tijd meer om je druk te maken over de bevalling want dan wil je gewoon dat het eruit komt en wel nu! ha ha. Ik zou willen dat ik wist hoe het heette, maar je heb kans dat als je het beschrijft aan je vk dat ze wel weet hoe het heet. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Heel veel sterkte, en denk eraan. Komt allemaal goed, en ik was ook poepie bang hoor maar is me toch gelukt om zelfs nog een 2e kindje op de wereld te zetten.
Ik heb deze angst niet maar soms wel andere angsten. Ik heb twee bevallingen meegemaakt en het "erg bang zijn" en "angst hebben" is velen malen erger dan een bevalling op zich. En ik had echt geen makkelijke bevallingen ofzo. Maar ik begrijp je wel. Als je nu een plannetje maakt? Bijv: 1. Kan de arts je niet gewoon beloven dat je ten eerste pijnstilling/ruggeprik krijgt? 2. Zorg voor je man/vriend/moeder en fijne vroedvrouw erbij die je lief begeleiden en geruststellen. Waar je veel steun aan hebt. Ik noem maar wat. Misschien helpt het je een beetje. Sterkte!
K1986, je bent niet de enige hoor, hier nog iemand die zelfs al 1 keer is bevallen zo vreselijk bang. het is 6 jaar geleden, dus deze zwangerschap voelt als eerste omdat het zo lang geleden is, ik ben alles vergeten,behalve hoeveel pijn het deed toen. voor de rest weet ik niet hoe ik geperst heb en hoelang, voor mijn gevoel heel lang maar ik ga het voor de zekerheid nog eens na vragen in ziekenhuis. ik ben bang dat het kindje te groot is. vorige keer was ik heel erg in paniek. ik kan je niet gerust stellen omdat ik zelf bang ben, maar je weet nu dat je niet de enige bent.
hoi, ik snap jouw angsten goed hoor, ik heb het vooral bij mijn eerste ook gehad en uiteindelijk viel het allemaal best mee, ik ben nu dus zwanger van de 4de en ook in heb zwangerschapssuiker, maar wel aan de insuline omdat het met dieet niet onder controle te krijgen is. Wat je kan doen is je goed inlezen, en ik weet dat je alles alleen doet, zorg dat er iemand bij je is op wie je kan vertrouwen, die jou ook gerust kan stellen, en ja enige wat ik kan zeggen is probeer zo rustig mogelijk te blijven dan gaat het het makkelijkste. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Verder kan je het goed bespreken met je gyn, of je pijnstilling kan krijgen en hoe je het wilt en wie je erbij wilt. dat soort dingen kan je allemaal bespreken. ik wens jou veel succes en sterkte tijdens de bevalling, komt allemaal wel goed.
Dat herken ik wel. Ik weet van de vorige keer dat je de zwangerschap zo zat bent dat je wilt dat je gaat bevallen. Tijdens de bevalling liet ik alles over me heen komen. Succes straks!
In principe kan ik het goed van me af zetten en als ik er niet te veel aan denk dan ben ik ook niet bang. Heb alleen af en toe van die vlagen dat de paniek toe slaat. Dat ik binnen nu en wss 6 weken ga bevallen en totaal niet weet hoe het gaat lopen. Ik zie niet alleen op tegen de pijn, maar vooral de onzekerheid dat je van te voren neit weet hoe het gaat lopen.. Hoop dat je er uit komt. Misschien een soort 'beval plan' maken. Niet dat je alles uit kan sluiten, maar het kan een soort zekerheid geven als je op papier zet wat je wel en niet wil.
Ben nog maar 10 weken zwanger maar kan me nu al druk maken om de bevalling Ik heb last van chronische hyperventilatie wat soms uitmond in een paniekaanval en heb moeite me te ontspannen, ben dus bang tijdens de bevalling paniek te krijgen ...zal het hier nog wel uitgebreid met de deskundigen over hebben. Kan je dus niet geruststellen maar wel veel sterkte wensen, bij deze!
Wat vervelend dat je zo bang bent voor de bevalling! Misschien dat je nog iets met je angsten kunt doen voordat je gaat bevallen? Het is zo zonde.. door de angsten verkrampt je baarmoeder en kan zij haar werk veel minder goed doen. De kans dat het bevallen daardoor moeilijker gaat is veel groter, wat uiteindelijk je angst 'terecht' deed lijken. Misschien kan je ontspanningsoefeningen gaan doen, of yoga? Ik gun iedereen zo een fijne en angstvrije bevalling! Natuurlijk bevalt niet iedereen die niet bang is makkelijk.. dat bedoel ik hier ook echt niet mee te zeggen! Het boek Hypnobirthing is misschien een tip.. daar zit ook een cd bij met een hele fijne ontspanningsoefening. Succes! En ik hoop dat je een mooie bevalling hebt!
lieve dames, bedankt voor jullie reacties! Ben blij te horen, dat in vele gevallen de bevalling uiteindelijk meeviel. Ik hoop dat dat bij mij ook zo gaat. Ik heb idd al om eventuele pijnbesttrijding gevraagd, dit i al geregeld, als ik het wil dan krijg ik het meteen, En dan hoop ik dat ik wat rustiger blijf, en wie weet valt het bij mij dan ook allemaal mee! wat oefeningen etc betreft, dat heb ik nog niet geprobeerd, maar dat is ook niks voor mij, net als zwangerschapscursussen etc. Dat past echt niet bij me, en ben bang dat ik daardoor nog meer gestresst raak zeg maar. pfff wat een gedoe he? haha Ik probeer me idd maar aan de ideeen vast te houden die ik me al heb laten vertellen, en ook jullie verhalen. Dat de kans groot is dat ik op het punt kom te staan, dat ik hoe dan ook wil dat mn meisje ter wereld komt, en het maakt me niet uit hoeee haha en dat ik alles maar over me heen moet laten komen, ik weet idd niet hoe het allemaal gaat lopen, niemand kan mij dat vertellen. Het idee om een soort van plan op te stellen ga ik wel doen. Dat lijkt me wel wat verder word ik idd een alleenstaande moeder, maar mijn beste vriendin en mijn vader zijn bij de bevalling. Voor vele gek dat mijn vader erbij is, maar ik heb helaas geen moeder meer, en mijn vader kent mij doorr en door, en zelf ook verpleger en weet me meestal erg rustig te houden, daarbij komt dat hij zelf zn 4 kinderen ter wereld heeft zien komen..dus daar heb ik alle vertrouwen in nogmaals bedankt voor jullie berichtjes, doet me erg goed! en jullie natuurlijk ook succes met de zwangerschap en bevalling liefsss