Lees eerst maar eens goed waar ik op reageerde. De boel wordt een beetje uit zn verband gehaald. Ik reageerde op een post van iemand die vindt dat haar peuter spullen uit de rekken mag halen en ergens anders neer mag gooien en dat het winkelpersoneel dat maar moet opruimen omdat ze dat expres doen. Het punt dat ik wil maken is dat je als ouders verantwoordelijk bent voor je kinderen en dat bv rennen in een winkel dus gevaarlijk is omdat je anderen om ver kunt lopen. En als een kind iets pakt uit een rek dat dat gecorrigeerd wordt en je het vooral zelf weer opruimt.
Nee dan hou ik hem wel kort! Moeten niet hebben dat er iemand dan weer struikelt over het riempje... Tja dan neem ik hem toch maar mee en doe zo'n veiligheidsbord aan hem vast maken met "pas op, zwenkt uit!"
Als ik mijn schreeuwende en trappende peuter eindelijk te pakken heb, lukt het mij niet om die lolly precies weer in het juiste rekje te krijgen, dat bedoel ik. Ik ben blij als ik dan de winkel uit kan. Dus het personeel weet vast wel waar die lolly hoort.
We zijn dus allemaal goed in dingen uit zijn verband halen Ik heb het over EEN lolly die tussen de koekjes komt te liggen oid, GEEN hele hopen snoep en chocolade die over de grond worden gegooid
Ik woon toch echt midden in Nederland en ik zie echt niet iedereen dat doen en ik denk er zelf ook niet altijd aan. Maar mensenlief, als je je daar al over op gaat winden dan kun je nog wel even
Ik doe mijn uiterste best om niet op drukke momenten met alle kinderen naar de supermarkt te hoeven. Teveel prikkels, teveel gedoe. Als ik het wel doe, dan zorg ik dat ik weet wat ik hebben moet en de tijd heb. Ik vind meestal boodschappen doen wel leuk, maak er een uitje van. Maar soms lukt dat niet en dan erger ik me eigenlijk vooral aan mezelf. Vrijdag moest ik snel wat kleins hebben, de middelste lag ziek op bed dus ik wilde heel snel weer thuis zijn, maar dochter wilde al de hele dag de deur uit (en dat kon niet ivm zieke broer) en had dus energie voor 10. Normaal gesproken is het al een uitdaging om haar bij me te houden, buggy kan niet goed op de fiets, winkelwagen klimt ze uit, luisteren zijn we nog aan het oefenen, maar nu helemaal hyper was het wel erg lastig. En dus ging ze er vandoor bij de kassa en holde ik direct na het betalen weer achter haar aan. En natuurlijk krijg je dan commentaar van een wildvreemde. En meestal kan ik dat prima in perspectief plaatsen, maar nu ging ik me dus heel onhandig verdedigen en me ergeren aan haar en mezelf. En dat is mijn grootste irritatie tijdens het boodschappen doen. Dat die ene keer dat het allemaal echt niet lukt, commentaar oplevert terwijl ik het er even niet meer bij kan hebben en ik het mezelf al moeilijk genoeg maak.
Het enige wat ik denk is: ik dacht dat ik mijn kinderen soms niet onder controle had, maar blijkbaar valt het toch mee gezien sommige verhalen hier Trekken niks uit de schappen (al vragen ze wel bij 100 dingen of ze het mogen en krijg ik en “ahhh” als het niet mag)
Ik irriteer me alleen als ik misgrijp. En dat is bij onze buurtsuper nogal vaak. Maar ik wil ook dat ie blijft en dat ie groter wordt. Dus doe ik er wel mijn boodschappen. Voor de rest irriteer ik me niet. Dat heb ik mezelf heel bewust afgeleerd. Zeker in de supermarkt. Het zal nooit een hobby worden, maar zonder irritatie kom ik een heel eind. Mensen moeten maar lekker zelf weten wat ze doen.
Ik erger mij aan veel. Aan heel veel Maar ik moet wel zeggen dat het in mijn kleine Albert Heijn goed meevalt. Ik ga ook 9 van de 10 keer in de voormiddag. Waar ik mij het meeste aan erger is als ze hun producten verplaatsen. Die brainwashing werkt bij mij niet. Ik ga dan echt geen andere producten kopen hoor! Moet dan wel regelmatig een medewerker vragen waar dat ligt omdat ik het echt niet vind. Ook al is het maar een meter verplaatst. Ik vind dat dan echt niet. Of als je eens naar een andere supermarkt gaat. Ik heb echt eens een kwartier lang naar gewone yoghurt zitten zoeken tussen al die light en smaakjesrommel. Mijn zoontje rent ook graag. Hij is lief en doet graag boodschappen maar dat rennen krijg ik hem echt niet afgeleerd. Heeft waarschijnlijk ook een lichte vorm van autisme en dat rennen is echt een puntje. Overal eigenlijk. Was het eens zo beu dat ik eens echt boos ben geworden maar ook echt boos! Wel met zelfbeheersing natuurlijk. Hem uitgelegd dat als hij rent ik hem niet kan beschermen. Dat helpt nu wel een beetje op straat maar meestal ga ik maar meerennen en wedstrijdjes doen. ' wie het eerste bij die paal is' Zo luistert hij nu iets beter als ik hem uitleg dat hij op bepaalde momenten echt niet kan rennen. Als hij een '' ik moet rennen" dag heeft gaat hij de kar in. Dan maak ik hem wijs dat ik maar een paar dingen nodig heb, het druk is of zware grote producten nodig heb en hij daarom de kar in moet. Gelukkig vind hij in de kar zitten wel leuk Als hij een rustiger hoofdje heeft mag hij met hij met zijn karretje lopen en prijs ik hem constant. Is hij heel trots. Maar meestal ga ik als ik hem naar school heb gebracht.
Ik begrijp niet waarom dit aso is. Ik ben niet verplicht om je voor te laten gaan, ik verleen je een gunst, in mijn ogen. De ene keer doe ik het wel, de andere keer niet. Ik heb ook dingen te doen, waarom zou jij niet moeten wachten en ik wel? Ik blijf niet aan de gang. Als ik zelf met weinig boodschappen in de rij sta, vraag ik nooit of ik voor mag. Het hoort er gewoon bij, even wachten bij de kassa. ---------------------------------------------------------------------------------- Mijn grootste ergernissen dus: 1.) mensen met weinig boodschappen die vinden dat ze sowieso voor mogen. 2.) mensen die alvast hun boodschappen op de band leggen terwijl ik nog bezig ben. En dat vertel ik ze ook! 3.) begroet worden met "Hallo" en getutoyeerd worden. Ik heb niet bij je in de klas gezeten. Waar mogelijk, gebruik ik de zelfscan. Boodschappen online bestellen kan bij de Lidl en de Aldi helaas niet. Ik heb het in een grijs verleden bij de AH gedaan, toen woonde ik nog op een flat en hadden we geen auto. Is me ook een paar keer tegengevallen qua kwaliteit (bananen die al zwaar aan het verkleuren waren e.d.). Ik vind het op zich ook niet vervelend om boodschappen te doen, dus ik haal het gewoon zelf. Ik neem daar ook de tijd voor, ik kan rustig een half uur bezig zijn. Wel probeer ik zoveel mogelijk de zaterdag te vermijden!
Voor de mensen met kinderen met een stoornis die zich aangevallen voelen: ik heb het hier dus over ouders die laks zijn en het kind gewoon hun gang laten gaan. De mensen die er moeite voor doen pik je er echt wel tussenuit hoor. Wees maar niet bang. (Mijn kinderen hebben ook beide een stoornis dus ik weet echt wel waar ik het over heb). Mijn jongste zit ook nog steeds impulsief overal aan. Maar ik blijf begeleiden en corrigeren omdat ik geloof dat ze kan groeien hierin. En ik heb ook heel erg vaak winkels vermeden toen ze jonger waren.
Tutoyeren en vriendelijk hallo zeggen mag ook al niet? Sta jij er echt op om met u aangesproken te worden? En wat moet dan in de plaats van hallo komen? Oh oh, dan waarschuw ik je alvast: niet naar Vlaanderen op vakantie komen. Hier wordt gewoon dialect gesproken in supermarkten. Vind ik prima overigens.
'goedemorgen/middag/avond' zou ipv 'hallo' kunnen, dat is toch niets bijzonders? Nou maakt het voor mij persoonlijk niet uit of ze hallo of goedemorgen zeggen. Denk ik althans, want hier zijn ze eigenlijk altijd netjes en beleefd met u, goedemorgen, prettige dag etc. ik ben niet anders gewend. Wat ik in onze plaatselijke supermarkt vervelend vind is dat er regelmatig prijsfouten zijn. Korting nog niet doorgevoerd of überhaupt een ander bedrag op het prijskaartje dan op de bon. Ik ga er soms wel voor terug, maar lang niet altijd want het komt met tijden echt regelmatig voor.
Maar ze zeggen wel vaak u. En ge en gij Toch waar ik vandaan kom Zou het echt vreselijk vinden als ze mij op een 'hogere stand' begroeten. Ben echt niet meer waard dan u Begrijp dat ook niet in Nederland. En hier kijken ze me raar aan als ik 'u' zeg tegen mijn zoon. Ben naar Nederland verhuisd.
Ik ken geen enkele belg die met 'je' en ''jij' praten. Alleen op de radio Wij vinden dat dan weer zo netjes klinken. Heb me het eerste jaar ook echt moeten aanpassen op het forum en ook toen ik naar hier verhuisde. Ik praat nu vanalles door elkaar met je jij, jouw, ge, gij en u. Echt erg
Ik heb er geen enkel probleem mee als ik in een andere streek/land in een andere taal of dialect begroet word. Overigens was de vraag van de TS waar jij aan ergert in een supermarkt, dit is gewoon iets waar ik mij persoonlijk aan erger. Dit hoeft uiteraard niet voor iedereen te gelden. En ja, ik ik persoonlijk vind het niet netjes als ik door een wildvreemde word getutoyeerd. Ik doe dat zelf ook niet. In de plaats van 'hallo", wat dacht je van goedemorgen/-middag/-avond? Ik zal zelf ook nooit 'hallo' tegen een vreemde zeggen. Overigens als ik een andere streek/land ben, leer ik tevoren altijd wat de beleefdheidsvorm is om iemand te begroeten en die zal ik dan ook gebruiken.
Ik heb liever een vriendelijke hallo, dan een plichtsmatige goedemorgen. Een van de jongens bij de kassa bij onze Lidl is eigenlijk veel te informeel. Maar altijd oprecht geïnteresseerd en vriendelijk, dus ik vergeef het hem graag.