Eefje vond het altijd heerlijk om op me of vast tegen me aan in slaap te vallen.. nu merk ik dat dat steeds minder wordt... het is nu meer met mama "praten", zingen, spelen en plaatjes in een boekje kijken.... maar echt bij mij slapen wordt steeds minder... ze ziet me volgens mij steeds minder als kussen en steeds meer als speelkameraadje... ook gezellig hoor, maar mis het af en toe wel... gelukkig wil ze nog wel bij mij op bed liggen en samen knuffelen.. hebben jullie dit ook gehad? x
Och ja,die tijd was hier echt heel snel voorbij! Ik mis dat ook wel hoor...Ze slaapt alleen nog tegen mij aan als ze de laatste fles krijgt en doodop is. Dan blijf ik stiekem wat langer wachten met het naar bed brengen omdat het zooo lief is!
Ja hier is dat ook zo. Eerst sliep ze 'snachts nog wel eens tussen ons in, maar dat hoeven we nu ook niet meer te doen. Als ze nu tussen ons in ligt blijft ze even liggen en gaat dan om en om naar papa en mama kijken en dan even lachen, ook heel leuk hoor maar ik mis het lekker tegen ons aan liggen. Hetzelfde als knuffelen, als ik lekker met haar sta te knuffelen duwt ze zichzelf gewoon weg want ze wil staan en lopen. Rustig bij ons zitten doet ze alleen nog als ze een koekje eet, of als we een boekje voorlezen. Ach ja, het is jammer maar ik geniet nu des te meer als ze bij ons zit, als we wel even kunnen knuffelen of als ik een kusje krijg. En ik vind het prachtig om te zien hoe zij alles aan het ontdekken is.
Finn heeft diti ook. Eerder hoefde ik hem maar bij me te pakken op de bank/bed en hijk viel in slaap. Nu blijft hij wakker, kijkt naar me en 'kletst" tegen me. Wel jammer als ik moe ben en iets langer wil liggen...
Yep, hier ook nog maar zelden. Soms als ze heel moe is na haar laatste flesje. Dus daar geniet ik dan maar extra van, want dat zal ook niet lang meer duren...