En ik krijg net nog meer kaartjes binnen. Het wordt hier nog feestelijk op de ziekenhuiskamer. Bedankt, meiden!
Super dat de kleine meid weer zo goed gegroeid is! Ligt ze op schema of zelfs voor? Lekker zoveel kaartjes, maar die heb je dan ook aan jezelf te danken, jij was er toen wij het nodig hadden en dat gebeurt andersom dus ook!!! Ik zou eens bij een lieve verpleegkundige zeuren over die regeltjes-n**kers, kom op zeg, zeker in deze situatie, erg veel stres en voorlopig geen vooruitzicht op het naar huis gaan én nog een eenpersoonskamer dus niemand die last van jullie heeft moet het toch niet zo'n probleem zijn?? Hier was de partner de hele dag welkom, tot een uurtje of 11, kreeg koffie en al! Maar ook als het bezoek eens iets langer bleef deed niemand daar moeilijk over zolang je maar rekening houdt met je kamergenoten kon hier nagenoeg alles en imo hoort het ook zo!
Ja zo hoort het ook Loki. Het gekke is dat ze in de weken hiervoor juist heel relaxed waren. Misschien heb ik nu net pech dat de twee betrokken verpleegkundigen ongesteld zijn of zo? Het is vooral een machtsdingetje hoor, volgens mij. Ze ligt lekker op of net boven de middelste lijn met alles. Zitten nu lekker te scrabbelen. Ik verlies . Suus
Jeetje Suus, wat word ik verdrietig als ik lees dat je man gewoon wordt weggestuurd om 21.00.... En dat terwijl je op een 1pers kamer ligt... Zucht, sommige mensen.... Ben zelf vpk in een zkh, en wij zijn echt een stuk soepeler als mensen op een 1pers kamer liggen. Zelfs de mogelijkheid tot rooming-in van de partner of andere familie... Ik denk dat het goed is om aan te geven (bij een lieve vpk) dat je man je nog enigszins mentaal gezond houdt in deze situatie, en dat je dat echt nodig hebt. Dat je anders echt gillend gek wordt... Ik snap dit echt NIET. Wat fijn dat je meisje zo gegroeid is joh! 900 gram!!! Joehoe!!! Je hebt vast een superplacenta! Als je wilt, mag je mij ook het adres etc pb-en. Ik snap het ook als je het niet aan teveel mensen wilt geven.
Wat je beschrijft is ech heel herkenbaar en een normaal onderdeel van de institutionalisatie. Dat je zo anders reageert dan normaal, en labieler wordt. En tegelijkertijd wel weer heel fel reageert op andere dingen, die je normaal wel weg kunt wuiven. Ik vond het het moeilijkst wat je beschrijft over verpleegsters die dan gaan roepen dat er regels worden overtreden. Dat geeft je gewoon nog zo'n verder gevoel van onmacht, je kan en mag al helemaal niets zelf, je hele ritme wordt al voorgeschreven door het zkh, en dan wordt er over de laatste paar dingen die je nog voor jezelf hebt (lekker dvd-tje kijken met suusman) moeilijk gedaan. Dat is hetgene wat uiteindelijk zo moeilijk te verteren is. Ik liet mijn man dat soort dingen opkanappen (dus: even met de verpleegster naar buitenj lopen en zeggen dat ze niet zo moeilijk moet doen ) Ik hoop dat je over ee tijdje in thuismonitoring mag en dat je dat ook durft. Krijg je weer een heel stuk eigenwaarde en eigen leven terug.
Nee, wij snappen het ook echt niet. We zijn niemand tot last en ik knap ervan op. We hebben het met de gyn besproken en die zou het met de verpleging bespreken, want hij snapt heel goed dat ik een beetje doordraai na twee weken in m'n bed liggen en niets mogen en dat dit soort 'kleine dingen' juist essentieel zijn om het te kunnen volhouden. Vanavond geen gezeur gehad, en dat is mooi. Houden zo. Normaal zou ik dat soort gezeik ook echt niet pikken, maar door al het tobben en het bedlegerig zijn implodeer je alleen nog maar, dus word je een beetje weerloos. Ik dacht gisteravond: ik pak gewoon m'n koffers als het zo doorgaat. Enfin, hopelijk is het gezeur nu voorbij. xx Suus
Klopt, je hebt al niks meer voor jezelf, en daarom zijn dit soort kleine dingen, die voor een ander kennelijk onbelangrijk lijken, heel erg kostbaar. Zo'n vpk denkt waarschijnlijk goed haar werk te doen door even te laten weten wat de regels zijn, maar wat ze niet doorheeft dat ik twee avond achtereen overstuur ben omdat zo'n mens m'n avond verziekt en me het gevoel geeft in een gevangenis te zijn beland. Het gaat nu alweer een stuk beter hoor, het was fijn om ons hart te luchten tegenover de gyn, die heel goed snapte dat het voor mij heel zwaar is. En we gaan voor de thuismonitoring, maar het ziekenhuis wil het voorlopig nog liever niet gezien de termijn. Binnenkort een gesprek en naar hun beweegredenen vragen. Ik wil hier sowieso tot 28 weken blijven, als ik het een beetje volhou... Suus
Wat is ze lekker gegroeid zeg! En weer een dag voorbij. Wanneer heb je dat gesprek over ziekenhuis/thuis?
Haha dat is natuurlijk onbekend! Ze verschijnen plotsklaps aan je bed en daar zijn ze dan. Hopelijk deze week nog. Suus
Suus, wat stom zeg van die bezoektijden! Bij mij hebben ze daar nooit moeilijk over gedaan en inderdaad juist gezegd dat ze in ons soort gevallen vaak wat soepeler zijn (letterlijk: het is al rot genoeg dat je hier ligt). Hoever ben jij nu eigenlijk precies?
De grote verschijntruc.... hmm, ook al zo lekker als je hele dagen maar ligt NOT. Vandaag nog afleiding?
Lieve Suus; ik heb je een beetje gevolgd via 35+ en Jomi. Wat een verhaal zeg. Jij krijgt ze echt niet kado! Ik hoop voor jullie dat jullie uk nog lekker lang blijft zitten en gezond ter wereld komt. En ik als verpleegkundige vind het grote onzin dat je man naar huis moet; bij ons in het ziekenhuis is er op heel veel kamers de mogelijkheid tot rooming in bij volwassenen; moeten ze daar ook eens over nadenken! Hou vol meid! Ik leef met je mee!
Ja, ik vind het ook vreemd. Gisteren deden ze helemaal niet meer moeilijk, houden zo. Ik ben vandaag precies 26 weken en 3 dagen. Hoe is het met jou? Suus
Ja, m'n zus was er vanmorgen een paar uur. Ook tegen de regels in, maar ze kunnen het rimbam krijgen. Suus
Lief van je, Jes. Ach ja, ik vind het ook niet van deze tijd. Rooming in is mogelijk als je bevallen bent, of als je op de verloskamer ligt, maar niet als je weken of maanden in het ziekenhuis ligt te wachten op niets. Raar toch? Suus