Ha meiden, gaat goed hoor met de kleine, maar ik ben ff beetje ingestort vandaag en blijf vanmiddag een keer thuis. Gesprek met de kinderarts, die was helemaal niet negatief. Het gaat gewoon goed met haar gezien de termijn. Wel al een beetje gesproken over langetermijngevolgen, en waar ik nogal van schrok waren de hechtingsproblemen die prematuren kennelijk soms hebben. Weet een van jullie daar meer van? En vooral wat je als ouder van een couveusekind kan doen om bij te dragen aan een veilige hechting, afgezien van buidelen en een deel van de verzorging doen? En is er een goed boek over dit onderwerp? Suus
voor zover ik weet is het buidelen het belangerijkst, daar knapt ook een kleintje enorm van op. Mijn schoonzus heeft tweeling meiden die aan TTT leed en vlak voor 32 weken geboren werden. Eentje woog 2kg en was ook de sterkst, al de hele zwangerschap, en de andere was 1200gr en heeft moeten knokken (12cm dikke darm verwijderd en stoma etc). Ze hebben geen hechtings problemen. Lekker gebuideld en gekolfd en zo vaak als het mocht lekker knuffelen en buidelen en praten tegen ze. Mssn in de premi hoek op zwp hebben ze tips voor je/jullie?
@Suus, fijn dat de KA positief is. En dat je een instortdag hebt lijkt me heel normaal na alles wat er gebeurd is. En dat je schrikt van hechtingsproblematiek, ja dat verwacht je niet. Ik werk zelf in de jeugdpsychiatrie met jongeren die een hechtingsprobleem hebben. Ik zal even zoeken wat goede info voor je is. Het belangrijkste is dat als je bij je meisje bent, ze jullie liefde voelt en dat ze gewenst is (lijkt me bij jullie helemaal oké ). Ik heb een boek gevonden, ik PB je even!
Een goed boek weet ik zo niet, maar wat je kunt doen, is vooral zodra je dochtertje weer thuis is, haar veel bij je houden. Wel gewoon laten slapen enzo, maar zij zal meer dan kids die gewoon normaal geboren zijn en direct thuis komen/zijn enzo, het nodig hebben om jullie nabijheid te ervaren. Niet laten huilen, maar troosten, (betekent niet per definitie dat je haar altijd uit haar bedje zou moeten halen, maar wel altijd gaan als ze huilt). Jengelen kun je wel even laten gaan, als dat bij haar betekent dat ze daardoor in slaap valt. Als jengelen betekent dat het na verloop van tijd altijd brullen wordt, ga je ook dan heen om te troosten, (bij jengelen dus al). In feite komt het 'gewoon' neer op een inhaalslag maken met je kind. Laten merken dat alles straks normaal is, als ze thuis komt, en dat het veilig is en veiligheid creeer je door bij haar te zijn als ze je nodig heeft, (en dat is in het begin vaak). Zorg dat je haar gewoon goed leert kennen en haar goed 'leest', en daar gehoor aan geeft. Dan komt het doorgaans wel goed! Pak het dus ook weer niet te heftig. Wat er nu gebeurt, is dat ze veel meer dan normaal gesproken, van je gescheiden is, en dat geeft onveiligheid. Normaal duren dat soort momenten kort bij een zuigeling, bij jullie dochtertje ligt ze langere tijd alleen en zal de tijd die ze nodig heeft om zeg maar 'getroost' te worden daarvan, ook langer zijn. Gewoon die inhaalslag met haar maken dus idd, en voor jezelf houd je dat haalbaar door haar bijvoorbeeld in een draagdoek te dragen. Ik heb Thirza veel van die extra veiligheid moeten bieden vanwege de fysieke problemen die er bij haar speelden en de pijn en het ongemak dat ze daarvan had, en daar kun je het denk ik wel een beetje mee vergelijken, met een huilbabytje. Of met bijvoorbeeld adoptiekindjes. Die hebben ook wat extra veiligheid en nabijheid nodig. Gewoon goed naar je moedergevoel luisteren, dan komt het helemaal goed! En vooral mensen die roepen dat je haar teveel bij je houdt, lekker laten l*llen.... Tot die tijd zorgen dat jij goed bijkomt, en je man, dan kun je straks die zorg ook aan!
FF instorten is ook wel eens goed, ik heb ook wel eens een keertje 'gespijbeld' De KA geeft dit altijd standaard aan. Wat aangeraden wordt (maar wat je vast al wel doet) is spuuglapjes op je huid dragen, bij je borsten en die bij je dochtertje in de coveuse leggen zodat ze aan je geur kan wennen. Toen L. thuis kwam hebben we verder niets bijzonders gedaan. Niet om RM af te vallen, maar we hebben haar ook niet vaker getroost dan anders, terwijl ze echt een huilbaby was. Het is een kwestie van opvatting, sommige KA's vinden het huilen van een prematuur een teken van hechtingsproblemaiek, anderen vinden het weer een teken van overprikkeld zijn. L. deed het erg goed met regelmaat en inbakeren, merkten we. Het is gewoon iets wat je zelf uit moet vinden, waar je je zelf het fijnst bij voelt en waar je meisje het beste op reageert. Maar, als ik nu zo kijk naar mijn ongelooflijk stoere en eigenwijze en kusjes-bedelende peuter is dat met de hechting helemaal goedgekomen hoor! Ik denk, wat je ook doet en hoe je het ook aanpakt nadat ze uit de couveuse zijn, als je maar continu aan je kind laat weten dat je er voor ze bent en van ze houdt, dan komt het allemaal goed.
Oh, en om je alvast voor te bereiden: het hechtingsproblematiekverhaal is de eerste uit een hele riedel: "Uit onderzoek/ervaring blijkt dat prematuren later......." en vul dan maar wat in. Het is van alles: hoger risico op storingen in het autistisch spectrum, cognisiteve achterstand, fysieke achterstand, overgevoel voor prikkels blijven, hoogsensitief. You name it, prematuren lopen het risico Nee dat is natuurlijk een beetje te cynisch, maar wij hebben op een gegeven moment tegen de KA gezegd dat we het wel goed vonden met alle waarschuwingen wat evt. zou kunen gebeuren, en dat wij of het CB wel aan de bel trekken als er iets afwijkends is. Je wordt anders helemaal ramgek van alle dingen waar je op moet letten, die je moet doen en je weet nooit of je het wel goed genoeg doet. Wij hebben dus bewust gekozen onze kop een stukje in het zand te steken en het los te laten en het allemaal over ons heen laten komen, en ik moet zeggen dat dat tot nu toe goed bevalt
Daarmee val je me niet af hoor, want ik gaf ook aan dat sommige kids het even nodig hebben om te jengelen om in slaap te kunnen vallen, en soms lukt slapen juist niet als je ze bij je houdt. In die gevallen moet je dus wel. Maar voor de rest heeft onderzoek wel aangetoond dat laten huilen beneden de 6 mnd, als er iets aan de hand is, (honger, pijn, eenzaam), wel schadelijk is. En dan is het zeker bij een kindje met een start als dit, belangrijk om er wel te zijn voor je kind. Ik kom nog regelmatig tegen dat artsen het erg medisch benaderen, terwijl dit toch echt psychologie is, en daar hebben artsen maar zijdelings verstand van. Huilen kan inderdaad overprikkeling zijn, maar dat ga je als ouder snel genoeg merken. Als het trouwens overprikkeling is, betekent dat overigens zeer zeker nog niet dat laten huilen de enige optie is.... Maar Suus, vertrouw op je moedergevoel, dat komt bij jou wel goed, volgens mij Doe wat je intuitie je ingeeft en dan haalt je kleine meid de schade wel weer in!
Dat is ook hardstikke verstandig, want anders ga je je kind zo krampachtig benaderen dat je juist daardoor in een negatieve spiraal komt met je kind en het daar schade van oploopt.... Een gezond moedergevoel is doorgaans echt wel genoeg om hiermee te handelen en als er echte problemen de kop opsteken, merk je dat gauw genoeg....
Dank jullie wel meiden, voor de bemoedigende woorden. Geurdoekjes doen we idd al, en naar het boek ben ik heel benieuwd! Suus
Maak je nog geen zorgen Suus, wat Juul al schrijft: risico's te over bij prematuren kinderen en ze worden uitvoerig beschreven, dat kan nogal deprimerend zijn. Volg je moederhart, laat - binnen de beperkingen die er helaas zijn- aan haar voelen dat je er bent. Ik zat soms uren met mijn hand tegen de bovenkant van haar hoofd en andere hand aan de onderkant van haar billen. Zonder te bewegen ivm overprikkeling, gewoon zodat ze binnen de couveuse mijn aanwezigheid kon voelen. Oja, en voorlopig niemand met z'n tengeltjes aan je baby laten zitten, ook niet als ze straks uit de couveuse is. (buiten de verpleegsters uiteraard) Sterkte meid!
Meis ik geloof er weinig in wat ze zeggen over binding. Ik ken iemand met een couveuse kindje ( overigens wel meerderen) en die hebben allen geen probleem met binding. En ik denk dat jullie meiske heeft gevoeld hoe gewenst zij is. ( dat denk ik nl uit ervaring met kk. Stress zou heel slecht zijn voor de baby en natuurlijk heb ik veel stress gehad tijdens de zwangerschap) Ik denk echt dat dat ook positieve invloed heeft op de band. Als ik dat zie met kk en mij: aan een half woord ( vaak al een blik) weten we wat de ander denkt. Kk is dan geen couveusekindje, maar ik geloof er niet zo in, omdat ik echt best veel couveusekindjes ken ( ook al oudere van 35) en die hebben echt geen slechte band met de ouders. Oja en wat hierboven al geschreven werd: niemand met zijn tengeltjes... Niemand mocht ook maar met zijn handen aan kk komen. Alleen papa,mama en de verpleging. Mijn ouders mochten het pas na 1 of 2 dagen en schoonouders nog later zelfs. En daarna niemand. Ik hou er nog niet van als iemand aan kk zit. Kk is van MIJ ( ons natuurlijk)
wat juul al schrijft als je het woord prematuur noemt dan weten ze van allen en nog wat te zeggen. onze dochter heeft ook geen probleem gehad om zich te hechten. maar je zult straks wel merken als je kind iets doet of iets niet dat er toch al snel word gezegt ja maar ze is prematuur geboren. onze dochter is bijna 2 en we horen het nog steeds ze is vrij klein en best wel vinnig en dan hoor je mensen nu dus nog steeds zeggen tja te vroeg geboren die hebben moeten vechten vind je het gek dat ze klein en vinnig is. je leert het vanzelf om het een beetje naast je neer te leggen maar het blijft vervelend.
inderdaad gewoon naar je moedergevoel luisteren en je eigen richting opgaan. De ene zegt huilen is goed, de ander zegt je kan niet verwennen tot 6 maanden. Ik heb er gewoon mijn gevoel in gevolgd en tot dusver gaat het prima! Liefde aandacht en veel kusjes en knuffels vind ik belangrijk. En ik merk dat ritme en regelmaat voor de kleintjes belangrijk zijn. Als ze thuis is kan je ook nog lekker rooming in doen, bij je op de slaapkamer kan je haar goed in de gaten houden. Ik heb bij X veel met mijn hand op zijn buikje geslapen omdat hij daar rustig van werd, zowiezo wilde hij graag aandacht en overal bijzijn. Verder kan ik je niet echt tips geven, volg je gevoel en niet die van anderen. X Miek
dat lijkt me ook vervelend ja! maar op 1 of andere manier willen mensen altijd dat soort commentaar geven... sommign kunnen niet postief zijn lijkt het wel en dan die competitie, pfffffffffff. Daar word ik ook zo moe van...
Lijkt mij ook dat je je niet teveel zorgen hoeft te maken over binding.. Ik ben ook prematuur en dysmatuur geboren en mijn ouders buidelden veel met mij. Heb nooit bindingsproblemen gehad.
Dank Kabouter en Miek, het stelt me gerust om dit allemaal te horen. En jij ook bedankt, Fee. Met welke termijn ben jij geboren? Suus
Ik was 28 weken groot en uiteindelijk met 32 weken gehaald. Ik was 37 cm en woog 1300 gram Nu een 'grote' vrouw van 1.73 en 70 kilo haha dus het zegt niks hoor... Verder ook geen lichamelijke dingen aan overgehouden alleen wat erfelijke kwaaltjes mja die had ik anders ook wel gehad... En ik bel mn moeder elke dag dus ook geen bindingsprobleem eerder een ontbindingsprobleem Kan je wel een beetje genieten?