Ik wil graag ons verhaal kwijt, dus hierbij: 6 augustus kreeg ik een beetje de kriebels, ik had ons zoontje al even niet gevoeld, terwijl hij normaal heel druk was. Ik dacht van dat komt omdat we net terug zijn van vakantie, druk, en heb nog een jongetje van 1,5 hier lopen, zal het me wel verbeeld hebben. De volgende dag, helemaal niks, en ik voelde hem heel goed zitten, op 1 plek. En toen begon mijn vermoeden dat het mis was.. Zelf met de angelsound s'avonds proberen te zoeken, kon niks vinden. Volgende ochtend de verloskundige gebeld, die vertelde dat het wel normaal kon zijn voor deze termijn ( was toen 25+3), maar kon om 2 uur terecht. Maar eenmaal daar kon zij ook niks vinden...ik wist het.. We moesten meteen door naar het ziekenhuis, we waren op de fiets dus moesten nog terug fietsen, heb onderweg lopen kokhalzen en huilen, mijn god wat een vreselijk iets om te horen! Eenmaal in het zh, kon de gyn het alleen maar beamen.. Hij vermoede dat hij maandag 6 augustus al was overleden, het schedeltje was al wat vervormd, en er was weinig vruchtwater.. Toch dringt het nog niet echt tot je door...je zoon is er niet meer.. We moesten meteen een datum opgeven voor in te leiden, wat is dat raar zeg.. We hebben maar gekozen voor 10 augustus, want mijn ouders waren nog in Duitsland, en de volgende dag was ook erg snel.. en na het weekend werd voor mijn gevoel te lang. Veel info gekregen, maar weet eigenlijk niet eens meer wat allemaal.. Thuis nadenken over hoe en wat, monuta bellen voor de verzekering etc etc. Maar uiteindelijk alleen maar gepraat en niks besloten. Onze verloskundige was er de hele tijd bij en zou ook bij de bevalling zijn. s'Avond moest ik een pilletje nemen om de baarmoedermond te laten rijpen.. Vrijdag 10 augustus moesten we ons om 8 uur melden, mede omdat ik ook niet wou dat hij de 11de geboren zou worden ivm mijn vaders verjaardag... Voordat er begonnen word is het alweer half 10, vaginaal word er een pilletje opgewekt om de weeen op te wekken, en ik kan gelijk door voor de ruggenprik. Daar aangekomen merk ik dat het pilletje al goed begint te werken, gelukkig werkt de ruggenprik snel. Om 12:15 werd er gekeken hoeveel ontsluiting er was, 3 cm.. jee dat ging nog wel even duren, ik kreeg nog een half pilletje. Ik ging even mijn ogen dicht doen, want ik was kapot van voorgaande dagen. Om 12:40 had ik opeens hele erge rugpijn, en ik voelde dat onze Stijn eraan kwam, hij was er dan ook iets later. Het is zo een vreselijk gevoel als hij eruit komt, ik dacht dat is nog niet je tijd, dit klopt niet... maar je weet het kan niet anders. Onze verloskundige vertelde hoe hij eruit zag, hij bleek in het vlies geboren te zijn met de placenta ook erin, we wouden hem ook graag zien. Moeilijk maar toch blij dat we dat gedaan hebben. We hebben eerst gekeken hoe hij in het vlies lag, op zijn zij, met zijn gezicht richting de placenta, enkels gekruist. De klyn verlosk sneed het vlies open, er kwam haast geen vruchtwater meer uit, Het bleek dat hij met zijn handjes voor zijn gezicht lag.. Hij was puntgaaf, brede schouders, het rare teentje van mij, en goed gevuld, zeker geen mager manneke. Hij was 740 gram en 34 cm, wat groter en zwaarder was dan gemiddeld. Dan denk je wat is er misgegaan???? We hebben hem een tijd vast kunnen houden, en toen hebben ze gipsafdrukjes gemaakt van zijn handjes en voetjes, ook zijn er wat kweekjes afgenomen. Hij kwam terug in een mandje met een dekentje over hem heen. Naar mate de dag vorderde, zag je dat zijn huidje slechter werd, en nog meer dingen. Omdat het druk was op de verlosafdeling moesten we naar de kraam kamers. Daar hoor je de baby's huilen, en jij ligt daar met je kindje die er niet meer is....moeilijk!! Maar mocht niet eerder gaan dan dat mijn been niet meer verdoofd was van de ruggenprik Rond half 6 waren we het zo zat dat ik maar ging douchen en toen ons zoontje ophalen en naar huis, Er kwam nog iemand van make a memory maar dat was pas om 20:00 uur. En omdat we hem achteruit zagen gaan en we niet wilden zien hoe hij er om 20:00 uitzag, en we gek werden om de kraamafdeling zijn we gegaan. De verpleegkundige heeft eerst Stijn weggebracht en toen ons. Het zou zo raar zijn geweest om Stijn zo achter te laten op de kamer.. Woensdag 15 augustus was de crematie, we zijn samen gegaan, en dat was goed. We hadden een liedje van woezel en pip - het land van je ogen dicht.. Moeilijk om te zien dat na jou alweer mensen staan te wachten.. Dit was zo een beetje ons verhaal, het is zo onbegrijpelijk. Eind september krijgen we de uitslag van de obductie, en ik hoop niet dat er iets uitkomt wat evt mijn schuld zou kunnen zijn, daar ben ik nog wel bang voor. Ik denk dat dit het wel zo een beetje was..
Jeetje wat ontzettend verdrietig en o wat moeilijk dat je vanaf de vk eerst nog naar huis moest fietsen terwijl net het vreselijke nieuws bevestigd was. Ik wil je toch feliciteren met de geboorte van jullie 2e zoontje maar helaas ook condoleren met dit onwijs grote verlies. Heel veel sterkte!
Wat vreselijk Ik wil je een hele dikke knuffel geven en heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd.
Ow wat vreselijk. Ik weet even niet wat ik tegen je moet zeggen. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen.
Wat vreselijk!!! Ik wil jullie feliciteren met de geboorte van Stijn* maar tegelijk ook condoleren met jullie vreselijke verlies!!! En heel veel sterkte voor jullie!!!
Jeetje bah nog een lief kleintje dat er ineens niet meer is in z`n mama`s buik. Ook jou wil ik heel veel sterkte wensen!
Jeetje meid geen woorden voor dit vreselijke verdriet Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees (zie topic Ruben Lucas en op de site staat mijn verhaal) alleen werden wij wel fijn opgevangen in het ziekenhuis. Maar wat oneerlijk dat jullie lieve Stijn niet bij jullie mocht blijven. Ik herken je vraag van waarom? Heel veel sterkte en kracht voor de komende tijd...