Hallo, nadat ik zeer onverwacht zwanger was en dit hoogstwaarschijnlijk is misgegaan houdt het krijgen van kinderen me behoorlijk bezig. Ik ben mezelf nu aan het afvragen of ik het wil of niet. Het is een behoorlijke stap in het leven. Ik zou het leuk vinden om de voor- en de nadelen te horen.
dat gaat lastig worden.... want wij zijn jou niet dat is zo persoonlijk, ook de voor en nadelen, een ander kan daar echt geen lijstje van maken voor jou.
Dat snap ik, maar wat persoonlijk als voor- en nadelen wordt ervaren... het hoeft niet voir mij wirden ingevuld want dat kan iemand anders natuurlijk niet doen!
Ik zou geen voor en nadelen gaan afwegen over het krijgen van kinderen. Als je er klaar voor bent ben je er klaar voor, dan maken de nadelen je denk ik niks meer uit en is het niet nodig om deze tegen elkaar af te wegen.
Als de wens naar een kindje niet meer weg te gummen is uit je gedachten, ben je er klaar voor. Dan kun je geen nadelen meer verzinnen
Dat is het inderdaad. Bij veel beslissingen is het handig om (op papier of in gedachten) even twee lijstjes naast elkaar te zetten met aan de ene kant voordelen en aan de andere kant nadelen. Werkt perfect als je overweegt een nieuwe auto te kopen ofzo. Maar bij kinderen is het gewoon heel anders. Voorbeeldje: Vannacht ben ik vier keer mijn bed uit geweest voor de jongste. Desondanks sprong vanochtend om half 7 de oudste op mijn bed. We hebben wel tot een uur of 8 op bed gelegen samen, maar van slapen komt niks meer, hoe je je best ook doet. Om kwart over 8 stond de oudste naast mijn bed in zijn luier (die hij eigenlijk alleen voor de nacht draagt) te plassen. En blijkbaar was die luier niet berekend op de ochtendplas van een 3,5-jarige. Dus een flink grote plas op het nieuwe laminaat. Dus ik stond alweer te dweilen voor het ontbijt. Natte pyjama en andere was in de machine, twee kinderen en mezelf gewassen, ingesmeerd en aangekleed. Vergis je niet; met een baby en peuter ben je dan gauw 3 kwartier verder. Eindelijk ontbijten. Helaas, het ontbijt werd een drama, want meneer wilde pasta en die was op. En dan lust hij ineens geen vlokken, hagelslag, pindakaas, stroop, gestampte muisjes en honing meer. Oké, dan cornflakes. Bakje cornflakes wordt per ongeluk door zoon omgestoten, die vervolgens van schrik ook zijn beker appelsap opgooit. Na het eten wilde ik even snel de tafel opruimen en vooral onder de tafel vegen. (Baby stop anders doodleuk de geknoeide cornflakes in zijn mond en dat mag ie nog niet.) Daarna tandenpoetsen en dan vlug door om boodschappen te doen. Oudste treuzelt en moppert. Als we eindelijk klaar staan, blijkt de jongste in slaap gevallen te zijn. Dus die op bed en toch maar thuis gebleven. Oudste niet blij, want nu heeft hij ineens wèl haast om pasta te kopen. Goed, dan maar even poetsen en wat telefoontjes afhandelen. Vaan doorwerken is geen sprake, want oudste verveelt zich en loopt (letterlijk) voor mijn voeten. Jongste is tegen half 12 wakker. "Gauw" even boodschappen doen voor de lunch. Oh ja, vergeten: "gauw" bestaat niet meer. Ik kan me uit een grijs verleden herinneren dat ik alleen mijn tas pakte en in de auto stapte. Nu: - jongste verschonen - oudste even laten plassen - oudste schoenen aan laten doen. Blijken te klein (wtf, die dingen zijn nog geen 3 mnd oud) Heb geen andere schoenen, crocs zijn nog baggersmerig dus toch maar voetjes in te kleine schoentjes gepropt. - baby in maxicosi. Baby's worden LOEIzwaar zodra ze in een mc zitten, dus moeilijk gesjouw met mc in ene hand, peuter aan de andere hand. - Mc in auto, peuter in auto (geklooi met gordels), EINDELIJK zelf instappen, klaar voor vertrek... "Mama, de zon doet pijn aan mijn ogen en ik wil ook een zonnebril." Zucht... Voor- en nadelen afwegen (ja, nu wel) Met een boze en klagende peuter boodschappen doen of weer uitstappen en terug naar binnen om z'n zonnebril voor hem te pakken. Onderschat boodschappen doen met een boze peuter niet. Als hij eenmaal in moppermodus is, blijft hij overal over klagen en echt niet alleen over die zonnebril. En eigenlijk heeft ie ook wel gelijk, de zon is fel. Dus eieren voor m'n geld gekozen; auto weer uit, bedenken of ik de kinderen in de auto kan laten zitten terwijl ik terug naar binnen ga om 'even' iets te pakken. (Ik ben nu sinds 3,5 jaar moeder... Dingen gaan altijd mis als je alleen maar 'even' iets doet.) Toch de gok genomen en naar binnen geschoten. Zonnebril aan zoon gegeven. - Naar de supermarkt rijden - Uitstappen. - Kinderwagen uitklappen. - Baby in kinderwagen (geklooi met riempjes) - Peuter uit auto halen. "Waar is je zonnebril?" "Oh, die heb ik afgezet." Enzovoorts. (En dit was dus pas de eerste helft van m'n dag. Ik zal je het drama besparen van een tas vol diepvriesproducten op een warme dag en dan een valpartijtje met BLOOOOEEEEEDD!!!!! op een peuterknietje besparen. Om nog maar te zwijgen van babypoep die blijkbaar ook niet in een luier past.) Kortom: alleen maar nadelen: gebroken nachten, nooit meer uitslapen, nooit meer 'snel even', wel ieder uur van de dag tot waanzin gedreven worden met "waarom?" en allerlei redelijke maar ook veel onredelijke verzoeken en opdrachten, bloedende knieën nou nooit eens op een moment dat je tijd hebt voor een half-uur-durende troostsessie, al voor het ontbijt (en op andere momenten van de dag) tot aan je ellebogen in de pies en poep zitten... En toch denk ik aan het eind van de dag (als de kinderen op bed liggen, haha) dat ik zo'n gelukkig en rijk mens ben, dat ik weer zo'n fijne dag met ze heb gehad en dat mijn leven nog nooit zo compleet heeft gevoeld. Ik geloof dat je er dan wel klaar voor bent.
Laten we voorrop stellen dat t weinig eigen tijd hier enorm wennen was. Continue moeten nadenken en je verantwoordelijk voelen en dit niet uit kunnen zetten Maarja...als dat tegenover de liefde van je kind staat....dat kan ik niet uitleggen. Bij mij waa t vooral terwijl ik erg jong was dat ik dacht en nu? We hebben leuk werk, leuk huis, leuke vrienden en tja elk weekend diezelfde kroeg... En bij mij kriebelde t ook dat t om 1 of andere reden niet zou lukken of iets en we dan beter maar optijd kunnen beginnen hihi
Ik heb nooit gehad dat ik aan niets anders kon denken en heb ook nooit gehad dat ik dacht...en nu wil/moet ik zwanger raken. Ik heb wel het idee dat ik iets zou missen als ik geen kindje zou krijgen en dat ik het heel bijzonder zou vinden om een klein minimensje uit mij en mijn man te krijgen. En had toen ik zwanger werd, zowel de 1e als de 2e keer, nog niet supersterk een kinderwens maar ben er nu zo ontzettend blij mee! En tuurlijk kun je zat nadelen noemen (die idd voor iedereen persoonlijk zijn) en er zullen ook altijd dingen zijn die je mist van voor je moeder was, maar je krijgt ook dingen terug die je van te voren niet kunt inschatten geloof ik. Dus wanneer beginnen/verder gaan..ik zou zeggen als je de voordelen kunt bedenken. Maar gun jezelf ook even de tijd. Nadat het bij mij was misgegaan heb ik ook wel even gedacht ''wil ik dit, wil ik dit nu al'' en ''kan ik het aan als het nog een keer misgaat''. Je moet eerst op beide vragen een antwoord weten, dus ook wel logisch dat je het nu ff afweegt hoor!
mijn ene nadeel is: kindjes kosten geld maar of dat echt een nadeel is? anders zou ik vaak op vakantie gaan, werken voor meer geld, duur eten, dure auto enz enz.. ik heb te veel plussen om op te noemen, maar het blije 'maaamaaaa' s ochtends maakt mn dag al goed voor hij begonnen is.. ik hou zo onvoorwaardelijk veel van mn kindjes..
Alleen jij kunt jouw voor- en nadelen bedenken. Onze nadelen kunnen voor jou voordelen zijn en andersom. Mijn nadelen zijn : - Financieel kan het moeilijk zijn soms. - Moeilijker op vakantie gaan met een kleintje (of kleintjes) - Je kan de eerste maanden erg moe zijn, slaap te kort hebben. - Ze hebben zo hun fases " waarom fase", " nee fase", "hoe kan dat- fase". Kan leuk zijn maar ze blijven doorvragen totdat je geen antwoord meer hebt. - Het kan even duren voor ze zinderlijk zijn. Dus vaak tijdens het oefenen natte kleding. - Tandjes krijgen; hele vervelende periode. Spuitluiers, geen pretje. - In de peuter tijd kunnen ze enorm vervelend zijn. Heb soms zo iets: het is dat we geen behang hebben... Maar anders..... Haha Voordelen: - Je hebt iets prachtigs / unieks op de wereld gezet. - Ookal voel je je soms moe, is er altijd een kleintje die verteld hoe trots hij/zij is dat je zijn/haar moeder bent. - op je oude dag kun je terug kijken aan wat JIJ hebt bereikt. Prachtig(e) kind(eren) en evt kleinkind(eren). - Je hebt op je oude dag je dierbaren naast je bed staan ( beetje stomme reden haha) - Ze zijn vaak erg bijdehand en vaak lach je je kapot om hun spontane opmerkingen. Maar aan het eind van een gesloopte dag.. Ben je blij dat je ze hebt en besef je dat je eigenlijk niet zonder ze kan En dat is het enige dat telt.
Wie het wonder van een kind niet ziet Snapt het hele leven niet Alsjeblieft ( oke ik ben net op zoek geweest naar gedichtjes voor de kaart en deze was ff blijven hangen... Vond hem op zichzelf wel mooi)
Tupp verwoord het heel mooi want zo gaat het ook haha Toevallig hadden mijn vriend en ik het erover dat we eigenlijk helemaal geen zin meer hebben in gebroken nachten, luiers en weer al die fases ( tandjes enzo ) maar mijn god, wat kijk ik naar ons meissie uit. En wat een verrijking van m'n leven zijn de jongens. Daar geef ik graag een paar jaar van m'n leven voor op want dat kost het je hoor
Volgens mij is de huidige kernvraag van de TS wanneer wij het gevoel hadden 'er klaar voor' te zijn... Ik weet niet precies wanneer het begonnen was, maar ik merkte bij mezelf opeens bovenmatige interesse in alles wat met verzorging en opvoeding van baby's en kinderen te maken had. En verder zag ik echt O-VER-AL zwangere vrouwen, naar mijn gevoel was de halve wereld zwanger!
Wat ik nadelen vind: - niet meer uitslapen - geen spontane dingen kunnen doen, je moet altijd rekening houden met een kind. - dat ik altijd wat moet doen, er is geen dag dat ik lekker kan luieren en niks hoef te doen. Maar die nadelen zijn niks in vergelijking met wat je er voor terug krijgt. Ik zou mijn kind voor geen goud willen missen! Die liefde die je voelt is gewoon niet te beschrijven. Ik merkte dat ik er klaar voor was toen ik jaloers werd als ik zwamgere vrouwen of vrouwen met baby's zag. Dan kreeg ik echt het gevoel dat wil ik ook!