Heel lief dankjewel! Partner belt dus morgen, hadden even niet door dat het 5 mei was. Mocht het zkh zo blijven doen en mijn cyclus niet normaliseren dan ga ik zeker kijken voor een ander zkh. Eerlijk gezegd heb ik onze arts weleens opgezocht op LinkedIn en is ze nu 2 of 3 jaar fertiliteitsarts. Daarvoor was ze jeugdarts. En ze zal er vast verstand van hebben maar toch denk ik dan wat weet zij nou? Zij is helemaal niet al jarenlang gespecialiseerd in fertiliteit of gynaecologie. Dat geeft gewoon weinig vertrouwen. Maar morgen even de huisarts afwachten en donderdag de afspraak in het zkh. En dan heb ik toch nog een sprankje hoop dat mijn lijf zich reset bij de komende menstruatie. Die ik hopelijk einde van de week verwacht.
Heel logisch hoor dat je je zo voelt en het een enorme impact heeft! Toen wij hoorden dat mijn partner zijn kwaliteit zo slecht was had ik hetzelfde gevoel. Ik was zo bang voor ICSI en vond het zo heftig. Gelukkig kan ik op het proces zelf terugkijken als iets positiefs. Het heftigste, en dat had ik nooit gedacht, is de onzekerheid en het wachten. Dat is natuurlijk bij IUI ook al grotendeels zo. Dus ik kan me heel goed voorstellen dat je, als je al zo lang bezig bent, er doorheen zit en het mentale stuk zwaar begint te wegen. Vooral doen wat goed voor je is en als dat een pas op de plaats is doe je dat heel erg goed!
Vind het zo enorm klote voor je! En kan me zo goed voorstellen dat je enorm verdrietig bent en er doorheen zit! Als het voor jou goed voelt om thuis te blijven moet je je zeker ziek melden! Ik herken qua symptomen enorm wat jij had. Bij mij waren de pijnlijke borsten ook ineens weg rond mijn menstruatie. Daarna brak het bij mij door de utro heen door. Hoop dat het zkh met je mee wil denken! In mijn ervaring doen ze tijdens de punctie niets anders dan dat maar ieder zkh is anders. Snap dat je door die poliep bang bent dat het daarom niet innestelt. Wat is het toch een vreselijk proces vol onzekerheid. Je angsten zijn heel herkenbaar. Toch duimen en hopen we allemaal voor elkaar dat het wel mag lukken. Nogmaals dikke knuffel en sterkte ♡
Natuurlijk zit je erdoorheen, ondanks dat je er eigenlijk niet vanuit wilt gaan dat het mogelijk raak was, is tóch dat stukje verlangen wat dan weer de regie neemt. Ik vind het zo ontzettend klote voor je! ik herken mij in wat je zegt, het vertrouwen kwijt zijn in het hele proces en je lichaam. Na 2,5 jaar proberen, behandelingen, medicatie en aanvullende vitamines zakt de moed je in de schoenen. Je gaat overal aan twijfelen: ‘kan mijn lichaam dit wel? Waarom faalt mijn lichaam hierbij? Het is iets wat heel veel vrouwen wél lukt, waarom mij niet?’ Pfff, ik kan ondertussen wel een boek volschrijven vol met vragen, twijfels, zorgen en angsten. Heb je al gesprekken gehad over IVF? Zijn je bloedwaardes van jouw en je partner al gecontroleerd? Sta je al op de lijst van het ziekenhuis om ingepland te worden? Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat vanaf IUI3 gewoon even door te stappen naar IVF, maar uit die droom werd ik snel geholpen. Blijkbaar is er best een wachtlijst en moeten er best wat zaken die geregeld moesten worden. Ik hoop zo dat IVF ons verder helpt en ons tenminste antwoorden gaat geven! We starten met meerdere meiden aan IVF, wat ik best leuk vind. Hopelijk kunnen we elkaar een beetje steunen en helpen.
Nou echt hoor. Al die vragen die door je hoofd spoken. Merk ook echt dat ik het vandaag moeilijk heb met alle jonge gezinnen om me heen. Het voelt als falen. Rationeel gezien weet ik dat het niet zo is maar toch. We hebben eind februari al een gesprek gehad over IVF, toen was ik net ongesteld geworden en dacht ik wel meteen te kunnen starten maar dat mocht toen ook niet vanwege inschrijven bij de VU en bloedprikken. Dus we zouden eigenlijk in April starten maar toen was er geen plek meer op de lijst, vandaar deze laatste IUI, als een soort van tussenoplossing omdat ik niet nog een maand wilde verspillen. Nu is het als mijn menstruatie doorgebroken is bellen en dan melden zij ons aan bij het VUmc. Ik kan dan dag 2 alvast beginnen met spuiten en dan dag 10 de eerste echo. Wat ik wel gek vind is dat zowel mijn partner en ik enkel bloed moesten prikken om te testen op aids en hepatitis en geen hele check hebben gekregen. En dus ook geen uitgangsecho. Ik ga morgen maar eens een uitgebreid econsult sturen. Ik vind het ook wel fijn dat er meerdere meiden starten. Ik hoop dat we inderdaad steun en hulp kunnen bieden!
Haha ik had dat dus ook niet door, ben nu ook gewoon op werk Ga je donderdag dan ook in gesprek met die arts over je gevoel van niet serieus genomen te worden? Denk dat zoiets los staat van hoeveel ervaring iemand heeft... laat je daardoor niet leiden want 3 jaar is toch best wel wat? Vind hoe dan ook dat je echt je gevoel mag aangeven aan die arts, hopelijk draait die arts dan bij en luisterd ze in het vervolg wel naar je gevoel en wensen. Ohh daar zeg je wat, hopelijk gaat het na je menstruatie deze week gewoon weer normaal lopen!
Aah vind het nog steeds zo rot voor je. En zo herkenbaar dat je denkt, geen hoop te hebben in de ronde, maar dat gaandeweg dat toch groeit. En je heen en weer geslingerd wordt en je jezelf weer gek maakt. Het is ook gewoon mega verdrietig dat het weer niet gelukt is. En ook wat jullie zeggen over dat je lichaam faalt en geen vertrouwen te hebben, dat herken ik ook. Zeg regelmatig wat een klote kut lichaam heb ik toch ook. En voel me schuldig tegenover mijn partner. Ergens had ik wel een voorgevoel dat het bij ons niet makkelijk zou gaan worden en niet vanzelf zou gaan. Maar dat het zo lang zou gaan duren en zo moeilijk zou gaan en wat dit mentaal met je doet, dat had ik me niet kunnen voorstellen. Pfff waarom moet het toch zo moeilijk gaan voor ons hè. Hopelijk hebben we allemaal eens geluk aankomende ronde. En mogen we allemaal een februari kindje verwachten. Hebben we wel verdiend hoor!!! Inderdaad fijn wat Sabel ook al zei dat we met meerdere starten en elkaar kunnen steunen en helpen, super fijn! Ik krijg trouwens ook geen uitgangsecho, de eerste echo op dag 9. Ik wilde hier ook nog vragen over stellen aan het ziekenhuis, lees wel op internet dat dit gebruikelijk is, maar ben benieuwd wat jouw ziekenhuis zegt. Ik vind het namelijk ook niet prettig aanvoelen pas een echo op dag 9. Vooral omdat ik deze cyclus al begin met spuiten dus dan al zo’n 16 dagen mezelf aan het injecteren ben voordat ik een echo krijg. Begin jij trouwens direct met een fsh injectie? Of start je ook eerst met decapeptyl of fyremadel? Kreeg jij bij IUI trouwens wel altijd een uitgangsecho? Wat je schreef trouwens over die poliep dat klinkt wel als een goed idee, ben benieuwd hoe het ziekenhuis daar op gaat reageren.
Haha kon jr wel gewoon werken dan vandaag? Uiteraard neem ik dat ook mee. Dat heb ik ook al in de econsult gestuurd en ga ik donderdag ook zeker bespreken. Ik vind 3 jaar helemaal niet lang als je specialisatie ergens anders ligt. Ik merk ook vaak dat ik vrij oppervlakkige antwoorden krijg en niet het idee heb dat zij de echte expert is. Had al veel meer vertrouwen gehad als ze voorheen al gyneacoloog was geweest. Maargoed, we wachten even af hoe deze week loopt. Ik hoop het ook echt zo enorm!