Hoi lieve meiden! Wij hebben besloten vanaf nu de boel de boel te laten en te kijken hoe het gaat lopen! Onze zoon is via IUI geboren vanwege slechte zaadkwaliteit bij mijn partner. Ik merk dat ik het toch weer spannend vind en toch weer een bepaalde hoop heb: misschien dat het nu wel natuurlijk lukt? Ondanks dat de kans misschien heel klein is, blijf ik toch die hoop hebben. Ik vind dat dan toch naïef en stom van mezelf maarja. Een mens mag hopen toch? Ik merk dat de stap naar het ziekenhuis nog eentje is die ik nu niet wil maken. Zie daar toch wel tegenop. Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie is gegaan. Ervaringen van meiden die wel spontaan zwanger zijn geraakt ondanks slechte zaadkwaliteit, of wanneer gingen jullie toch weer naar het ziekenhuis? Ik hoop dat ik het dit keer wat meer los kan laten. Ik ga in ieder geval nog niet aan de ovulatietesten. Benieuwd naar jullie verhalen!
Wat fijn dat je er zo nuchter in stapt. Hier bleek voor de 1e alles in orde te zijn, geen dingen die voor verminderde vruchtbaarheid zorgde. Wel mocht ik na 1,5 jaar proberen een HSG ondergaan en meedoen met een studie (biopt van het baarmoederslijmvlies wat mogelijk een innesteling zou kunnen bevorderen) 3 maanden daarna raakte ik boven verwachting spontaan zwanger na in totaal 1 jaar en 9 maanden proberen. We zouden anders gaan starten met IUI. Nu wordt komende maand ronde 5 voor een tweede kindje. Ergens ben ik wel weer bang dat het weer heel lang duurt voordat het raak is.
Een lange en verdrietige weg met miskramen en behandelingen.......een 2e kindje heeft er uiteindelijk nooit mogen komen
Wat fijn dat het op de valreep nog spontaan lukte!!! Ik snap die angst wel, dat heb ik ook…. Ik merk dat ik een soort struisvogel politiek heb hierin. Ik weet dat er een duidelijke reden is waarom het niet lukte en toch hoop ik dat t nu spontaan lukt en we het ziekenhuis kunnen vermijden… En tegelijkertijd kan ik denken: als het nog even duurt ook prima dan heb ik nog alle tijd met mijn zoontje, kan me bijna niet voorstellen dat mijn hart bij een tweede nog groter wordt… Maar vooral de angst weer voor een ziekenhuistraject hoor. Stel dat het liefste toch lang mogelijk uit… bang weer voor teleurstellingen etc… Vorige keer was een lange en verdrietige periode toen het allemaal niet lukte… Hopelijk mag het bij jou snel raak zijn!!❤️