Hoi allemaal. Ik ben opzoek naar ervaringen, positief of negatief, over de wens voor een 4e kindje. Ik heb een jong gezin, 3 dochters, 6, 4 en 1,5 jaar. Ik zelf ben net 29 geworden en man is 32. Ik heb zelfs tijdens de 3e zwangerschap hard op gezegd dat ons gezin compleet is na geboorte van onze jongste. Ook omdat de zwangerschappen in het begin best pittig waren, praktische redenen, ruimte, auto e.d. Ik heb op deze manier op bewust mijn laatste zwangerschap beleefd. Ook heb ik al heel veel spullen weggegooid.. want ik zou ze toch niet meer nodig hebben Omdat ik na mijn laatste zwangerschap problemen kreeg met mijn anticonceptie (veel bijwerkingen en doorbraakbloedingen) ben ik naar de huisarts gestapt voor een alternatief. Advies is voor mij eventueel een spiraal. Evt. bij voltooid gezin sterilisatie voor man. Maar omdat hij nog jong is (32) zijn ze daar volgens de huisarts niet zo happig op. Condooms zou voor mij een prima oplossing zijn, alleen partner kan er niet echt mee overweg. Hij vind het niet lekker zitten, gevoel is minder. We hebben al vele verschillende merken en maten geprobeerd, maar hij geeft aan dat het niet voor hem werkt. Nu opperde ik dus op of hij open staat voor een sterilisatie, ook omdat ik ervan overtuigd was dat de fase kinderen krijgen afgesloten was. Hij gaf aan (en ook dat begrijp ik erg goed) dat hij nu even geen zin heeft in medische ingreepjes, hoe klein ook. Omdat hij in het voorjaar geopereerd is aan zijn darmen (dunne darm stoma gekregen ivm ziekte van Crohn). En hij zij dat hij de knoop er niet definitief in wil leggen, omdat hij bang is dat we hier spijt van zullen krijgen. Ik was van deze reactie behoorlijk verbaasd, tenminste over de de reden om het niet te laten doen. Hij heeft vaak gezegd, na de 3e komt er geen baby meer. Hij wil het niet en is er wel klaar mee. Dit benoemde hij vaak vooral in de babyfase, dit vond hij best pittig door de gebroken nachten e.d. Maar nu geeft hij dus aan niet definitief de boel op slot te draaien omdat hij bang is dat we in de toekomst er spijt van zouden kunnen krijgen. Ik heb dit nu tot 3x toe van hem gehoord toen we het onderwerp anticonceptie hebben besproken. Ik moet ten eerste erg wennen aan het idee dat een 4e kindje opeens een mogelijkheid is voor ons gezin. En sindsdien komt stiekem dan toch die wens, ik heb 3 dochters, een 4e dochter is welkom, een jongetje zou super leuk zijn, maar geslacht is onbelangrijk voor ons. Vind het zo bizar, die deur was in mijn hoofd eigenlijk op slot, en nu staat het ineens op een kier, en dat vind ik stiekem toch ook wel weer spannend. 1 ding weet ik wel zeker, ik wil het niet snel. Ik vind het nu wel even fijn om een ritme te hebben en geen gebroken nachten. Maar ik ga wel over dingen nadenken ineens. Mijn kindjes zitten alle 3 redelijk kort achter elkaar, hoe zou het zijn als er meer leeftijdsverschil komt tussen een eventuele 4e kindje. We wonen in een eengezinswoning, 4 slaapkamers. Ik had altijd gezegd, ik vind het belangrijk dat alle 3 mijn kinderen een eigen kamer hebben. Maar met een eventuele 4e is dat geen optie. Zouden de oudste 2 het erg vinden om altijd een kamer te delen? Dat soort dingen gaan nu door mijn hoofd. Ik ben benieuwd naar ervaringen van andere die met de twijfel zitten voor een 4e kindje. En ook ervaring met leeftijdsverschil tussen de kinderen. Ik hoor het graag
Hier hadden wij 2 kindjes, en wilden graag een 3e, maar kregen een 4e cadeau er direct bij.... Dus er was bij ons dan ook geen 'keuze' het word je gegeven klaar... Sommige dingen zijn totaal niet praktisch. Maar had het zeker niet anders gewild... De tweeling is vandaag 2 geworden en hebben dan een zoontje van 4 en de oudste wordt volgende maand 6jr.. De twee oudsten hebben veel aan elkaar en de meiden dan ook, er zijn echt hele hectische dagen tussen, maar ook zo gezellig... Maar goed. Ik denk maar zo gezinnen met 2 kinderen hebben het ook niet altijd makkelijk en leuk! De ritme zit er hier goed is, alles loopt wel lekker... De tweeling slapen samen op 1 kamer. En de 2 jongens slapen samen op 1 kamer. Kan prima...
Wij zitten in een soortgelijke situatie! Mijn man heeft er twee uit een vorige relatie en we hebben er samen eentje, totaal drie dus. Dochter is net 5 en de deur is altijd dicht geweest en alle spullen zijn inderdaad ook al weg want het was goed zo. Nu staat sinds een tijdje de deur ineens op een kleine kier, maar sinds die kier schreeuwt mijn hart: jaa! Het lijkt me doodeng om nog een kindje te krijgen, we zullen moeten verbouwen want hebben nu maar 4 slaapkamers en we zullen een nieuwe auto moeten want anders passen we er nooit met zijn zessen in. Maar och.... Nog een keer zo een heerlijk kleintje.... Nog een keer een borstvoedingsavontuur... Een broertje of zusje voor mijn dochter (wegens vervelende omstandigheden bij hun moeder thuis zijn de twee oudste geen normale kinderen, heel anti sociaal, kijken niet om naar elkaar en niet om naar hun zusje). Om terug te komen op jouw vraag, een kamer delen was vroeger heel normaal en daar worden kinderen heus niet slechter van als ze een beetje klikken samen. Heb je de mogelijkheid om iets te verbouwen misschien? Ik vind iets meer leeftijdsverschil wel fijn, de twee oudste schelen een jaar en 3 maanden en mijn god wat een ellende was dat. Die hadden al-tijd ruzie en zaten altijd in elkaars vaarwater. Omdat ik zelf twijfel over nog een kindje terwijl mijn dochter net 5 is ben ik veel gaan rondvragen bij vrienden en collega's naar leeftijdsverschil met hun broers en zussen. Ik merk dat 5 of 6 jaar op latere leeftijd (als je volwassen wordt) prima te doen is. Op jongere leeftijd lijkt het me juist heerlijk dat je voor de volgende ook weer alle tijd hebt ipv je handen vol aan ook de andere kinderen.
Hier nu ook bezig voor een 4e. Nu hebben wij een grote zolder waarvan makkelijk 2 kamers te realiseren zijn zodat alle kinderen alsnog een eigen kamer hebben. Bij mij was de wens er al langer alleen mijn man wilde er echt niet aan. Tot ongeveer een jaar geleden hij (zoals hij zelf zei) rammelende eierstokken kreeg.