Ik moet kiezen... extreme stress of antidepressiva??

en alleen therapie. Ik heb ook therapie en ad gehad. Moet zeggen dat die ad niet werkt zonder therapie.
Als je nu therapie hebt en al een deel van de spanning weg zou kunnen nemen daardoor zou dat ook al heel fijn zijn..

Kun je dan altijd nog kijken of ad nog nodig is.

Is er geen veilig alternatief middel wat in combi met therapie iets verlichting geeft

 

Is elke vorm van ad slecht....kennis van mij bijv...krijgt maar 10 mg...hele lichte dosis...wat ik begrepen heb is dat normaal gesproken mensen minimaal 20 mg krijgen!?

Wat vervelend voor je zeg, die angsten...succes ermee meid!

liefs

 

Wat een lastige keuze. Misschien een ander medicijn. Ik heb ook last van depressie/angststoornis. Ik krijg Lexapro (15 mg) en de arts heeft tegen mij gezegd dat ik dat gewoon kan blijven slikken wanneer ik zwanger ben. Misschien is dat voor jou ook een optie?

 

Ik heb zelf ook heel lang last (gehad) van angst en paniek en depressie.. Ik heb hiervoor ook medicijnen gebruikt en therapie gehad.. Gelukkig niet tijdens mijn zwangerschap.. maar ik zou je toch eerst aanraden te beginnen met therapie voordat je medicijnen gaat gebruiken. Je moet weer even uit die neerwaartse spiraal en ik denk zeker dat therapie je daarbij kan helpen .. waar woon je? Ik zat bij SK in Delft..

 

Ik slikte Lexapro 10 mg. (ook voor paniekaanvallen) maar moest voor de zwangerschap gaan afbouwen om te stoppen. De eerste drie maanden zou ik dan zonder medicatie zijn en daarna zouden we wel zien. Ik heb het de hele zwangerschap zonder kunnen doen maar de laatste 2 weken merkte ik toch dat ik ze wel weer nodig had. Volgens de huisarts waren er wel een aantal soorten/merken die je tijdens de zwangerschap kunt gebruiken. Je moet wel in het ziekenhuis bevallen omdat je kindje een x-aantal uren geobserveerd moet worden na de bevalling. Na de bevalling heb ik verschillende dosis geprobeerd en nu ben ik toch weer langzaamaan aan het opbouwen tot 10 mg. (ik heb heel veel klachten van de gewenning aan het medicijn). Wel heb ik het idee dat ze eerste keer beter en sneller hielpen dan nu.

 

Ik heb zelf ook ervaring met antidepressica. Paroxetine. Ik zou het eerst met therapie proberen en eventueel wat homeopatisch.
Mijn ervaring met antidepr. zijn niet super. Ja, het moment dat je het gebruikt is perfect. In zoverre: het vlakt je gevoel en emoties af. Hierdoor kan je alles wat realistischer bekijken.
Maar ik heb er meer dan een jaar over gedaan om er vanaf te komen. De eerste keer is het mislukt. Het is eigenlijk gewoon pure drugs, en je lichaam moet letterlijk afkicken. Dit had de huisarts mij er van te voren niet bijverteld.
Ik slikte de medicijnen vanwege een behoorlijke depressie. Wat ik al zei, het heeft mij goed door die periode heen geholpen en ben er ook goed uitgekomen maar volgende keer zou ik niet weer medicijnen gaan slikken.

Veel succes en sterkte...

 

Ik slik ook 10mg seroxat. Ik gebruikte 20mg, maar ben afgebouwd tot 10 verder kon ik niet. Net wat Bianca3006 zegt het is moeilijk om er vanaf te komen. Nu moet ik wel in het ziekenhuis bevallen en moeten we een dag blijven omdat ze ons kindje willen observeren. Verder mag ik wel borstvoeding geven.

Ik denk dat het er aan ligt welke ad je krijgt, sommige zullen misschien heftiger zijn dan anderen. Probeer dat ook eens uit te zoeken. Maar aan de andere kant stress is ook niet goed. Wellicht dat het na 14 tot 16 weken veel minder wordt omdat je dan andere hormonen krijgt.

Wat hier al is voorgesteld om eerst met therapie te beginnen en dan te kijken of je daar ad bij wilt is een goeie. Daar wil ik bij toevoegen, misschien kan je ook iets aan je ademhaling gaan doen. Een goede ademhaling zorgt er ook voor dat de stress verminderd.

Wat je ook beslist, het blijft kiezen uit 2 kwade.

 

Het is inderdaad geen gemakkelijke beslissing. Ik heb aan ongeveer 16 weken paniekaanvallen gekregen. Hevige stress, gecombineerd met angsten en ik weet niet vanwaar deze kwamen. Omdat ik door de stress op 25 weken vroegtijdige weëen kreeg, ben ik hulp gaan zoeken (na therapie toch naar psychiater overgestapt). Ik neem nu aan AD en voel mij al een stuk beter. Ik voel mij echter ook gigantisch schuldig (en ben ook heel bang voor de toestand van mijn dochter als ik ga bevallen), maar het kon bij mij echt niet anders. Het was dus een beetje kiezen tussen twee kwalen. Mijn gyneacoloog vond de AD ook nodig, was te gevaarlijk geworden voor kleintje.

Je zou misschien een beetje kunnen zien wat je aankan. Therapie kan inderdaad helpen, maar soms heb je iets meer hulp nodig. Ik denk dat je lichaam wel een beetje aangeeft in hoever je welke hulp nodig hebt. Alleszins veel sterkte meid, ik weet wat het is... Ik dacht dat ik het niet ging volhouden, maar een mens kan veel, zeker als het voor je kleintje is. Als je vragen hebt....

liefs

 

prozac mag toch ook? dacht ik?

 

Ik kan je niet echt helpen, maar zit wel even mee te denken. Ik lees dat alles je heel veel moeite kost en veel stress oplevert. Is het een idee om alleen te werken en de rest aan anderen over te laten, totdat je 16 weken bent? Dus de komende 4 weken vragen aan iemand anders om de hond uit te laten, boodschappen door iemand anders laten doen, even niet op visite gaan. Dan hoef je je alleen maar zorgen te maken over je werk. Misschien wordt het dan wat makkelijker om tot de 16 weken geen ad te gebruiken. Misschien kan je het na die tijd ook nog zo volhouden, zodat je minder ad hoeft te gebruiken?
Ik weet niet of dit gaat werken hoor, maar dit kwam zo in me op!

 

Ik dacht dat je misschien familie/vrienden in de buurt had die misschien konden helpen. Of een hondenuitlaatservice. En 1 keer per week boodschappen doen zou ook haalbaar moeten zijn, deden wij toen we allebei fulltime werkten ook.
Maar als je angst juist alleen maar toeneemt als je deze dingen niet onderneemt, zou ik ze inderdaad juist wel blijven doen. Ik vind het wel super dat je in ieder geval zo denkt. En elke keer is toch weer een overwinning dan, want je kán het dus echt wel! Ik hoop dat je het slikken van ad toch nog even kan uitstellen en anders denk ik dat het sowieso wel verstandig is om te nemen, ook al kunnen ze niet met zekerheid zeggen dat het geen kwaad kan. Als je veel te vroeg weeen krijgt is het ook niet goed.... Wel een heel lastig dilemma hoor! Succes!

 

Hallo demi,

Ik slik ook een antidpressiva, efexor, ik slik dat ook tegen paniekaanvallen en een angststoornis. Ik was net begonnen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was... Nog nooit heb ik me zo goed gevoeld! Van de huisarts mag ik dit middel gewoon tot aan het einde gebruiken, wel moet ik idd in het ziekenhuis bevallen en moet de kleine op de kinderafdeling blijven ter observatie. Vandaar ook dat ik toch nu aan het afbouwen ben want ik wil heel graag thuis bevallen. Maar ik heb met mn dokter afgesproken dat als ik het echt niet trek ik weer begin. Mijn beste vriendinnetje heeft de hele zwangerschap aan het zelfde middel gezeten en haar kleine is kerngezond en had meteen een goede start! Misschien dat dit middel jou ook zal helpen, er wordt dus beweerd dat het veilig gebruikt kan worden en het werkt heel goed!
Iig heel veel sterkte, die paniek is echt een hel ik weet er alles van, en je moet je zelf niet kwellen... dus als je het echt niet volhoudt "gewoon" aan die pillen!!

Liefs

 

Pff, moeilijk hoor!
Ik heb zelf ooit paroxetine gebruikt, denk niet dat ik op dat moment zonder had gekund als ik zwanger was geworden dus ik snap je dilemma.
Iniedergeval wil ik je veel sterkte wensen en ik hoop dat je toch een beetje kunt genieten van je zwangerschap!!

 

Ik herken dit volledig! Ik zou ook opgenomen moeten worden, maar heb nog twee kinderen thuis en wilde dat dus niet.
Na veel vijven en zessen heb ik nu een dicht netwerk van mensen (artsen en vrienden en familie) om me heen die me helpen. Ik mag altijd bellen naar mijn psycholoog, gynaecoloog, verloskundige, huisarts, vriendinnen en familie. Klinkt misschien vaag, maar bij mij helpt het op dit moment net voldoende.
Ik ga op de dag van de bevalling beginnen met Prozac. Mijn bevalling is wel vervroegd, omdat het zo ontzettend slecht gaat (alhoewel het de laatste twee weken iets beter gaat).
Ik mocht Xanax (kalmeringstabletten) nemen en dan week voor bevalling afbouwen. Máár dat wilde ik ook niet. Ondanks dat het echt heel slecht ging.
Wat bij mij meespeelde: vorige kindje met een enorme slechte start, is ook een zorgenkindje gebleven tot nu toe, al gaat het wel stukken beter op dit moment. Daarnaast doet de baby het goed, voor zover ze kunnen zien. Dus blijkbaar gaat er wel iets goed. Mijn gyn zegt iedere keer weer: je hebt een sterke baby. Jij bent een wrak, maar je kind doet het goed. (Hij verbaast zich daar ook altijd weer over, ten positieve dus).
Voor mij dus géén medicijnen, maar een enorm vangnet. Ik moet hier gewoon doorheen en heb gekozen om het zonder medicijnen te doen. Ik durf gewoon niet weer aan om mijn kindje bloot te stellen aan die rommel. Borstvoeding ga ik dus NIET geven omdat ik dus medicijnen ga krijgen.
Ook ga ik over minder dan twee weken mijn keizersnede (vervroegd) krijgen, zodat ik wel sneller 'klaar' ben met de zwangerschap.

Mijn advies: bespreek het met mensen die je vertrouwt. Licht je behandelaars in, ook je vk en gyn. Zorg dat je een vangnet hebt. Mocht het écht niet lukken, kies dan ook voor jezelf. Zie het ook als investeren. Als jij doodmoe en helemaal uitgeput bent (ik weet hoe moe en ziek je bent van een angststoornis), heeft je kindje en je toekomstige kindje ook niets aan je.
Heel veel sterkte met het maken van een keuze.

 

Voor zover ik weet is er 1 AD die wel mag. Alleen ben ik de naam even kwijt. Ik zou er zeker werk van maken want op deze manier is voor zowel jou als het kind niet goed. Ook goed op jezelf passen.

 

Heb ook last van een angst- en paniekstoornis en slik citalopram 20mg. Heb dit tijdens de gehele zwangerschap doorgeslikt en geef nu ook borstvoeding. Mijn dochter is gezond ter wereld gekomen en heeft geen ontwenningsverschijnselen gehad.
Wat ik zelf heel irritant vond was dat niemand mij echt een duidelijk antwoord kon geven of ik borstvoeding mocht geven. De psychiater zei van wel, de gyn hield het een beetje in het midden en volgens de apotheker mocht het absoluut niet.
Ben toch begonnen met borstvoeding, maar heb er nu toch wel een beetje spijt van. Het gaat op dit moment nl niet zo goed met mij en ik wil eigenlijk gaan ophogen met medicatie, maar wil niet dat mijn dochter nog meer citalopram binnenkrijgt dan ze nu al krijgt. En helaas weigert ze sinds anderhalve maand resoluut de fles dus ophogen is voor mij nu nog geen optie.
Ook ben ik wel eens bang dat ze door die medicatie er later toch iets aan overhoud. Maar ik hou mijzelf dan maar voor dat ik zonder de medicatie echt een helse zwangerschap zou hebben gehad met veel stress en misschien alle gevolgen voor de baby van dien.

Vind het ook erg knap dat je het op dit moment zonder medicatie doet. Ik weet hoe zwaar het is om dagelijks tegen die angsten te moeten vechten.
Het is uiteindelijk kiezen tussen twee kwaden, maar mij is altijd verteld dat het slikken van AD minder schadelijk voor je kindje is dan extreme stress. Dus mocht je op een punt komen dat het voor jezelf echt niet meer te behappen is zou ik toch voor de ad gaan. Heel veel sterkte!