Inq, dat doen ze hier als je verklevingen in de hals had die al eens verwijderd zijn. Het is een optie op het moment dat je menstruaties weer teruglopen. Ze doen het gewoonlijk als je ongesteld bent. Suus
Nou ben geweest en vond het meevallen hoor! ze hadden de verdovingsspuit al klaarliggen, maar dr.E gaf aan eerst even zonder te proberen, en als het echt nodig was konden we altijd nog verdoven, nou alleen de laatste oprekking was pijnlijk, maar daarna was hij ook klaar, dus echt wel goed te doen zonder verdoving vond ik. Had wel pijnstiller ingenomen vooraf. Over een week heb ik eisprong, dus wij gaan flink aan de klus!
Hallo iedereen, Bianca, wat een verhaal. Ik hoop dat je wat wijzer wordt in het Spaarne. Mirjam, heel veel sterkte. Ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt als dat tegen je gezegd wordt.... Suus, fijn dat je thuis bent. Houd je rustig. En hopelijk ligt er over een aantal weken een gezond kindje in je armen. Voor mij is het afwachten nu. De follikelmeting was goed. Wat een drama weer daar zeg in het Spaarne. Mijn afspraak stond niet in de computer. Wel op de dag ervoor. Ik snapte er niets van. Maar na veel gedoe zijn we er tussen geplakt. Er waren wel 4 goede eitjes te zien, die heel groot waren. Bij allebei de eierstokken. De echoscopiste liet nog uit haar mond vallen dat dit te goed was voor iui. Ik snap niet wat ze daar mee bedoeld. Moet ik daar juist blij of niet blij mee zijn? Aanstaande donderdag heb ik een belafspraak en ik moet dan smorgens een zwangerschapstest doen. Ik moet eigenlijk zaterdag ongesteld worden. Maar aangezien dr. E. 4 weken met vakantie gaat vrijdag, doen we het zo. Dus onze verdere stappen hangen van de zwangerschapstest af. Ik ben verschrikkelijk zenuwachtig. Groeten, Greetje
Nou, de zwangerschapstest was negatief natuurlijk, weer 13 euro weggegooid. Er is nog een kleine mogelijkheid dat er toch te vroeg getest is. Maar als ik zo mijn lichaam voel, zit mijn menstruatie er wel aan te komen. Nu over 4 weken een nieuwe afspraak, weer de komende weken clomid gebruiken. E. denkt dat dit echt kans van slagen heeft zo. Nu kijken of ik een goede menstruatie krijg, zo niet dan oprekken. En we gaan als hij terug is ook nog een keer van binnen kijken, hysteroscopie dus. Wat kun je je soms moedeloos voelen he? Ik kan me haast niet voorstellen dat er ooit nog een kindje in onze kant en klare babykamer komt te liggen. Groeten, Greetje
Beste meiden, afgelopen woensdag heb ik mijn tweede hysteroscopie gehad. De doc wist me te vertellen dat mijn baarmoeder duidelijk veel schoner is gebleven en dat mijn baarmoederhals gewoon erg verkleefd zit (weer). Mijn baarmoeder is beter als voorheen..ik zal ook gewoon weer wat menstruatie krijgen enzo..maar ik kreeg negatief advies met betrekking tot IVF. Dit ivm de beschadigingen aan de baarmoederwand en het ontbreken van baarmoederslijmvlies op bepaalde plekken wat een zwangerschap niet alleen moeilijk maar ook zeer risicovol maakt voor mij en mijn eventuele baby. Aangezien wij al een zoontje hebben hebben wij besloten geen risico's te gaan zoeken. Ook is er nog iets wat ik nog niet met jullie had gedeeld..maar wij staan ingeschreven voor adoptie sinds een tijdje..De dag na de hysteroscopie (die onder narcose was) had ik een ontbijt met alle wachtende 'adoptiemoeders'..ik ben er trillend heen gegaan....gewoon omdat ik nu niet meer met het verleden bezig wil zijn. Ik wil genieten van het nu..genieten van wat en wie ik om me heen heb en proberen samen met mijn man het vonnis van afgelopen woensdag een plaatsje te geven. Asherman heeft mijn toekomstplannen drastisch in de war gegooid, mijn leven helemaal veranderd. Maar ook heeft het me in de richting gestuurd waar ik al jaren over sprak..de richting van adoptie. Zou het dan echt zo zijn dat sommige dingen gebeuren voor een reden..ik weet het niet. Het besef dat ik niet meer zelf zwanger zal worden maakt me helemaal gek van verdriet..maar van de andere kant realiseer ik me maar al te goed dat ik dit al eens heb meegemaakt dus wie ben ik om te klagen. Ik zal zeker regelmatig op dit forum blijven kijken en misschien zelfs schrijven. Ik wil uiteraard weten hoe het verder met jullie allemaal gaat. Suus..ik zal heel blij zijn als ik op jouw banner lees dat jullie babytje gezond en wel bij jullie thuis in zijn/haar wiegje ligt. Verder meiden allemaal heel veel sterkte toegewenst met jullie gevecht tegen Asherman. Mijn geval is misschien niet bepaald positief maar heel veel andere verhalen zijn dat wel..dus kop op! Liefs Ingeborg
Sterkte met alles Inq en hopelijk mag adoptie een mooi kindje voor jullie brengen en zul je toch nog het gezin hebben wat je altijd hebt gewenst.
Beste meiden, Ingeborg, ik lees je verhaal met tranen in mijn ogen. Ik hoop voor je dat je er rust in mag vinden en met adoptie jullie kinderwens alsnog in vervulling mag gaan. Ik begrijp je verdriet dat je een zwangerschap niet nog eens mee mag maken, ik heb ook een dochtertje. Het idee dat ik haar geen broertje of zusje kan geven maakt me gek. Ik krijg morgen een hysteroscopie. Bij dr. De Graaf. Heeft iemand enige ervaring met hem? Ik heb vanmorgen namelijk gebeld naar Hoofddorp, omdat afgelopen weekend mijn menstruatie gewoon flut was. Terwijl ik altijd goede menstruaties had. Ik vroeg in eerst instantie om oprekken. Maar het leek hun beter om voor een hysto te gaan, omdat E. het daar ook al over gehad heeft. Dus we wachten af wat het ons morgen weer brengen zal. Gek he, bij de 1e hysto heb je nog ontzettend veel hoop erop dat het goed komt en nu bij de 3e heb ik zoiets van, ach ja, het zal toch wel weer niet helpen. En ze zullen toch wel weer niets vreemds kunnen vinden. En toch blijft een zwangerschap uit. Sterkte allemaal. Groeten, Greetje
Greetje: ik heb ook meerdere hysto's moeten hebben voordat ik zwanger raakte, maar het is wel mogelijk hoor! Ik heb het nu ook weer, spiraal eruit en gelijk de daarna volgende menstruatie sucks alweer...dus ja, weer behandelingen dan, ik moet nu 2-3 keer oprekken en als dat niet helpt krijg ik ook weer een hysto. Ik snap dat je moedeloos wordt/bent, maar probeer moed te houden!!
Hoi Greetje, ik zei ooit tegen een vriendin die al een kind had..en al jaren probeerde voor de tweede ..'gelukkig heb je je dochtertje al'. Ik bedoelde dat hartstikke lief..maar nu...een paar jaar later..nu ik in dezelfde situatie zit..en weet hoe sterk de wens ook voor een tweede kind is..denk ik nog vaak terug aan mijn reactie van toen. Ik denk dat jij heel goed begrijpt wat ik bedoel..en voel! Bij mij is de hysteroscopie inmiddels een week geleden..ik ben 7 dagen lang al misschien wel 14 keer van gedachten veranderd..ik ga nu een gesprek aanvragen bij de dokter om te praten over 'opties' en 'risicos'. Nogmaals ik wil geen risico's nemen...maar ik wil wel zeker weten dat ik een juiste beslissing ga nemen..Ik lees op dit forum van zoveel meiden dat ze veel miskramen hebben gehad. Ik vraag me dan of..of dit voor of na de Asherman diagnose is geweest? Ik heb zelf in 2008 een miskraam gehad en 3 maanden later was ik zwanger. Had ik toen al Asherman ? (had toen al 2 curettages achter de rug)..Ik weet het niet. Is mijn zoontje's geboorte een risico geweest? Ik weet het niet ..zou kunnen..de placenta zat wel vast..en ik had 3 weken erna veel te veel bloedverlies. Deze twijfels maken mij onzeker..want hij is wel heel gezond en met precies 40 weken geboren. Dus misschien zou dat dan toch nog wel een keertje kunnen...pffff..... Ik wens jou heel veel sterkte met de hystero morgen. Het feit dat je niet veel menstruatie hebt hoeft niet veel te zeggen hoor. Misschien zit je baarmoederhals alleen weer wat dicht en je baarmoeder niet...en dat is uiteraard toch het belangrijkste voor een zwangerschap! En hoop..hoop moet je houden!! Ik zou willen dat adoptie in NL wat makkelijker en sneller kon..ik woon in Mexico en moet ook wel een paar jaar wachten omdat wij alleen willen adopteren via een glasheldere, vertrouwelijke organisatie maar toch..er zijn hier erg veel kindjes die lieve ouders in Nederland zouden kunnen hebben...wat is dat toch raar georganiseerd allemaal. Maargoed..dat is weer een ander forum groetjes, Ingeborg
Hoi meiden, Ingeborg, je moet de komende tijd dus nog hele moeilijke beslissingen nemen. Ik begrijp je gedachten maar al te goed! Die van mij gaan precies hetzelfde in het rond. Dochter geboren in 2007, placenta zat vast, veel te hard eruit getrokken. 4,5 liter bloed verloren. Ballon ingebracht. 6 weken later curretage van placentaresten. Half jaar lang elke dag gevloeid. Ik heb in april 2010 een miskraam gehad, ik was 9 weken en ben gecurreteerd. Toen wist ik nog niet dat ik asherman had. Ik heb zelfs in september 2010 nog een laparascopie gehad om te kijken of ik geen verklevingen om mijn eierstokken enzo had. In november ben ik toen uiteindelijk door mijn eigen arts doorverwezen naar Hoofddorp. Ik wens je erg veel sterkte toe, ik hoop voor jou dat er nog uitkomst en uitzicht in al je zorgen en verdriet mag komen. Lynn, dus bij jouw komen de verklevingen ook telkens terug? Is oprekken dan wel voldoende? Dan halen ze geen verklevingen weg toch? Zou in mijn situatie oprekken nog zinvol zijn? Of is een hysto door dr. E. beter? Bij mij is de hysto vandaag gedaan door dr. Hakvoort. Ik zag het al gelijk toen hij naar binnen ging. De baarmoederholte was minder groot dan de vorige keer in april. Hij legde het zo uit dat de linkerhelft van mijn baarmoeder en dus ook die eileider niet zichtbaar was. En dan alleen de rechterhelft wel zichtbaar was als een smal stuk met die rechter eileider. Maar achterin die rechtereileider zag hij dus iets wat op verklevingen leek. Dus hij knippen en kijken of ie dat weg kon halen. Hij denkt dat hij het weg heeft maar zeker weten doet hij het niet. Hij wil de rest aan dr. E. overlaten en die moet dan ook beslissen of het op de OK moet of niet. Dus 15 augustus een belafspraak en aan de hand daarvan verdere stappen. Maar nu zei de assistente dus al dat er pas in oktober plaats is voor een hysto. Dus dat was helemaal een grote teleurstelling. Dat er allemaal zo ontzettend veel tijd overheen gaat. Ik moest van de assistente en dr. Hakvoort vragen aan dr. E. of hij me er tussen of eigenlijk ergens achteraan wil plannen, ik hoop dat ie dat wil doen. Als ik er aan denk dat alles weer een keer over moet..... maar Lynn jij hebt dat dus ook gehad. Hoe houd je dat vol?? Ik vond dat ik al ontzettend veel geduld had, maar nu heb ik dat echt niet meer. En hoop? Ik wil erg graag weer hoop krijgen. Maar mijn hoop is vandaag helemaal de grond ingeboord. Ik had zo gehoopt op iets positiefs. Op eindelijk een keer een verbetering. Nu zit ik in mijn gedachten met een verkleefde baarmoeder en waarschijnlijk 2 verkleefde eileiders in plaats van 1. En ik maar clomid slikken. Hoe wrang kan alles zijn. Vraag me nu wel af of ik daar evengoed mee door moet gaan. Bah, ben echt aan vakantie toe. Als ik eerst dr. E. maar gesproken heb, misschien krijg ik dan weer wat hoop. Groeten, Greetje
@Greetje: he meid wat rot...begrijp dat je hoop de grond in is geboord. In eerste instantie heb ik die gevoelens ook gehad, vooral na de eerste 2 hysto's, ik zag het heel erg negatief allemaal en dacht echt dat het nooit meer zou gebeuren. Dus ik heb ook die dagen gehad hoor, dat ik geen moed meer had. Maar ik zat op een ander forum, met meerdere Asherman-meiden te kletsen en de één na de ander werd toch zwanger, dat gaf mij wel de hoop dat het dus wel kón! Het is een tijd die niemand je kan vertellen hoe je die door moet komen... Ik ga er nu ook anders mee om, omdat ik al zo'n verleden heb gehad voordat Danique er was, heb ik nu wel de wens voor een tweede maar als het niet lukt, dan ben ik niet zo heel erg teleurgesteld, omdat ik weet in voor traject ik zit en omdat ik dus al zo dankbaar ben voor mijn meisje. Maar ja dat is nadat ik al die andere gevoelens ook allemaal heb gehad dus. Dus je gevoel en angst en (boosheid) is heel begrijpelijk... Of de oprekkingen bij mij nu zinvol zullen zijn: weten we nog niet, als ik er 3 heb gehad en mijn menstruatie is nog steeds niet beter, of ik ben niet zwanger, krijg ik weer een hysto. Maar hele lichte verklevingen moet hij wel wegkrijgen met oprekken. Oprekken is dit: ze gaan met een ijzeren staafje naar binnen (net zo dik als een hystoroscoop) en dan een steeds dikker staafje, dus 3-4 keer opnieuw met een staafje naar binnen. Bij het eerste staafje zat er wat bloed aan toen het eruit kwam en toen zei dr.E: dit zijn waarschijnlijk al wat lichte verklevingen die ik nu het weggehaald. Jouw situatie is niet hetzelfde, want mijn baarmoeder en eileiders zijn vrij van verklevingen, dus echt vergelijken kan je het niet... Over je eerstgeborene: ja dat je placenta vast zat, is wel een teken dat je verkleving gevoelig bent! En waars. had je toen ook al asherman gekregen door de hardhandigheid van het verwijderen en de curettages. Maar je kan door Asherman heenzwanger raken hoor, mijn tweede zwangerschap was ook dwars door de asherman heen. Toen wist ik zelf al dat ik asherman had, alleen de artsen in zkh bleven volhouden van niet. Toen was ik ineens toch zwanger. Dr.E heeft later verteld dat dat nogal wonderlijk was, omdat ik al verkleefd was toen. @Inq: ook bij jou zal al goed mogelijk zijn dat je al asherman hebt gekregen na je eerste miskraam. zoals ik hierboven ook schrijf, je kan dan al verklevingen hebben en soms wordt je toch zwanger. Sterkte met alles en met je 'beslissing' Maar je woont in Mexico zeg je, maar jij was toch ook bij dr.E?
Hoi, Lynn, dus voor je dochter ook al een heel traject. Ja, daar wordt je zeker 'harder' door. Het is aan de ene kant mooi dat jij alleen in je baarmoederhals verklevingen hebt, in je holte zelf moet het toch allemaal gebeuren. Maar je begrijpt niet dat het dan telkens niet lukt. Als jij het oprekken zo beschrijft denk ik dat het voor mij niet zo zinvol is als voor jouw. Dat getrek aan die placenta... dat gevoel zal ik nooit vergeten. Ik wist gewoon dat het niet goed was, maar had er geen benul van wat dit in de toekomst zou betekenen. Wij waren een jaar getrouwd toen raakte ik zwanger van mijn dochter. Gelijk de 1e maand na het stoppen met de pil. Als dat bij de 1e zo gaat, dan denk je automatisch dat het met een tweede en derde kind ook wel goed zit. Je ziet je toekomst als het ware al voor je. Die toekomst nu zo totaal zien veranderen....dat is denk ik het moeilijkste. Ingeborg, jij moet nu ook nog een heel traject door voor adoptie. Ook niet gemakkelijk en vooral niet in mexico begrijp ik. Sterkte daarvoor. Groeten, Greetje
Overigens als je Asherman hebt mag je niet thuis bevallen ivm mogelijk verkleven placenta. Dus je moet in het zkh bevallen en omdat je asherman hebt zijn de instructies voor het weghalen van de placenta dat het heel rustig moet gebeuren. Maar ja daar heb jij nu niks meer aan natuurlijk Ja idd hier was het zwaarste traject voor de zwangerschap van Danique, althans dat hoop ik dat dat zo blijft, en dat het ons nu wel/beter gegund is. Waarom het trouwens ook moeilijk is om zwanger te raken met Asherman: je baarmoederslijmvlies bouwt niet op als je verklevingen hebt. En dan kan een eitje dus niet innestelen.
Ik woon in Queretaro, Mexico. Ben niet bij dokter E maar ken m wel...van verhalen. (en via jullie op het forum). Ik heb gelukkig ook een goede arts getroffen hier die ook ervaring heeft met Asherman..ik heb vertrouwen in hem. Maar nu raden meerdere mensen mij aan om toch een top arts in Mexico stad te gaan zoeken voor een second opinion. Als ik lees wat Greetje al heeft meegemaakt..dat is precies wat mij nu wordt gezegd dat kan gebeuren..zoveel bloedverlies..placenta die vast komt te zitten. Maar je hebt dus toch een gezond kindje op de wereld gezet! Kijk..daar gaan mijn twijfels weer... Wat betreft de adoptie..dat is iets wat ik altijd al gewild heb..een kindje adopteren. Ook mijn man is helemaal gelukkig met het idee. (hij is Mexicaan) Wij gaan adopteren bij een Mexicaanse organisatie hier in de stad die voor 'het leven' is..die dus probeert om meisjes en vrouwen te helpen tijdens hun zwangerschap en hun in een rustige (mooie!) omgeving op te vangen en te helpen te beslissen of ze het kindje willen houden (dit is altijd de eerste optie) of dat ze het ter adoptie willen geven. Het is een organisatie die bestaat door sponsors en liefdadigheid en bestaat al 25 jr. Het is geen adoptie organisatie..soms komen er per jaar maar 5 of 6 kindjes ter adoptie. Maar daarom nemen ze ook maar een bepaald aantal toekomstige adoptie ouders per jaar aan. Wij moeten psychologische testen doen, krijgen cursussen, ontmoeten met de andere wachtende adoptieouders. Iedere week moet ik even bellen om van me te laten horen en iedere maand wordt mij gevraagd wat levensmiddelen te brengen voor het tehuis. Ja het kan wel even gaan duren..zo'n jaar of 2 (of misschien minder)..maar dat is natuurlijk niets vergeleken bij wat sommige mensen in NL moeten doorstaan voordat ze hun adoptiekindje kunnen gaan ophalen. En ..wat ik zo mooi vind..wij zijn echt betrokken in het proces..ik kom minstens 1 keer in de maand op de plek waar over een jaar of 2 mijn zoon of dochter geboren gaat worden..gek idee maar wel heel mooi. Wij gaan nu een paar dagen op vakantie omdat mijn moeder hier is uit Nederland..maar daarna ga ik op zoek naar een andere dokter. Ik denk dat ik dit gewoon moet doen..om zeker te zijn van de situatie..om het OF af te sluiten en me erbij neer te leggen OF om door te gaan. Ik houd jullie op de hoogte. Ondertussen meiden sterkte allemaal. Hopelijk wordt het weer in NL wat beter zodat jullie ook een lekkere zomer hebben en je gedachten wat kunnen verzetten. Heeft iemand nog wat van Suus gelezen? liefs, Ingeborg
Hoi meiden, hopelijk hebben jullie allemaal een fijne vakantie gehad, heeft iemand nog wat van Suus gehoord ? Hopelijk gaat het goed met haar en de baby.
Marloes, ik heb toevallig deze week wat berichtjes met Suus uitgewisseld. Ze hebben een dochtertje gekregen. Ze ligt nog wel in het ziekenhuis aangezien ze met 30 wk is geboren. Maar naar omstandigheden gaat het goed. Hoe gaat het verder hier met iedereen? Het topic heeft even wat stil gelegen volgens mij.