Hallo allemaal, Bij mijn broer is sinds kort de diagnose Syndroom van Asperger gesteld. Wij wisten als gezin al heel lang dat mijn broer 'anders' is dan andere mensen. Nu ben ik zelf in verwachting van ons eerste kindje en vraag ik mij af in hoeverre dit erfelijk is? Ook zou ik graag in contact komen met mensen die ervaring hebben met mensen met dit syndroom. Ik zelf vind het contact erg moeilijk en weet niet zo goed hoe ik het beste met mijn broer om kan gaan? Onze band is altijd goed geweest, maar sinds ik uit huis ben zie ik hem alleen als ik mijn ouders bezoek. Hij gaat over een tijd ook op zichzelf wonen en ik ben bang dat het contact dan verdwijnt als ik mijn best er niet voor doe. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik het beste het contact kan behouden. Alvast bedankt
ikzelf heb asperger en mijn zoontje van 14 maanden heeft ook autisme ( is nu al getest en gaat in januari naar een speciaal kdv) mijn man heeft geen autisme en ik wel, en het schijnt 50% erfelijk te zijn. maar ik kan er zeer goed mee leven. Ik ken genoeg mensen met asperger die het zelf nogineens doorhebben. vaak hebben mensen met asperger een normale /hoognormale intelligentie. ikzelf ondervind weinig problemen van mijn asperger, ik woon samen, heb een kindje, alleen kan ik niet werken omdat ik 100% structuur nodig heb en geeft iemand mij dit niet dat kan ik niet functioneren. bij mij is op tijd komen ook op tijd komen, kom je 5 minuten later dan kan ik daar absoluut niet tegen en ben ik ook geirriteerd. bij mensen met asperger is vaak ''woord is woord'' en je moet je altijd aan je afspraken en beloftes houden. aan deze boeken heeft mijn man/ouders veel aan gehad om het te begrijpen, ik zou je aanraden ze eens te lenen bij de bieb. als je vragen hebt hoor ik het graag bol.com | Het syndroom van Asperger / druk 1, Tony Attwood | Nederlandse boeken bol.com | Brein bedriegt, Peter Vermeulen | Nederlandse boeken
Op mijn werk zat er ook iemand met Asperger. Hij deed zijn werk goed, en was heel aardig. Zijn Asperger kwam naar voren in de omgang met mensen. Hij legde moeilijk contacten en kon zich moeilijk inleven in het gevoel van een ander. Hij weet heel veel van computers. Je vraag is: hoe je het contact het beste kan behouden. Misschien is het een idee om bijv. hem te helpen in zijn huis? Ik denk dat een beginnende alleenwonende man al erg genoeg is en je hem vast kunt helpen met bijv. vlekken in kledij, etc. ik weet niet of dit erfelijk is. misschien kun je dit vragen aan je verloskundige of HA? Veel succes!
Ik heb het even aangepast Bedankt voor de reacties! Als kind kon ik altijd goed met hem omgaan. Hij is 5 jaar ouder als ik en voor mij was hij gewoon mijn grote broer. Hij heeft inderdaad moeite met de sociale contacten. Hij leeft s'nachts om maar zo min mogelijk met mensen om te hoeven gaan. Hij staat meestal op rond een uur of 5 voor het avond eten en gaat rond 8 uur in de ochtend naar bed. Wel heeft hij altijd dezelfde vrienden gehad al vanaf de basisschool en hun hebben altijd hun best gedaan om contact met hem te houden. Wat ik moeilijk vind is dat als je met hem praat je zelf vragen moet blijven stellen en dat er nooit een wedervraag komt. Waardoor je eigenlijk terwijl hij antwoord geeft alweer aan het bedenken bent wat de volgende vraag moet zijn om het gesprek gaande te houden. Ook is hij ontzettend slim en zijn denk niveau ligt daardoor veel hoger als die van mij, waardoor ik ook niet echt een geschikt gespreksonderwerp kan vinden. Ik wil wel mijn best blijven doen om contact te houden, hij is mijn enige broer en verder een hele lieve jongen. Waarschijnlijk gaat hij binnenkort een begeleid wonen traject in, want hij wordt volgende maand 30 jaar en mijn ouders vinden het toch wel hoog tijd dat hij zijn eigen plekje gaat vinden.
idd een duidelijk asperger typje de meeste zijn ook gefascineerd in 1 onderwerp bijv dinosaurussen, computers, treinen, etc.. ze weten dan ALLES van dat ene onderwerp af en zijn daar dagen/weken/maanden/jaren mee bezig en vaak zijn mensen met asperger idd erg slim, en hebben ze moeite om het gesprek op gang te houden en zelf vragen te stellen. kun je dit niet openlijk met hem bespreken? dat je het moeilijk vind een gesprek gaande te houden maar dat niet zijn schuld is en je bang bent om hem kwijt te raken nu hij opzichzelf gaat wonen? denk dat hij dat wel op prijs zou stellen dat je laat merken bang te zijn hem kwijt te raken en hem bij alles wil helpen waar hij mee zit of waar hij hulp bij nodig heeft?
Een hele goede vriendin van me heeft Asperger. Inderdaad kan het soms lastig zijn met een gesprek of als ze ergens mee zit. Maar verder super gezellig om vriendin mee te zijn. We gaan morgen weer gezellig de stad in. Ik denk inderdaad dat je zelf het contact goed moet houden.