Het viel best mee maar vond het toch wel pijnlijker dan een gewone prik. Je hebt je handen onder je hoofd en bewegen doe je zeker niet. Je blijft zeker nog een halfuur-uur liggen om bij te komen en daarna wordt er weer gekeken naar de baby. Aangezien alles oke was konden we naar huis. Thuis keurig de antibiotica geslikt en verder uitgerust. Ik heb praktisch geen buik terwijl ik inmiddels 20 weken zwanger ben. Maar gisteren leek ik wel een watermeloen in mijn buik gedaan te hebben. Het was keihard, steken bij het lopen en het scheurde er haast uit. In de avond toch maar even langs de eerste hulp en gelukkig kon in daar een happy baby bewonderen. De dokter stelde me gerust en ik kon alleen maar denken aan dat liggend lijfje waar een hartje in bonkt. Nu nog twee weken wachten. Heb hoop hoor! En bovendien zei de prof. dat ook een bilaterale cyste verdwijnt zonder maar ook een beetje schade te geven aan de hersenen.
Onze softmarkers waren dus een cyste in de hersentjes (die 2 weken later verdwenen was) cyste in de darmen en maagje geloof ik. De laatste twee waren 1 afwijking , onze zoon had een afwijking aan zijn 12vingerige darm en is de dag na zijn geboorte hieraan geopereerd met heel veel succes. Sterkte met afwachten!