Probleem gedrag

Dat alarm van de eerste maandag vd maand kun je niet nu al uitkeggen. WEL als je er die dag aan denkt tien of vijf minuten van tevoren een waarschuwen. Maar dan nog kan hij overstuur raken. Is ook logisch. Het klinkt ook eng en oorverdovend voor zo een kleintje.

 

Onze jongste zoon heeft ook echt een hekel aan de kapper en kleren passen. Op deze leeftijd hebben ze echt hun eigen wil ontdekt en vinden veel dreumessen/peuters het vervelend als je ongewild aan ze zit. Dat was bij onze oudste net zo.

Sommige dingen moeten nu eenmaal, soms is dat bijvoorbeeld een bezoek aan de huisarts. Dan zul je inderdaad door moeten zetten. Je zoon zal wel elke dag kleren aan moeten, maar meerdere setjes kleren passen als je gaat winkelen zou je misschien kunnen overslaan (voor nu).

Goed dat je bij het cb aanklopt voor hulp. Ik geloof zelf vooral in 'pick your battles', niet alles is een strijd waard. Wat je echt belangrijk vindt: consequent zijn.

 

Mijn dochter is 3,5 jaar, maar ik laat haar geen kleren passen. Heeft ze een hekel aan, en dat begrijp ik. Hoeft toch ook niet op deze leeftijd? Je ziet toch welke maat je nodig hebt?

Verder: Tandarts, dokter, kapper.. De meeste kinderen hebben hier een hekel aan. Dus ook daar lijkt het me niet zo vreemd. En dat signaal één keer per maand, daar zou toch elk kind van schrikken?

Kortom: ik snap niet helemaal waarom dit probleemgedrag zou zijn. Gewoon een normale peuter, denk ik. Wat hier goed helpt om dat gedrag in goede banen te leiden: veel aankondigen, veel uitleggen, veel zelf laten kiezen of beslissen. En dan de zaken waar je echt een punt van maakt: consequent blijven.

 

Heb je in dagelijkse bezigheden ook veel problemen met angst, boosheid e.d.

Je beschrijft nu een aantal situaties die hoogstens 1 keer per maand (of minder...) voorkomen en eerlijk gezegd klinkt me dat als volstrekt normaal peutergedrag in de oren. Mijn kinderen doen dat ook allemaal niet, zeker niet op die leeftijd. Mijn middelste dochter heeft op haar 5e voor eerst haar mond open gedaan bij de tandarts en een bezoekje aan huisarts loopt nu pas een beetje (ze is 7 jaar, erg gevoelig, eigenzinnig en snel overweldigd door nieuwe/onbekende dingen). Bezoekjes bij CB waren een ramp omdat ze nul komma nul liet zien en schreeuwde/huilde zodra er naar haar gekeken werd .

Mijn jongste is ietsje makkelijker, maar als een huisarts haar wil aanraken, dan krijst ze ook alsof de wereld vergaat... Heb toevallig vandaag voor eerst van mijn (en haar ) leven (meisjes)haartjes geknipt, omdat het bij een kapper absoluut niet lukt (hysterisch overstuur). Dit wordt vanzelf beter als ze ouder wordt en meer gaat begrijpen.

Neemt niet weg dat ik je zeker zou willen adviseren je gevoel te volgen. Het is moeilijk inschatten via internet hoe het echt is. Als jij hulp wil, dan is alleen maar goed om daar voor te gaan! Peuterpuberteit is bepaald niet de makkelijkste fase van het leven...

 

Goed dat je naar het CB gaat. Dat lijkt mij altijd verstandig als je ergens tegen aan loopt.
Ook mij klinkt dit niet als probleem gedrag in de oren. Juist normaal peutergedrag.
Wat betreft het alarm, van te voren aankondigen vind ik een goed idee. En voor sommige dingen die voor ons gewoon zijn, zijn peuters heel bang. Dat kan en is ook normaal. Gewoon toegeven aan zijn behoefte om veiligheid bij jou te zoeken.

Succes met je afspraak bij het CB

 

Kleren passen;
Doe ik nooit. Ik pak een paar shirts en vraag of hij ze mooi vind (anders doet hij ze echt niet aan en heb ik veel strijd). Zo ja mee, zo nee weer terug.

Alarm test;
Leg het uit als in "over 5 minuten gaan ze weer herrie maken" evt uitleggen dat hij zijn handjes voor zijn oren kan doen.

Kapper;
Heeft vrij lang geduurd voordat ze redelijk stil zitten, maar dan nog. Het kriebelt.

Huisarts;
Is hier geen probleem. Ze mogen er spelen, dus is het geweldig. Even stil zitten is dan geen probleem.

Voorlezen;
Is hier nauwelijks geduld voor. We lezen voor in hun slaapkamer, waar gewoon minder afleiding en speelgoed is. Ze hoeven niet stil te zitten, maar mogen niet rennen/gillen. Meestal lukt het prima, zo niet stoppen we.


Kies dingen die je belangrijk vind en richt je daarop. Laat andere dingen wat meer los.

 

Ik zie niet echt probleem gedrag.... Of ik moet ook n kind hebben met probleem gedrag .

Dat alarm is "maar" één maal per maand en niet overal even goed hoorbaar. Kun je niet een leuke cd aanzetten met liedjes (beetje hard)?
Over n paar maanden is de angst waarschijnlijk weg, dan is ie alweer wat ouder.

En kleren passen hebben we hier nog nooit gedaan. Snap wel dat ie dat niet leuk vindt...
Kapper hier ook sinds kort drama.
Laatste keer bij de dokter ook (alleen longen luisteren).

Ik ga er maar vanuit dat het een fase is.

 

Ik vind dit geen probleemgedrag; hij is 2,5, dan is het heel normaal dat je de kapper bv erg spannend vindt, dokter ook, en bij een alarm begrijp ik het ook volledig...

 

Dit is gewoon normaal gedrag voor een peuter. Zoveel mogelijk van tevoren uitleggen. Je kunt een koptelefoon kopen voor de harde geluiden. Kleding gewoon kopen zonder te passen. De kapper zou je thuis kunnen laten komen en je kindje voor de tv zetten als afleiding. Boekjes lezen blijven proberen en als hij telkens weg loopt er maar mee stoppen en de volgende keer weer proberen.

 

Ik kan het niet invullen maar denk dat je moeilijk uit de tekst kunt opmaken in hoeverre het ged4ag afwijkt. Denk jij dat het anders is dan is het zeker verstandig naar het cb te gaan. Ben duidelijk over wat jou gevoel hierbij is.

Wij hebben ook een kind met uitzonderlijk gedrag veel mensen die het horen denken...het is toch normaal? Totdat ze het meemaken.
ik teken veel voor hem uit en vertel duidelijk van te voren wat er gaat gebeuren. Ik ga niet mee in zijn gedrag (dit heb ik echt moeten leren(. Wanneer hij overstuur is zet ik hem op schoot en houd hem stevig vast en blijf er niet over praten. Ben vaak gewoon stil om de rust over te brengen. Eventueel een dikke deken hierbij kan ook werken. Onze zoon accepteert een deken niet.

 

Hier pas ik ook geen kleding. Ik koop het gewoon op maat (het liefst iets groter zelfs) en dan merk ik vanzelf wel of het past. Zo niet, stuur ik het terug. Ik laat het kaartje er in zitten en als het past, knip of trek ik het kaartje eraf. Ik vind dat elke dag aan- en uitkleden al vermoeiend genoeg voor mezelf; laat staan voor hem

Verder zou ik zelf gewoon een bliepje of melding in mijn telefoon zetten net voordat het alarm afgaat. Dan kun je er nog op participeren. Mijn kereltje vind het alarm geweldig, dus is heb daar verder niet zoveel problemen mee. Maar anders gewoon de bovengenoemde tip met de handjes voor de oren houden noemen.

Voordat je naar de kapper gaat gewoon zeggen: we gaan straks als je je broodje op hebt naar de kapper. Leuk he? En verder niks zeggen. Als je in details treedt over 'wel lief luisteren, stilzitten, haartjes knippen' etc. zou die van mij juist gaan zitten tegenwerken. Gewoon in het diepe gooien en deal er maar mee.

Het lijkt me erg vermoeiend om alles van tevoren in detail uit te moeten gaan leggen. Ervaar het zelf maar; mama is elke stap van de weg bij je en zorgt ervoor dat je niks ergs kan overkomen. Voor de rest troost ik achteraf wel als dat nodig is.

Hier ging hij de eerste 4x naar de kapper; daarna deed papa het met de schaar en de tondeuse. Vervolgens raakte papa zijn oor per ongeluk met de schaar (dacht ik) omdat hij ineens met zijn hoofd draaide en had hij pijn aan zijn oor. Vervolgens mocht papa logischerwijs zijn haartjes niet meer knippen. Helemaal prima, maar het was echt nodig, dus dan ga je maar weer met mama naar de kapper. Dus ik heb hem op de stoel gezet, ben er naast blijven staan en liet hem knippen. Hij vond het niet leuk, maar dat is dan jammer; zijn haar moest wel korter met die lange onverzorgde sprieten van hem. Gaat het niet linksom, dan maar rechtsom. Tig complimenten gegeven gedurende het knippen en achteraf geprezen om zijn mooie haartjes, snoepje erbij en klaaaar. Het is gebeurd; over en achter de rug.

Bij de dokter net zo. Je hóeft het niet leuk te vinden. Je mag er gerust verdrietig om zijn of je er even rot bij voelen; je mag huilen als je dat wil - maar we gaan het wel doen. Het is nodig. Ik ga niet naar de lol naar de dokter of de kapper. Liever achteraf troosten en sorry zeggen dan dat je om 'toestemming' vraagt, want bij een peutertje ga je dat sowieso niet krijgen.

 

Vanaf 3 jaar geen driftbuien meer

Vertel dat eens tegen mijn jongste! Ha.
Ik ben (bijna) 2 en ik zeg nee.
Ik ben 3 en doe het lekker toch nie(t).

De driftbuien worden vaak pas minder tussen 3,5 en 4 jaar. Zie dat bij vrijwel alle kinderen en ouders om mij heen.

 

En dan nog.. Hier eentje van ruim 3,5 die recent haar tweede... Euh... Zevende adem gevonden heeft qua driftbuien

 

Fijn dat je zoontje niks ernstigs heeft.
We moeten ons zoontje (2 jaar en 3 maanden) met z'n tweeën vasthouden als de thuiskapster komt. En hij krijst dan als een een speenvarken
Helaas heeft hij geen haartype wat geschikt is om iets langer te laten...