Dat was ikke Bij ons ging het ook altijd in de 6e/7e week fout. Ik kan me dus idd zooo goed voorstellen dat een echo met harttractie in de 8e wk een mijlpaal is. Wij hebben dit ook (nog) nooit mee mogen maken. Toen wij dus bij de Geneticus waren zeiden wij ook al, we zijn al "blij" als we een zwangerschap mee mogen maken wat langer dan 7 wkn duurt! Ik heb na mijn MK's en daardoor de oorszaak zo'n vertrouwen gehad in mijn lichaam. Deze heeft telkens goed aangegeven dat er niet iets klopte. Uiteraard dacht ik daar eerst niet zo over ik had het gevoel dat mijn lichaam me ontzettend in de steek liet. Maar goed dat is dus veranderd. Wel is bij mij 't risico op nog meer MK's erg hoog. Maar ik hoop wel dat mijn lichaam (mocht 't nog es voorkomen) me dan weer tijdig laat weten dat het mis is. Maar NU wil ik gewoon es dat het goed gaat! hihihhihihi Vorig jaar was ik errug vruchtbaar dus ik vind na 6 mnd na de laatste MK 't wel weer es hihihhihihi. Maar we wachten "geduldig" af
Ik ben pas gerustgesteld na de echo bij 10 weken want de twee eerste keren kreeg ik daar pas te horen dat het mis was. Bij ongeveer 9 weken hartje dus gestopt. De laatste keer was zelfs bij 6,5/7 weken. Na de 10 weken en met een goede echo durf ik pas weer een beetje te gaan hopen. Maar tot 20 wkn + uitslag van eventuele vruchtwaterpunctie zal ik op mijn hoeden zijn. En ik ben het er mee eens dat je des te meer beseft hoe wonderlijk het is om zwanger te worden en hoe wonderlijk het is om de zwangerschap gezond te voldragen. Lexie ik ben net 2 weken 40. Dus ja ik vind het tijd om eens na te denken tot hoever we hiermee door willen gaan. T klinkt zo oud 40, terwijl ik me helemaal niet zo voel hoor. Om eerlijk te zijn wilde ik nooit op mijn 40e nog zwanger worden. De grens lag eigenlijk al bij 38. Maar ja dan kom je ineens op 37 jarige leeftijd de love of your live tegen en ineens verandert alles en worden je grenzen een stukje verder gelegd. Tuurlijk zijn er tegenwoordig meiden van 42 en zelfs ouder die hun eerste krijgen, helemaal happy zijn enz, maar ik zie dat zelf gewoon niet zitten. Je moet er toch op zijn minst nog 20 jaar mee voort willen ze zelf een beetje volwassen worden en je wordt er zelf niet jonger op. Menig kennis/collega of vriendin probeert me over de streep te halen door te zeggen dat ik: 1. nog helemaal geen 40 lijk (de schatting ligt inderdaad rond de 36) 2. Ook nog jong van geest ben en me inderdaad ook geen 40 voel en 3. dat ze zelf ook oudere ouders hadden en dat het gewoon aan de ouder ligt hoe oud je overkomt en dat ik zeker geen oude teut ben. (hmmm wat een hoop oud in 1 zin haha) Is ook wel zo de een van 40 is anders dan de ander van 40 en iemand van 30 kan er zelfs ouder uit zien en zich ouder gedragen. Maar toch, ik vind het zelf wel prettig om een grens te hebben. Jeeeeeeeeeee heeeeeeeeeee wat een verhaal ineens over mijn leeftijd. Ehhh ff genoeg info zo? haha
Hoi Als ik heel eerlijk mag zijn denk ik niet dat leeftijd voor kinderen een rol speelt. Mijn vader was 39 toen ik werd geboren en is nu dus 71 (reken reken) Ja, klinkt oud maar hij is nog heel actief en je zou zo niet zeggen dat hij deze leeftijd heeft. Ik weet zeker dat ik van mijn ouderes alle liefde in de wereld heb gekregen en dat is denk ik niet aan leeftijd gebonden. Wat ik wel denk dat je op latere leeftijd een bewuste keuze maakt, als je jonger bent lijkt alles vanzelsprekend, maar goed ook hoor. Toch snap ik heel goed dat er een grens is. Wat wil je zelf en wat kun je? Daarom weet ik dat we hier allemaal schatten van moeders zullen worden omdat we ook hebben ervaren dat het anders kan. Het is echt een geschenk. En dan heb ik niet eens klagen, twee keer snel zwanger. Nu nog goed gaan en ik ben heel gelukkig. Nu ook al maar dan meer............. Dus, Sil, grote knuffel, helemaal mee eens. Ga op de bank liggen wat een dag vandaag. ben pas net thuis, bleh. Doei en tot morgen
Is ook zo Anette en ik weet ook wel dat het voor kinderen zelf vaak niet uitmaakt, het gaat me ook vooral meer wat ik er zelf inderdaad mee wil. T is puur gevoelsmatig. Ik moet er wel bij zeggen dat mijn leeftijd meer een rol is gaan spelen nu mijn moeder vorig jaar zo plotseling veels te jong op 69 jarige leeftijd is overleden. Ik merk dat ik er daardoor wel meer mee bezig ben. Ook de vader van mijn mannetje is op 59 jarige leeftijd overleden. En ja dan denk je toch als dat mij ( of ons) dat ook overkomt is t kind straks nog geen 30 als t zijn moeke verliest. Is doem denken weet ik en dat zal ook wel weer vervagen, maar nu is t nog te vers denk ik ben nog veel bezig met haar verlies. Ach we zien wel we zouden eigenlijk ook na de vorige keer als stoppen en zie .....we zijn nog steeds bezig. hihi Voorlopig leven we maar even van dag tot dag vind je niet?
schatje ik wens je heel veel sterkte meid.. Vind het heel erg voor je, maar ik hoop echt dat je wens uitkomt heel snel. Gr Nena
Hallo dames, mag ik inbreken? Ik lees al geruime tijd met jullie mee en herken veel in jullie verhalen. Ik heb ook een tijdje afstand genomen van het forum, ben geen actieve poster maar een passieve meelezer. Mijn derde miskraam is op 6 mei geweest en heb nu nog moeite om er mee om te gaan. De twee eerdere mk's waren 'makkelijker' om mee om te gaan. Nu ben ik terecht gekomen in de mm en alle bijkomende onderzoeken. Ik vind het zo knap hoe jullie er mee omgaan terwijl ik nu denk dat drie keer geen pech meer is zoals er bij de eerdere twee werd gezegd. Ben 'pas' 28 dus nog tijd genoeg word er gezegd. Maar 3 keer zwanger in acht maanden tijd en drie keer een mk is toch wel lastig om mee om te gaan. Maar goed de reden van mijn onsamenhangende verhaal is denk ik dat ik het gewoon kwijt moet en me niet zo'n mislukking meer voel. Iedereen om me heen raakt zwanger en dat gaat allemaal goed in 1 keer, fijn voor hun maar ik voel me dan erg K*T. Herkenbaar? en mochten jullie geen prijs stellen om mijn inbreuk dan begrijp ik dat ook heel goed. Hommeltje.
Hoi Hommeltje, Tuurlijk stellen we prijs op je inbreuk. Hoe meer zielen hoe meer vreugd! Alleen maar gezellig. Je verhaal is heel herkenbaar. De een ervaart 3 miskramen misschien net iets anders dan de ander maar de basis blijf het zelfde. Ups en downs komen en wisselen elkaar in verschillende volgorde af. Jong of niet het blijft zwaâr Kl@$@$&^@ om 3 keer achter elkaar een MK te krijgen. Dat heeft niets met leeftijd te maken. Het enige is dat je inderdaad nog even de tijd hebt om door te gaan maarrrrrrrrrrrrr wil je dat wel? En hoeveel moed heeft het wel niet nodig om voor een 4de poging te gaan. Want ja behalve het feit dat je voorlopig nog wel de tijd hebt om het te blijven proberen, is het nog maar de vraag in hoeverre je dat dus op kunt brengen. Wil je wel steeds weer door al die emoties heen? Het vergt nogal wat van iemands lichaam en geest en dat vergeten mensen vaak. Maar goed wij hebben hier de instelling positief blijven denken en dat scheelt een stuk. Sil heeft ontdekt dat de theorie al het ongeluk komt in drieen ook bestaat naast de 3x scheepsrecht dus we gaan er maar vanuit dat we met de eerste te maken hebben gehad. Dus vol goede moed naar de 4x dan. En hebben we een dipje houden we elkaar wel weer op de been door even ons ei te leggen op dit forum en postieve steun van de andere te krijgen. En inderdaad het horen dat andere wel zwanger worden en er soms ook nog heel erg makkelijk mee omgaan is steeds weer iets om een plekje te geven en de ene keer valt het beter dan de andere ook dat is heel herkenbaar. Meis sterkte en blijf gewoon "onderbreken" hoor als je daar behoefte aan hebt. Succes met je onderzoeken (laat ons, als je zin hebt, even weten hoe het afloopt) en tja....................bij mij is gebleken dat het inderdaad gewoon 3x dikke pech was. Dus we houden de moed erin. Liefs Abigail
De medische molen kwam bij ons na 2 jaar niet zwanger raken. Een jaar in meegedraaid, alle onderzoeken en nergens afwijkingen te vinden. Toen wilden ze dat we ICSI gingen doen inseminatie met gesorteerd zaad zeg maar. Op dat moment was ik zo mee blijven hollen met die molen dat ik eik geestelijk kapot was en niet meer wilde. Bewust zijn wij op dat moment uit de molen gestapt om tot rust t ekomen en te zien wat we nou echt wilden. Dat was in juli en in november kreeg ik de 1e mk. Dit ontdekte ik vrij laat dus eik niet heel veel moeite mee gehad. Enerzijds bracht het hoop (dus ik kan wel zwanger raken!) anderszijds bleef de onzekerheid (wie zegt dat het nog een keer gebeurt?) Een jaar weer niets, toen weer in nov een miskraam. Verdriet pijn en idd heel veel mensen om me heen die wel zwanger raakten de eerste keer en alels goed. Wat mensen kregen een tweede en dan dacht ik Ik ben toch eerst aan de beurt? het is niet eerlijk! Zo ging weer een jaar voorbij en toen bleek ik in sept vorig jaar zwanger. En deze keer voelde het zo goed! Wij waren vast belsoten dat deze gezond ter wereld zou komen!. HElaas ging het dus weer mis. Nou dat was echt vanuit de 7e hemel naar het diepste puntje hel. Mijn emotionele achtbaan noemde ik het. Op en neer. OP dat moment was mn man al bijna 40 en twijfelde of hij het nog wel wilde, hij wilde eik neit zo oud nog pappa worden. Ikzelf was de emoties ene beetje moe. Uiteindelijk hebben we gesproken over het stoppen met proberen zwanger te worden. Ik zou weer aan de pil. Maar ik bleef de afspraak met de HA voor me uitschuiven onder het mom van "toch nog niet helemaal klaar voor". Tja en toen de positieve test....... HOmmeltje ik herken zoveeel ook in jouw verhaal, maar jeetje in zo'n korte tijd 3 mk! dat is ook erg heftig zeg! Bij mij zat er iedere keer een jaar tussen, dus ja dat geeft wat ruimte om emotioneel bij te tanken...... En ook het gevoel waardeloos te zijn als vrouw, erg herkenbaar, zo heb ik het ook gevoeld al probeerde mn man me wel dat uit mn hoofd te praten. Het was helemaal niet te zeggen dat het aan mij lag, net zo min als aan hem! Er was niets gevonden in de onderzoeken dus waarom moest ik het me aantrekken? Tja het gebeurt allemaal toch in eerste instantie bij de vrouw en daarom voelt de vrouw zich het snelst in haar vrouwlijkheid aangetast als het dan niet lukt of misgaat. En natuurlijk mag je inbreken, dat heb ik ook ongevraagd een aantal dagen geleden gedaan Abigail ik kan me je gevoel wel voorstellen hoor wat je leeftijd betreft. Maar ja als de wens groot is en je hebt zoveel liefde te geven...... Maar uiteraard blijft het je eigen keus. Net zoals het je eigen keus is om te stoppen op een bepaald moment omdat het emotioneel te zwaar wordt. Wat dat betreft heb ik enorm respect voor de vrouwen die er voor kiezen om bv na 2 of 3 pogingen in de mm eruit te stappen omdat het te zwaar is. Er zijn mensen die dan roepen dat je het dan niet graag genoeg zou willen. Nou die mensen moesten zich de ogen uit de kop schamen. Dat zijn mensen die totaal niet weten wat het is en hoe zwaar het kan zijn! Zo dat was mijn 50ct weer, wat noem het rustig een 5gldstuk! Jee wat zit ik op de praatstoel! Dames fijne avond nog!
Hi Hommeltje! 't Geeft helemaal niet hoor dat je inbreekt hihhihihhi Toch alleen maar gezellig! Ik herken me ook zo in je verhaal hoor. Ik heb zelf ook in zeer korte tijd veel MK's gehad (3 in 6 mnd tijd ~1ste zwangerschap was in ronde 4) en geloof me ik zag het in december 2006 (na 3e MK 't HELEMAAL niet meer zitten. Ook ik kreeg te toen te horen..ach je bent nog jong...tijd zat! Yeah right dus dat maakt mijn verdriet minder? Ik weet niet hoor! Zoals Aby al zei...ik heb ervaren dat i.p.v. 3x = scheepsrecht ook ervaren dat ongeluk in 3en komt...maar geloof me...'t zonnetje gaat na alle ellende (onderzoeken, negatieve uitslagen daarvan en vervolgens toch weer een lichtpuntje) langzaam aan weer schijnen. Je ziet dat het Anette en Lexie gelukt is...dat geeft de mens hoop. En we (Aby, Karola en ik) weten donders goed dat het voor hun een spannende tijd is (echt zorgeloos genieten van een zwangerschap is voor ons allen er niet echt bij) maar ze gaan er positief mee om. Ik ben ook blij om te horen dat je wat hebt aan onze verhalen. Ik sluit me dan ook op de verhalen van de andere meiden n.a.v. je "verhaaltje". Neem de tijd om het te verwerken...hier kun je altijd je verhaal kwijt, voor de leuke dingen, koetjes en kalfjes en als je ff in een dipie zit. Liefs Silla
Wat lief al jullie reacties! Dat doet weer goed! Op zich gaat het wel met mij hoor, maar soms als ik een leuke dag heb dan dringt het weer naar boven, zoiets als , ik moet me ergens rot door voelen en dan valt het bekende kwartje weer, alsof ik bang ben het te vergeten. En juist op die momenten dan komen alle twijfels en onzekerheden in 10voud op me af. Bijna krijgen we de uitslag van het chromosomen onderzoek en dat voelt ook weer dubbel, als er iets uitkomt wat dan? En als er niets uitkomt dan toch 3x vette pech? Misschien is het wel zo eerlijk om te vertellen dat mijn eerste zwangerschap een (on)gelukje was en dat toen pas de kriebels begonnen. Ook heel raar omdat ik altijd het gevoel heb gehad dat kinderen krijgen niet zo makkelijk voor mij zou worden. Vraag me niet waar ik dat vandaan haalde maar meer een voorgevoel. Heb ook altijd gezegd als ik kinderen kan krijgen. Misschien vrouwen intuitie? Herkenbaar? Maar goed, fijn dat jullie zo aardig zijn om mij "toe te laten" tot jullie clubje! Doet me goed om met vrouwen te kletsen die ook meerderemalen ( hoe erg dan ook) een mk hebben gehad. Niet om vrouwen die ook een mk hebben gehad voor het hoofd te stoten maar meerdere mk's hakken er toch wel in. ( hoop dat ik niemand voor het hoofd stoot, puur mijn gevoel). Hommeltje.
Goedemorgen (nou ja, nacht zoals ik me voel) Hommeltje, Je bent welkom hier hoor, natuurlijk. Eigenlijk kan ik aan alles wat er gesschreven is niet smeer toevoegen, het zou herhaling worden. Maar valt niet mee. Ik heb 1 ma gehad en krijg as dinsdag echo. Dus ik weet niet hoe het is om 3 keer een mk te hebben maar het is vreselijk kl....te en ook nog eens verspilde tijd als ik het zo mag zeggen. Ik vond het allemaal zo onnodig, die ellende allemaal. Ja, natuurlijke selectie zeggen ze dan, jaja, kun je niks mee maar dan ook echt niks. En voor mensen die snel zwanger worden en het gaat allemaal goed lijkt het ook vanzelfsprekend. Eigenlijk misschien ook maar goed alleen af en toe rekening houden met zou fijn zijn.. Op dit moment ben ik de enige zwangere hier en bij deze wil ik ook met iedereen afspreken dat jullie ook gaan volgen.. Als alles goed gaat hier, neem het dan als voorbeeld. Ik moet nu opschieten want zit alweer te lang achter computer. Moet om half 8 op mijn werk zijn en dat haal ik nu al bijna niet. Tot vanavond en voor de nieuwe mensen hier, schrijf goed van je af, lucht op. liefs Anette
@ Anette, Nog op tijd op je werk gekomen? Ik was vandaag ook errug vroeg op mijn werk hihihhihi. Vandaag moest ik sowieso eerder weg dus om 15:30 = het voor mij WEEKEND! @ Hommeltje, Vrouwenintuitie ik ken het....Ik was 28 toen ik met de pil stopte, mijn vriend was eerst wat huiverig gezien hij nog even wilde wachten. Toen ik zei ik: "Mocht het ons niet lukken of als er wat is dan wil ik dat voor mijn 30ste weten. Nou waarschijnlijk heb ik 't toch (on)bewust aangevoeld want dit jaar (27/12) wordt ik 30! De uitslag van 't chromosomenonderzoek is bij ons sinds 18 april bekend, en bij ons is er idd 2 uitgekomen (zie tekst onder mijn naam). En voor ons gelde idd...dikke vette pech! Even hadden wij de angst dat ons een gezond kind via de natuurlijke weg niet voor ons was weggelegd. Echter nu we een specialist gesproken hebben die gespecialiseerd is in de afwijking van mijn vriend hebben we meer rust en vertrouwen. Voor de uitslag was ik zeer teleurgesteld in mijn lichaam, ik voelde me "aangetast" in mijn "vrouwelijkheid", dat IK of tewel MIJN LICHAAM tot 3x niet in staat was om een zwangerschap te voldragen. Na de uitslag was ik eerst HEEL deprie! Daardoor ben ik zelfs even in de ziektewet belande. Maar beetje bij beetje kon ik mijn miskramen (hoe erg ik het nog steeds vind) wel relativeren. Ik was (hoe stom het mss klinkt) toch wel trots op mijn lichaam dat ie vrij vroeg in de zwangerschap (wk 6/7 v.d. zwangerschap) aangaf dat er iets niet klopte met ons kindje. Het heeft ons heel veel "ellende" bespaard, want had de 1ste zwangerschap zich voortgezet was de kans aanwezig dat we nu een zwaar gehandicapt kindje zouden hebben. Ook herken ik 't feit dat je mss bang bent om het te vergeten, maar geloof me...dat doe je nooit. Ik heb zelf een kettingkje gekocht met een ster (incl. een aantal strass-steentje) op moeilijke dagen draag ik deze. Hierbij een gedichtje waar ik heel veel kracht en steun uit gehaald heb. A Poem For Our Angels Just Those Few Weeks May 24th 2006~October 9th 2006~December 24th 2006 For those few weeks I had you to myself. And that seems too short of time To be changed so profoundly. In those few weeks I came to know you... And to love you. You came to trust me with your life. Oh, what a life I had planned for you! Just those few weeks When I lost you, I lost a lifetime of hopes, plans, dreams, and aspirations... A slice of my future simply vanished overnight. Just those few weeks It wasn't enough time to convince others How special and important you were. How odd, a truly unique person has recently died And no one is mourning the passing. Just a mere few weeks And no "normal" person would cry all night Over a tiny, unfinished baby, Or get depressed and withdraw day after endless day. No one would, so why am I? You were just those few weeks my little one You darted in and out of my life too quickly. But it seems that's all the time you needed To make my life so much richer And give me a small glimpse of eternity. Nou ladies, ik voel me knap beroerd, volgens mij komt er een griepje aan! Bleh ik haat dat...vanmorgen maar voor het douchen een dubb. dosis paracetamol genomen om vandaag de werkdag door te komen hihihihihi. 't Gaat nu opzich redelijk, echter BAAL ik van mijn mega irritantie LOOPNEUS en 1 verstopte neusgat! Lekker zo voor 't weekend. Tevens beginnen mijn tepels errug gevoelig te worden, is een tijd geleden dat dat zich al zo vroeg aankondigde. Maar goed ik ga me nu niet gek laten maken door mijn lijf want de laatste 1/2 jaar heeft ie me weer flink voor de gek gehouden
Silla, mooi gedicht! Beterschap meid! Bij ons wilden ze trouwens geen onderzoek doen, HA zei dat het gewoon toeval is dat het 3x misging... Dus tja dat heb ik eik maar aangenomen van dr... En zoals Annette zei: natuurlijk wens ik van harte dat jullie ons zwangeren snel mogen volgen! Als ik mn banner zie vandaag kan ik wel janken. 10 weken zwanger! Wie had dat durven dromen!
Ehhhhhhhhhh Sil, griepje??? Ik wil niet veel zeggen maar zo begon het bij Anette ook en zie het resultaat. Wat bedoel je eigenlijk met dat erg vroeg op werk? En dan vooral die giechel dr achter? hmmm Was je alweer zoooooooooo vroeg wakker om weer te klussen zodat je er om 6 uur al naast stond??? haha Of is je werk nu zooooooooo ontzettend leuk dat je staat te popelen om te gaan? @ Lexie geen onderzoeken? Wat raar kan je dit niet nog eens navragen of het niet alsnog kan. Alhoewel kan het zijn dat ze geen onderzoeken meer bij je doen omdat je die vooraf al hebt laten doen. Want dan zou het inderdaad onnodig zijn. Wannneer krijg je trouwens een volgende echo? @ Annete he suffie je bent inderdaad niet de enige zwangere hier hoor! Zal je slaapgebrek wel zijn. haha. Lexie d'r banner gemist?
Hi Aby, GRIEP,! idd, ik zat er ook aan Anette de start van haar zwangerschap te denken en guess what, bij mijn laatste zwangerschap had ik ook de griep, echter net voor mijn eisprong dus dat ik toen nog uberhaubt zwanger geraakt was is mij een raadsel maar goed. Maar ik ga er vanuit dat dat niet zo is gezien mijn 2 collega's ook grieperig zijn en nee die kunnen ook niet zwanger zijn hihihhihi 1tje is een man en de andere is wel een vrouw maar zeker niet bezig voor een beeb. Ik was MEGA vroeg op mijn werk 07:30 uur zijn nou niet echt kantoortijden hihihihi. Het erge is IK KON NIET MEER SLAPEN sinds 6 uur vanmorgen, ik werd KRANKZINNIG van mijn loop neus. Mezelf vol gepompt (2 tabletten hoor) met Paracetamol, nou dat is heel wat voor mij want ik grijp daar niet zo snel naar (kan dat errug moeilijk doorslikken) Eigenlijk zouden we vanvond ff voor de zekerheid moeten klussen maar ik zit nu al met slaap oogjes achter de PC en 't ergste is IK MOET MIJN MANNETJE VAN ZIJN WERK OPHALEN! Maar goed die moet weer overwerken dus eigenlijk wil ik toch ff snel onder de douche stappen om ff op te frissen voel me zo vies en plakkerig. By the way Aby...dan ben ik bij jou in 't dorp/stad hoe noem je het....higigigi Dusss ladies mss spreek ik jullie later op de avond wel en anders...ach zien jullie me wel verschijnen. Kussssssjes voor jullie allen (en gelukkig kan ik jullie zo niet aansteken met de griep...).
Ehhhhh dorp of stad daar verschillen de meningen nogal over. Ik zeg voor het gemak vaak stad. T is er groot genoeg voor maar t valt onder dorp. Hoe kunnen ze anders als ze dit H'stad zouden moeten noemen wat moeten ze dan met Amsterdam.hihi Maar dat ik het stad noem is alleen wanneer ik meld dat ik ga shoppen "ga ff de stad in" Belachelijk eigenlijk want ik het jaren in Leiden gewoond en dat is toch meer stad dan dit. Mijn hemel jij blijft klussen! haha Volgens mij ben je verslaafd geraaktt? Nou ja lekker uitzweten is wel goed voor de verkoudheid. Zou zeggen neem het er dus van. Ik ga even languit op de bank nu. Ben t spek zat. Knuf allemaal en ik spreek jullie.