Hoi Sil gezellig dat je er weer bent meis. Ik hoop dat je toch nog wel een beetje van je vakantie hebt kunnen genieten. Inderdaad voor jou komt er weer een nieuwe ronde aan..............t moet een keer lukken. @ Anette fijn om te horen dat alles goed gaat met je. Ook ik wil waarschijnlijk naar de Jonge Gezinnenbeurs maar twijfel nog of ik met schoonma ga (is namelijk ook zoooooooo gezellig) of met t mannetje. Nah ja we hebben nog ff. @ Inez, tja die dippies..............t is zo als je zegt daar moet je doorheen. Op het moment dat je denkt het wel gehad te hebben, komt er weer een. Meis hou je taai en gooi ze er hier op het forum gewoon uit. Ik denk niet dat ik kies voor zwangerschap ging, maar waarschijnlijk ook ga zwemmen. Cursus samen bevallen slaan we ook maar over, ik denk niet dat ik veel nieuws te horen krijg als ik alle ervaringen van vriendinnen en mensen in mijn omgeving hoor. We gaan wel samen naar de eerste informatie avond voor beginnend zwangeren , ook daar krijg je al een hoop info. Misschien dat ik voor een cursus hypnotherapie ga, is wat duurder maar lijkt me wel interresanter en meer iets voor mij. Liefs Abigail
Hee, weer een vakantieganger terug. Jammer van die , maar zoals je zegt, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Onze tijd gaat nog komen. @ Aby, dat zwemmen is echt een aanrader. Ik vond het zelf echt heerlijk. En dat je gym overslaat, ach, er zijn er die het er zonder gym beter vanaf brengen dan met gym.
@ Inez daarom ook mijn keuze. Ik hoorde van zoveel mensen dat ze het eigenlijke niet nodig hadden of niet bijzonder vonden enzo. Zwemmen lijkt me idd heerlijk en het zwembad ligt ook nog bijna achter in mijn tuin dus kan ik straks met dikke buik makkelijk heen en weer hobbelen hihi. Oh ja misschien dat ik nog wel zwyoga ga doen, lekker voor de ontspanning. Gister ff met zus de stad in geweest voor een zwbroek, want jemig ik puil echt uit, t is niet normaal hoor, kan geen normale broek meer aan. De een heeft nog geen buikje en ik, ik zwel gewoon mega mega mega op. En dat is nog niet eens de baby zelf, maar puur mijn darmen en maag. Affijn ik wilde ook wat wijde tuniekjes of iets dergelijks kopen om het nog een beetje te verbergen, maar dat gaat helemaal niet meer. Zus lag helemaal in een deuk, bij iedere vraag van mij "en zie je het hierin? Valt hierin wel mee he?!" Antwoord zus: "hahahahahahahahihihhoeeehaaa......geef t nou maar op, je komt er niet meer onderuit je bent gewoon ZWANGER!" Hmmm leuk hoor. T ergste was nog bij H&M haha. Trek ik zo'n wijd ding aan kom ik met een blij gezicht het hok uit, zeg ik "hmmm hier zie je het idd niet in, maar daar moet ik wel aan wennen hoor", waarop iemand naast me antwoorde "johhhh staat je harstikke goed, ik heb er ook zo een en in het begin heb je echt het gevoel alsof je zwanger bent, maar dat went hoor". Ik kijk zus aan en zus ligt weer helemaal krom van t lachen, waarop ik bescheiden antwoord "Ik ben juist zwanger, maar ik wil het nog ff verbergen" haha Ahh t arme mens wist niet waar ze kijken moest. Ik ben er ook wel heel blij mee en trots op (thuis ja en onder vreemde) maar ik heb nog geen zin dat iederen op mijn werk na mijn 3 weken vakantie, het maandag gelijk al doorheeft. T liefst zou ik het tot na de vruchtwaterpunctie willen verbergen, ik ga daar steeds meer tegenop zien. Zo bang op een verkeerde uitslag en het moeten vertellen daarvan. Goh wat doe je jezelf als mens toch aan he?! Nou ja zoals ik al zei: dat verbergen gaat echt niet meer lukken. Stom he dat ik daar zo onzeker over blijf. Ik probeer van het goede uit te gaan maar zie nu steeds van die doem beelden voor me. Terwijl ik eigenlijk gewoon lekker wil genieten dat ik nu al zover gekomen ben en het alleen maar leuker wordt. Ik ga iedere dag proberen heeeeeeeeeeeeel postief te denken, net zolag tot het een automatisme wordt. Hebben/hadden jullie dat niet dan? Bedoel al die irritante gedachten. Haha nou ja van Anette weet ik het al. Ga denk van de week toch maar zwshirtjes aanschaffen waar buikie mooi in naar voren komt............k zal dr maar aan moeten wennen. Liefs Aby
Aby, je angst voor een verkeerde uitslag van de punctie is zo herkenbaar. Heb ik ook gehad. Wat een opluchting dat toen alles gewoon goed bleek en wij niet hoefden te kiezen voor het afbreken van de zwangerschap. Ik kon ook pas echt genieten na de punctie. Ik kan me ook wel voorstellen dat je het voor je werk verborgen wilt houden, aan de andere kant heeft het ook wel zo z'n voordelen dat ze het weten. En je zegt het zelf ook al, het begint al zichtbaar te worden. Kun je lekker onder vervelende zware klusjes uitkomen, doen zij lekker voor je (hihi). Maar zonder gekheid, natuurlijk gaan we uit van een positieve uitslag van de punctie, maar stel dat .... (durf het bijna niet uit te spreken). Zou steun van je collega's dan ook niet prettig zijn. Je hoeft nog niet eens te vertellen van de punctie en het mogelijk laten afbreken van de zwangerschap. In het ergte geval (maar natuurlijk zit alles goed) kun je altijd nog zeggen, dat de zwangerschap op een natuurlijke wijze is geëindigd. Je moet mensen niet wijzer maken dan ze zijn. Moet wel komisch zijn geweest daar in die winkel met jou en je zus. Ik zie het zo voor me. hihi. Maar Aby, ga wel genieten he? Ondanks het vooruitzicht van de punctie! Het voordeel van de punctie is wel weer een extra echo! Da's nooit verkeerd toch?
Thnx Inez! Ik denk ook niet dat ik zal vertellen dat het mijn eigen keus is/was om af te breken. Niet iedereen kan zoiets waarderen en ongetwijfeld krijg je allemaal ongewenste adviezen, raad en verhalen. Wat betreft steun van collega's is waar maar..........ik heb de vorige keren (mijn mk's dus) ook verteld, veel steun gehad maar het deed ook zo'n pijn om daar doorheen te gaan. En dit lijkt me nog erger, meer mensen zullen uiteindelijk weten dat ik zwanger was. Dus tja jouw tip was ook al mijn idee. Maar goed waar heb ik het over?! Dit wordt gewoon een hele goede zwangerschap. Kind groeit goed en in eerste instantie kon de gyneacoloog in het AMC geen afwijkingen zien, dat deelde ze me in ieder geval alvast mee. Heb trouwens vanmiddag ff buikies gekeken op de site en gelukkig zijn er meer die 11 a`12 weken zijn en al behoorlijk opgezet zijn hihi. Pfffffffffff ben dus niet abnormaal 8-[ hahaha. Daarna was ik ineens een soort van trots op mijn buikie en liep ik dààrom weer bijna te janken. HORMONEN!? Manlief lacht zich echt rot om me. hmmmm snappen jullie dat nou? Maar goed Inez, jouw steun, verhaal en goede woorden in samenwerking met de buikiefoto's hebben me weer ff in de goede richting gezet. Joepieeeeeeeee! Ff mezelf terugvinden, gaan voor het positieve en gewoon genieten. Jeetje zeg en ik maar denken dat ik altijd zo'n positivo was. Waar is ze gebleven? hihi
Aby, die positievo is er best nog wel, alleen een beetje verstopt achter al die hormonen. hihi. Fijn dat je je al weer beter voelt en dat we er zo kunnen zijn voor elkaar.
ff snel, ik reageer morgen want ik duik echt snel mijn bed in, mega keelpijn en mijn stem is kapot.. Tot morgen Liefs Anette PS Abigail, je hebt blijkbaar toch het juiste wijde ding gevonden, haha ik zie het zo voor me. En het genieten komt echt wel hoor (ervaring mee)
Ben ik weer. Keelpijn is iets minder maar de stem ook. Waait wel weer over en als het niet erger wordt dan dit valt het reuze mee. Ik heb astma en als ik verkouden ben slaat het vrij snel over naar mijn longen, ik hoop dat dat in de zwagerschap niet gebeurt. Oh ja, ik snap best dat je man lacht. Doet die van mij ook bij mij. Vorige week had ik een hormonen bui, niks was goed. gaat hij me nadoen dus wij helemaal in een deuk, begin ik ineens te huilen en te lachen tegelijk. Ik wist niet meer wat ik moest. Vond ie wel zielig geloof ik. hoort er allemaal bij. Ik zal ook eens een foto van mijn buik maken, als je je zorgen maakt over je buik, nou die van mij stelt niks voor hoor. Ik wil wel ruilen denk ik.. en we gaan zeker uit van een goede uitslag maar ik begrijp je onzekerheid. Tot het tegendeel is bewezen en het is altijd spannend. Zo ook met de echo bij de gyn, had toch weer even zoiets van, als het maar goed is. Die twijfel heb je en ook dat hoort erbij. Ik merk wel aan mezelf dat de 20 weekse echo voor mij een soort mijlpaal is. De vk vertelde mij dat al dat ze dat vaker hoort. Ik snap ook nog steeds niet dat mensen met de 10 weken zo ongeveer alles in huis hebben en het kamertje al hebben staan. maar ook dat is prima, lekker genieten. Heb je al spulletjes gehaald? Wij gisteren een dekentje voor in het bedje, ben er zo blij mee. Van little company, aan twee kanten te gebruiken. Zal even kijken of ik een plaatje kan vinden. Mijn ouders mogen het niet zien want dan weten ze meteen het geslacht. Vind mijn moeder niet leuk, haha Ik ga weer even, Liefs Anette
Nee we hebben verder nog niet veel spulletjes gekocht, maarrrrrrrrrrrr te begint te komen! Ik krijg er al steeds meer zin in en die schat van me begint zich nu ook overal in te verdiepen en over te lezen. Haha en inderdaad dat lachen en huilen tegelijk................om niet goed van te worden. Je moet janken om niks en daar schiet je dan vervolgens weer om in de lach omdat je het zelf ook zo belachelijk vind. Gnagna wordt nog wat die overige maanden. @ Anette lastig nou die keelpijn.......ik hoop inderdaad dat het van korte duur is. Hoe is het eigenlijk met je schouder nu? @ Inez idd ik ben blij dat we hier zo af en toe onze onzekerheden en buien kunnen spuwen. hihi. Iedereen herkent zichzelf er wel in. @ Sil hoest met de drukte. Probeer je nog wel t vakantie gevoel een beetje vast te houden. Loopt t SMEP programma nog? Nou morgen gaat voor mij de kogel door de kerk, dan is het weer mijn eerste werkdag na 3 weken vakantie en kan ik het nieuws gaan vertellen. Ben blij als ik de eerst paar collega's achter de rug heb, kunnen we weer normaal doen daarna haha. Kussssssssss
Hi ladies hier een berichtje van mij. Zit niet zo lekker in mijn velletje, buiten het feit dat ik NOG STEEDS niet zwanger ben (geweest) en dat de relatie tussen mijn beste (zwangere) vriendin en mij volgens mij de verkeerde kant op gaat. Voor mijn vertrek naar Egypte had ze aangegeven dat ze vond dat we elkaar weinig zien/spreken. Dat klopt maar is niet bewust ofzo. Na mijn vakantie heb ik haar 6x gebeld, voicemail ingesproken, berichtjes gestuurd en na enige tijd geeft ze aan ze het nute druk heeft? Ze had me enige tijd geleden ook gevraagd of ik naar het babykamertje wilde komen kijken. Ik gaf aan dat ik dat best moeilijk vind, dus dat ik daar nog ff niet aan toe ben. Zegt ze" Waarom zeg je dat dan niet, want zo lijkt het of je niet geintresseerd bent" Dat is dus zeker niet het geval, ik heb elke keer gevraagd hoe het met het kamertje stond, welk thema of kleur enz enz. Toen ze het me vroeg was dat de 1ste keer dat ze het vroeg en dan zeg ik hoe ik me voel. Ik ga het niet eerder aangeven als ze me niet heeft uitgenodigd daarvoor! Elke keer als ik met haar wilde afspreken was ze te moe of wat dan ook. Begrijp ik best maar dat staat los van haar zwangerschap want zo was ze voor die tijd ook wel eens. En nu komt ze met...we zien/spreken elkaar weinig... Ik voel dat een beetje aan als een verwijt. Zeker nu ik aangeef dat ik nog t/m woensdag vrij ben en of we anders dan in het weekend zullen afspreken geeft ze aan dat ze de komende tijd al volgepland is?! En dan denk ik...oh dus dat kan wel maar ff een uurtje met mij aan de thee een beetje beppen kan niet?! Mss maak ik er meer drama van dat het eigenlijk is, maar ze heeft ook niet eens gevraagd hoe mijn vakantie was! Weet je wanneer ik haar voor het laatst gezien heb....toen ze 20 wkn zwanger was, en nu gaat ze over een paar wkn al met zw. verlof. In die tussentijd hebben we elkaar wel gesproken maar toch ik wil haar gewoon weer eens zien! Dus daarom zit ik niet zo lekker in mijn vel. Ik baal ervan, op een 1 of andere reden ga ik zelfs aan mezelf twijfelen, ben ik dan zo'n slechte vriendin? Maar goed het zal wel weer loslopen (hoop ik)... Mijn mannetje en ik hebben besloten dat we het dit jaar (voor zolang het nog duurt) zullen aankijken en dan in 2008 toch maar de MMM in gaan. Want iedereen in onze omgeving raakt zo'n beetje zwanger en wij modderen nog steeds aan terwijl we al zo lang bezig zijn. Ik begin zelf 't vermoeden te krijgen dat er naast de chromosoomafwijking van mijn hubben nog iets op onze weg is komen te liggen waardoor het dit jaar gewoon niet lukt. Arhhhhhhhhh wordt er gewoon GEK van! Wanneer mag ik uit deze nachtmerrie (want zo begint het aan te voelen) ontwaken! Sorry voor mijn zeur bericht...
@ Silla, meid wat enorm vervelend van dat gedoe met je beste vriendin zeg. Ik vind niet dat je je een slechte vriendin hoeft te voelen. Het is gewoon zo ontzettend moeilijk om na een paar miskramen de confrontatie met andere zwangeren aan te gaan. Zeker wanneer dat om goede vrienden of familie gaat. Natuurlijk gun je het die ander wel, maar ja, zelf wil je ook zo ontzettend graag. Ik herken dat wel. Heb hetzelfde naar mijn zwangere schoonzus toe. Zij wel en ik niet. Gelukkig is dat wel iets wat ik met haar kan bespreken. Nu ken ik jullie situatie natuurlijk niet goed, maar zou het niet kunnen, dat je vriendin ook wel niet zo heel goed weet hoe ze met jouw verdriet om moet gaan? Het lijkt me voor haar ook wel een beetje dubbel. Zij zo blij, jij zo ontzettend verdrietig. Ik hoop voor je, dat je dit een keertje goed met haar kunt bespreken. Dat zou voor beide kanten de lucht kunnen klaren. Verder lijkt het me voor jullie (jou en je mannetje) op dit moment sowieso niet makkelijk. Jullie hebben niet voor niets het besluit genomen om deze laatste paar maanden van het jaar nog even alles op z'n beloop te laten en om volgend jaar de MMM in te gaan. Meid, ik hoop van harte voor je dat dit jaar toch nog op een hele positieve manier zal gaan eindigen en dat de MMM niet hoeft door te gaan. Enne, dat zeurberichtje valt wel mee hoor, het is toch ook gewoon even fijn om je hart te kunnen luchten?
Hihihihi ik weet dat ik hier mijn hartje kan luchten maar ik wou dat ik gewoon soms wat gezelligere berichtjes kon plaatsen. Tuurlijk denk ik dat het voor haar ook moeilijk is. Ik heb er ook vanaf dag 1 dat ik het wist geen moeite mee gehad. Ben zelfs al enige tijd bezig om een kraammand op te maken. Maar alleen dat kamertje heb ik ff moeite mee. En daarom denk ik dat IK er mss zelf meer drama van maak dan dat het is. Daarom hoop ik dat het ook dat dit gewoon overwaait en dat ik straks heerlijk kan genieten van mijn petekind! Groetjes
@ Sil ik denk niet dat je er drama van maakt, t is gewoon hoe je het voelt. Ik heb ook ooit eens in zo'n dergelijke situatie gezeten met een vriendin. Mijn relatie ging uit en zij werd een echte huismoeke. Kortom onze levens veranderde. Zij vond ook nog eens dat ik te weinig van me liet horen terwijl zij degene was die nooit belde en als ik belde (wat ik regelmatig deed) was het enige dat ik kreeg te horen altijd "zoooooo leef je nog". Een hele verschillende visie dus. Helaas kon ik er met haar niet goed over praten, zij zag het alleen maar van haar kant en uiteindelijk is die relatie over gegaan. Maar goed dat is een heel lang verhaal, waar nog meer aan vast zit. Wat jou betreft ik zou toch zorgen dat je zsm een afspraak met dr maakt, geef gewoon aan dat het geen probleem is als het maar een uurtje theeleuten is maar dat je het gewoon gezellig vind om haar weer te zien. En anders sta je gewoon een keer bij dr op de stoep onder het mom van "ik was in de buurt en dacht..." Weet je dan spreek je elkaar gewoon even weer face to face en komen dingen soms anders over + dat je meer de kans hebt om het uit te leggen en zij ook natuurlijk. En misschien als je bij haar bent durf je uiteindelijk toch wel die stap te nemen naar het kinderkamertje en valt het reuze mee. T is net als met een gewone relatie........praten, praten en vragen. Oh en ook ik [-o< nog steeds dat je gewoon zo snel mogelijk vanzelf zwanger wordt. Probeer naast het zwanger worden ook een beetje te genieten van anderen dingen anders gaat het je leven zo beheersen. T moet wel leuk blijven toch. Meis je zal zien t gaat jullie ook lukken. Kusssssssssss Aby
Lieve Sil, Geen sorry en was geen zeur bericht! ik snap het wel hoor, misschien kun je je vriendin een lief kaartje sturen of idd een keer gewoon voor de deur staan en vooral, praat het uit. Leg jouw gevoelens uit. Sosms kunnen dingen ook anders lopen en begrepen worden dan bedoeld. Wel heel vervelend hoor. Ik kan me ook niet voorstellen dat je een 'slechte' vriendin bent, zo kom je hier echt niet over.Misschien verwacht je vriendin iets van je en doe je dat in haar ogen niet terwijl je je daar helemaal niet van bewust bent. Succes ermee, ik zou denk ik niet te lang wachten om een keer af te spreken. Goed dat je met je mannetje een afspraak hebt gemaakt over hoe nu verder. ook ik blijf hard duimen voor jullie. En zoals Abigail al zie, probeer de andere dingen om je heen niet te vergeten. Komt zeker goed, ook voor jullie. Abigail, alles oke met jou? Heb je het op je werk verteld en wat zeiden ze daar? Ik wilde gisteren hier nog naar vragen maar ben toch nog een beetje beroerd, mijn hele hoofd lijkt dicht te zitten, bleh. Sorry daarvoor. En heb je al besloten wat je met de jonge gezinnenbeurs doet? Inez, hoe is het met jou? Kan me ook voorstellen dat je niet echt zit te wachten op mijn verhalen over de zwangerschap. Als dat zo is moet je het echt zeggen hoor, Sil dat geldt ook voor jou hoor. Ik ga weer even richting bed Liefs Anette
Hoi Anette, hier is alles wel ok. Ben weer in spannende afwachting van mijn NOD die er weer eens aan zit te komen. We hebben ons welliswaar aan het advies van de gyn gehouden nadat we daar waren geweest, maar daarvoor hadden we nog gewoon geklust. En op de echo zagen we dat eitje zo mooi klaarstaan. Dus is het toch nog weer even spannend zeg maar. Maar goed, ik hou het er toch maar liever op, dat mijn menstruatie gewoon gaat komen van de week. En Anette, (en Lexie en Aby natuurlijk ook), ik kan natuurlijk niet voor Silla spreken, maar ik vind jullie verhalen over jullie zwangerschap alleen maar leuk om te horen. Het geeft mij ook weer moed, dat ook voor mij de dag nog weer eens een keertje gaat komen.
Pff lieve Sil, wat kan het lastig zijn he, die omgang met zwangeren om je heen. Ik weet het nog zo goed, ik geloof ook niet dat ik dat ooit zal vergeten hoe dat voelde. Het verschil in hoe mensen op je situatie reageren, maakt ook het verschil in hoe het contact zich ontwikkeld. Zo ben ik heel erg thuisgekomen van een kouwe kermis wat mn broer en schoonzus betreft. Jammer maar waar. Zij vonden het te moeilijk dus er werd niet over gepraat en ik mocht geen moeite hebben als zij voor de zoveelste keer zwanger was en maar lag te klagen hijgen puffen. Zij lag bij de laatste 2 steeds een aantal weken in het zh omdat ze niets kon binnen houden en dus uitdrogingsverschijnselen had. Ik was altijd de eerste die zorgde dat ze wat leesvoer had ed. Maar meen je dat ze ooit iets van medeleven, een lief gebaar hebben getoont als ik weer een miskraam had gehad? Vergeet t. En als mn moeder hun probeerde duidleijk te maken dat ik alles zou geven om met haar te ruilen, zelfs al zou ik in het zh er voor moeten liggen net als haar, werd zij niet geloofd. Zij konden het zich niet voorstellen. Houd op schei uit. Ik weet neit in hoeverre jij met die vriendin er heel open over kunt praten. Maar ik heb zelf ervaren dat de mate waarin dat mogelijk was, bepaalde hoeveel interesse en oprechte belangstelling ik terug kon tonen in hun zwangerschap. Er moet ruimte zijn ook voor jouw verdriet, dan wordt het voor jou makkelijker ook belangstelling ed te tonen voor hun geluk. Ik hoop voor je dat ze een beetje bijdraait en dat jullie weer wat nader tot elkaar kunnen komen binnenkort. Goede vrienden zijn zo moeilijk te vinden. En zeuren? nee hoor meid, daar is dit topic toch voor? Voor emoties rond de zoveelste miskraam en het neit zwanger raken en ook het wel zwanger raken na zoveel miskramen. Ruimte voor iedereen! Dikke knuf meid en natuurlijk hoop ik ook van harte dat het je dit jaar ngo zal lukken. En ook ik vind dat je uit moet kijken dat het je leven niet te veel gaat beheersen. Dat is gewoon niet goed, wel begrijpelijk, maar niet bevorderlijk. En als jullie de MMM besluiten in te gaan, houd je eigen grenzen dan goed in de gaten. Mijn ervaring is dat je in een trein stapt die maar doordendert en waar je niet zomaar meer 1, 2, 3 uit stapt. Aby, heb je al leuke reacties gekregen op je nieuws? en cadeautjes? Vertel! Annette, nog steeds erg moe? ik wel Inez, je kunt nooit weten, we wachten het af. Ook voor jou wens ik van harte dat je droom snel mag uitkomen! Dikke knuf voor allemaal, fijne avond!
He ladies, Jullie verhalen over zwangerschap vind ik niet errug hoor! Net wat Inez zegt het geeft hoop! Wat mijn vriendinnetje betreft...ik heb er echt nooit moeite mee gehad, alleen dat kamertje tja op een 1 of andere manier vind ik DAT nou net ff moeilijk. Verder niet, ik heb zelfs vanmiddag nog een leuk pakkie voor mijn petekind gekocht en 2 speeltjes dus daar ligt het niet aan. Mijn mannetje vond het een beetje raar gezien ze na 2 smsjes en een email nog steeds niet gereageerd heeft en me ook nog niet heeft teruggebeld. Maar goed ik zie het allemaal wel. De bal ligt nu bij haar en als ze me na aankomend weekend nog niet gebeld heeft of wat dan ook....dan neem ik die stap wel weer. Ik ga ff een happie doen...laterssssssss P.S. thanks 4 the support (again)
Nou de eerste dagen werken zitten er op hoor. Ben alweer aan vakantie toe wat een drukte zeg! Maar goed de kogel is door de kerk. Sommige zag ik van tevoren al nogal opzichtig naar mijn buikie kijken of beelde ik het me nu in hihi. Maar goed iedereen is enthousiast, sommige in eerste instantie wat voorzichtig maar na de melding dat het nu 12 weken is durfde ze me ook te feliciteren. Van een tante hebben we inderdaad ons eerste cadeautje gekregen een knuffelboekje voor de kleine. Zo schattig. Ik ga nu echt pas genieten. @ Inez wanneer is je NOD precies. Whoeeeeeeee ik ga toch zitten duimen. @ Sil gaat ie alweer een beetje? @ Anette beetje opgeknapt? @ Lex lijkt me lastig die moeheid, heb je die al vanaf t begin? Meiden kus en tot de volgende keer.
@ Aby, wat fijn die reacties van iedereen. Je hebt groot gelijk meid, ga lekker genieten. @ Lexie. Vervelend hoor, dat je steeds moe bent. Had ik zelf ook heel erg last van en hoopte dat dat met 16 weken beter zou gaan. Helaas. Maar nadat Alyssa geboren was de ergste vermoeidheid over en kon ik lekker van haar genieten en voor haar zorgen. @ Anette, voel je je al weer beter? Vandaag zou mijn NOD moeten zijn, nog geen spoortje bloed maar ook geen positieve test. Gek he, de kans was bijzonder klein, maar ja, je blijft toch altijd hopen. Misschien heb ik me wel vergist in de NOD datum of is m'n cyclus gewoon in de war. We zullen het wel zien. Vanochtend heb ik ook de eerste uitslagen van de gyn gekregen en die waren allemaal goed. Moet alleen nog een keertje terug om te laten prikken voor Lupus, daarvoor hadden ze bij het lab vergeten een buisje te vullen. Lekker slim. Maar goed, ik ga wel weer naar de 'vampieren'. Het is tenslotte voor het goede doel. En hiervan krijg ik dan 2 weken later de uitslag. In januari krijg ik de uitslagen van het chromosomenonderzoek, maar de gyn verwachtte hier eigenlijk geen bijzonderheden in te vinden, aangezien we ook al een gezonde dochter hebben. Zij zoekt de oorzaak meer in mijn leeftijd en domme pech. Dus ... nieuwe ronde nieuwe kansen zullen we maar zeggen.