Als je niet eens weet hoe je dyslexie kan herkennen hoe kan je dan wel zeggen dat het in een bepaalde categorie valt waar te snel een etiketje op wordt geplakt.... Schijnbaar ken je niemand die ECHT dyslexie heeft. Als ik mijn zoontje (en man) zie tobben, als ik zie waar ze allemaal moeite mee hebben. Zie ik het meer als een handicap. Jij weet gewoon niet waar je over praat!
Een jaartje langer kleuteren was geen optie omdat hij bijna geen spelgedrag heeft. In de kleuterklassen 'verveelde' hij zich en vond geen aansluiting in het spelnivo. Nu gaat hij een jaar extra groep 3 doen.
Ja!!! Ik ben in het verleden verbeterd op spelfouten of schrijffouten en probeer ze dan ook nooit meer te maken. Ik kan de fouten (waar mensen mij op hebben verbeterd) vanaf groep 3 nog stuk voor stuk herinneren
Hahaha en weet je we hebben het zo lang ge probeert om abn te praten met de kids erbij en ze gaan naar de basisschool en ze leren het daar net zo hard.
Ok, zo zit er nu ook 1 in mijn groep die mag ook een jaartje blijven. Geeft ook vaak een grote boost voor hun zelfvertrouwen!
Nou ik ben ook echt veel verbeterd maar ik zou niet eens meer weten met wie ik in groep 3 in de klas gezeten heb
Iedereen maakt foutjes, inclusief ikzelf maar ik probeer er voor mezelf wel echt op te letten. Moet ook wel als secretaresse Mensen met dyslexie kunnen er gewoon niks aan doen en ga die ook niet zitten verbeteren maar als ik mensen op fb dingen zie schrijven (waar ik ook van weet dat ze niks hebben) in sms-taal of gewoon zoals ze ook praten (zoals, me sleutel vergeten) dan kan ik mee daar wel aan ergeren. Of zonder punten, hoofdletters, komma's.. Maar dan heb ik het over mensen zonder dyslexie
Nou ja goed als er ergere dingen over je gezegd worden snap ik het wel.. Maar ik denk dat het voor veel mensen behoorlijk kwetsend zou kunnen zijn.
Maar wat ik me afvraag: wat is er mis met iemand verbeteren? Waarom voelt iemand zich aangevallen als hij of zij verbeterd wordt? Dat is toch een manier om iets te leren? Als ik feedback krijg op mijn werk dan is dat een leermoment en zo verbeter ik mezelf. Ik voel me dan niet aangevallen, tenzij het heel lullig gebracht wordt en zelfs dan probeer ik nog te kijken of er waarheid in zit. Waarom zie ik hier dat zo veel reacties van vrouwen die roepen dat ze zich aangevallen voelen, dat iemand die iets verbetert een betweter of zo is. Snap ik niet. Want met spelling is het goed of fout, daar zit geen tussenweg in. Niet iets waar je kunt evalueren of je het er eigenlijk wel of niet mee eens bent. Dan kun je dus toch leren hoe je iets schrijft en het de volgende keer goed doen?
Het is maar net hoe snel je je zulke dingen aantrekt, denk ik. Want het ís toch ook vervelend (voor anderen) dat als ik een lang nummer zie ik het eerst moet ontcijferen, bijvoorbeeld. Niet dat ik het niet kan lezen trouwens, maar misschien doe ik er wat langer over dan een ander. En met verkeerd spellen is dat net zo, hoe vervelend dat voor de dyslectische persoon ook is (en ik zeg niet dat zo'n persoon daar iets aan kan doen); als het zowat onleesbaar is is dat nou eenmaal vervelend voor de lezer. Dus voor beide partijen vervelend.
Klopt, is ook niks mis mee... Het is juist wel fijn vind ik. Niet alleen op dit gebied, maar opbouwende kritiek of advies over het algemeen. Maar ik denk dat wanneer je ergens zo'n moeite mee hebt het voor sommigen een gevoelig punt kan zijn. Maargoed, tegenwoordig zijn er ook automatische spellingscontroles dus eigenlijk hoeven bepaalde fouten niet eens meer voor te komen.
Ja als je ervan zou kunnen leren is het helemaal niet erg maar als je bijvoorbeeld dyslexie hebt kun je er niet altijd wat aan doen. Mijn schoonzusje heeft weet ik hoeveel bijlessen gehad, is heel actief geweest om het wel te leren. Is zelfs in de zomer naar een zomerschool geweest maar ze ziet veel dingen gewoon echt niet. In zulke gevallen lijkt hete heel erg sites te horen datbje het fout gedaan hebt, terwijl je het eigenlijk al weet.
Het gaat er ook om hoe geef feedback. Hoe TS feedback gaf vind ik geen goeie manier, dan zou ik mij ook aangevallen voelen en zoiets hebben van waar bemoei jij je mee. Dus het gaat er niet alleen om of je tegen feedback kan, het gaat er ook om hoe die feedback gegeven wordt.
Na 10 jaar bijles in NL'se taal blijf ik de zelfde fouten maken. Leer ik er dan wat van als men keer op keer blijft hameren op mijn fouten? Nee want anders had ik het in die 10 jaar ook vast wel geleerd. Op den duur word het ook vervelend als men je er op blijft aanspreken terwijl je zelf al weet dat het niet lijft hangen.
Ja, oke, dat doen mijn kinderen ook , maar zolang als ze het dialect goed uitspreken, vind ik dat niet erg. Op de momenten dat ze gewoon Nederlands praten, verwacht ik wel dat ze het in goed ABN doen, tweetalig dus.
Ja, dan kan ik het goed begrijpen dat je het vervelend vindt. Net als wanneer je dyslectisch zou zijn. Maar laten we wel wezen, slechts 3,7% van de schoolgaande kinderen is dyslectisch en er zijn ook niet veel mensen die na 10 jaar bijles dezelfde fouten blijven maken, dus dat komt gewoon niet veel voor. Dus dan blijf ik nieuwsgierig waarom zoveel mensen niet willen leren en zich alleen aangevallen voelen. Ik ben het wel eens met El1983, het gaat er idd ook om hoe je het brengt. Dat zal zeker ook uitmaken of iemand het oppikt. Maar als je het netjes aangeeft zijn er nog steeds zo veel dames aangebrand, wat ligt daar toch aan ten grondslag?
Dat ben ik met je eens hoor! Maar kan me best in denken dat mensen het vervelend gaan vinden haha. En het gaat er ook zeker om hoe je iets brengt ondanks dat ik het dan vervelend vind, vind ik het minder vervelend als het op een fatsoenlijke manier verteld word.