Wat heb je dit goed omschreven. Dit is inderdaad het gevoel dat ik krijg bij taalfouten. Het gaat totaal niet om de persoon die erachter zit, en dat ik die dommer zou vinden ofzo. Het voelt inderdaad als een muziekstuk met een valse noot, of een tegelpatroon waar 1 tegel ondersteboven zit. Daar krijgen sommige mensen ook een soort mentale "jeuk" van. Omdat het niet klopt. De flow, de ordening is verstoord, en dat voelt niet lekker. Een soort OCD, denk ik Ik denk niet dat iemand die dat gevoel er niet bij heeft, dat begrijpt.
Klopt dit wel ja? "Heden" betekent toch dat het nog komt, in de toekomst? Edit: lees nu dat het ook een formeler bewoording is voor "vandaag" Klinkt toch gek. Maar geen taalvout dus
Dank je En ja, ik denk ook dat het een verlengde is van OCD Mijn 'lieve' man plaagt mij dan ook regelmatig met kastdeurtjes die hij op een kiertje laat staan of iets een héél klein beetje scheef hangen. Daar draai ik volkomen van door En met spelling heb ik dat ook. En ik baal nog meer als het mezelf overkomt. Buiten het maken van spellingsfouten, ben ik een kei in het niet opschrijven van woorden. Mijn gedachtes gaan sneller dan mijn vingers en ik sla regelmatig woorden over. En dan lees ik het later terug en baal dan enorm, maar ik probeer het ook maar meteen los te laten Alleen op het werk probeer ik echt goed en rustig te typen. Wat wel ontzettend relativerend is, zijn de rapportages van onze psychiater op het werk. Die staan namelijk vol met spellings- en grammaticafouten
Ik houd van taalfouten! Heerlijk! Gelukkig mag ik mijn studenten verbeteren. Gelukkig voor mij lezen ze mijn berichten op een forum niet, want er staan regelmatig foutjes in. Lekker snel reageren, vermoeidheid en autocorrect is echt een geweldige basis voor een goede Nederlandse tekst Om de taalfouten die ik bij anderen ontdek kan ik lekker gniffelen en dan gaat het leven gewoon verder
Die mentale jeuk herken ik heel erg! Ik zal op een forum nooit iemand verbeteren op taalgebied (behalve als ze er letterlijk of figuurlijk om vragen). Maar in officiële documenten val ik er wel over. Zo heb ik een aantal sollicitatierondes afgehandeld op mijn school en dan leg ik brieven met te veel spelfouten echt sneller aan de kant. Ook mijn leerlingen wijs ik erop. Als een zesdeklasser een examenproject inlevert vol spelfouten kost ze dat ook punten. Ik vertel ze dat ook. Heeft er ook mee te maken dat het dan lijkt of je mijn opdracht niet serieus neemt. Dat je niet eens de moeite neemt om iemand je verslag te laten doorlezen. En dat zal straks in het ‘echte leven’ ook zo werken. Verder kan ook heel hard lachen om taalvoutjes
@mamabri: Maar wie zegt dat ik me druk maak? Volgens mij stel jij je voor dat ik zweethanden, een rood hoofd en stoom uit mn oren krijg van een taalfout.... Dat ik iets mijn mening laat beinvloeden op een negatieve manier is totaal iets anders dan me druk maken. Je druk maken betekent stressen met bijbehorende hoge cortisol. Daar is bij mij bij taalfouten echt geen sprake van hoor. Ik moet voor mn werk constant "meningen" vormen over dingen. Als ik hierdoor stress zou ervaren had ik 10 jaar geleden al een burnout gehad .
Mijn zoon kreeg laatst zijn werkboek van school mee naar huis. Hij had zijn werk niet op tijd af en moest het thuis doen. De opmerking van zijn juf “ blz 15, plus spelling vebeteren”
^^ precies dat! Op mijn werk wel eens meegemaakt dat er 5000 folders gedrukt waren met een fout er in... had niet gehoeven als je de tekst even laat na lezen door een ander. Zelf zie je het sowieso niet meer in je eigen tekst op een gegeven moment. Of fouten op de website...autsjjjj....
Ik kan me wel storen aan termen als me kind, me moeder en ik vind dat wanneer je een sollicitatiebrief schrijft je er wel op moet letten dat het er verzorgd uitziet. Zelf ben ik ook geen kei in Nederlands en ik zal ook weleens fouten maken in de werkwoordspelling of zinsopbouw maar dat wil niet zeggen dat ik een of ander achterlijk schepsel ben. Zelf heb ik een collega die op papier niet zo heel taalvaardig is en daar plagen we haar weleens mee maar het is wel de beste en slimste collega die ik me maar kan wensen maar ze ziet het gewoonweg niet. Dan maar minder taalvaardig op papier maar in de mond is ze taalvaardig genoeg dus het zegt niet zoveel. Ik word ook wel een beetje moe van mensen die een ander altijd maar willen corrigeren, dodelijk vermoeiend.