Zijn jullie alleen bij jullie partner uit liefde, of speelt (speelde) geld/sociale status/afkomst ook een rol? Ben hier benieuwd naar naar aanleiding van een gesprek gisteren met een vriendin. Een gezamenlijke vriendin van ons is getrouwd, hebben samen een kindje. Haar man is een lieverd, maar weinig ambitie. Heeft een parttime baantje, en vindt het allemaal wel prima zo. Ze redden het vaak maar net, of net niet, maandelijks. Onze gezamenlijke vriendin klaagt hier weleens over. Nu zei mijn andere vriendin gisteren iets in de trant van; "Ja, eigen schuld. Had ze maar een man moeten zoeken die het beter voor elkaar heeft". Vond dat in eerste instantie een beetje een lullige opmerking, maar zat er over na te denken en er zit wel iets in. Hoe denken jullie hier over? Had het voor jou iets uit gemaakt of je man een hooggeplaatste baan heeft, of vuilnisman is? Of gaat het puur en alleen om liefde?
Het heeft bij mij geen rol gespeeld, maar.. mijn man had een prima baan waarbij hij het goed naar zijn zin had en is inmiddels al 2 jaar voor zichzelf begonnen. Ik denk niet dat ik met hem was getrouwd als het een lapzwans was die een uitkering had omdat hij te bedonderd was om te werken.
Toen ik mijn ex leerde kennen wist ik niet eens wat voor werk hij deed. Met mijn nieuwe vriend idem. Ik wordt toch verliefd op hem en niet op zijn baan/geld! Vindt het nogal wat eigenlijk en als je wel op iemand zijn geld/status valt dan vind ik je eerder een geldwolf!
Haha nee totaal niet. Dat boeit me ook echt geen drol... Mijn partner had zijn leven niet echt op de rit toen wij elkaar ontmoetten. Nu inmiddels wel en daar ben ik super trots op. Ambitie vind ik wel belangrijk, maar dat vind ik niet hetzelfde als een glansrijke carrière.
En stel dat je huidige vriend heel veel schulden zou hebben, een baantje van niets, of in de schuldsanering zou zitten. En weinig moeite zou doen om dit te veranderen. Zou dat meespelen? Het gaan niet om op geld vallen, maar meer de andere kant.
Bij mij heeft het geen rol gespeeld. Mijn man heeft een fulltime baan met vast contract, het is niet echt een carriere man, maar dat hoeft van mij ook niet. Hij is niet tevreden met zijn huidige baan, dus hij is zich aan het oriënteren op iets anders. Als hij te lui zou zijn om te werken, zou ik dat wel een afknapper vinden.
Ik wilde in eerste instantie niks met mijn man vanwege zijn afkomst en geloof. Bang voor te grote cultuurverschillen. Maar liefde hou je niet tegen.
Het telde mee als in dat ik geen ongeïnteresseerds couch potato zou willen. Maar hij was vrachtwagenchauffeur en was blut. Ik hoef niet per se iemand met een dikke auto en carrière.
Nee speelde absoluut geen rol, maar het is natuurlijk ook heel anders als je niet in zo'n situatie zit. Mijn man had al een koopwoning, vaste baan, alle financiën op orde. Was natuurlijk een ander verhaal geworden als ik wist dat hij nauwelijks werkte, zichzelf niet kon redden en verzorgen. Ik studeerde nog dus had dan de tekeningen nooit op kunnen vangen.
Je stelt het nu anders dan wat er in je topic titel staat. Sociale status/geld boeit me echt niets. Wel of iemand iets wil maken van zijn leven en niet te beroerd is om daar zijn handjes voor uit de mouwen te steken.
Nee.. ik werd verliefd op hem.. niet op zijn geld o.i.d. Hij heeft wel altijd een goed betaalde naam gehad, maar is 2 jaar terug in de ww gekomen. Gelukkig naar een jaar weer werk. Toen ging het hier ook maar net. Maar geen reden om dan maar uit elkaar te gaan.. als hij schulden zou hebben zou ik hem proberen te helpen..
Bij mij gaat het puur alleen om de liefde. Toen ik met mijn man samen kwam was hij net uit een hele vervelende baan gestapt. Hij had wel ambities, maar was tijdelijk werkloos. Hij was van plan een eigen bedrijf te starten, maar nog niks van de grond. Ik wilde toen net weg bij een baan. Ik had snel een nieuwe baan, maar ben daar binnen mijn proeftijd huilend weggegaan. Kortom: we waren beide nergens! Maar we wisten wel dat we samen sterk waren. Ik kan op hem vertrouwen. Ik kan op hem steunen wanneer nodig - en dat geldt ook visa versa. Dus: het is de liefde. Nog steeds! Alhoewel we nu al wel samen 9 jaar keihard werken aan de eigen zaak die dus wel degelijk van de grond is gekomen. Maar of we over 5 jaar er beter of slechter bijzitten valt niet te zeggen. Wel weet ik dat we in ieder geval vertrouwen hebben, in elkaar en in ons kunnen. Ik heb voor mijn man wel eens een (korte) relatie gehad met een miljonair. Niet vanwege het geld! Maar het is wel uit gegaan vanwege het geld. Het was mijn wereld niet. Hij veegde zo ongeveer zijn kont af met geld - en ik kon alleen maar denken aan alles wat ik zou kunnen doen en bereiken met het geld wat hij over de balk smeet. Of je nou genoeg hebt of niet - nadenken over hoe je het uitgeeft blijft voor mij iets belangrijks. En 'zijn' wereld stond zooooo ver van mijn wereld af. Met mijn man heb ik geen grote financiele rijkdom. Maar we hebben het samen erg goed. En daar gaat het om! Aan het eind van de dag knuffelen we tegen elkaar aan en zijn we gelukkig. Ondanks al het andere er omheen.
Nee, we leerden elkaar op het werk kennen. Ik wist dat hij daar een fulltime baan had maar verder geen idee.
Hier totaal niet. Al hebben we het allebei goed voor elkaar. Ik vond de klik met mijn kinderen belangrijker. Als hij schulden ofzo zou hebben zou ik nog voor hem gaan al moet er dan wel de wil zijn om dit op te lossen. Iemand die het geen bal interesseert hoeveel schuld die heeft en er meer van zou maken zou ik niet mee kunnen leven. Meer omdat ik dan moet dweilen met de kraan open en dit niet zou willen voor mijn kinderen
Het geld / werk van mijn partner heeft echt geen rol gespeeld hierin. Maar wel zijn werk-ethos, zijn ambitie en zijn intelligentie. En die eigenschappen zorgen er bij hem voor dat hij lekker zelfstandig is, goed met geld om gaat en een grote passie heeft voor zijn vak. Hij is absoluut niet lui en ambitieloos want dat zou qua karakter gewoon ook niet bij mij passen.
Als hij veel schulden zou hebben zou ik daar geen moeite mee hebben. Wel als hij er niks mee doet! Idem met werk.
Nee maakt mij niet uit. Mijn man had destijds een WW uitkering en geen spaargeld toen ik hem leerde kennen. Maar hij heeft wel een goed verstand en de juiste instelling. Hij is nu systeembeheerder en spaargeld hebben we ook opgebouwd gelukkig. Maar als hij toen geen goede instelling had gehad en niet naar werk op zoek was dan had ik dat misschien niet zo leuk gevonden nee... Dus de status maakt mij niet uit maar iemand zijn instelling wel.
Bij mij gaat t ook om de liefde, en om de instelling van iemand. Vriend zit in de schuldhulpverlening toen ik m leerde kennen al. Maakte voor mij niet uit, hij knokt er voor en werkt hard en is er ws bijna uit.