Na het lezen van de topic over de baby van 16 mnd die de pil geslikt heb, en de reacties daarop, zette me aan het denken. Waarom zijn we (natuurlijk niet allemaal) vaak geneigd anderen aan te vallen of te oordelen over de fouten van andere ouders en hun aanpak daarover? Is het om onze eigen angsten en/of fouten te vergoedelijken? Ik bedoel, hoe goed je ook je best doet, en foutje of ongelukje zit altijd in een kleine hoekje. Ik zal maar eens beginnen. Toen mijn zoon 2 jaar oud was, liepen we naar de parkeer terrein achter onze huis naar mijn auto. Ik had 2 lege kratten in mijn handen die ik in wilde leveren, dus mijn zoon liep los mee. Ik was bijna bij de auto en mijn zoon bleef even hangen bij een hekje van de buren, bloemen ruiken. Omdat ik er bijna was en mijn handen vol waren dacht ik, ik zet even gauw de kratten neer bij de auto en dan ga ik mijn zoon oppakken. Wat denk je, draai me 2 sec om........ zoon weg Ik ben nog nooit zo bang geweest (lees wel, ik woon in een rustig klein dorp hoor, maar toch) Binnen 1 min heb ik heb terug gevonden in de achtertuin van een andere buurman. Maar ik schrok me een ongeluk. Stel je voor dat hij ergens anders weg was gelopen, ergens in was gevallen (waterput, sloot, je weet maar nooit) Zo'n fout maak je geen 2 keer Mijn moeder heeft het ook ooit gehad, zij wou naar boven sokken pakken voor mijn zoon, in die paar sec dat dat duurde heeft mijn zoon de voordeur opgen gedaan en was weg. Mijn mama ook helemaal over de rooie natuurlijk. Mijn zoon was naar de grasveld achter mijn mama huis gelopen. (sinds dien liet ze de voordeur opslot) Ik wil maar zeggen, fouten gebeuren. En als ze goed aflopen, dan leer je er in ieder geval wel van. Dus laten we wat liever/zachtardiger zijn voor onze mede ouders en bedenk, het kan ons allemaal overkomen
Ook mee eens! Wij hadden het toen mijn man met onze zoon op de rug in de mai tai (draagdoek) zat. We lopen een trapportaal in via de deur (duh) en mijn man draait zich opeens om. POK mijn zoons hoofd tegen de deurpost. Natuurlijk huilen, maarja je doet zoiets natuurlijk niet expres, het was 1 van de eerste keren dat mijn man hem zo droeg, dus hij moest nog even wennen. En iedereen maakt fouten, dat is heel menselijk hoor
ben t er ook mee eens, ik denk dat geen enkele ouder iets met opzet zal doen om zijn of haar kind in gevaar te brengen. ook ik heb mn dochter van 6 mnd van ons bed laten kukelen, en er zal vast nog meer gebeuren.
Ben ook helemaal met je eens we zijn mensen en geen robotten fouten kunnen gebeuren en kan me niet indenken eigenlijk dat een ander niet ooit eens een ongelukje of een foutje heeft meegemaakt.
Helemaal mee eens, er bestaat niet zoiets als perfecte ouders. Hier heeft mijn vriend het ook een keer gehad, precies zoals hierboven gemeld staat. Hij wilde haar naar boven brengen en we woonden net in dit huis, moesten dus nog aan alles wennen. En hij heeft haar op zijn armen en loopt de hoek om en zo pardoes dat hoofdje tegen de muur. *BOING* * blèren natuurlijk * Maar goed, hij voelde zich zo enorm schuldig dat hij sindsdien nog steeds uitkijkt als hij daar loopt! Je kan onmogelijk elke minuut en elke seconde op je kind letten. Je hebt ook zo je eigen dingen in een huis. Je zal toch naar het toilet moeten, of drinken moeten pakken, broodje klaar moeten maken. En tja, je kind kan dan vallen en hard ook. Soms kán je er gewoon écht niets aan doen en is het zus ook JEREINSTE ONZIN om anderen te vertellen hoe ze het wel hadden moeten doen en dat dat jou nooit zou overkomen. Dat geloof ik simpelweg echt niet!
Mooi gezegd En idd ongelukjes zitten in een klein hoekje, dat heeft mijn dochter gisteren wel bewezen met de anticonceptiepil
voor een deel mee eens, kinderen zijn onvoorspelbaar, daar moet je als ouder wel goed rekening mee houden. Sommige dingen kun je nou eenmaal niet voorzien, MAAR soms denk ik ook wel eens dat ouders gewoon niet opletten/ te weinig maatregelen treffen. Ik heb ooit eens een peuter op zijn driewieler van de rotonde afgeplukt, de auto's weken uit!!! LEVENSGEVAARLIJK toevallig was politie naar hem op zoek (die reed langs) en moeder kwam er daarna ook aan, kind was volgens moeder uit de tuin ontsnapt toen zij naar het toilet ging, ja sorry maar die moeder heb ik echt flink de waarheid verteld want a: dan zorg je dat de tuin goed omheind is en b: dan neem je als je naar binnen gaat je peuter mee naar binnen. En ik heb ook wel eens een peuter bij een vijver weggetrokken, die liep vast vooruit, vader en moeder liepen zeker 25 meter verder op, dat zijn toch echt dingen waarvan ik zeg DIT KAN ECHT NIET
Mooi gezegd hoor, hier ook wel dingen meegemaakt. Oudste is nu bijna 12 en jongste over 8 dagen 4 nou ik zie aan de oudste dat de jongste ook nog wel wat dingen gaat krijgen. En weet je dat hoort erbij, onze ouders hebben dat ook met ons gehad en tja thats live.
Maar inderdaad, vallen en andere ongelukjes in huis e.d., tuurlijk dat gebeurd nou eenmaal, je kan niet alles voorzien zo simpel is het ook
Helemaal mee eens! We willen het allemaal super goed doen en daardoor maken we ook wel een fouten waar we ons heel schuldig over voelen. Zo heb ik met megan bij de eerste hulp gezeten toen ze een maand of 7 was. Ze was gevallen tijdens het tijgeren met haar neus op een stuk van de tafel wat psis neus hoogte was. Bloeden als een rund en ze huilde niet direct dus helemaal in de stress. Ik stond 2 stappen van haar verwijderd en was bezig in de voorraad kast. Het was gebeurt voor ik het wist. Gelukkig niks aan de hand als een dikke neus maar ik voelde me zo suf terwijl ik er echt niks aan kon doen. Ik ben hier op het forum ook onwijs aangevallen omdat ik met 3,5 maand begon met rijstebloempap geven in de laatste fles. Megan kon niet stoppen met eten toen ze baby was en de KA in het AMC vond dat we dat maar moesten proberen omdat ze onder de liter melk moest komen. Ik zou er voor zorgen dat Megan te dik zou worden en als ik een dikke baby wilde moest ik zo doorgaan.....pfffff Megan is nog steeds een spriet waarbij alles te ruim Ik ben er dus helemaal mee eens dat we iedereen in hun waarde moeten laten!
hier gebeuren er genoeg van zulke ongelukjes.. hihi bijna elke keer als de mannen samen aan het donderjagen zijn is er wel een blauwe plek of bult bij. maar de kleine blijft het geweldig leuk vinden dus ze blijven heerlijk donderjagen en stoeien. ook is die wel eens de straat op gewandeld om aan de andere kant vd auto vast bij de achter deur te gaan staan en natuurlijk kwam er toen net een auto onze zo rustige straat in rijden. kreeg gelijk de opmerking naar mn hoofd of ik meer kinderen wou maken en deze niet meer nodig had. zo dom. ook is hij op een beurs een keertje bij ons weg gelopen, ik zag het dus liep expres 2 meter achter hem achter hem aan zodat ik bij hem zou zijn zodra die door had dat hij ons kwijt was. maar helaas, in de drukte raakte ik hem kwijt en ben toen als een gek gaan rond rennen en zoeken. na 10 min de hulp troepen in geschakeld en al half overstuur. na zn 15 min kwam hij dood leuk terug lopen naar de stand waar vandaan hij was vertrokken. had dood leuk een rondje gelopen. ik vond het wel knap dat hij de stand weer had terug gevonden maar was flink over de zeik en goed boos. vooral omdat hij er geen kwaad in had gezien. kinderen zijn kinderen en die zien geen gevaar. helaas wij ook niet altijd. zolang het maar goed afloopt.
En dit is nou precies wat ik bedoel. We zijn zo snel DE WAARHEID te zeggen tegen die ouders die het overkomt met hun kinderen. Dat die moeder moest plassen en zo het kindje ontsnapt, ja het gebeurt. Mama zou echt niet expres een hek open laten staan o.i.d. en wees nou eerlijk, hoeveel ouders nemen hun kinderen IEDERE keer mee naar binnen als ze plassen moeten terwijl het kindje lekker buiten aan het spelen is. Vaak denk je, even snel naar de wc en ben zo weer terug. En dan wil je je kleine niet storen in zijn/haar spel. Ja, en als er iest gebeurt dat schrik je je rot en voel je je zoooooooo schuldig. De politie was toch al ingeschakeld enzo, de mama zou best haar best doen om het op te lossen en het nooit meer voor laten komen. Wie zijn wij dan om nog maar een schepje bovenop te doen. Het kan ons allemaal overkomen hoor. WAT VOOR ONGELUKJE DAN OOK Kijk, sommige dingen zijn geen ongelukken meer en onvergeeflijk. Bijv. toen ik oprah keek, er was een mama die GEK werd van de drukte van haar kinderen, en had een valium pil in de appelsap van haar kindjes gemalen en gegeven. Dit is dan geen ongeluk, ze had idd beter hulp kunnen vragen idd. Dit vind ik dan echt niet kunnen. Lees: EEN ONGELUK IS IETS ONVOORZIEN, HET GEBEURT PERONGELUK, wees toch dan niet zo uit de hoogt, alsof het jezelf (en ik bedoel niet jou persoonlijk mamabri) kan gebeuren
Ja, helemaal eens....ongelukjes zitten nu eenmaal in kleine hoekjes! Hier heeft dochterlief zich ook al een keer verbrand aan de verwarming, en een keer van ons bed afgevallen zo op haar hoofd terwijl mijn man en ik er nota bene naast stonden maar het gaat in een flits, je ziet het gebeuren en voor je iets kan doen is het al gebeurd.
zker waar en als zoiets gebeurd dan vergeet je het nooit meer. het ergste ongeluk wat we hier hebben gehad is zo onbenullig maar had toch vrij grote gevolgen en zelf een klein litteken bij zoonlief. en een trauma bij mama.
Mooi gezegd!!! Zelf heb ik samen met mijn vader ook een keer in moeten breken in mijn eigen auto. Ik was bij mijn ouders en zet de kleine in de auto. Kennelijk sleutels in de auto gevallen terwijl de deur dicht viel schoten ook alle deuren op slot. Kleine lach lekker te slapen dus heeft er niks van mee gekregen. Ik was in PANIEK toen! hahaha janken natuurlijk en mijn vader zei al schreeuwend dat ik rustig moest blijven terwijl hij zelf ook nogal druk rond liep Waar metalen kledinghangers al niet goed voor zijn. Mijn moeder heeft mij ooit achterop de fiets laten zitten en de fiets toen op de standaard gezet... Als er iets is begin ik er over met: heb er wel blijvende schade aan overgehouden Zo had mijn tante 30 jaar geleden een kinderzitje op de brommer. Dan ding heeft een keer niet goed gezeten met als resultaat dat ze zelf bij het stoplicht weg reed en mijn neef er nog zat in het zitje..
in het geval van de peuter op de rotonde: tussen huis en rotonde zat zeker 3km!! Peuter was dus echt al lang weg en de moeder gaf aan dat hij wel vaker wegliep. Sorry,maar dan vind ik ook al moet je je peuter storen in zijn spel je het kind mee moet nemen naar binnen, zeker als de tuin niet omheind is. Ik heb met een peuter op een flat gewoond en als wij op het balkon waren en ik moest even naar binnen nam ik hem gewoon mee. voor hetzelfde geld gaat zo'n kind op een stoel staan of iets dergelijks. Ik snap echt wel dat sommige dingen kunnen gebeuren, die kun je niet voorzien, maar juist omdat kleintjes zo onvoorspelbaar zijn, moet je ze proberen 2 stappen voor te zijn. en in bovenstaand geval vind ik toch echt dat deze moeder maatregelen had moeten treffen, dmv of een omheining of peuter naar binnen, heeft niets met hoog in de bol of zo te maken, maar met nadenken.