Vanaf welke leeftijd neem jij je kind mee naar een uitvaart?

wat voor band heeft je kleine met je opa?
waren ze heel 'close' , zou ik haar meenemen. Zag ze hem niet vaak/sporadisch zal ik haar niet meenemen.
dit geef ik je even mee als tip die ik ik opgedaan als uotvaartbegeleidster (en meerdere keren dit heb meegemaakt).

mijn schoonmoeder is 2 weken geleden overleden en ik hem mijn kinderen bewust niet meegenomen, dit vanwege de impact en hun nare ervaring met hun vader (terminaal en dus alles is heviger in hun belevenis).

 

Hier zijn de kinderen wel meegeweest naar de crematie van mijn oma. Ze zagen haar niet vaak maar hadden wel een heel goede band met haar. Ze waren toen 5 en 3 jaar. Was geen dienst maar gewoon samenzijn van familie en kennissen.

 

Bij de uitvaart van onze dochter waren alle kinderen van familie en vrienden er gewoon bij, het bracht daardoor ook een beetje luchtigheid in de narigheid zeg maar. We hadden gewoon blokjes en wat speelgoed mee en ze zaten op de grond t spelen tijdens het afscheid.

Kinderen (zeker kleintjes) voelen over het algemeen niet de beladenheid van ‘de dood’ zoals wij dat hebben. Of je het zelf ziet zitten om ze mee te nemen qua opletten ed daarin moet je op je gevoel afgaan.

Sterkte!

 

Ja gewoon meenemen! Bij het leven hoort ook de dood. Kinderen vinden er nog niets van, hebben er geen mening over. Dat hebben wij als volwassen wel en vullen dit vaak in voor de kinderen.

 

Toen mijn schoonmoeder overleed hebben wij onze zoon (toen 1,5 jaar) gewoon meegenomen.
Ik weet zeker dat zij dit zo gewild had en het zorgde ook bij iedereen voor een glimlach op het gezicht. Het was haar enige kleinkind. Hij liep lekker rond door de zaal, verstopte zich achter de gordijnen enz. Nou moet ik ook wel zeggen dat het geen hele zware dienst was.

 

Mijn schoonmoeder is 3 weken geleden overleden.
Heb mijn kinderen gewoon mee naar de plechtigheid genomen.
Onze dochter van 7 was zich natuurlijk van alles bewust en onze 3 jarige baviaan... Niet zo bewust, maar hij wist wel dat zijn oma in de kist lag.
Tijdens de dienst is onze zoon van de schoot van tante Bea, tot de schoot van oom Huub gelopen en weer terug met een tussenstop bij tante truus.
Kinderen zijn kinderen, zeker een peuter blijft niet stil zitten.
Ik was al tevreden dat hij zijn keel niet open zette...

 

Mijn opa is afgelopen maand ook overleden en wij hebben de kinderen niet meegenomen. Het ligt er natuurlijk wel aan wat voor dienst je hebt. Als het niet erg gevonden wordt dat er kinderen rondlopen, zoals bij Clapat hierboven kan het denk ik best wel.
Maar bij mijn opa's dienst was dat gewoon een no-go, dus de kinderen zijn gezellig en dagje bij oma geweest.
We hebben ze wel meegenomen om thuis even bij de kist te kijken.

 

Ik heb mijn dochter niet mee genomen naar de uitvaart van mijn oma. Die stond te ver weg voor haar zeg maar, ook al was het altijd goed als we daar waren. Ik vind het met opa/oma van het kind zelf weer heel anders, dan zou ik haar wel meenemen.

 

Mijn neefje vond het destijds heel erg dat hij niet mee mocht naar de begrafenis van zijn oma, hij was 3,5.
Ik zou daarom als je dochter mee wil, zou ik haar meenemen.

 

Wij komen net terug van een uitvaart. We hebben onze zoon van 2,5 meegenomen. Het ging in dit geval om mijn schoonvader.
Tja ik heb het erg druk gehad met hem tijdens de uitvaart (hij kan echt niet stilzitten en heeft dus wat rondgelopen, gedanst, gezwaaid naar alle mensen, kiekeboe gespeeld met de mensen achter ons, door het gebed geen gekletst etc) maar zo een kleintje geeft ook wel wat afleiding en luchtigheid tijdens een zware dag.
Onze kindjes hebben ook nog even naar opa gekeken in de kist en kusjes gegeven.

Doe vooral waar jij je goed bij voelt en of je denkt dat jij het afscheid kunt nemen zoals je dat wil als je kindje er wel/niet bij is. Ik ben van mening dat het niet 'schadelijk' is voor je kindje om mee te gaan. Kies vooral voor je eigen gevoel. Wij vinden dat de dood bij het leven hoort en de kindjes horen er ook bij. De dood is voor hen zo abstract. Een afscheid kan het wat verhelderen, duidelijker maken. Aan de andere kant zullen ze er ook niks van krijgen als ze er niet bij zijn en als je altijd open staat om hun vragen te beantwoorden als die er zijn.

 

Ik heb mijn zoontjes allebei meegenomen naar de crematie van mijn moeder vorig jaar. Ze hadden een sterke band samen en de jongens wilden ook graag mee.
We zijn eerst vantevoren samen afscheid gaan nemen bij de kist. Dat vonden ze niet heel eng.

Bij de plechtigheid waren niet zoveel mensen. Het duurde ook niet lang. De jongens legden tekeningen en een knuffel in de kist. En ze aten heel veel cake

Of er mensen aanstoot aan nemen als er kinderen rondrennen... tja mijn kinderen waren echt de lichtpuntjes in het leven van mijn moeder, ze waren voor haar het allerbelangrijkst. Dat er dan een zure oude tante die al 3 jaar niet meer op visite is geweest daar aanstoot aan neemt.. mijn moeder zou daar om gelachen hebben weet ik zeker.

Ik heb er geen spijt van gehad dat ik ze mee genomen heb.

 

Heb je er serieus moeite mee dat kleinkinderen bij de uitvaart van hun grootouder zijn? Zoals je zegt zijn het kinderen en vertonen ze kinderlijk gedrag zoals zwaaien, rondlopen en zoals mijn zoontje vandaag ook deed: heel blij roepen dat hij net koekjes had gekregen!
Het is hun grootouder, zij horen bij het afscheid. Op hun manier. Dat iemand (of het nu de zure oude tante, mijn nichtje of de buurvrouw zou zijn) hier moeite heeft zou ik echt raar vinden...


Edit: ik neem mijn kinderen natuurlijk niet mee naar elke uitvaart maar wel naar die van hun grootouders of andere naasten en dan mag iedereen ervan vinden wat ze willen maar dat is jammer voor hun. Helaas hebben wij het al 3x meegemaakt. Gelukkig alleen maar positieve geluiden over de aanwezigheid van onze kinderen ook al hielden ze zich echt niet stil.

 

Niemand zat stil op een bankje, het was een soort wandelende receptie waarbij iedereen even persoonlijk afscheid kon nemen en we daarna gezamenlijk in een kring om de kist stonden. De meeste andere mensen vonden het heel mooi dat mijn kinderen mee waren. En mijn moeder wilde echt zo'n soort uitvaart, dus paste het ook bij haar laatste wens.
De zure tantes hadden liever urenlang in de kerk psalmen gezongen denk ik... ieder zn ding