En dan niet te vergeten de mensen die er niet "bewust" voor kiezen om het bij één kind te houden. Maar dat de situatie het niet toelaat. ( de weg naar de 1e heeft al lang geduurt) Het is vaak pijnlijk als mensen er dan nog over oordelen. Zij hebben immers niet onze weg doorstaan. ( PUNT ) )
Precies! Wij hebben ws geen keus en het zal denk ik bij 1 blijven, niet omdat we dat willen, maar omdat het niet anders kan, maar ondanks dat voelen we ons heel compleet hoor!
Hoe vind jij het om enigst kind te zijn, mis je een broer/zus of vind je het ook prima als enigst kind? @confidence en maria74: ben ik helemaal met jullie eens. Mensen vergeten dat je een kind niet neemt maar je krijgt een kind en zelfs dat is voor sommigen niet weggelegd.. Ik ben er gelukkig nooit op aangesproken hoor, maar 'voel' wel soms dat mensen er iets over denken...Danique is nog geen 2 jaar dus misschien dat er daarom nog niemand wat over gezegd heeft. Ik voel me trouwens ook prima compleet hoor met zijn drietjes, ik geniet nu zo enorm!
Ja dat lijkt idd... ik word raar aangekeken in mn omgeving als we zeggen dat we nog niet eens weten of we wel een tweede willen.. alsof je dan idd geen echt gezin bent.. maar ja voor iedereen is die keus gewoon anders..
Lynn ik krijg nu Amy-lynn iets groter is wel vaak te horen ennnn geen tweede of enn waneer komt de 2e nou nooit dus...... en dan staan ze zo dom te kijken neeeee echt niet wil je geen 2e dan???? het is soms net of je je moet verdedigen. terwijl ik hun ook nooit vraag waarom heb je een 2e kindje gekregen
Ik hoor het ook heel vaak. Toen ik zwanger was zeiden al veel mensen, hoeveel wil je er. We wisten voordat we besloten de stap te nemen om voor een kindje te gaan al dat we 1 kindje wilde, als het een meerling zou zijn zouden we dat wel heel speciaal vinden hoor. Maar toen al kregen we reacties van, daar kom je nog wel van terug en ja, dat zeg je nu, maar dat is echt zielig. Ik had niet zo'n fijne zwangerschap (zacht uitgedrukt) en dat samen met onze eerste beslissing is voor ons dat we er zeker van zijn maar 1 kindje te willen (hebben). Nu krijgen we weer te horen, ja, met zo'n zwangerschap kan ik het me wel voorstellen dat je er maar 1 wil. Nee, van te voren wilde we er ook al 'maar 1' nu is het alleen nog zekerder. In het kort, ik merk het dus ook idd.
Wij kiezen heel bewust voor maar 1 kind en zijn daar heel erg open over naar iedereen om ons heen. Ik ervaar geen taboe eigenlijk. Hooguit dat mensen verbaasd zijn en soms daardoor ook een beetje lomp reageren (2 toppers: "ik vind 1 kind is geen kind" en "Maar wat nou als er wat met S gebeurt?"). Maar misschien juist wel doordat we er zo open en duidelijk over zijn dat we veel 'gedoe' voorkomen..? Ik vond namelijk de vraag wanneer de 2e kwam wel erg vervelend, dus om daarvan af te zijn hebben we heel duidelijk gemaakt dat wij een heel compleet 3-persoons-gezin zijn. Ieder z'n ding, toch..?
Ik weet ook niet of er een 2e komt. Niet omdat het niet kan maar omdat ik op dit moment genoeg heb aan mijn zoontje. Komt ook wel bij dat hij niet de makkelijkste is en ik het nu niet zie zitten om zwanger te zijn met zo'n draakje in huis . Maar ik zeg nooit nooit. Misschien denk ik er over een jaar wel anders over. Krijg trouwens ook al de vraag over een 2e.
ik heb er niet eens over nagedacht... maar 1 kindje of 2 of meer... ben zelf enigst kind, ja het is soms wel jammer zeker gezien ik uit een niet zo leuke thuissituatie kwam, maar verder.... ben eigenlijk wel blij dat ik enigst kind ben niets hoeven delen, je hebt meer rust aan je hoofd, minder ruzies. alles heeft voor en nadelen. ik vind in elk geval niet dat je een kind iets tekort doet ofzo door niet te kiezen voor broertjes of zusjes. (zover je wat te kiezen hebt natuurlijk) ik heb zoiets: eerst maar 1 hopen te krijgen en daarna wachten of het weer gaat kriebelen ja of nee laat anderen maar gewoon denken, je weet/voelt zelf hoe alles het beste is
Wij hebben een kindje en zijn er blij mee. Wij houden het er ook bij een. Dit ook meteen tegen iedereenverteld, zodat het duidelijk was. Alleen mensen die ons niet kennen reageren weleens raar. De mensen die ons kennen niet. Die zien hoe compleet en gelukkig wij zijn met onze kleine meid!
Een vriendin van mij heeft ook 1 kindje en hoogstwaarschijnlijk blijft het daarbij voor hen. Ze kunnen het kind nu alle aandacht geven die zij nodig vinden, financieel en emotioneel. Zij zijn helemaal gelukkig met zn drieen. Dat is prima toch? Ik wilde graag 2 of 3 kindjes als het me gegund was. Mijn vriend het liefst 2. Maar wij hebben 2 kindjes en niet 1 omdat WIJ dat graag wilden en niet omdat de oudste dan alleen zou zijn/geen broertje/zusje zou hebben als we dat niet zouden doen. Ik zie namelijk ook genoeg situaties waarbij er ruzies onstaan en broers/zussen geen contact meer met elkaar hebben. Dus dat zou voor mij zo geen reden zijn voor een tweede.
Ik vind het zeker geen taboe! Dit wondertje heeft mij namelijk mama gemaakt en heeft gezorgd dat we nu een gezin zijn, een familie! Nu staat er niet meer R...en M..... op een kaartje, maar Familie K.! Heerlijk is dat! En een bewuste keuze zou één kindje bij ons niet zijn, maar we weten gewoon nog niet of het een tweede keer lukt! En mocht dat niet zo zijn, dan zijn we echt een supergelukkig GEZIN! En dat vind ik geen taboe!
Fijn te lezen dat toch ook meerdere moeders hier zich compleet voelen met 1 kindje en ook te lezen dat enigskind zijn helemaal niet erg is! Mochten wij het dus bij 1 kindje gaan houden (want door medische en momenteel ook door emotionele redenen zal het misschien bij 1 kindje blijven hier) dan voel ik me misschien toch wat minder naar dat ons meisje dan geen broertje of zusje zal krijgen, want dat is voor mij eigenlijk het grootste breekpunt, dat ik me (nu nog) schuldig voel t.o.v. mijn dochter dat ze later dan misschien enigskind zal zijn. Nu taalt ze er niet naar, en vinden wij allebei (mijn man en ik) het heerlijk dat we alle tijd/aandacht/liefde maar ook financieel gezien alles kunnen geven aan onze dochter wat we graag willen. En we genieten zo enorm van haar.
Interessant topic. Voor de bevalling heb ik altijd gezegd dat ik er twee zou willen, na de bevalling denk ik er echt heel anders over. Mensen kunnen wel zeggen; wacht maar, het is nog zo vers en het komt nog wel... maar ik weet niet. Ik vind het zo'n impact, zo'n verantwoordelijkheid. Ik vind het denk ik fijn om me voor 100% op haar te storten en hoe stom het ook zal klinken, ik zal het ook praktischer vinden met vakanties en opvang. Goedkoper enzo... een gezonde financiële situatie is me ook heel wat waard en kindjes kosten nou eenmaal geld. NooNooman is enig kind en wil om die reden heel graag 2 kindjes. Ik heb nog een broertje en zusje en weet dus uit ervaring dat het helemaal niet altijd leuk is om een broertje en zusje te hebben. Hij zegt daarintegen dat hij het vooral nu mist, een broer of zus. Tja, wat moet je dan? We laten het in elk geval op z'n beloop. Mocht ik ooit nog anders besluiten, dan wil ik er zeker een jaar of 3 tussen hebben. Ik heb dus nog even de tijd, maar als ik dan weer een topic als dit lees dan voel ik toch weer heel sterk dat een kindje het misschien wel voor mij is. Ik voel me compleet zo.
Als ik terug kijk naar mijn jeugd heb ik er in die tijd helemaal niet bij stil gestaan dat ik geen broers of zussen had. Ik had veel vriendinnetjes en was altijd bij de paarden te vinden. Het enige wat ik er nu jammer aan vind is dat ik geen herinneringen kan ophalen over vroeger. Een broer of zus maakt toch hetzelfde mee als jij en ik zou het wel prettig vinden om bepaalde herinneringen te "toetsen". Waar ik ook wel nieuwsgierig naar ben is hoe een band met je broer of zus kan aanvoelen. Ik denk overigens niet dat ik meer of minder gelukkig was geweest als ik een broer of zus had gehad. Wat mij overigens wel op valt is dat veel mensen vaak zeiden dat je als enigst kind vast wel erg verwend zou zijn. Dat heb ik echt nooit begrepen
En stel dat ze elkaar als ze volwassen zijn de tent uitvechten? (maak ik nu aan beide kanten van de familie mee) Of een gehandicapt broertje/zusje waar zij ten eerste al vaak op de tweede plek komt qua aandacht en later verantwoordelijk voor is/voelt als jullie komen te overlijden? Natuurlijk zet ik het even zwart/wit neer, maar ik wil ook even laten zien dat een broertje/zusje hebben niet altijd voordelig is voor het andere kind. Ik blijf er bij: het moet jullie keuze zijn om nog een kindje te willen of niet, ik zou het echt niet doen puur voor je dochter. Als jullie je compleet voelen met haar, dan is dat toch helemaal geweldig?
@Noonoo: ik vind wat je schrijft heel herkenbaar! Ik ben dol op mijn broer en omdat ik heel blij ben met onze band, zou ik dat ook heel graag voor Danique willen. Maar zoals je al beschrijft, hier ook een hele moeilijke zw.schap en vooral erna heel zwaar, en ook financieel gezien, nu kunnen we alles/doen we alles met en voor haar, met 2 kindjes wordt dat hier toch ook wel anders hoor, en ik wil mijn beide kinderen wel alles kunnen geven. Tuurlijk, liefde staat voorop en dat zullen ze altijd ook krijgen, maar ik voel me prima zo met zijn drietjes, ik voel me gelukkig. De situatie is ook heel goed zo. Gelukkig staat mijn man wel achter mijn keuze, hij wil best gaag een tweede maar als het bij 1 blijft vind hij het ook goed.
@Michelle: dankje voor je antwoord. Je hebt ook gelijk, het is maar hoe je je kind opvoed wat betreft verwendheid, denk ik hoor. Mijn dochter gaat al van jongs af aan naar kdv en merk dat zij daardoor echt wel goed kan wachten en socialer is. Daarnaast krijgt ze nu misschien veel, omdat ik het koop, maar als ze ouder is zal ze heus niet alles krijgen wat ze maar hebben wil hoor. Dat krijgt ze nu al niet trouwens want ze begint nu al met dingen die ze graag wil (nog een koekje ofzo) en dan krijgt ze het ook niet... @mme: helemaal gelijk heb je, want ook dat is mijn zorg, we hebben het nu zo goed, idd stel er gaat iets mis met een volgende zwangerschap, of idd een gehandicapt kindje, of wat jij zegt, ook dat zie ik bij mensen, dat ze totaal geen contact met hun broer/zus hebben of ruzie, dus ik begrijp inderdaad wel dat het niet goed hoeft te gaan/een meerwaarde hoeft te zijn. Dat is ook het moeilijke eraan, je hebt het niet voor het zeggen hoe de toekomst zal lopen darin...wat is dan de juiste keuze?