Ik heb altijd gezegd dat ik hoopte dat ik in ieder geval 1 meisje zou mogen krijgen. Bij de 1e had ik nog totaal geen voorkeur. Maar dat was meteen al een meisje. Dus dat meisje had ik al. Bij de 2e ook geen voorkeur, maar een jongen leek me wel erg leuk. Weer een meisje. Bij de 3e kreeg ik een lichte voorkeur voor een jongen. Weer een meisje. Bij de 4e was die voorkeur nog iets groter. En ook dat werd een meisje. Maar ik ben dol gelukkig met mijn 4 meiden en zou ze voor geen goud willen missen.
Wat een leuk topic! Ik heb van vroeg af aan al gedroomd over een dochtertje, ik zag mijzelf ook echt als een meisjes-mama. Toch had ik bij mijn eerste zwangerschap al direct het gevoel dat het een jongetje was. Dit werd met de 20 weken echo bevestigd en ergens was het alsnog wennen, juist omdat ik mij altijd zag met een dochter. Ik blijf erbij dat ik een meisjes-mama ben, maar dat wil absoluut niet zeggen dat ik niet geniet om lekker te ravotten en eindeloos over auto's en tractors te praten . Mijn wens voor mijn tweede kindje is wel weer een meisje. Voor mijn vriend juist een jongen, want hij heeft al een dochter. Ik ben erg benieuwd dus
Wij hebben 2 meiden en ik heb mezelf altijd voor me gezien met 3 meiden. Als ik bv de koninklijke familie zag of een collega met 3 meiden, dacht ik: dat zou me heerlijk lijken. Ik had bij deze zwangerschap heel erg het voorgevoel dat het inderdaad een meisje zou zijn, geen idee waarom. Afgelopen maandag hadden we de 20 weken echo en kregen we toch echt een piemeltje te zien. Ik was helemaal van de wap. Dit kon gewoon niet kloppen. Ik merk dat ik heel erg moet wennen aan het bijstellen van mijn toekomstbeeld, maar na 2 nachten slapen, voel ik me alweer veel rustiger. Toch moet ik nog steeds heel erg wennen aan het feit dat we straks 2 meiden en een jongen hebben. Hij was helemaal gezond, alles zat er op en er aan en dat vind ik toch het belangrijkste.
Voordat ik zwanger was kende ik alleen maar baby jongens. Dus toen ik eenmaal zwanger was had ik een (hele) lichte voorkeur voor een jongen. Het bleek een meisje. Ik was na de echo gelijk helemaal gelukkig met een meisje. Bij de tweede had ik een voorkeur voor nog een meisje omdat ik dat nou eenmaal kende en zo fantastisch vond. Bleek idd een meisje te zijn. Mocht ik nog een derde kindje krijgen dan heb ik nu weer een lichte voorkeur voor een meisje. Gewoon omdat mijn twee meiden fantastisch zijn.
Ik heb een hele sterke voorkeur voor een jongen. Dit had ik al tijdens de zwangerschap van ons meisje. Ik heb toen ook met de 20 weken echo ook echt liggen huilen op de behandeltafel toen ik hoorde dat het een meisje werd. Dit komt oom deels waarschijnlijk omdat mijn broertje is overleden. En ik verder nog alleen ben en een hele grote wens heb om hem te vernoemen. Ook nu hoop ik weer dat het een jongen word. De jongensnaam staat vanaf moment nr 1 al vast en hier valt ook niet met mij over te discusieren dat weet mijn man. Als we een andere naam vinden word het sws de 2de naam. Tuurlijk als het een meisje word ben ik ook blij zolang het maar gezond is. Maar het zal in eerste instantie dan wel weer een domper zijn. En wat is er mooier dan van elk geslacht 1. T wil heel graag een zusje. Word het een broertje mag ik het wel ruilen zegt ze hihi. Kinder logica
Ach, ik kan me heel goed voorstellen dat je effe helemaal in de war was hoor! Ik heb dat ook gehad bij m'n vorige zwangerschap. Was er ZO van overtuigd dat ik een meisje zou krijgen. En toen leek het ook echt zo te zijn, tot de echo bijna klaar was en de echoscopiste zei. Uhhh sorry, ik heb het verkeerd gezien! Hier zit toch echt een piemeltje... Ben super blij met mijn twee knullen hoor. Maar jeetje wat was het een omschakeling
Ik denk ook dat iedereen een lichte voorkeur heeft en/of gevoel wat het gaat worden. Mijn man en ik wilden ook heel graag een meisje. Ik was er ook heel erg van overtuigd dat ik zwanger was van een meisje. En ik was net zo blij geweest als het toch een jongen was geweest, maar we hebben een meisje gekregen.
heerlijk dit, waarom idd niet eerlijk zijn? Ik had bij de eerste ook voorkeur voor meisje en was ook overtuigd dat het een meisje zou zijn! Teleurstelling was ook erg groot toen het een jongetje bleek, had echt een tijdje nodig om te schakelen. Uiteindelijk hartstikke blij met mijn ventje! Voor de 2e heb ik dan ook geen voorkeur meer!
Ik heb nooit een voorkeur gehad, maar toen ik zwanger was van de eerste zat ik wel telkens te dromen over ‘wat als het een meisje is... dan noemen we haar X... en dan koop ik dat pakje wat ik laatst zo leuk vond...’ en ‘wat als het een jongen is... dan noemen we hem Y... en dan vind ik dat dekentje zo leuk voor in z’n bedje...’ etc. Toen het een meisje bleek te zijn, moest ik wel even dat deel van het jongetje loslaten - en dat duurde wel een paar dagen.