En daar baseer ik ook altijd mijn keuzes op. De jongste is bijvoorbeeld een heel ander kind en daar moet ik andere keuzes bij maken. En creatieve oplossing
Wij hebben ook pyama dagjes. Ik geniet ervan om samen met mijn man uit eten of naar de bios te gaan, als quinten uit gaat logeren (maar missen doe ik hem wel ) Heb totaaaaaal niets met borstvoeding, ook nooit geprobeerd jakkie :s Ook ik heb hem met 3 maanden al eten gegeven en met 10 maanden at hij volledig met de pot mee Hij krijgt iedere dag wel een snoepje Soms gaat ie een dag niet in bad Hahahahahahahaha nobody is perfect!
Nog niet zo lang moeder maar heb me ook al schuldig gemaakt aan een aantal zaken: -Vanaf 3 maanden voor de tv als ik wil koken -Soms vergeet ik haar fruit -Ik breng haar 1 keer per week een ochtend naar de gastouder, terwijl ik thuisblijfmoeder ben -regelmatig staat er hier een potje Olvarit op het menu, omdat ik weer eens vergeten ben eten uit de vriezer te halen of voor haar iets apart te houden -ik lak haar teennagels al 3 maanden (hier heb ik heel veel commentaar op gehad)
Oh, mijn dochter mocht laatst bij de kapper geen glitters in haar haar van mij, omdat ik geen zin had om die avond haar haar te wassen
Ik heb nergens gezegd dat je een onverantwoorde moeder bent, ik heb gezegd dat ik sommige dingen die jij schrijft in mijn ogen onverantwoord zijn. Overigens ben ik ook niet perfect (wie wel). Ik vind het een beetje apart dat je er van maakt dat kinderen direct ettertjes zullen worden als hun moeder niet perfect is
Zo gek zou ik ook zijn haha. Dan maar op de grond. Dat maakt je alleen maar een leukere mama. Creatief zelfs! En hier zit mijn zoon altijd alleen in bad.2000 Dochter soms grenst aan de keuken en ben er voor de rest altijd bij. Kan haar via de deur zien spelen in haar opgeblazen speelgoed badje van vijf euro van de blokker. Haha.
las een stukje terug iets over borstvoeding. Hier nog een taboe-doorbreker: Nóóit meer. Het verdriet dat het me heeft gedaan, de fysieke maar voornamelijk emotionele pijn en het merken dat mijn zoontje niet goed groeide én niet genoeg binnen kreeg.. Nee, ik heb er een vreselijk verdriet aan over gehouden en een kraamweek tot 3-maanden periode from hell. Dat is het me niet (meer) waard, het is té zonde. Heb geen seconde kunnen genieten in die tijd, ik had alleen verdriet. Man, het voelen alsof je tien keer per dag faalt en je kind niet het beste kunt geven wat je wil.. no way. Als er ooit nog een tweede kleintje mag komen krijgt die de fles!
- Me dood ergeren aan het gedram van mijn zoontje. Vooral als ie erbij gaat jammeren, oftewel aanstellen. Ik krijg soms gewoon echt een hekel aan hem op zulke momenten. - Mijn man is heel consequent, ik iets minder. Dus als mijn zoontje bijv. persé zijn bordje leeg moet eten, en mijn man is niet in de buurt, geef ik snel het eten aan de hond. - Als mijn zoontje wakker wordt, gaat ie altijd 'mama' roepen. Hij zal nooit uit zichzelf uit bed komen. Soms doe ik net of ik hem niet hoor, zodat ik nog even kan luieren. Als mijn man thuis is, heb ik ook nog weleens kans dat hij eruit gaat. En in het weekend gaat ie standaard mee ons bed in, waar we gerust met zijn allen tot 10.00 kunnen liggen. Al doet ons zoontje vooral kletsen, en dan vooral tegen mij. Volgens mij was het dat wel.
Fijn om te lezen dat er nog meer mensen niet perfect zijn. Doe niet alles wat jullie doen maar... - bv heb ik na 6 weken hel (erg zoals NoukjeTygo hierboven beschrijft) opgegeven - hier kijkt hij bij het eten sesamstraat enzo - anders krijg ik er geen hap in. Ja, dat heb ik vast zelf gecreeerd, maar hij is erg onder gewicht, en dit was toen hij een jaar was echt de enige manier om hem te laten eten. - We hakselen zijn avondeten hier nog steeds (pureren doen we niet meer, maar het moet nog steeds wel geprakt en gemetseld zeg maar)... hij eet gewoon niet als we hem stukjes geven. Brood wel, maar warm eten gaat er echt niet in. Hij eet inmiddels wel baby-cheerios (woon in Noord-Amerika, is een soort cereal) met melk (eerst wilde hij ook echt alleen maar pap), dus ik vertrouw erop dat het ooit wel goedkomt... Heb d'r hier een bij wie het gezegde 'kindertjes hongeren zichzelf echt niet uit' niet opgaat (dat heeft hij bij 4 maanden dus wel bijna voor elkaar gehad), dus tja, kan het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan - Zijn vitamines vindt hij zo vies dat ik het zelfs niet door zijn eten kan doen (dan eet hij het gewoon niet), dus die krijgt hij vaak niet... - Hij speelt soms uit het zicht, want onze keuken is een ruimte apart, van waaruit ik niet ons hele appartement kan zien, en soms moet ik toch echt even eten maken... (hmmm nu ik dit zo opschrijf merk ik dat ik me toch zit te verdedigen, haha!)
Ik zelfs nooit heb overwogen mijn zoontje BV te geven, ik was 18, totaal overdonderd van het idee dat ik mamma ging worden en BV moest ik niet aan denken. Nu inmiddels 6 jaar later en gegroeid in mijn rol als mamma verwijt ik mezelf dit weleens.
Sorry maar ik vind gewoon dat er gradaties in 'slecht' gedrag van een moeder zitten... En oke, sorry voor mijn reactie... Ik vind water in combinatie met kleine kinderen doodeng, al is het maar een laagje! Vind opmerkingen van 'het is een bad, geen zwembad, in bad kunnen ze niet verdrinken' dan ook erg vreemd... Meen je dat nou?! Een kind kan in een plasje water nog wel verdrinken!
Oh enne ik ben verre van perfect trouwens hoor! Ben hier niet om te veroordelen, maar schrik er gewoon van!
Nou nou nou je kan ook overdrijven hoor met je plasje water. Hmmm dan zal ik de kids voortaan ook binnen houden ipv lekker door de regen plassen stappen want ook daar kunnen ze dus in verdrinken.....(ahumm)
Heb nu twee kinderen en beiden zijn wel eens even alleen in het bad geweest was wel altijd in de buurt. Maar heel gek. Misschien herken je het van je zelf wel. Van uit het oog niet uit het zicht. Als ik me kinderen niet zie. Dan lijken er antennes op me hooft( oren te zitten die ze volgt) hoor je niks is het meteen kijken of even roepen. En ik heb het geluk dus dat de douche bij de keuken is als ik bijvoorbeeld aan het afwassen ben. Is ze nog maar 1.5 meter van mij verwijderd.
Ik heb mijn baby van 2 maandjes meegenomen in het draaiende huis van de efteling. Dat ik soms ontzettend chagrijnig kan worden door het eeuwige gegil en geschreeuw van mijn kinderen. Dat te vaak aan mijn onderburen denk. En dat ik dan maar de tv aanzet om ze rustig te houden. Ik gevoelig benvl voor teveel geluid om me heen. En dus mijn kinderen soms hun mond moeten houden.
Mijn vriendin is in april van haar 1e kind bevallen. En zij vond de 1e maanden heel erg zwaar en tegenvallen.' Roze wolk? Forget it! ' Pas na een maand of 3 kon ze er echt van genieten. Je kunt je er zo goed op voorbereiden, maar je weet pas hoe het echt is als het zover is. Het komt echt wel goed! Xx