Ik moet het gewoon even kwijt. Sinds een maand of 3 heb ik het er erg moeilijk mee, blijf maar denken aan die avond en ben dankbaar dat ik eigenwijs ben geweest. Onze dochter heeft tot ruim 4 maanden beneden geslapen en ging pas naar haar bedje als wij naar bed gingen. Hierover kreeg ik wel vragen van CB maar trok me er niets van aan. Ze wilde niet alleen zijn en ik vond het wel prima zo beneden. Op een avond hadden we bezoek en zaten gezellig te praten. Onze dochter lag in haar reiswieg lekker te slapen ze was toen een maand of 2. Op een gegeven moment zag ik dat ze de dekens omhoog aan het trappen was en ze maar bleef trappellen. Ze huilde verder niet ik liep naar de reiswieg en zag dat onze dochter geen lucht kreeg en probeerde naar adem te happen. In een reflex rukte ik haar uit de reiswieg en lag haar op mijn onderarm met haar hoofdje naar beneden ik gaf een tik op haar rug en kwam een aaridge hoeveelheid slijm uit haar mond, gelukkig begon ze gelijk te huilen. Sindsdien controleerde ik haar meerdere malen op een nacht, en als ik haar niet hoorde tikte ik haar aan. Tegenwoordig is dit één keer per nacht. Echter nu dus sinds een paar maanden, nu ik me eindelijk weer mezelf voel, realiseer ik me pas wat er gebeurd is en erger nog wat er gebeurd zou kunnen zijn als ik geluisterd had naar het CB. Er zit geen moraal in of wat dan ook moet het gewoon van me afschrijven. Het enige wat ik andere moeders mee kan geven is doe wat je gevoel je ingeeft.
wow wat een enorme schok....t is denk ik t engste wat je als moeder zijnde kan overkomen wat goed dat je zo snel actie ondernam!
jeetje mina wat heftig joh,,,,, kreeg een hele knoop in mn maag toen ik het las... wat zul jij geschrokken zijn! knap dat je zo adequaat reageerde hoor!! en niet helemaal in paniek raakte. ik ben sowieso altijd al van het volgen van je gevoel... ik volg ook niet alle adviezen op van het CB. niet alle kinderen zijn gelijk en ik vind niet dat je een regel kan treffen voor alle kindjes... Moedergevoelens kloppen toch bijna altijd!! ben blij dat er niks ernstigs is gebeurd toen!! liefs Muis
Jeetje wat zul jij geschrokken zijn!!! Hier is het ook zo dat ik mn eigen gevoel volg en verder eigenlijk heel de wereld maar een beetje laat kletsen. Zo heftig als jou heb ik het gelukkig nog niet meegemaakt maar mn dochtertje is ook altijd bij me in de buurt en heeft zich bijv al weleens heel erg verslikt 's avonds. Net als het verhaal: gewoon op bed even laten huilen.... nja dat is een geweldig slim plan als een kind zo over de rooie gaat van het huilen dat ze zeg maar vergeet te ademen. (heb haar al regelmatig over mn schouder gehangen en op dr rugje geklopt omdat ze door het huilen gewoon bleef hangen. Of het verhaal: je kunt gerust even naar boven lopen hoor of naar buiten om n vuilniszak in de container te gooien terwijl je kindje in de box zit... Afgelopen zaterdag was ik even naar buiten gelopen terwijl mn broer en oma hier binnen zaten toen verslikte ze zich in niks en liep gewoon echt blauw aan... ze heeft van schrik ruim een uur gehuild. Wil echt niet weten wat er gebeurd zou zijn als ik idd even naar boven of buiten was gelopen terwijl er niemand anders was. Wat anderen zoals CB ook zeggen... Ik ben het helemaal met je eens, je eigen gevoel weet het het beste!!! Liefs mij
Heel erg heftig! Maar je kunt gewoon niet 24 uur per dag bij je kind zijn. Het zou ook kunnen gebeuren als je even naar de toilet bent. Dus tja, onze dame gaat gewoon naar haar bed toe, en ik kijk elke avind voordat ik naar bed ga.
Oh wat zul je geschrokken zijn meid. Ik heb het met mijn zoontje ook gehad toen hij een maandje of 3 was en ten lag hij wel op zijn eigen kamer, maar ik hoorde hem wel, ik hoorde zo'n raar geluid echt naar adem happen, toen heb ik hem opgetild en ook op zijn kop gehouden en toen spuugde hij ook slijm, hij heeft het die nacht toen nog een paar keer gedaan en daarna heb ik hem weer terug bij ons op de kamer genomen, heeft best lang geduurd voordat ik niet meer ging controleren enz, ik kijk nu ook nog af en toe bij hem 's nachts.
Wat een kippevel verhaal! Mijn zoontje is veel verkouden en moet af en toe ook echt geholpen worden om het slijm uit te spugen. Je moet er niet aan denken dat je kleintje boven lag.........
Ik herken mezelf totaal in je verhaal. Mijn dochtertje was 1 dag en ik lag heerlijk naar haar te kijken toen me opviel dat ze helemaal paars/blauw aanliep. We lagen nog in het ziekenhuis dus drukte meteen alarmknop in maar niemand die reageerde en ik lag best verstijfd in bed maar uiteindelijk heb ik mijn dochtertje uit het bedje getild en ben de gang op gerend toen daar eindelijk een vrouw aankwam. Ze heeft mijn dochtertje overgenomen en ervoor gezorgd dat mijn dochtertje weer kon ademhalen. Ik helemaal in paniek en huilen en wat die vrouw toen zei pfff '' wat doe je uit je bed?! en niet zo huilen want dit gebeurd vaker hoor'' Nu bijna 19 maanden later check ik nog altijd mijn dochtertje, ik laat haar slaapkamerdeur op een kier zodat ik dan geen geluid maak bij het openen en sta dan om het hoekje te luisteren of ze nog ademt. Ik heb echt maaaaaanden gehad dat ik snachts zelfs ging kijken(luisteren) bij haar, nu enkel nog savonds en als ik toevallig naar het toilet moet snachts. Niemand en niets overtreft moedergevoel!!!
Wow wat een verhaal! Wat super dat jouw moedergevoel je heeft geholpen om adequaat te reageren en je kindje te redden! Wat er niet had kunnen gebeuren... Over het CB, tsja, die hadden dit ook niet kunnen weten natuurlijk.
onze zoon had ook last van veel slijm toen die erg verkouden was. wij hebben hem altijd op de buik liggen dus bij hem kwam het slijm er gewoon uit lekken haha wel een schok voor jou. en super dat je zo rustig bent gebleven. ik weet niet hoe ik had gereageerd.
hier ook al een keer meegemaakt.. hij zat toevallig bij me op de arm omdat hij zo overstuur was.. hij was enorm verkouden en allemaal slijm in zijn keeltje dat vastzat.. tijdens het huilen verslikte hij zich erin.. Brr, heb m net zo lang op zn rug geklopt tot het meeste slijm eruit was.. de rest van het slijm heb ik met zo'n snotzuigertje eruit gezogen.. Knap dat je zo rustig bent gebleven meid.. ikzelf was aardig in paniek
pfff wat zul je geschrokken zijn! en idd dat besef komt pas later dan... heb het zelf ook n keer meegemaakt jayla had reflux en ik had haar net in badje gedaan en haar op het aankleedkussen gelegd om haar aan te kleden, ineens zag ik ook dat ze blauw aanliep en geen lucht meer haalde! dus ook kloppen op der rugje en in haar gezicht blazen maar niets hielp dus toen schreeuwde ik hey! en daar schrok ze zo van dat ze weer adem haalde en toen kwam alles eruit bleek dat ze gespuugd had maar zich erin verslikt had! vond het ontzettend eng in ieder geval!
Jeetje wat een verhaal! Echt knap van je om meteen zo te handelen! Van de week met eten schoot bij Roy ook een stukje vlees in zijn keel. Vriendlief en ik schoten beide echt als een raket omhoog om hem te helpen. Gelukkig had hij het zelf vlug los, maar jeetje...
Uiteraard had het CB het niet kunnen weten laat staan voorkomen. Maar mijn ervaring met het CB is dat ze erg stellig zijn in hun regeltjes en methoden en niet openstaan voor die van de moeders zelf. Toen ik aangaf dat onze dochter beneden sliep kreeg ik gelijk allerlei folders mee over hoe ik de 3 r's of iets moest toepassen want dat was veel beter. Vandaar dat ik aangaf dat je als moeder of vader je gevoel moet volgen mbt de verzorging en opvoeding van je kindje.
Hier ook gebeurt maar toen was mijn dochter pas 4 dagen oud, zij lag toen op een kamertje verderop (gelijkvloers huis). Ook meteen uit bed gegrist en alle slijm verwijderd maar ik was ook heel erg geschrokken hoor! Daar na is het nooit meer gebeurt.