ik zeg ook wel eens tegen mijn vriend dat ik erg druk ben geweest op mijn werk terwijl dat dus niet echt het geval is.. en het erge is dat die van mij dat zo zielig vind voor me dat ie dan gaat sloven en ik mijn voetjes omhoog kan doen... ahummm...
het lijkt nu net door al die quotes of ik heb geschreven dat ik niet wil dat mijn man de was doet, maar dat was ik echt niet hoor!!!!!
Sommige dingen vind ik wel een beetje raar ja, maar dat zullen sommige over mij misschien ook wel denken. Dat is de bedoeling toch? Even je zondes biegten?
Hmmmz Kiddie, misschien toch even een kleine feministische eye-opener (en nee, ik loop niet in tuinbroeken rond haha): waarom ga je er zo vanuit dat de man voor de meeste inkomsten zorgt??? Toevallig ben IK bij ons thuis de kostwinner (en doe ik de was ook, maar dat komt omdat hij kleurenblind is en ik geen zin heb om roze en lichtblauwe dingen terug te krijgen...) Maar, weer ontopic; bij deze mijn lijstje: - Ik kijk om 18.30 ook wel eens verlangend naar de klok of het al bedtijd is - Ik neem het mezelf erg kwalijk dat ik consequent te laat naar bed ga, waardoor ik erg moe ben en weinig zin heb in het huishouden.. - Ik ben wel eens jaloers op kinderloze collega's die de spannendste dingen meemaken in hun weekenden - Ik stop er in de auto ook wel eens een koekje in als ze krijst; beter voor de verkeersveiligheid - Als ze echt voor de 400.000-ste keer 'bumba' zegt, zet ik hem tegen mijn principes uit wanhoop maar aan - Ik denk regelmatig als ze buitenspeelt en er zand of aarde richting de mond gaat dingen als 'zand schuurt de maag' of 'is goed voor de weerstand' terwijl manlief bij wijze van spreken al met de Dettol komt aanrennen - Ik ben gezegend met een meisje met een prachtig koppie haar, maar IK KAN HET NIET KAMMEN!! Ik ben gewoon nooit een meisje-meisje geweest... en dan zie ik die andere meidjes op het KDV, grrrrr
In dat geval gaat het natuurlijk niet op. Al vind ik het normaal gesproken wel 'normaal' als manlief de hele week werkt en de vrouw zorgt voor de kids/huis, eventueel met parttime baan. maar daarvoor kies je dan zelf, ik werk persoonlijk alleen wat bij kennissen en neem moppie mee. En natuurlijk mag manlief best wat helpen. Hier wordt ook weleens een theedoek gepakt, zeker als we weggaan. Maar de huishouding vind ik verder een vrouwen-ding. on-feministisch he? Gewoon traditioneel.
- Een aantal opvoedkundige keuzes heb ik gemaakt mede uit gemakszucht. (Stukjes voeren: kind in stoel, eten voor haar neus, gaan met die banaan en zelf op mijn gemak mijn eigen eten opeten) - Ik irriteer me mateloos aan het feit dat ik ondanks elke dag stofzuigen en stomen nog overal zand en andere dingen zie die Kyra en de hond mee naar binnen lopen. Ik heb al een gigantische hekel aan het huishouden en dan wil ik ook blijvend resultaat zien! Toen we nog niet wisten dat Kyra allergisch was deed ik het huishouden echt niet zo vaak, maar nu dus noodgedwongen. - Ik ben op sterk aandringen van mijn man tegen mijn moedergevoel ingegaan door een halve week te laten huilen (Kyra was toen ruim een jaar, en we gingen wel troosten) om haar zelf in slaap te laten vallen in plaats van aan de borst. - Ik 'gooi' Kyra wel eens op de bank als ze weer eens iets doet wat niet mag. Dit gaat absoluut niet harder dan wat wij spelenderwijs doen en waar Kyra heel hard van gaat lachen. Maar omdat ik dan boos ben gaat ze wel hard huilen. - Als mijn man af en toe vraagt hoe de dag geweest is vraag ik hem om via de Praxis naar huis te rijden en vooral 10 rollen behang en extra sterk plaksel te halen. - Ik heb wel eens gevloekt als ze weer een slaapterroristje was. - Kyra kreeg ook echt niet elke dag schone kleren aan als ze nog schoon waren. Helaas was dat met 6 maanden afgelopen. - Ik strijk nooit tenzij het echt niet anders kan (feestje), en dan nog mag mijn man zijn eigen overhemden strijken (als hij dat niet doet is het zijn eigen schuld als het kreukelig is).
Tja Kiddie. Je roept de reacties natuurlijk wel een beetje zelf op door te zeggen dat huishouden een "vrouwen-ding" is. Ben ik het namelijk ook totaal niet mee eens. Ik werk part-time en mijn man full-time, maar toch doet hij behoorlijk veel in het huishouden. De was en koken doe ik meestal zelf, maar de rest is ook zijn pakkie-an. Hij werkt wisselende diensten waardoor hij dus ook vrij veel doordeweeks vrij is. Dan moet ik er niet aan denken dat ik thuis kom en het een baggerzooi is, omdat hij full-time werkt en dus niks in het huishouden doet. Nee, die tijd zijn we allang voorbij............we leven in 2010 en daarin behoort het huishouden niet alleen maar tot de vrouw!!! Maarrrrrrr.......dat wil natuurlijk niet zeggen dat het niet meer kan. Als jij het prima vind om het huishouden te doen en alles voor je man te regelen als hij uit zijn werk komt, dan is dat jouw goed recht, maar ik zou er niet aan moeten denken.
Ja dit klinkt ouderwets he, en trouwens ook helemaal on-topic! Dat was niet de bedoeling, maar ja.. Ik vind dat het niet met de tijd te maken heeft. Het is een trend die stilaan verschoven is. Ik zie het als mijn hoodftaak om voor mijn man en dochter te zorgen, ons huis op orde te houden, en daarnaast kan er nog tijd voor andere zaken zijn. Niet andersom, werken en daarnaast huis/huisgenoten. Zou ik ook niet kunnen trouwens. Dan loop ik mezelf voorbij om alles te doen wat ik wil. Ik bedoel het niet kwetsend, voor vrouwen die wel moeten werken. Maar ik ben van mening dat dat 'moeten' vaak een rekbaar begrip is. wij zijn ook modaal en vaak zijn mensen verbaasd dat ik nauwelijks werk. Toch houden we genoeg over. Bij dit bericht laat ik het maar, het zal wel weer reacties oproepen. Misschien kan er iemand een topic openen over zoiets, ik ben niet zo handig
Ik vind het helemaal prima en het moet ook gewoon kunnen. Het is fijn dat wij in dit land keuzes hebben. Zolang je maar anderen die het heel anders doet niet veroordeelt is het naar mijn mening gewoon ok.
Ik ben het wel met Kiddie eens eigenlijk. Ik zie het ook als mijn grootste taak om mijn twee mannen te verzorgen en het huishouden te doen. En ik vind het ook gewoon echt leuk! Ik werk wel, twee dagen per week, en dat is leuk werk. Maar ik zie het wel als minder belangrijk. Ik doe het voornamelijk omdat het mijn hobby is en ik de afwisseling fijn vind. En volgens mij is dat anno 2010 juist taboedoorbrekend Ergens in het begin van dit topic las ik dat het 'raar' is als iemand z'n huis altijd helemaal netjes opgeruimd heeft. Nou hier loopt dus wel zo'n miep rond die altijd haar huis opgeruimd en schoon heeft. Dat vind ik fijn De maanden na de bevalling was het een puinhoop hier, ik moest echt m'n ritme vinden. En dat heb ik nu. Ik vind het vreselijk als er bezoek komt en m'n huis is niet netjes opgeruimd. Natuurlijk ligt er speelgoed her en der, maar elke keer als m'n zoontje gaat slapen, ruimt hij het netjes op (ik hoef maar 'zullen we gaan opruimen?' te zeggen en hij brengt z'n spulletjes al naar z'n doos toe - hopen hopen hopen dat dat zo blijft ). En als hij wakker wordt, begint-ie weer lekker rotzooi te maken. Is prima, maar ik wil het wel schoon hebben en vrij van troep van ons (volwassenen). Mijn grote taboe voor dit onderwerp is wel dat ik zo weinig geduld heb soms, vooral 's nachts. Pff, dan geef ik het na 2/3 keer al op en mag mijn vriend het proberen. Erg hè? En ik zeg veel te vaak tegen m'n vriend dat hij dingen niet moet doen en dan doe ik het zelf net zo hard...
Nou ik zie het niet als MIJN hoofdtaak om voor mijn twee mannen te zorgen, ik zie het als ONZE taak om samen voor elkaar en ons kindje te zorgen. Dus we werken samen, we doen het huishouden samen, we luieren samen, we gaan samen op vakantie en we helpen elkaar.