Idem Ik krijg vooral terug: jeetje wat rot al zo jong! Levert geen ongemakkelijke gesprekken op en als gesprekspartner daal ik ook niet in waarde. Ik zeg het ook bewust, omdat ik er niet voor gekozen heb. Ik ben geen thuisblijfmoeder, ik zit onvrijwillig thuis. Ik barst nog steeds van ambitie, maar zoals de dame van t uwv terecht zei Nadat ik zei: al die jaren geploeterd, ouderw hebben duizenden euro's betaald en de bul ligt maar in de la te verstoffen...: je bul gaat nergens heen, die verliest geen waarde maar jij MOET nu op jezelf passen, dat is meer waard Alleen mijn zus snapt t niet helemaal, maar dat komt ook omdat ze mij zo graag anders wil voor mij. Gevalletje wens vs realiteit. Maar eigenlijk heb ik dat voor mijzelf ook wel, in mijn hoofd kan ik de wereld aan maar in werkelijkheid heb ik een bed in de woonkamer staan.
Geen idee of het waar is, maar ik merk wel dat ik uit de gratie ben gevallen, niet meer interessant voor velen... En dat omdat ik voor de (in mijn ogen) aller beste job gekozen heb. Het fulltime verzorgen van onze jonge kids! maar no way dat er nog iemand is die naar me vraagt of wat dan ook... En prima hoor, de ergste “pijn” heb ik er wel van gehad. Ik weet waar ik het voor doe en ben onwijs trots op hoe goed onze jongens het doen. maar toch, begin ik steeds meer naar wat sociale contacten te snakken ... en oprechte interesses naar mij. maar ook dat zal lastig zijn want ik ben maar gewoon een “boeren trien” tussen de dieren, en dat alleen al schrikt de meeste al af volgens mij hahaha
Ik lees ook op het viva forum en daar hebben veel vrouwen een hele sterke, negatieve mening over tbm. Ik ben ook thuis na een burn out. Ik vind het fijn, man vindt het fijn en de kinderen ook. We hebben geen opa s en oma s die oppassen en dan vaak ook nog even de was en de rest van het huis doen. Dat hoor ik veel om me heen. Nu met corona was het ook fijn dat het voor ons niet uitmaakte wat school ging doen. Sommige vriendinnen zeggen oh heerlijk, als het kon bleef ik ook thuis maar ik merk bij kennissen ook wel eens dat ze niet weten wat ze moeten zeggen als ik zeg dat ik thuis ben. Soms schaam ik me ook een beetje ervoor, gezond, goede opleiding gehad en dan niet werken. Dat heb ik dus bv als ik zo n topic op viva lees
Gewoon daar niet meer lezen Nee echt hoor, iedereen kan overal wat van vinden, maar uiteindelijk gaat het helemaal niemand wat aan. Schamen? Waarom in hemelsnaam. Jij doet wat goed is voor jullie gezin en er is helemaal niemand anders die daar wat van hoeft te vinden.
Ik vind dat er wel een behoorlijk verschil in zit tussen de thuisblijfmoeder, en 'bijstands'moeder om het maar zo te zeggen. Ik woon zelf in een buurt waar veel mensen met een uitkering wonen en vraag me toch af hoe je het presteert om jarenlang een uitkering +toeslagen te krijgen. Iedereen kan een keer pech hebben maar ik erger me aan mensen die de bijstand als een normale vorm van inkomen zien. Er zijn zat alleenstaande moeders die werken/studeren en voor de kinderen zorgen ik vind dat je jezelf op een gegeven moment ook omhoog moet werken. Als ik zie hoeveel er gefraudeerd wordt, wel eens goh als iedereen met een bijstands uitkering zich wat meer inspande zou er wellicht iets meer budget zijn voor de zorg, het onderwijs etc. Als je langer dan nodig in de bijstand zit vind ik je niet minder mens maar wel gemakzuchtig en afhankelijk
Nou inderdaad.. er is daar volgens mij zelfs een topic met mensen die anti kinderen zijn.. Dit is toch een heel ander soort forum met een ander soort mensen denk ik..
In mijn directe omgeving nooit echt rare opmerkingen over gehad maar wel van mensen waar ik minder mee te maken heb zoals het CB. Ze denken dan dat ik zooo graag wil werken maar niet mag van mijn man etc. Is zelfs op het cb gebeurd!
Tja, dat CB... vraag me altijd af waar ze die mensen vandaan halen. Wat ontzettend kortzichtig ook weer.
Ze hebben zelfs eens iets over mijn man zijn baard gezegd ('we wonen wel in Nederland hè...') tegen een vriendin met een paar zoontjes zeiden ze (datzelfde cb) 'bin laden zou er maar trots op zijn'. Echt koekoek die mensen op het cb, wij gingen dan ook echt alléén voor de vaccinaties.
Hahaha oh wow, die is ook erg zeg. Zo'n 12 dagen na de geboorte van onze oudste kwam de verpleegkundige van het CB langs. Ik stond er weer alleen voor en omdat ik nog te slap was door ruim 2 liter bloedverlies (hb van 2.6 na bevalling), had ik het mijzelf makkelijk gemaakt door verschoonspullen, wiegje etc beneden neer te zetten, omdat ik nog zo duizelig was en een ks had gehad, durfde ik niet alleen met baby de trap op te lopen. Kreeg me daar toch een potje commentaar op, slecht voor de baby, was ook weer zo'n tienermoeder (ik was 23), niks was goed. Kraamverzorgster had een paar dagen geleden nog gezegd dat ons zoontje blij mocht zijn dat hij ons terecht was gekomen en dat ze het bij veel oudere mensen wel eens anders had gezien. Na de oudste gingen we ook alleen voor de vaccinaties nog.
Waarom zou jij je moeten schamen? De mensen die altijd met het vingertje wijzen of direct een mening hebben...die zouden zich moeten schamen.. Je bent niet voor niets bij huis(na een burn out) Met een burn out heb je ook niets aan die goede opleiding Zorg goed voor jezelf!
Idd Als mensen zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien moeten ze toch lekker zelf weten hoe ze het verdelen. Als je het financieel kan rondbreien en er voor kiest je tijd anders te besteden dan ben je daar echt helemaal vrij in. Ik ken iemand die getrouwd is en geen kinderen heeft en er toch voor kiest om niet te werken, dus alleen haar man werkt en die heeft geen top salaris ofzo. Ze houden bij niemand hun handje op dus ze moeten dat lekker zelf weten. Maar toch vraag ik me wel eens af, zou die man daar nou echt helemaal achterstaan? Ik zou het heel frustrerend vinden als ik fulltime zou werken en thuis zit iemand lekker te hobbyen, want als je met z'n tweeën bent ben je ook niet de hele dag met het huishouden bezig. Ik ken ook vrouwen die in de bijstand zitten en vinden dat ze niet kunnen werken omdat ze kinderen hebben, ja daar vind ik wel wat van. Wat er zijn heel veel alleenstaande moeders die wel gewoon werken en voor hun kinderen zorgen (respect)
Ik denk dat die man volwassen is en zijn eigen beslissing kan nemen en ook over dat laatste, waarom zou je daar iets van moeten vinden? Je kunt pas oordelen als je in iemand zijn schoenen staat denk ik.
Sjonge, wat een gezeur ook hè. Ik weer wel zeker dat wij ook als risicogezin bekend stonden bij ze hoor. Redelijk jong (bij H was ik 22), allochtone man, praktiserend moslim. Dat merkte ik echt aan alle vragen die we kregen. De verpleger had nav vragen over onze financiële situatie zelfs de site van de voedselbank in het groeiboekje genoteerd (mijn man werkte gewoon fulltime). Sorry dames, ik ga redelijk offtopic nu
Toevallig stond er gisteren in de bijlage van het Parool een heel interessant artikel. Ging over je identiteit baseren op het werk dat je doet en hoe kwetsbaar je dan bent als je je baan verliest (nu actueler door Corona). De vraag is: maken we ons werk soms te belangrijk? En dat we altijd maar willen blijven groeien terwijl wat je doet misschien wel gewoon leuk is, maar dat dat tegenwoordig niet meer voldoende is. Ook dat gezeur over ‘je passie vinden’. Het lijkt ook wel taboe om te zeggen dat je gewoon werkt om brood op de plank te hebben. Tuurlijk voelt het lekker om geld te verdienen met iets wat je leuk vindt, maar het moet losstaan van status.