Tulip Je standpunt is wel duidelijk dacht ik zo? Waarom moet je dat in zoveel posts verdedigen.. Mijn mening, laat iedereen in zijn/haar waarde. Als TS het hier moeilijk mee heeft en ook anderen die dit gevoel herkennen mag het best besproken worden. Op dit forum worden namelijk allerlei problemen besproken, sommigen klein en anderen groot.
ik vind het verschrikelijk dat er vrouwen zijn die geen kinderen kunnen krijgen of geen gezonde kinderen of telekens miskramen krijgen enzovoort, maar dat neem t tog niet weg dat ts haar gevoel niet mag uiten ! gevoelens die heb je nou eenmaal daar keis je niet altijd voor en die kun je niet uit de weg gaan en dat zij hier haar verhaal wil doen moet ook gewoon kunnen
Ik ben het met Tulip eens. Het woord rouwproces is vees te heftig,dan heb je waarschijnlijk nog nooit wat meegemaakt waarbij je echt hebt moeten rouwen. En je kan zeggen lees zulke topics dan niet,dat maak ik zelf nog wel uit want als ik zo'n titel lees,word ik er gewoon naar toegetrokken om het verhaal erachter te lezen. Kijk het stukje van teleurstelling dat wil ik dan nog wel begrijpen. Maar dat je zooo in zak en as zit vind ik een ander verhaal. Ga er eens voor zitten en tel je zegeningen! Twee gezonde jongens wat wil je nog meer!Ik zou me dood en doodschuldig voelen tegenover mn kindje in de buik! En ik zeg dit niet om ts af te kraken of zo,ik wil gewoon dat ze inziet hoe gezegend ze eigenlijk wel niet is! En ik had echt geen voorkeur,dat niemand dat hier geloofd is echt zware kolder!Waarom moet je dan perse een voorkeur hebben?Het is en blijft een luxe probleem hoor als je dat wel hebt. Nogmaals ik wil best geloven dat je het een beetje jammer vind dat deze geen meisje is maar GET OVER IT! Ga lekker opnieuw wat leuke jongensdingen shoppen,ga een naam verzinnen enz.Verzet je zinnen in ieder geval en praat erover met naasten. Ik hoop dat je snel je gevoel om kunt zetten en dat je een leuke jongensmama word!
Dus omdat jij of anderen geen kindjes kunnen krijgen moeten anderen hun gevoel maar uitschakelen? Misschien nog harder gezegd wees blij dat jij mag leven en proberen kindjes te maken want er zijn er genoeg die dat niet kunnen en dood gaan. Heb genoeg jonge mensen verzorgd die dood gingen dus dan mag jij blij zijn dat je leeft en mag zeggen dat je kindjes mag maken. Laat ieder gewoon in zijn waarde en laat iemand voelen wat hij of zij voelt. Het kan altijd erger dat klopt maar dat wil niet wegnemen dat iemand het maar niet mag voelen.
Ik vind het super dat je dit zo openlijk durft neer te zetten. Je mag toch je gevoel laten spreken. Toen ik zwanger was van mijn 1e kindje hoopte ik echt op een meisje, kon me er niks bij voorstellen om mama te worden van een jongen, ik voelde me gewoon een meisjes mama, en ik kreeg een dochter, uiteraard dolgelukkig. Nu ben ik zwanger van de 2e, en weten niet of het een meisje of een jongen is. Eerlijk? Zou het geweldig vinden om nog een dochter te krijgen, en als het een jongen is, dan is dat ook helemaal goed, maar zal wel echt om moeten schakelen. Maar ik vind dat je best een 'voorkeur' mag uitspreken hoor, waarom niet? En ik kan me best voorstellen dat je het er nu even moeilijk mee hebt, ik denk ook dat dit best nog wel gaat veranderen, maar voor dit moment kan je alleen denken aan het feit dat je nooit een dochter zal hebben. Snap ik best.
Waarom? Jij zegt toch ook omdat ik geen kindjes kan krijgen mag TS bepaalde gevoelens niet hebben of eigenlijk niet uiten? Ja het kan altijd erger maar dat neemt niet weg dat ieder zijn eigen gevoelens mag hebben.
Daar gaat het toch niet om? Ik geef alleen aan dat heel veel vrouwen graag met haar zouden willen ruilen! Dat probeer ik haar in te laten zien. Ik weet zeker dat als ze haar kleintje voor het eerst ziet, ze er net zoveel van zou houden als dat het een meisje geweest zou zijn!
Ik begrijp helemaal dat er vrouwen zijn die zich aangesproken en gekwetst voelen door een dergelijk topic. Ik weet zelf ook hoe ik me voelde in de periode dat ik ziekenhuis in en uit ging en zwangere vrouwen ergens over hoorde klagen of iets dergelijks. Maar ik vind echt dat degenen die hier zo fel reageren de posts van TS beter moeten lezen! Ze zegt toch ook dat ze zich juist schuldig voelt, dat ze zeker wel van het kindje houdt/gaat houden en ze heeft volgens mij ook echt niet gezegd dat ze het geslacht belangrijker vindt dan de gezondheid! etc. TS heeft haar gevoelens voorzichtig, genuanceerd en met respect omschreven. Dat zouden sommige reageerders ook wel mogen doen naar mijn mening.
Laat iedereen toch met haar eigen problemen worstelen. Hoe groot je probleem ook is, of hoe groot je verdriet, ik kan ergens op de wereld iemand aanwijzen die iets heeft meegemaakt wat nóg erger is (hoe doe je dat eigenlijk, verdriet vergelijken?). Zullen we dan nu allemaal maar ophouden met zeuren over onze relatief kleine teleurstellingen? Van mij mag iemand rouwen om het feit dat zij waarschijnlijk nooit een dochter zal hebben. Ik heb een dochter en kan je zeggen: het is iets magisch. Ik zou het iedereen gunnen om dat mee te mogen maken. Ik snap het dat er mensen zijn die er verdrietig om zijn als zij weten dat zij dat niet mee zullen maken. Dat zelfde kan ik overigens zeggen over het hebben van een zoon. Ik heb gerouwd om het feit dat ik mijn baan (die ik niet eens meer leuk vond!) kwijt raakte. Er wordt volop gerouwd om van alles, wat anders loopt dan je had gehoopt. Het ene rouwproces is wat lichter en korter, het andere rouwproces is heftig en duurt jaren of zelfs een mensenleven lang. Maar het proces is in wezen altijd het zelfde, en er horen in wezen altijd dezelfde emoties in. En nee, ik gebruik het woord rouwen niet gemakkelijk omdat ik nooit iets heftigs zou hebben meegemaakt. Natuurlijk is het ene verdriet veel groter en heftiger dan het andere, maar als je nou toevallig net even geen groter verdriet hebt, mag je ook rouwen om een klein verdriet. Dat verdriet ontkennen of wegstoppen vanuit een of ander schuldgevoel ten opzichte van anderen is een prima recept voor een depressie.
@ TS: Moedig hoor om dit hier neer te zetten! Mijn mening: Een gevoel is een gevoel en wat anderen er ook over zeggen, het maakt niet dat je gevoel ineens anders is. Ik las dingen als: Je moet blij zijn dat je een kindje mag krijgen.... Tja...emoties kun je niet sturen, ze zijn er nu eenmaal. Dus zeggen dat iemand blij moet zijn heeft geen enkel effect, want dat kan diegene zelf ook wel vinden maar het gevoel zegt nu eenmaal iets anders. Ik vind het sowieso vreemd dat mensen vaak een situatie schetsen die (volgens die persoon) erger is en dan verwachten dat iemand dan maar zijn gevoel bijstuurt. Zie het ook in de topics over (schoon) ouders: 'Wees blij dat je je (schoon) ouders nog hebt, want ik heb ze niet meer...' Dat soort uitspraken vind ik getuigen van heel weinig inlevingsvermorgen eerlijk gezegd. We hebben allemaal onze eigen ervaringen, ons eigen referentiekader en vanuit dit perspectief voelen en denken we. Het is heel makkelijk om te (ver)oordelen zonder dat je in de schoenen van de ander hebt gestaan. Dus ja...Dat je dit voelt is vervelend, vervelend voor jou! Ik hoop dat je er je weg mee kunt vinden. Trouwens.... De relatie die ik heb met mijn moeder is goed (maar er zijn wel wat issues), ik ben geen meisje-meisje, nooit geweest, en er zijn wel een aantal dingen die ik moeilijk vind in de relatie met mijn moeder. Toen ik zwanger was van onze dochter was ik best bang om een meisje te krijgen, want wat als ik dezelfde 'fouten' zou maken als mijn moeder en ik mijn dochter op zou zadelen met frustaties en gevoelens waarmee ik zelf nog steeds moeite heb in de relatie met mijn moeder? Tja.. we kregen een dochter dus Enne, de baby in mijn buik is weer een meisje Ik ben super gelukkig met mijn meisjes en tuurlijk heb ik nog wel wat angsten mbt de moeder-dochter relatie die ik aan het opbouwen ben, maar ik besef ook dat ik van haar (hun) houd en dat ik alles zal doen om ze gelukkkig te maken. Ik realiseer mij ook steeds meer dat mijn frustraties mbt mijn moeder niet liggen in het feit dat wij moeder en dochter zijn, maar dat wij moeder en kind zijn. En dat ik waarschijnlijk dezelfde angsten had gehad als wij twee zoons hadden gekregen. Maargoed, dat zijn mijn gedachten en emoties en ik leer hier steeds beter mee omgaan. Ik hoop dat ook jij je emoties een goede plek kunt geven!
Go Sofietje!!! Helemaal mee eens!!! Ts ik begrijp je volkomen hoor! Ik heb net een zoontje gekregen en houd verschrikkelijk veel van hem! Nu mijn vriend overhalen voor een tweede en als dat geen meisje wordt zijn mijn kansen bekeken een derde komt er namelijk echt niet. Wordt het een jongen zal ik met al mijn ziel en zaligheid van hem houden maar mij het horen van het geslacht zou ik zeker "teleurgesteld" zijn !
Ik vind het best wel erg eigenlijk en dan niet tegenover vrouwen die niet zwanger kunnen raken maar lullig to. het kind. Als ik zou weten dat mijn moeder zwaar teleurgesteld zou zijn vanwege mijn geslacht en dit zo zou overbrengen aan anderen dat ze zelfs moest rouwen, dan zou ik me best sneu voelen. Stel je voor, je moeder houdt wel van je maar had je liever anders gewild, ik zou er niet zo'n fijn gevoel bij hebben. IK zie dit ook bij mijn oom met 3 dochters die vaak bij hun aanwezigheid kenbaar maakt hoe graag hij een zoon had gewild en over zijn teleurstellingen elke keer weer. En die dochters zitten er dan zo zielig bij van, ja sorry pap. Ik hoop dat je zoon daarom dit nooit meekrijgt.
vindt ik dus ook! Zij mag dit best voelen en het is haar mening... ik begrijp haar wel Zeker mag je blij zijn dat je uberhaupt een wondertje in je mag dragen en hopen dat je kindje gezond zal zijn maar dan nog mag je dit best voelen!
ja maar zij schrijft helemaal nergens dat ze nu niet van haar kindje houdt omdat het een zoontje wordt toch? Jullie moeten er niet iets van gaan maken wat het hele onderwerp niet was he