Hoi dames! Gewoon even een leuk nieuwsgierig berichtje tussendoor. Wie maakt zich hier schuldig aan gevoelens/uitspraken die door de omgeving als taboe worden gezien? Ik voel me soms een wandelend taboe namelijk, hihi! Dit zijn bijvoorbeeld die van mij (ja, meerdere ) - Ik zeg al vanaf vroeg in de zwangerschap dat ik er wel klaar mee ben en ik ben ook gewoon heel open over het feit dat ik het zeer intensief vind om dit 9 maanden lang allemaal door te maken (en dan begint het pas, haha). Gewoon omdat zwanger zijn niet mijn favoriete hobby is en ik het echt doe voor het kindje dat er straks is. Maar wat blijkt? Mag je helemaal niet zeggen volgens sommige mensen! Ik werd er gelijk op afgestraft met opmerkingen als: Nu al? je moet nog zo lang! of Wacht maar tot de baby er straks is, met die slapeloze nachten enzo... - Ik koesterde een aardig diep verlangen om een meisje te krijgen en moest best wel even omschakelen bij het idee dat ik toch echt een jongetje zou krijgen. (ben er nu gewoon happy mee hoor) Maar hier mag je blijkbaar ook niets over voelen en o wee als je het nog uitspreekt ook! - Ik kies voor flesvoeding en mensen vinden dat ze dan gelijk het recht hebben om uitgebreid te weten waarom. Ik weet niet hoor, maar die beslissing lijkt nooit helemaal alleen van jou te zijn! Ik benadruk wel even dat ik dit onderwerp met humor benader en dat ik ook niet vind dat mensen zich hoeven te verdedigen om wat ze voelen/denken. Dat doe ik namelijk ook niet Maar wat zijn taboes in jullie omgeving, en hoe reageer je daar zelf op?
Ik heb niet echt taboes ofzo, maar ik merk wel dat mensen altijd ergens iets van moeten vinden of moeten zeggen. Vooral deze doet het goed "nou wacht maar, je leven wordt straks heel anders". Alsof ik dat niet besef 😑 Ik heb overigens gewoon uitgesproken dat ik een lichte voorkeur had voor een jochie. Uiteraard was een meisje ook meer dan welkom geweest hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ik merkte idd wel aan mensen dat ze er een beetje flabbergasted van waren als ik mijn voorkeur uitsprak. Mijn vriendin, die ook zwanger is, werd door een collega die zij amper kent gevraagd of het allemaal een beetje normaal lukte met het zwanger worden. Dat vind ik echt een rare vraag....
Dat je te horen krijgt " geniet ervan" en dan vraag ik waarvan? Van je zwangerschap? Nou echt genieten kotsend boven de wc, verstopt zitten, zere borsten enzovoorts. Ze kijken je dan echt aan van maar ja het resultaat is natuurlijk geweldig! Zwanger zijn is niet mijn hobby.
Ja ik ken het. Jou 2e punt het verlangen naar een meisje.... Ik heb 11 weken geleden een topic geopend met het verhaal dat ik teleurgesteld ben in het feit dat we een jongen krijgen ipv een meisje. Bij de 13 weken echo werd nl ook meisje gezegd, maar bij 20 weken zat er echt iets tussen z'n benen. Ik moest ook echt omschakelen omdat mijn wens niet uitkwam en mijn beeld van het moeder zijn anders zou gaan worden. Uiteraard ben ik ook happy met een jongen die gezond is hoor... maar ik mocht mijn teleurstelling ook niet hardop zeggen. Hier op het forum kreeg ik dan ook best wat kritiek omdat ik blij moet zijn dat ik überhaupt een kind kan krijgen en dat het gezond is. Allemaal waar, ook heel erg voor anderen die geen kinderen kunnen krijgen maar iedereen mag zijn teleurstellingen hebben. Ik zei toen ook. Teleurstelling gaat gepaard met verwachtingen. Als die verwachtingen niet uitkomen dan ben je teleurgesteld.
Ik heb dit dus ook inderdaad... Los van het feit dat ik natuurlijk blij ben dat het zwanger zijn me zo snel en überhaupt gegund is, ben ik héél blij als ik straks gewoon mezelf weer helemaal ben.
Oja heel herkenbaar! vaak komt het op me over dat ik maar niet met klagen ik ben tenslotte zwanger en keijg er iets mooi voor terug. echt op alles hoor ik dat!! als ik het er bijv over heb dat ik het vervelend vind om veel aan te komen dat ik veel pukkels heb en niet meer mag zonnebanken en dus lijkbleek ben, zeggen mijn vriendinnen: ach denk maar aan wat je er voor terug krijgt (terwijl t zelf de grootste ijdeltuiten zijn!) Mijn vriendinnen zijn allemaal ook nog nooit zwanger geweest en daar merk ik goed aan dat zij alleen maar denken; ooh wat leuk zwanger zijn is geweldig en een wonder! mensen denken nooit aan de minder leuke kanten! Wat ik ook vind is dat mensen bij zwangerschap gelijk denken aan misselijkheid... en dat ik daar niet zoveel last van heb heb ik geluk mee dus verder mag ik nergens over klagen. de heftige buikkrampen , niet naar de wc kunnen , telkens moe zijn , en megaa stemmingswisselingen dat telt allemaal niet mee geloof ik...
Goed dat je dit zegt, want je bent echt niet de enige. Het heeft voor mij echt wel even geduurd voor ik de omschakeling gemaakt had en ik zal eerlijk zijn, er zijn ook best even wat tranen geweest. En er komt dan veel kritiek op je af heb ik ook gemerkt. Maar hopen en wensen is zó menselijk, en soms hoopte je ergens meer op dan je zelfs zelf wist. Het fijne aan menselijk zijn is dat we ook weer kunnen leren, aanpassen en onszelf uiteindelijk kunnen verbazen.
Ik merkte het laatst ook op mn werk, werk af en toe in een discotheek achter de bar en toen was er een schoolfeest dus alcohol en rookvrij. Er kwam een leraar naar me toe wat ik daar wel niet deednik moest thuis op de bank gaan zitten en wachten tot mijn vriend me kopjes tjee bracht. En dat geniet ervan, hoe vaak ik dat wel niet hoor inderdaad. Het raarste vond ik nog dat we schoonmoeder afzetten nadat ik de hele weg kotsent in de auto had gezeten en toen we weg gingen zei ze, nou geniet ervan he.
Wat ik erg irritant vind is dat je niet schijnt te mogen uitspreken dat je moe, of ziek bent of er even doorheen zit. Ik heb al een peuter van 1,5. Een schatje, maar ze is érg druk en kruipt langzaam richting de twee is nee fase. Daarnaast studeer ik nog, wat ik moet doen op de momenten dat zij op bed ligt omdat ik me anders niet kan focussen op én haar én mijn studieboek. Daarnaast valt het volledige huishouden, koken etc op mij en we hebben nog een hond ook die ik alleen uitlaat en verzorg. Daar boven op ben ik heel misselijk al vanaf week 5 en nu nog steeds met 16 w. Ik heb ook weer beginnende b.i. Alles bijelkaar gewoon best intensief en ik heb weinig energie. Maar oh wee als ik bijvoorbeeld tegen mijn sm zeg dat ik kapot ben, ziek of dat mijn dochtertje stierlijk was vandaag, dan is het meteen 'Nou, toen ik zwanger was van die en die had ik al drie kinderen.... Dus komop hoor' of 'Ach, *naam dochter* is helemaal niet druk etc. Valt echt wel mee' of je bent zwanger, niet ziek. Pffff echt, kan daar slecht tegen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben super blij met m'n zwangerschap maar het is echt niet altijd rozengeur en manenschijn. Maar dat schijn je niet te mogen uitspreken 😏 En geloof me, ik ben echt geen zeikerd hoor. Ga altijd door. Maar áls je dan is wat zegt, Poe poe....
Ik ben dan zelf wel misselijk geweest, maar mensen die nog nooit zwanger zijn geweest gaan sowieso heel erg op een bepaald stereotype af heb ik soms het idee. Daar is die misselijkheid een goed voorbeeld van. Niet alle mensen doen dat hoor maar jij treft ze dus duidelijk wel Mensen beseffen niet hoe intensief zwanger zijn is, je bent er íedere dag van die 9 maanden (in meer- of mindere mate) mee bezig. Lichamelijk, maar vooral ook in je hoofd. Juist om die reden roep ik ook al een tijdje dat ik er klaar mee ben. Niet omdat ik het lichamelijk zo zwaar heb, maar omdat ik mentaal moe begin te worden van alle veranderingen, indrukken, gebeurtenissen en vooruitzichten. Er gebeurt gewoon zo veel
Herkenbaar! Vooral de 'dooddoeners' van "wacht maar..." en "geniet ervan" haha... Maar ik betrap mezelf er ook op, hoe troost ik mijn vriendinnetje dat moeilijk zwanger kan worden? Vaak met woorden die ik zelf ook heb gehoord in die tijd... Maar echte taboes merk ik gelukkig niet in mijn omgeving, behalve dan dat het voor mij taboe is om te vertellen wat het wordt en hoe het heet. Ik hou me aan de afspraak voor mijn man, maar als het aan mij had gelegen En ook ik was even in shock toen ik hoorde wat het wordt, terwijl ik dacht geen voorkeur te hebben, beide geslachten waren mijn gedachten al gepasseerd. Nu ben ik wel heel blij natuurlijk maar ik herken de stiekeme teleurstelling 'die je eigenlijk niet mag hebben'. Ach, wie bepaald dat eigenlijk?
Vooral niet zeggen dat je 3x heel snel zwanger bent geraakt. Want daar kwets je anderen mee.....dat je er zelf heel blij mee bent, mag zeker niet gezegd worden.
Hier ook wou graag nog een meisje en dat mocht de wereld weten zei denk dat jongen is maar hoop toch echt een meisje iedereen wist dat..Daar lag ik dan kreeg echo schoonfamilie erbij opeens zei zie je het ik ja ja een meisje.. Mijn vriend was erg blij en ook voor mij hij weet reden dat ik weer een dochtertje wou.. Maar reacties van andere waren ben je nu wel blij...20 weken echo kan het zo weer een jongen zijn dan ben je niet meer zo blij.. Of dat ik eerlijk zeg ze was niet geplanned door de MAP heen heb er nog moeite mee dan ben ik ondankbaar moet blij zijn dat ik zo vruchtbaar ben terwijl dat ook helemaal geen pretje is vooral als zwabger zijn zwaar is en totaal niet leuk met HG en bekkenpijn obstipatie. Maarja mensen hebben blijkbaar liever dat je liegt dan dat je eerlijk bent.Je moet altijd blij en gelukkig zijn inplaats van gewoon eerlijk heb maar geleerd dingen voor mezelf mijn vriend en vriendinnen te houden als andere wat vragen geef ik een droog neutraal antwoord
nee idd, hoe durf je dat luidop te zeggen!! voorals als je gedachtenlezend moet weten dat er stellen bij zitten die al een jaar bezig zijn (.....)
Taboe: tegen iemand zeggen die rap zwanger is geworden en alleen de normale kwaaltjes heeft maar wel de hele dag loopt te klagen over elk wissewasje dat ze blij mogen zijn met hoe het gaat.... 3....2....1... sorry kon het niet laten haha
ja, ik had ook op een meisje gehoopt, ben er superblij mee "als het maar gezond is" ja, DUUUUUH, maar daarom leek het mij ook wel leuk om een meisjesmama te worden!! en dat zal nu nooit gebeuren, daar moest ik ook even voor omschakelen... maar idd, dat mag niet........... En beide keren binnen 2 rondes zwanger..... dat mag je inderdaad niet luidop zeggen, en ik ga ook FV geven, ok, waarom? waarom....?? DAAROM einde discussie Ja maar je probeert het ook niet... eeeh, nee, dat zeg ik toch.................. maar het is wel het beste voor je kindje!? Wil JIJ nu zeggen dat IK mijn baby slecht behandel?? wil je ruzie ofzo?1
Nou mn serieuze taboe: Ik voel me nog steeds niet zwanger. Door alle pijn en ellende lukt het gewoon niet. Werd even wakker geschud vorige week toen het kdv vroeg of het klopte dat baby#2 nog niet was aangemeld...want ik was toch wel heel ver in de zwangerschap? Nouuu..ik ver....owja....shit...
Maar dat is toch hetzelfde als tegen iemand zeggen bij wie het niet rap gaat en die loopt te klagen over kwalen: Niet zo zeuren, dit wilde je toch zo graag?
Zoooooooo herkenbaar dit! Ik ben zwanger van de 4e en als ik de zwangerschap zou mogen overslaan en direct mocht bevallen zou ik daar geen seconde over nadenken! Misselijk en kotsen van begin tot einde, BI, hele lage bloeddruk, flauwvallen, nauwelijks kunnen eten.. Laat staan dat het smaakt! Dodelijke vermoeidheid.. Enzovoorts enzovoorts.. Genieten joh zo'n zwangerschap! En natuurlijk, de momenten dat ik mij goed voel, al zijn die schaars, genoot ik natuurlijk van de bewegingen van de baby in mijn buik enz. Maar ik heb zo'n kind er echt liever uit dan in Bevallen doe ik wel graag.. Klinkt mss ook raar maar dat is echt waar, als ik alleen hoefde te bevallen dan kreeg ik ieder jaar een baby.. Gelukkig zit die zwangerschap nog in de weg dus Ik denk dat vooral zwangeren en vrouwen onderling wat meer respect voor elkaars keuzes en gevoelens zouden moeten hebben. Zo ben ik erg pro-bv.. Ook omdat ik het heerlijk vind zo'n kleintje aan de borst.. Maar als iemand daar voor welke reden dan ook niet voor kiest is dat haar keuze en heb ik daar mijn mond over te houden. Tenzij zo iemand mij vragen stelt, dan geef ik mijn mening pas. P.S. moest wel even lachen om die rare schoonmoeder... Die was duidelijk nog geen dag misselijk geweest?