Oh het feit dat ik flesvoeding ga geven en dat er absoluut geen haar op mijn hoofd is die aan borstvoeding denkt heeft al voor heel wat verontwaardigde blikken in mijn omgeving gezorgd! Ik ga de discussie echt niet meer aan, dan maar een hormonaal kreng hahaha.
Bij ons is mijn zwangerschap heel onnverwacht geweest.. We hebben ook in het begin best wat moeite gehad om het te beseffen en de ene dag waren we erg blij en de andere dag vroegen we ons af hoe we het allemaal wilden gaan doen en of we het allemaal aan zouden kunnen. Nou, dat is blijkbaar ook verboden aangezien we volgens veel mensen allang blij moesten zijn dat ons zo'n wonder gegund is en wij niet mochten klagen. Natuurlijk besef ik heel goed dat het niet voor iedereen makkelijk of mogelijk is, maar het is nogal een nieuwtje om even te verwerken en inmiddels zijn we er dolgelukkig mee!
He wij lopen, precies gelijk! maar inderdaad, en dan toch door blijven knagen.... "ja maar als de kleine nou met 28 weken geboren word, dan toch wel???" .................. serieus?! ga jij mij daarom druk om laten maken??? (en ja, ik denk dat ik het dan wel zou proberen te kolven, maar serieus, ga echt niet alle doemscenarios lekker in mijn hoofd planten............)
whaha, dank je............. word niet overal zo over gedacht, mijn "meningen" zijn sinds ik zwanger ben wat pittiger en aanweziger geworden heb ik gehoord
Ken het maarja zelf kunnen zij zich ook.niet inleven in.het feit dat je leven opstekop staat . En het heel eng is dat je in 8 maanden tijd alles klaar moet hebben waar je niet op voorbereid was
Pff mensen... Het is toch net allemaal hoe je het zelf ervaart...daar zit gewoon verschil in. Iemand die snel zwanger is is meestal blij en trots...die kan niet weten hoe het is om er jaren voor te moeten knokken. Die voelt zich gekrenkt als iemand vraagt die blijdschap niet in iemands bijzijn te uiten vanwege de extreme pijn die er van binnen zit. Terwijl degene die blij is niet snapt waarom haar blijdschap nou niet gevierd wordt door diegene. Iemand die er jaren voor heeft geknokt vind het moeilijk om te begrijpen waarom iemand kan klagen als het allemaal zo vlekkeloos loopt. Iemand die klaagt over stemmingswisselingen en hormonen terwijl ze nog nooit de troep voor behandelingen heeft moeten inspuiten en daar de leuke effecten van mogen meemaken. Iemand die de normale kwaaltjes heeft vind die vervelend...die wil daar over klagen. Want het is iets wat je dwars zit...en klagen lucht nou eenmaal op. Iemand die de zwangerschaps ellende deluxe pakket heeft mogen ontvangen zou er voor tekenen om alleen maar die kleine kwaaltjes te mogen hebben. Maar wie zegt dat ze zelf ook niet zou lopen klagen over de kleine dingetjes als ze die alleen gehad zou hebben? Iemand die een week na de geboorte loopt te klagen over het extreme slaaptekort omdat dr pasgeborene wel 2 hele keren is wakker geworden....terwijl de ander een huilbaby had die 18 uur per dag huilde en dus niet sliep.... Beide moeders zijn echt wel moe. De beleving is echter heel anders. Niet te vergelijken...echter willen ze beiden hun ei gewoon kwijt kunnen. Dus iemand met veel ellende zou tekenen voor de makkelijke optie. Echter is de makkelijke optie ook gewoon zwaar als je nooit de zware optie hebt gehad. Iedereen heeft het zwaar...op zn eigen manier. Nou nog begrip vinden voor elkaar... Dat de mensen die het zware pakket hebben gekregen ook begrijpen dat de normale variant ook gewoon zwaar is. Maar dat de mensen die het makkelijk gehad hebben ook eens beseffen hoe het voor de ander is. Het is gewoon soms moeilijk je dingen voor te stellen. Iemand waarbij het onverwacht of zelf ongewensd is heeft een hele andere beleving dan iemand die al jaren bezig. Natuurlijk kun je je niet allemaal voorstellen hoe het voor de ander moet zijn. Je weet pas hoe het is als je het zelf meemaakt...wat het met je relatie doet...met je hele leven. Ik krijg genoeg apjes van vriendinnen dat ze met 37 weken het toch echt wel heeeeeeeeeeeeel erg zat zijn...terwijl er helemaal geen andere klachten zijn dan ' de kleine beweegt zoveel...ik ben zo ongeduldig'. Of dat ze helemaal kapot zijn omdat de kleine wel 2 keer is wakker geworden. Natuurlijk zeg ik dan niet van Hee joh...weet je wel hoe het ook kan gaan? Maar heel soms kun je wel even subtiel zeggen dat het helemaal niet zo slecht gaat en dat het eventjes doorbijten is maar snel beter wordt. Je hoeft natuurlijk naar mijn mening niet enorm geschokt te lopen doen van ' OH mijn god...wel 2 keer wakker?! Da's niet normaaaaaal'. Om het maar even overdreven te zeggen. Kortom...verschil zal er altijd zijn.
maar we zouden het luchtig/grappig houden toch Taboe's waar je niet over mag klagen; Aambeien, obstipatie whahaha (aambeien heb ik gelukkig niet) Maar kreeg van mijn man te horen dat ik als iemand vraag hoet het met mijn zwangerschap gaat ik niet steeds iedereen moet vertellen dat ik niet naar het toilet kan whahahaha, of dat ik juist heel blij ben omdat het de dag ervoor wel gelukt is......... dat willen de mensen niet weten zegtie (whahahaha) Dat snap ik, maar dat was wel waar mijn zwangerschap de eerste zestien weken om draaide helaas hihi
Pffff herkenbaar allemaal! In de eerste 16 weken behoorlijk misselijk geweest...... Ik voelde mij echt naar, alsof ik al drie dagen lang een voedselvergiftiging had en kreeg als antwoord: Die en die is ook zwanger en die vindt misselijk zijn alleen maar lollig 😨! LOLLIG? WTF! Daarbij valt het zwanger zijn mij vies tegen. Ik dacht vooraf echt dat het 9 maanden lang halleluja zou zijn Nou das niet het geval. Je ontdekt allerlei angsten, terwijl je dacht de meest nuchtere persoon op aarde te zijn, krijgt zws diabetes, chagrijnig, a - seksueel und so weiter + de lichamelijke ongemakken. Alleen van het shoppen en schoppen word ik blij! Oja en hier moest ook een knop om toen bleek dat mijn baby geen spleetje, maar een piemeltje heeft!
haha dat ken ik ook ja! En dan was ik zoooooo gelukkig dat ik weer naar het toilet kon! Ik zou het van de daken kunnen schreeuwen want wat is verstopt zijn verschrikkelijk zeg :x
Goh, zal ik dan eens wat delen dat ik nooit heb durven zeggen? Wij hebben nu 1 zoontje en we zijn hartstikke happy met hem. We twijfelen of we nog een kindje zouden willen of dat we voor de optie sterilliseren gaan. Als ik 100% zeker zou weten dat het weer een jongetje zou worden, zou ik er direct voor gaan, maar ik vind het de goden verzoeken en ik ben absoluut geen meisjes-mama. Natuurlijk als je een meisje hebt dan hou je ervan, dat geloof ik zeker, maar eerlijk? Ik gruwel bij het idee van vlechtjes maken, tutten etc. Dit houdt me eerlijk gezegd wel tegen om de knoop door te hakken.
Je mag ook niet zeggen: *Het is nu al een kleine bitch (draaien met hoofd in mn doos,au!) *Als ze maar beter gaat slapen dan grote zus, ander zet ik haar op mp (heel wat monden vallen open, want een baby is echt alleen naar leuk ) Ook als je zegt dat er veel tweedehands in de kast ligt. "Dat heb je toch wel goed gewassen hè " Nee joh, komt ze van de rommelmarkt in de kast.
Grootste taboe is dat mensen schrikken als ik zeg dat ik de echte babytijd, die eerste maanden, niet leuk vindt. Dat ik blij ben als ik weer naar mijn werk mag drie dagen om ook iets anders dan alleen moeder te zijn... Blijkbaar moet je op een zogenaamde roze wolk zitten, nou, ik heb die wolk volledig gemist! Taboe nummer twee wanneer je zegt dat je bevallen leuk vindt! Dat gelooft bijna niemand en wordt ook vreemd op gereageerd. Tja, vond het echt fantastisch en heb zin in deze bevalling! Hoop dat die snel begint!!
- thuisbevalling versus poliklinische bevalling. Alsof ik moet verantwoorden waarom ik niet thuis wil bevallen. - aantal uren dat ik hierna wil gaan werken (dat is namelijk ook nooit goed altijd te veel of te weinig en waarom?) - Ik durf bijna niet te zeggen dat ik in één keer zwanger was. Ik voel me altijd wat bezwaard.
Ja, tweedehands is ook een enorm taboe.... Mensen schrikken echt als je tweedehands kleding koopt voor je kindje Kom op, sommige dingen heeft ie maar 2 keer gedragen
Ik vond de bevalling ook leuk En thuisbevallen vs poliklinisch: daar heeft idd iedereen wel een mening over... je kan het nooit goed doen wat dat betreft
Ik heb hetzelfde hoor (maar dan dus met het andere geslacht)! Ik heb persoonlijk een goed gevoel bij het idee van 1 kindje hebben, maar als ik zeker wist dat ik daarna een meisje zou krijgen zou ik misschien toch nog wel voor een tweede gaan. Gewoon omdat het een droom is die blijft hangen. Je bent echt niet de enige en in mijn ogen mag je dit ook gewoon zeggen! Maar dat was de strekking van mijn topic haha, iedereen mag hier in mijn ogen alles zeggen