Dat ik mijn zoontje graag minstens twee jaar zelf wilde voeden. Want dat is toch raar, ziet er niet uit en je melk raakt toch op! Nu krijg ik nog steeds de vraag wanneer ik ga stoppen alsof ik daar een datum voor op de kalender heb staan....
Dat sterkte wensen inderdaad, dat vind ik ook altijd zo pijnlijk. Maar ja aan de andere kant, 'geniet ervan' gaat ook lang niet in alle gevallen op. Eigenlijk hoef je een zwangere niet per se 'iets' te wensen vind ik, maar ze voelen zich allemaal wel geroepen om iets als succes, sterkte of geniet ervan te zeggen. Best heftig (en een beetje raar ook) als je je dan bedenkt dat je in dat geval 9 maanden lang 'sterkte' of 'succes' moet hebben. Lief bedoeld hoor allemaal, maar je maakt mij er alleen maar nerveus van als je me sterkte wenst! hihi
In de topic die ik 11 weken geleden opende (over het feit dat ik teleurgesteld was dat we een jongen krijgen ipv een meisje) was er iemand die zei dat er altijd mensen zijn die iets ergers hebben meegemaakt en dus meer verdriet hebben of meer teleurgesteld zijn. Maar dat betekend niet dat ik niet verdrietig of teleurgesteld mag zijn. Er is daar ook een uitspraak over die het dan omdraait.... Als ik gelukkig en blij ben zijn er genoeg anderen die nog gelukkiger en blijer zijn, mag ik daarom dan ook niet 'gewoon' gelukkig en blij zijn? Dat wordt heel normaal gevonden. Nee iedereen heeft zo zijn ideeen, meningen, wensen, etc etc. laat iedereen daar gewoon lekker zelf mee doen wat hij/zij wil. Oh nog zo 1: De nekplooimeting: waarom doe je dat überhaupt? (is niet elk kind gewenst op deze wereld ook al is het gehandicapt?) in mijn ogen is elk kind gewenst, maar iedereen geeft daaraan een eigen invulling en maakt daarop keuzes. Mijn leven is niet dat van een ander en als een kind met een ernstige handicap daar niet in past mag ik dat zelf weten. (met alle respect naar stellen die andere keuzes maken)
Zo voelt het ook met mijn keuze voor FV, je moet ineens aan iedereen uitleggen waarom je iets doet en iedereen mag er wat van vinden blijkbaar. Schaamteloos hoe sommige mensen dat soort verwijtende vragen soms durven te stellen he!
Of de opmerking dat ik niet straal... Nee ben geen kachel! Waarom moet ik stralen. Vind het zwanger zijn helemaal niet zo leuk als wat ik gedacht had. Ik heb weinig klachten, kan nog veel zelf enzo maar op zo'n roze wolk enzo zit ik niet. We moeten die 9 maanden nou eenmaal volbrengen, prima doen ik met alle liefde maar of ik het nou zoo leuk vind, nee. Ik geniet wel van de ontwikkeling in mijn buik, de schopjes en bewegingen die ik voel vind ik enorm bijzonder.
Dit vind ik ook een heel goed voorbeeld van een zwangerschapstaboe! Heb zelf geen nekplooimeting gedaan maar ik zou het ook graag van tevoren willen weten als mijn kindje een duidelijke (kans op) handicap zou hebben. Het vult gelijk je rol als ouder voor de rest van je leven anders in en iedereen ziet dat anders voor zich. Wat ieder daarmee doet, daar heeft ook niemand anders iets van te vinden.
Mijn punt is juist dat beide een beetje begrip kunnen tonen. Dus als er even word aangegeven dat die avond geen gepast moment is om te pronken met het feit dat het bij jullie wel zo snel gelukt is...dan ook even gewoon dat ter harte nemen en begrip tonen voor de pijn van een ander. Ik kan je vertellen dat het godsgruwelijk pijn doet als je jezelf ondanks de pijn ellende en de zooi hormonen in je lichaam je toch naar een feestje sleept iemand in volle glorie zit te pronken met hoe vruchtbaar ze wel niet zijn. Je kent de HEL van de andere niet. En is het dan echt zo erg om dat feit gewoon even achterwege te laten? Want eerlijk gezegd...vind ik het niet gebruikelijk om dat uberhaupt als een soort pronkstuk op een feest te zien.Is dat nou echt van belang om te vermelden...nee...da's naar mijn mening gewoon geen rekening met elkaar willen houden. Maar dat heeft nou juist te maken met dat beetje begrip voor elkaar.
Deze vind ik geweldig, haha. Ik zei bij de zws van mijn zoontje vaak dat hij op een alien leek (die echo's vind ik net kleine alientjes). Zeker als hij zo begon te bewegen en je zag ineens een hoofd of armpje of voetje door mijn buik deed ik eens in het bijzijn van mijn moeder en schoonmoeder die scene uit "Alien" na (hand uit buik). Nou, ze konden er beiden echt niet mee lachen...
Er is natuurlijk wel een verschil tussen 'pronken' en 'iets zeggen over je zwangerschap', toch? Als iemand mij van tevoren zou waarschuwen 'dat ik het ergens maar niet over moet hebben omdat die en die er is', zou ik me ook in eerste instantie een beetje beledigd voelen. Maar dat heeft meer te maken met de rare waarschuwing dan met het feit dat ik 'subtiel' zou moeten zijn. Want dat zou ik sowieso zijn bij mensen bij wie het niet allemaal zo gemakkelijk en snel gaat. Ik denk iedereen wel, maar je moet niet van tevoren het gevoel gegeven worden dat je het ergens niet over mag hebben!
Gelukkig herken ik dit helemaal niet. Vind het soms ook wel pittig, maar geluksgevoel overheerst en het maakt mij echt niet uit of het een jongen of een meisje is, heb van beide al 1 En probeer zoveel mogelijk te genieten, want waarschijnlijk is dit mijn laatste. Kan juist wel janken om dat idee...
Wie weet is bij hun net weer poging nummer zo veel mislukt...of hebben ze net te horen gekregen dat de kansen verkeken zijn met ze. Dat het dan door iemand die beter op de hoogte is vooraf gevraagd wordt om niet zelf aan te halen...tja...daar kan ik eerlijk gezegd weinig verkeerds in zien. Ik vind het lief van degene die het vraagt...die heeft naar mijn idee wat meer inlevingsvermogen. wie weet vind degene waar het over gaat het helemaal niet prettig en is het een overbeschermende reactie van een vriendin.. Hoe dan ook...ik zie het belang er niet van in om perse te moeten vermelden hoe snel je zwanger bent geworden helemaal niet in. En als iemand het er blijkbaar moeilijk mee kan hebben al helemaal niet. Bekijk het anders zo....zou het je dag verpesten als je niet vol trots kan zeggen dat je in ronde 1 zwanger bent geworden? Nee...waarschijnlijk niet...het is echter niet enorm van belang. Zou het de dag van degene die al lang aan het knokken is van een zwangerschap volledig kunnen verpesten...hell yeah... Dus kom op...hoe moeilijk is het? Beetje rekening houden... Maargoed...dit blijft de eeuwige discussie.
Volgens de verpleegkundige op het voorlichtingsspreekuur vertelde mij dat ik net zo goed geen nekplooimeting kon laten doen...want tja..met mijn medische voorgeschiedenis maak je niet zomaar even een nieuwe he?! Juist...
Nou, das toch wel heel grof!! En toen heb je d'r toch wel op d'r oog geslagen hoop ik? Maar heel herkenbaar alles hier, daarom klaag ik alleen nog tegen mensen die wel interesse tonen. Ook leuk: ik ben BAM van een donor en iemand die dit niet wist maar wel wist dat ik vrijgezel was vroeg : " weet je wel wie de vader is" ... Of dat ze dan automatisch denken dat je lesbisch bent, op zich geen probleem maar zodra ze willen gaan koppelen is het toch n rare situatie
Als je zoveel begrip toonde als je verwacht van anderen dan moet je ook kunnen begrijpen dat de andere partij ook mag laten zien dat ze blij zijn. Want zodra het bij mensen in de MMM wel lukt mag het wel op het feest besproken worden, is mijn ervaring. Dus dan wordt er maar door een partij rekening gehouden met de situatie. Maar das dan mijn mening...
Volgens mij had niemand het specifiek over op een feestje vermelden dat je in de eerste ronde zwanger bent geworden... Want dat hoeft in mijn ogen ook niet idd. Maar het wordt nu inderdaad weer zo'n discussie die eeuwig gevoerd kan blijven worden, dus laten we blijven bij de kern van het topic
Geweldig, ik snap niet waarom ze dat niet konden waarderen! Beetje humor op z'n tijd, lekker toch. Ik noem het ook vaak 'alien invasion' als ik mijn buik weer eens helemaal heen en weer zie schuiven
Nog een taboe..... Ik ben zeker geen alcoholist, maar ik mis toch echt wel mijn wijntje als ik lekker op een terrasje zit
Ok, ik heb ook een taboe onderwerp, maar ik heb het nog niet veel geuit, want ik krijg rare reacties haha. Ik heb in het verleden veel geboortehoroscopen gemaakt en vond dus heel interessant om te weten wat ons kindje zou worden. Ik ben uitgerekend op 27 juli en dacht zeker te weten dat we een leeuwtje zouden krijgen. Vond dat ook helemaal passen bij mij en mijn vriend. Nu word ik maandag ingeleid ivm hypertensie en wordt de baby dus een Kreeft. Ook helemaal goed, begrijp mij niet verkeerd, maar ik roep nu dus al een paar dagen:"ik had nooit verwacht dat we een Kreeft zouden krijgen" hahahaha Mijn vriend en zeker andere mensen kunnen alleen maar heel bedenkelijk kijken . Taboe of gestoord ....wslk stress omdat het ineens dichtbij komt....
Taboes... Tja, de genoemde misselijkheid. Want je moet genieten en blij zijn en weet ik wat. Nou, ik ben echt niet blij dat ik niets kan, alleen maar beroerd op de bank liggen. Genieten joh! Bij ons is het ook snel gegaan, gelukkig. Ik ben daar heel blij mee, maar ik merk dat anderen me dit kwalijk nemen. Alsof ik er iets aan kan doen. En als ernaar gevraagd wordt, ga ik niet erover liegen omdat ik weet dat de vraagsteller al een hele tijd bezig is. Vraag er dan niet naar, zo simpel is het. Ik snap het voorbeeld van het feest sowieso niet echt. Ik denk dat niemand gaat lopen roepen dat het in 1 keer raak was, maar als ernaar gevraagd wordt, kun je slechts zeggen "Daar mag ik vanavond niet over praten". Er zijn genoeg mensen in mijn omgeving bij wie het niet lukt en er inderdaad de MMM aan te pas komt. Maar geeft dat mij minder recht om blij te zijn? Ja, ik wil het van de daken schreeuwen, ja ik wil er 24/7 over praten. Maar dat mag dan niet omdat het bij anderen minder makkelijk gaat. Maar andersom dan? Wat hiervoor al gezegd is; Mag ik mijn blijdschap dan niet uiten en moet ik rekening houden? Maar de ander mag haar verdriet wel uiten en hoeft geen rekening te houden met mij? Om het maar even zwart-wit te zeggen? Nou, ik vind dat niet ok. En op zo'n feestje zou ik dan ook heel trots over m'n zwangerschap vertellen, want ik ben toch ontzettend blij? En mijn leven staat toch op z'n kop? Al zou ik nooit roepen "Jaha, en nog wel zonder moeite hoor! In 1 keer!" en heb ik zeker begrip voor het verdriet van de ander. Rekening houden prima, maar gaat dan wel op voor beide richtingen. *mijn mening* Stemmingswisselingen. Jezelf daardoor niet meer herkennen, een monster worden. "Je kunt niet altijd de hormonen de schuld geven hoor!" Nou, als ik 28 jaar niet zo ben geweest en opeens is dat wel zo, reken maar dat ik de hormonen de schuld geef. Om daarna in een gigantische jankbui uit te barsten Tja, je kunt er niet veel mee Voorkeur uitspreken. Ik wil dolgraag een meisje, heb al hele toekomstvisioenen over een dochter. "Maar het belangrijkste is toch dat je kindje gezond is?". Ja, maar dat vind ik vanzelfsprekend, dat hoef ik er toch niet bij te vermelden? Ik hoop op een gezond meisje. Moeilijk te begrijpen Borstvoeding vs flesvoeding. Ik heb duidelijk uitgesproken dat ik borstvoeding wel wil proberen, maar lukt het niet, dan niet. Ik ga niet bloed, zweet en tranen bewegen om het te regelen. Maar ik geef het een kans. Nou, dat valt al niet echt goed. En dan wil ik kolven. "Wil je geen band opbouwen met je kind dan?" Nee, uiteraard niet, waarom zou ik dat willen? Echt, de domme vragen die mensen stellen of de verwijten die je dan krijgt. Het is gewoon een keuze van me "Je verandert nog wel van mening tegen die tijd". Want? Telt mijn mening nu niet dan? En blijft iedereen dan de rest van de zwangerschap op me inhakken tot ik toegeef en niet ga kolven? Good luck with that. Gelukkig gaat het bij mij allemaal het ene oor in, andere oor uit. Bij veel dingen probeer ik me ook voor te houden dat het bij iedereen anders verloopt. Hoe vaak ik niet hoor "Oh, tijdens mijn zwangerschap ging alles perfect, ik had daar geen last van", nou heel fijn voor jou, maar ik wel. Alsof ik er dan ook maar geen last van mag hebben Edit: Vooral die stomme stemmingswisselingen. Oh my god, ik ben echt een MONSTER. Wat een jankende heks ben ik geworden