Taboe??? :-)

Nog een taboe.

Dat ik na mijn keizersnede mijn pasgeboren dochter 's nachts op de babykamer in het ziekenhuis liet slapen ipv op mijn kamer, zodat ik een beetje kon bijkomen van de keizersnede en zo dus n beter kraambed had en mijn dochter een betere moeder.
En dat beide dochters in de kraamtijd nog geen nacht op onze kamer hebben geslapen, omdat manlief en ik van elk zuchtje, kuchje, kreuntje, wakker werden.

(was in de tijd dat rooming in een hot item was)

 

Dat lijkt mij juist dé reden dat je een paar dagen in het ziekenhuis moet blijven: zodat je kan herstellen (zonder je om elk zuchtje, geluidje, piepje van je pasgeborene zorgen te maken)
Hier gingen onze kinderen ook al snel naar hun eigen kamer; ik deed geen oog dicht!

 

Oh hier precies hetzelfde! De verpleegster heeft me ook nog moeten overtuigen dat het echt even het beste was voor mij.
Maar het was wel fijn om 3 uren ongestoord te kunnen slapen!

 

Nog veel erger..... "Tja, jij wilde een kind...."
(Was een vriendin die zelf absoluut geen kinderen wil)

 

Helaas
Hij is dus zo'n man die het totaal niet sexy of opwindend vindt. Vindt het echt een raar idee, hahaha!

Ach, heb me er bij neergelegd...nog een paar weken/maanden en dan kunnen we weer los

 

Hangt een beetje af van de situatie. Ben zelf docent op een middelbare school en werk met pubers. Ik begin vaak met: "kun je vertellen wat er gebeurd is?" En als ik door wil vragen naar het waarom: "Kun je uitleggen wat de reden daarvoor is?" Hoewel dat feitelijk ook nog steeds een verkapte waarom-vraag is, komt hij een stuk minder beschuldigend over.

("Waarom" geeft mensen het gevoel dat ze zich moeten verantwoorden, vandaar dat het beschuldigend overkomt. Je moet er voor de lol maar eens mee experimenteren bij je vrienden/familie. Gewoon eens af en toe een waarom-vraag stellen en goed opletten hoe men daarop reageert. Best grappig kan ik je vertellen!)

 

Ik zei het vanmorgen nog. Ben der helemaal klaar mee. Meneer schopt nogal hard en is al de hele ochtend tegen m'n blaas aan het meppen.
Ben moe, ik verveel me dood omdat ik niet kan werken door m'n harde buiken en ik moet nog 11 weken minimaal.
Gelukkig reageert m'n omgeving wel lief als ik een baalmomentje heb.

Laats zat ik in de bus in Zeeland met m'n werkkleding aan. Zegt de chauffeur moet je nog werken? Ik zeg: ja zo ver ben ik nog niet, vindt u m'n buik al zo dik ( ben namelijk heeelemaal niet dik) nee nee maar je hoort nu toch gewoon lekker thuis te zitten. Ik tja meneer ik ben alleen arme man wist niet waar hij et moest zoeken.

Waar ik wel kriegel van wordt is dat m'n buik blijkbaar een vrijbrief is dat iedereen er maar zomaar aan mag zitten. Een vriendin van me zat laatst een beetje in m'n buik te porren om de baby wakker te maken, prima hoor en dat haar vriend die ik heel goed ken ook even z'n hand op m'n buik legt vind ik niet erg maar al die andere mannen om je heen die dan ineens aan je willen zitten. Sodemieter een end op. En dan beledigd zijn dat ik et niet wil.

Of als je op het terras zit en dan vraagt mag ik de bierkaart, omdat je het zo ongezellig vind om maar aan de ranja te gaan op een borrel en ze ook 0%bier hebben iedereen verschrikt je kant op kijkt.
Alsof ik aan de alcohol ga, zucht...

 

In plaats van 'waarom kies je voor flesvoeding' kun je ook zeggen, 'kun je je keus toelichten' of 'wat is je overweging/reden'.

Nog steeds vraag je naar hetzelfde antwoord als wanneer je zegt 'waarom...' maar dit komt veel vriendelijker over. Je hebt als ontvanger van de vraag waarom niet het idee dat je je moet verdedigen maar dat de ander open staat voor jou keus/beslissing/reden etc

 

Leuk topic

Veel herkenbare taboes. Mijn man en ik zijn beiden zelfstandig. Dit betekent dus dat wij beiden ook niet minder kunnen gaan werken. Ik ben nog net niet bij voorbaat voor een ontaarde moeder uitgemaakt maar het scheelde niet veel...
Toen ik daarna zei dat ik ook niet op puf cursus ging werden de blikken die ik kreeg nog vreemder.
Maar goed, trek me er niets van aan.

Ik wil ook fv gaan geven. Heb me daar gelukkig nog niet heel veel voor hoeven te verdedigen.

 

Thuis bevallen en hoe ik dat voor me zie: allemaal kleedjes, en bloed en water (vorige x bij doorprikken een heuse vloedgolf) bah, geen rust, gelijk allemaal druke, kraamhulp, vk, familie... buren die je eventueel zien/horen.... iedereen die weet dat je bezig bent.... je niet 'thuis voelen" in je eigen huis, bah, lijkt mij niks! Dusssssssssssssssss, kies ik sowieso voor ZH lekker in een bed dat vies mag worden, mensen om me heen die weten hoe en wat, die voor manlief en mij zorgen, na de bevalling lekker nachtje blijven, rust, pas familie/vrienden bellen wanneer wij daar klaar voor zijn, en in een lekker schoon knus en versierd huis thuiskomen

maar thuis is zo zen, en je eigen plekje etc... .tja, vind ik niet

 

Ja dat denk ik ook. In zo'n geval voelt een vraag erover waarschijnlijk al als bedreigend wanneer er uit oprechte interesse naar gevraagd wordt! Maar goed, zonder 'beste' alternatief is het voor de vk wellicht ook een moeilijk onderwerp om bij elke zwangere over te moeten beginnen? Zeker als ze het woord "waarom" inderdaad niet wil gebruiken!

 

Ik ga ook niet naar puf cursus, en ik heb ook geen bevallings en of babyboeken gelezen, en ik krijg juist hele positieve reacties als ik dat zeg ( of komt het dat ik in een mannenomgeving werk )
En manlief en ik blijven ook full time werken, het kan bij ons ook niet anders, maar wij kunnen wel de uren goed verdelen en besteden.