Mijn man is volgende week, 7 dagen weg. Ik heb mijn moeder alvast ingeschakeld, dat ik haar hulp zeker weten nodig zal hebben. Ik zit nu nog in mijn verlof; en toch ben ik blij als het vrijdag is en mijn man in het weekend taken kan overnemen. Zelf vanmorgen nog in tranen omdat de kleine niet wilde slapen en mama wel..... Taboes: - 4 dagen werken; ga ik zo doen en iedereen zegt dat het te veel is - ik had het al gelezen; geen borstvoeding in het openbaar willen geven - en: niet naar borstvoeding in het openbaar willen kijken... mijn schoonzusje haalde overal haar tiet te voorschijn, uhh ja, is mij wat te persoonlijk
Dat is reuze blij bent dat het er nu naar uitziet dat deze kleine niet dysmatuur word geboren want hier mag ik niet over praten waar zoonlief bij zou zijn omdat ik hem hier een klote gevoel zou geven! Huh hoezo? Wil graag juist dat hij niet zo geboren had geweest kleine man en wij hebben het erg zwaar hiermee gehad. dat je altijd een bidon bij je moet hebben als je na je bevalling moet plassen...niemand vertelde mij dit! Dat poepen een hel is na de bevalling en ik echt bang was dat ik mijn hechtingen zou open persen. Je enorme stolsels verliest. babys enge geluiden maken in de nacht. je de eerste weken aan je kind vraagt: wat wil je nou?? Als ze maar niet stoppen met huilen en je de hele lijst aan behoeftes ben nagegaan.
Herkenbaar.....9 maanden lang maagzuur, 9 maanden misselijk en 9 maanden overgeven = niet leuk! Was bij de eerste... Dit keer niets van dit alles, maar vind ik het nu echt niet leuk om weer 9 maanden niet te drinken (een taboe) en rood vlees te eten. Had ik bij de eerste geen moeite mee, maar nu....Hou nou eenmaal erg van mijn wijntje en broodje filet americain
Hier nog geen ervaring (wel met zwangerschap maar ik mag volgens mij in mn handjes knijpen dat ik redelijk weinig klachten heb) maar vind dit toch wel een fijn topic om te lezen zeg! Ik maak me regelmatig zorgen of ik wel een band krijg met mn kindje en ojee als ik niet meteen verliefd ben of wat als ik het niet trek allemaal en alleen maar loop te huilen of zelfs ga twijfelen. Dan is t wel fijn om te weten dat ALS dit gebeurt, het ook gewoon normaal is en erbij hoort. Helemaal omdat ik in een ander land woon zou ik denk ik niet snel eeriljk zijn over deze gevoelens als ik ze krijg en dit topic stelt me toch wel gerust. Dus bedankt voor de eerlijkheid dames!
Denk dat het 1 van de grootste taboes is als je op dit forum openlijk toegeeft een topic als dit schokkend te vinden. 9 van de 10 taboes niet te herkennen of in ieder geval niet in deze mate, zoveel negativiteit en sommige uitspraken echt te ver vind gaan.. want dan ben je meteen een veroordelende moeder/moraalridder noem het maar op.. en dat het een groot taboe is als je sommige dingen toch echt veroordeeld in de houding/opvoeding/keuzes van anderen... alles moet tegenwoordig maar kunnen en mogen.... en mijn eerlijke mening is toch echt dat niet alle keuzes die mensen maken in mijn ogen de beste/juiste zijn.... en nee ik veroordeel niet iedereen hier, ik ben het namelijk wel met 1 taboe eens.. klagen mag ook niet... terwijl het soms echt wel even lekker kan zijn... maar ben ik echt de enige die sommige uitspraken in dit topic echt te ver vind gaan?
Toch ook fijn dat je de dingen niet herkent, zijn niet altijd de leukste dingen die hier genoemd worden.
Ik persoonlijk ervaar het niet als luxe dat ik niet (hoef) te werken en dat wij wel van 1 salaris rond kunnen komen. Meer als "zo is het, en het wordt ook niet anders". Moet erbij zeggen dat mijn vriend dan ook niet bepaald een standaard 8 tot 5 baan heeft. Vaak werkt hij soms 10 tot 12 uur op een dag (6.15 vertrek van huis - 7.00 beginnen - 18.00 klaar en 18.45 weer thuis). Hij werkt bij Mammoet Zuidbroek (kraan en zwaar transport verhuur bedrijf; hij werkt soms als verreiker machinist, soms als rigger -"meeloopjongen"- en soms als hoogwerker), en zit nu op dit moment op een project waarbij hij gewoon erg lange dagen maakt. Maar hij en ik weten niet beter dan dat. Nog een taboe, waar ik zelfs hier op het forum wel eens een opmerking over hoor: Omdat ik een jongen verwacht vind ik het heerlijk om blauw(achtige) kleertjes te kopen. Heb er al velen. Ook wel wat creme- en anders kleurige, maar toch merendeels wel blauw. Taboe 2 en 3: Hoe zit het eigenlijk met het "ik laat als moeder mijn zoon/dochter in de box slapen als hij/zij beneden is? (de vriendin van mijn broer heeft dit ook gedaan, die had -als haar zoon in de box sliep- totaal geen rust meer, omdat ze steeds stil moest zijn) Of de eerste weken ligt hij/zij bij ons op de kamer? (Onze zoon krijgt/heeft een lekker eigen bedje, en als de situatie het toelaat, slaap hij daar en niet in de box of bij ons.)
Nou eigenlijk vooral niet de negativiteit die erbij lijkt te horen.... Niet perse de situaties niet....
Is dat ook niet gewoon inherent aan het topic? Het gaat vooral om de taboes en niet om de gewone dingen.
Is ook niet mijn ding. Ondanks voeding geven de normaalste zaak van de wereld is (of zou moeten zijn), doe ik het liever gewoon in echte privé sfeer. Een vriendin van mijn broer deed het ook op een verjaardagsfeestje waar iedereen bij was. Nou nee... dan zoek ik toch echt even een plek op waar ik alleen kan zijn. Zal het zelfs (vermoedelijk) niet doen bij mijn moeder of schoonmoeder. Zie me al bezig en dan komt mijn vader of schoonvader binnen... Joepie... En een kind/baby voelt toch ook wel dat de moeder dan niet geheel ontspannen is? Voeding geven is iets tussen moeder en kind, daar hoeft niet 'de hele wereld' van mee te genieten.
Maar voordat iedereen valt over wat ik type... ikzal proberen het nog wat te nuanceren, want zo zwaar bedoel ik het allemaal niet.. maar je hebt toch allemaal ook wel een mening of gevoel bij wat een ander zegt? je bent het niet altijd met de keuzes van andere ouders eens, anders zou je ze tenslotte zelf ook maken, toch? Maar dat mag ook niet gezegd worden.... dat bedoelde ik...
Ik ben het idd ook niet altijd eens met de keuzes die anderen maken, maar dat zijn HUN keuzes. Ik sta niet in hun schoenen en ik kan niet in hun hoofd kijken, dus ik weet niet hoe het voelt. Dat weet ik alleen bij mezelf.
In mijn ogen hoeft niemand het hier met de ander eens te zijn. Zolang we elkaar met in elkaars waarde laten en elkaars mening respecteren. Toch? Bedoel je dat, Born2beMom?
Ik denk dat jij het zelf een beetje te negatief inziet als ik eerlijk ben, er worden hier inderdaad wat minder positieve ervaringen omtrent de zwangerschap gepost maar niet elke vrouw is het met alles eens en ervaart ook al de genoemde zaken zo. Het betekent ook niet dat mensen niet blij zijn met hun kind(eren) of met het zwanger zijn. Er is toch niks mis mee dat jij je in de meeste zaken niet kunt vinden? of een andere mening over dingen ben toegedaan? Ik zie het zo: zaken niet benoemen betekent niet dat het niet leeft, het is dan toch fijn dat iedereen ook over dit soort zaken eerlijk het gevoel kan laten spreken. Ik vind het ook dapper om uit te komen voor zaken waar een taboesfeer omheen hangt, zolang er niet opzettelijk andere mensen mee gekwetst worden. Het is allemaal niet zo rationeel, ieder zijn eigen gevoel en zijn eigen mening.
Nee en zolang dat dus inderdaad niet het geval is, prima.. Maar wanneer dat er toch wel duidelijk door klinkt vind ik desbetreffende uitspraken echt wel te ver gaan....
Misschien is dat dan wel het echte taboe Ik zei het altijd zo: ik ben blij dat ik een kindje krijg, maar zwanger zijn vind ik niet leuk. Want de lol gaat er erg snel af als je 30 tot 40 keer per dag moet overgeven. Ik vergat vaak zelfs dat ik zwanger was, dan dacht ik alleen maar dat ik levensbedreigend ziek was.
Born2bemom, ik kan me voorstellen dat je dat soms denkt en ik ken natuurlijk ook niet alle achterliggende gedachtes en gevoelens van iedereen maar zolang iemand het zelf niet zegt ga ik er ook vanuit dat het niet zo is.
Maar dit kan ik me ook heel erg goed voorstellen hoor!! Dat je het zwanger zijn opzich zat kan zijn, niet leuk vind, noem het maar op... Vind ook absoluut niet dat dit een taboe zou moeten zijn... Kom op zeg het is ook niet niks hoor! Het is een hele aanslag op je lichaam! Bij de ene erger dan bij de ander... Net als na de bevalling... Het is niet niks ineens zo'n klein afhankelijk wurmpje... En vergeet niet wat slaaptekort met een mens doet!!!
Zo ziek dat je niet kunt functioneren.... Maar omdat je niet constant loopt te spugen ben je blijkbaar niet beroerd genoeg in andermans ogen? Zat van het aan mensen uit moeten leggen. De strijd met jezelf eigenlijk nog meer zat zijn; ik wil me ook goed voelen!!